Кніга прарокі Нагума

1 Цяжар Ніневы; ккіга відзені Нагума Елкошан і на. 2 Бог завідны, і СПАДАР імсьціцца; СПАДАР імсьціцца, і гняўлівы: СПАДАР імсьціцца праціўнікам Сваім і хавае гнеў на н е прыяцеляў сваіх. З СПАДАР памальны да гневу і вялікае сілы, і ня сусім вывальняе вінных; СПАДАР у буры, у віхру дарога Ягоная, і булак - пыл ад ног Ягоных. 4 Ён гане мора, і высуша яго, і ўсі рэкі высуша; млее Вашан а Карміл, і квет Лібан у млее. 5 Горы дрыжаць перад Ім, і ўзгоркі таюць, і зямля паднял а ся на прытомнасьць Яго, нават сьвет і ўсі жывучыя ў ім. 6 Перад абурэньням Ягоным хто ўстое? і хто можа вытрывае ад палу гневу Ягонага? гнеў Ягоны выліваецца, як цяпло, і ск а лы валяцца перад Ім. 7 Добры СПАДАР, моцны горад у дзень не́марасьці і знае тых, што спадзяюцца на Яго. 8 Але заліваючаю паводкаю зробе супоўны канец месцу яе, і за варагамі Ягонымі будзе гнацца цемра. 9 Што вы думаеце праз СПАДАРА? Ён зробе супоўны канец, удр у гава не паўстане не́марасьць; 10 Бо сплёўшыся разам, як п'яніцы, яны чыста будуць пажэрты, як сухі жнеўнік. 11 Зь цябе вышаў тый, што задумляе ліха супроці СПАДАРА, параднік веляла.

12 Гэтак кажа СПАДАР: „Хоць яны супакойныя і нават чысьленыя, гэтак, адылі, будуць адцяты і мінуцца; хоць Я мучыў цябе, наперад ужо ня буду мучыць. 1З А цяпер Я зламлю йго ягонае зь цябе й зялезы твае разарву". 14 І СПАДАР даў расказаньне празь цябе: „Наперад ня будзе насеньня імені твайго; з дому багоў тваіх адатну выраз а ныя а выліваныя; зраблю гроб твой, бо ты абрыдны".

15 Вось, на горах ногі таго, што прыносе добрыя ведамкі, што абяшчае супакой; сьвяткуй, Юда, сьвяты свае, паўні абятніцы свае, бо наперад ня будзе велял праходзіць па табе: ён чыста адцяты!

2 Тый, што трышча, прышоў да віду твайго: дзяржы аснаду, пазірай на дарогу, умацуй сьцёгны свае, вельма ўмацуй Сілу сваю; 2 Бо зьвярнуў СПАДАР вялічча Якавава, як вялічча Ізраелява, бо спустошнікі іхныя спустошылі іх і вінныя пагоны іхныя вынішчылі. З Шчырвавеў шчыт дужасілаў ягоных, харобрыя ў шкарлаце; цялежкі з пылаючымі сьветачамі ў дзень прыгатовы яго, і елкі страшна дрыжэць будуць. 4 Цялежкі па вуліцах будуць грукатаць і рыпець будуць на шырокіх дарогах; будуць здавацца, як сьветачы, бегчы, як маланьня 5 Ён успомне выдатных сваіх, яны спатыкнуцца ў ходзе сваім; барзьдзяць на сьцяну яе, і гатуюць абарону. 6 Брамы рэкаў адчыняцца, і палацы стаюць. 7 І пастаноўлена: яна будзе адкрыта

