Чацьвертая кніга Масеява – Лікі 3 страница

20 I сказаў СПАДАР: „Я дараваў подле слова твайго. 21 Але жыў Я, і напоўніцца славы СПАДАРА ўся зямля; 22 Бо ўбі людзі, каторыя бачылі славу Маю а знакі Мае, каторыя Я чыніў у Яґіпце й на пустыні, і спакушалі Мяне гэтыя дзесяць разоў, і ня слухалі голасу Майго, 23 Не абачаць зямлі, праз каторую Я прысягаў бацьком іхным; і ўсі, што ўлегцы мелі Мяне, не абачаць яе. 24 Але слугу Свайго Калева, за тое, што быў у, ім яакшы дух, і ён сусім чыста йшоў за Імною, дык Я ўвяду яго ў зямлю, да каторае ён прышоў туды, і насеньне ягонае адзяржыць яе на спадак. 25 Амаілк а Канаанін жывуць у далін е; заўтра абярніцеся а краніцеся на пустыню дарогаю Чырвонага мора".

26 I г у каў СПАДАР Масею а Аарону, кажучы: 27 „Пакуль цярпець Імне гэты збор ліхі, што яны наракаюць на Мяне? Нараканьне сыноў Ізраелявых, каторым яны наракаюць на Мяне, Я чуў. 28 Скажы ім:,Жыў Я', цьвердзе СПАДАР:,як г у калі вы ў вушы Імне, так і ўчыню вам. 29 На пустын і гэтай падуць трупы вашыя, і ўсі вы палічаныя, колькі вас лікам, ад дваццацёх год і вышэй, каторыя наракалі на Мяне, 30 Ня ўвыйдуць у зямлю, праз каторую Я, падняўшы рук у Сваю, прысягаў асяліць вас у ёй, апрача Калева Ефунёнка а Ігошуі Нунянк а. 31 А дзецяняты вашыя, праз каторыя вы казалі, што яны лучаць у здабытак, Я ўвяду іх, і яны пазнаюць зямлю, каторай вы пагрэбавалі; 32 Дык вы, трупы вашыя падуць на пустыні гэтай. 33 I сынове вашыя будуць п а сьціць на пустыні сорак год, і будуць н е сьці кару за бязулства вашае, пакуль ня зьгінуць усі трупы вашы на пустыні. 34 Подле ліку дзён, у каторыя вы выглядалі зямлю, сорак дзён, год за дзень, год за дзень панясіц е вы бяспраўі вашы сорак год, і вы пазнаеце Мае ганеньне'. 35 Я, СПАДАР, казаў, і ціж ня гэта Я ўчыню ўсёй грамадзе ліхой гэтай, што зьберлася супроці Мяне; на пустыні гэтай ліхой яны высіляцца й там памруць".

36 I тыя людзі, каторых пасылаў Масей выглядаць зямлю, і каторыя, зьвярнуўшыся, давялі ўсю грамад у наракаць на яго, здаючы ліхую лічбу праз тую зямлю, 37 I памерлі тыя людзі, каторыя здалі ліхую лічбу празь зямлю, памерлі ад паражэньяя перад СПАДАРОМ. 38 А Ігошуа Нунянок а Калеў Ефунёнак жыл і з тых мужоў, што хадзілі выглядаць зямлю. 39 I г у каў Масей словы гэтыя ўсім сыном Ізраелявым, і люд быў у вялікай жалобе. 40 I ўсталі рана нараніцы, і пайшлі на верх гары кажучы: „Вось, мы і ўзыйдзем на тое месца, праз каторае сказаў СПАДАР, бо мы ізграшылі". 41 I сказаў Масей: „Нашто вы ўзрушаеце расказаньне СПАДАРОВА? Гэта ж не пашчасьце. 42 Ня ўзыходзьце, бо няма Спадара сярод вас, каб ня былі зр а жаны перад вараг а мі вашымі. 43 Бо Амалік а Канаан і н там перад вамі, і вы падзіц е ад мяча, бо вы адступілі ад СПАДАРА, і ня будзе з вамі СПАДАРА". 44 Але яны пав а жыліся ўзыйсьці на верх гары; а скрыня змовы СПАДАРОВАЕ а Масей не адышлі з пасярод табару. 45 I зышлі Амалік а Канаанін, што жылі на гары тэй, і білі іх, і Іразьбілі іх, і пналі іх аж да Гормы.

15 I г у каў СПАДАР Масею, кажучы: 2 „Г у кай сыном Ізраелявым і скажы ім: як вы увыйдзеце ў зямлю вашага асяленьня, каторую Я даю вам, 3 I прыгатуеце аброк агняны СПАДАРУ, усепаленьне, альбо аброк, каб аддзяліць на абятніцу, альбо самахвотны, альбо ў вашы прызначаныя поры, каб зрабіць прыемны пах СПАДАРУ з буйнога альбо драбнога статку; 4 Дык абрачэць тый, што абракае аброк свой СПАДАРУ, на хлебны аброк ценькае мукі дзясятую часьць, рашчыненае на чэцьверці гіна алівы. 5 I віна на ўзьліваньне чэцьверць гіна прыгатуеш на ўсепаленьне альбо на аброк аднаго баранчыка. 6 А калі на барана, прыгатуеш на аброк хлебны ценькае мукі дзьве дзясятыя часьці, рашчыненае на аліве трайціны гіна. 7 I віна на ўзьліваньне трайціну гіна абракай на прыемны пах СПАДАРУ. 8 Калі прыгатуеш цялё на ўсепаленьне альбо на аброк, каб аддзялідь на абятніцу, альбо на супакойны аброк СПАДАРУ; 9 Тады абракай разам ізь цялём аброк хлебны, ценкае мукі тры дзясятыя, рашчыненае на аліве палавіцы гіна. 10 I віна абракай на ўзьліваньне паў ґіна на аброк, прыемны пах СПАДАРУ. 11 Гэтак зрабі валу аднаму або барану аднаму а баранчыку з авец альбо козаў. 12 Подле ліку, што зробіце, так і рабіце пры кажным, подле ліку іх. 13 Кажны тубылец зробіць гэтак іх, каб абракаць аброк на прыемны пах СПАДАРУ. 14 А калі будзе жыць меж вас чужаземец, або тый, што пасярод вас у роды вашы, і прыгатуе аброк на прыемны пах СПАДАРУ, то так ён мае рабіць, як вы робіце. 15 Грамад а, устава адна вам і чужаземцу, аселаму ў вас, устава вечная ў роды вашы: як вы, так і чужаземец будзе перад відам СПАДАРА. 16 Права адно й устава адна хай будуць вам і чужаземцу, што жывець у вас".

17 I г у каў СПАДАР Масею, кажучы: 18 „Г у кай сыном Ізраелявым і скажы ім: як вы ўвыйдзеце ў зямлю, у каторую Я вяду вас туды, 19 I як будзеце есьці хлеб тае зямлі, то ўзьнясіце ўзьн е сеньне СПАДАРУ. 20 Пачатак цестаў вашых, закрашаную букатку ўзнабіце на ўзьн е сеньне; як узьнесеньне з току, так узьнясіце яе. 21 3 пачаткаў цестаў вашых дасьц е СПАДАРУ ўзьн е сеньне ў роды вашы.

22 „А калі б вы абмыліліся, і ня споўнілі ўсіх гэтых расказаньняў, каторыя казаў СПАДАР Масеям, 23 Усяго, што расказаў вам СПАДАР Масеям, ад тога дня, каторага СПАДАР расказаў вам, і далей у роды вашы; 24 Дык, калі зь недагляду збор зрабіў абмылу, то няхай уся грамад а прыгатуе адно цялё-бычка на ўсепаленьне, на прыемны пах СПАДАРУ, з хлебным аброкам а ўзьліваньням яго, подле ўставы, і адно казянё на аброк за грэх. 25 I дастане ласкіўчыненьне сьвятар усаму збору сыноў Ізраелявых, і будзе даравана ім; бо гэта был а абмыла, і яны прын е сьлі дар свой на аброк агняны СПАДАРУ, і аброк за грэх свой перад СПАДАРОМ, за сваю абмылу. 26 I будзе даравана ўсяму збору сыноў Ізраелявых і чужаземцу, што жывець пасярод іх, бо ўвесь люд учышў гэта нясьведама.