ўзьведзена, і служэбкі ейныя будуць стагнаць, як гал у бы, б'ючы сябе ў грудзі. 8 Нінева - як стаў ад дзён быцьця свайго, яны, адылі, уцякаюць. „Стойце, стойце!" але ніхто не азіраецца назад. 9 Глабайце срэбра, глабайце золата, бо няма канца запасу а пазору з усёга дарагога спрату. 10 Пустая а спустошаная а спарожненая, і сэрца тае, калоцяцца калені, і боль у вусіх сьцёгнах, і віды іх усіх шчарнелі. 11 Ідзе бярлог лявіцаў і пасьцьбішча левянят, ідзе хадзіў леў, стары леў, і левянё жыло, і ніхто ня нудзіў? 12 Леў, што даволі ірваў левянятам сваім, і душыў лявіцам сваім, напоўніў ямы свае разарваным і бярлогі свае разарваным. 1З Вось, Я супроці цябе, кажа СПАДАР войскаў, і сярод дыму спалю цялежкі твае, і меч зжарэць левяняты твае, і адатну ізь зямлі здабытак твой, і ня будзе ўжо чуваць голасу паслоў тваіх.

3 Бяда месту крыві: усе яно поўнае маны а глабаньня; глабаньне не адходзе ад яго. 2 Сьвіст пугі, і грукат колаў, і іржаньне коні, і драганьне цялежак. З Коньнік узьяжджае, палаючы меч а зігцячая дзіда; і забітых множасьць, і вялікі лік трупаў; і няма канца целам, спатыкаюцца на целы іхныя. 4 За множасьць бязулства харошае бязулі, пані чараўніцтва, што прадаець народы бязулствамі сваімі і радзімы - чарамі сваімі. 5 Вось, Я на цябе, кажа СПАДАР войскаў, і загалю крысы твае на від твой, і пакажу народам голасьць тваю і каралеўствам - сорам твой. 6 І кіну агідную брыду на цябе, і зраблю цябе абрыдай, і выстаўлю цябе як дзіва. 7 І станецца, што кажны, каторы гляне на цябе, пабяжыць ад цябе й скажа: „Спустошана Нінева. Хто будзе плакаць па ёй? ідзе я маю шукаць пацяшыцеляў табе?" 8 Ці ты лепшая за Но-Амон, што жыў меж рэкаў, воды акружылі яго, катораму войскам было мора, і ад мора сьцяна яго? 9 Ефіопа сіла яго, і Ягіпет, і без канца, Пут а Лібяне меж памачнікоў тваіх. 10 Таксама ён выселены, і пайшоў у палон; таксама дзецяняты ягоныя былі разьбітыя на ростанях усіх вул і цаў, і праз пачэсьлівых ягоных кідалі на жэрабя, і ўсі вялікія людзі ягоныя былі спутаны зялезамі. 11 Дык і ты ўп'ешся, і ты схаваешся, ты таксама будзеш шукаць абароны ад н е прыяцеля. 12 Усі гарады твае - фіґі ізь сьпелымі фіґамі: калі трасануць іх, яны валяцца ў рот ядучаму. 1З Вось, люд твой - жанкі ўнутры цябе: варагом тваім н а піта рашчыненыя брамы зямлі твае; пажэрла цяпло завалы твае. 14 Вады дзеля аблогі пашлі сабе; умацуй гарады свае; ідзі да глінішча, таўчы гліну, рабі моцную цэглу. 15 Там зжарэць цябе цяпло, пасячэць цябе меч, паесьць цябе, як вусень; множся, як вусень, множся, як шаранча. 16 Ты памножыла купцоў сваіх болей за гвезды на небе; шаранча пашырыцца й паляціць. 17 Каранаваныя твае - як шаранча, вайводцы твае - як вялікія казельчыкі, каторых табар у платох сьцюдзёнага дня; як сонца ўзыйдзе, яны адлятаюць, і ня ведама месца іхнае, ідзе яны. 18 Дрэмяць пастыры твае, каролю Асырскі, харобрыя твае супачываюць, разьвеяны люд твой па горах, і няма каму зьберці. 19 Няма загаеяьня больцы Тваёй, балючая рана твая; усі, што пачуюць дзейку празь цябе, будуць пляскаць у ладкі празь цябе; бо на каго бязупынку ня прыходзіла нягоднасьць твая?

Дата добавления: 2015-07-20