27 „I калі душа якая ізгрэша абмыльна, то няхай абрачэць казу аднагоднюю на аброк за грэх. 28 I адзяржыць ласкіўчыненьне сьвятар душы, што зрабіла нясьведама грэх перад СПАДАРОМ, і будзе мець ласкіўчыненьне ёй, і даравана будзе ёй. 29 Тубылцу із сыноў Ізраелявых і чужаземцу, што жывець пасярод вас, адно права будзе вам, хто зробе што нясьведама.

30 „А каторая душа з тубылцаў або з чужаземцаў згане СПАДАРА, учыніўшы гэта сьведама, дык выгубіцца душа тая з пасярод люду свайго; 31 Бо словам СПАДАРОВЫМ ён пагрэбаваў і расказаньне Ягонае ўзрушыў: чыста выгубіцца душа тая; бяспраўе ейнае на ёй".

32 I был і сынове Ізраелявы на пустын і, і знайшлі чалавека, што зьбіраў дровы ў дзень сыботні. 33 I тыя, што засьпелі яго зьбіраючага дровы, дабліжылі яго да Масея а Аарона а да ўсёга збору. 34 I пасадзілі яго пад старожу, бо ня было яшчэ зьясьнена, што маюць ізь ім зрабіць.

35 I сказаў СПАДАР Масею, кажучы: „Хай сьмерцю памрэць гэты, хай укамянуе яго ўвесь збор вонках табару". 36 I вывеў яго ўвесь збор вонкі з табару, і ўкаменавалі яго, і ён памер, як расказаў СПАДАР Масею.

37 I сказаў СПАДАР Масею, кажучы: 38 „Г у кай сыном Ізраелявым і скажы ім, каб яны рабілі сабе кутасы на краёх адзецьцяў сваіх у роды свае, і ў канцы кутасоў хай ушываюць сінюю нітку. 39 I будуць яны вам да кутасоў, і абачыце іх, і прыпомніце сабе ўсі расказаньні СПАДАРОВЬІ, і будзеце паўніць іх, і ня будзеце сачыць за сэрцамі вашымі а за ачыма вашымі, што вы бязулствуеце за імі, 40 Каб вы помнелі й паўнілі ўсі расказаньні Мае й был і сьвятыя Богу свайму". 41 Я СПАДАР, Бог ваш, каторы вывеў вас ізь зямлі Ягіпецкае, каб быць вашым Богам: Я СПАДАР, Бог ваш.

16 I ўзяў Кора, сын Іцгар а, сына Когафа Левянк а, а Дафан а Авірам Елявёнкі а Он Пелефёнак, сынове Рувінавы, 2 I паўсталі на Масея, разам ізь дзьвесьце пяцьдзясят сынамі Ізраельскімі, князьмі збору, гук а нымі на ўрочыстыя зборы, людзьмі славутымі. 3 I зьберліся супроці Масея а Аарона, і сказалі ім: „Досыць вам; увесь збор, усі сьвятыя, і сярод іх СПАДАР. Чаму ж вы ўзьнімаецеся над грамадою СПАДАРОВАЙ?" 4 Пачуў Масей, і паў на від свой, 5 I г у каў да Коры й да ўся е вяткі ягонае, кажучы: „Нараніцы паведаме СПАДАР, хто Ягоны, і хто сьвяты, і дабліжа да Сябе; і каго Ён абярэць, таго дабліжа да Сябе. 6 Во што зрабіце: вазьміце сабе кадзільніцы, Кора а ўся вятка ягоная, 7 I палажэце ў іх цяпло, і ўсыпіце ў іх кадзіла перад СПАДАРОМ заўтра: і будзе, каго абярэць СПАДАР, тый сьвяты. Досыць вам, сынове Левавы!" 8 I сказаў Масей Коры: „Паслухайце, калі ласка, сынове Левавы: 9 Няго ж мала вам, што аддзяліў Бог Ізраеляў вас ад збору Ізраельскага, каб дабліжыць вас да Сябе, каб паўн і ць службы ля вітальні СПАДАРОВАЕ і стаяць перад грамадою, служыць ім? 10 I Ён дабліжыў цябе і ўсіх братоў тваіх, сыноў Левавых, із табою, і вы дамагаецеся яшчэ й сьвятарства. 11 Дык ты а ўся вятка твая, тыя, каторыя зьберліся супроці СПАДАРА, а Аарон, што ён, што вы наракаеце на яго?"

12 I паслаў Масей гукн у ць Дафана а Авірама Елявёнкаў; але яны сказалі: „Ня ўзыйдзем. 13 Ціж мала таго, што ты ўзьвёў нас ізь зямлі, у каторай цячэць малако а мёд, каб загубіць нас на пустыні? і ты яшчэ хочаш панаваць над намі, на'т панаваць? 14 Ты ж ня прывёў нас да зямлі, ідзе цячэць малако а мёд, і ня даў нам спадак поля а вінішча. Ціж вочы гэтым людзём хочаш вылупіць? Ня ўзыйдзем!"

15 I вельмі стала немарасна Масею, і сказаў СПАДАРУ: „Не зьвярніся да дароў іхных; я ня ўзяў у іх ні воднага асла й ня ўчыніў ліха ні воднаму зь іх".

16 I сказаў Масей Коры: „Ты а ўся вятка твая будзьце заўтра перад відам СПАДАРА, ты а яны і Аарон. 17 I вазьміце кажны сваю кадзільніцу, і палажэце ў іх кадзіла, і дабліжча перад від СПАДАРОЎ, кажны сваю кадзільніцу, дзьвесьце пяцьдзясят кадзільніц; і ты й Аарон, кажны сваю кадзільніцу". 18 I ўзял і кажны сваю кадзільніцу, і палажылі ў іх цяпла, і ўсыпалі ў іх кадзіла, і сталі ля ўходу ў вітальню збору; і Масей і Аарон. 19 I зьбер супроці іх Кора ўсю грамад у да ўходу будан у збору. I зьявілася слава СПАДАРОВА ўсяму збору.

20 I казаў СПАДАР Масею а Аарону, кажучы: 21 „Адлучыцеся ад вяткі гэтае, і Я якга выгублю іх". 22 I яны палі на віды свае й сказалі: „Божа, Божа духоў усялякага цела! Ціж не адзін чалавек ізграшыў, і на ўсю грамад у Ты гневацца будзеш?" 23 I казаў СПАДАР Масею, кажучы: 24 „Кажы грамадз е, кажучы: узыйдзіце з усіх бакоў ад гасподы Корынае, Дафановае а Авірамавае". 25 I ўстаў Масей, і пайшоў да Дафана а Авірама, і за ім пайшлі старцы Ізраелявы. 26 I сказаў збору, кажучы: „Адвярніцеся ж ад людзёў ліхіх гэтых, і не датыкайцеся да нічога, што належа да іх, каб не загінуць вам у вусіх грахох іхных". 27 I ўзышлі яны ад гасподы Корынае, Дафановае а Авірамавае наўкола, а Дафан а Авірам вышлі й стаялі ля ўходу буданоў сваіх, і жонкі іхныя, і дзеці іхныя, і дзецяняты іхныя. 28 I сказаў Масей: „3 гэтага пазнаеце, што СПАДАР паслаў мяне чыніць усі справы гэтыя, бо я не сваім адумам: 29 Бо калі яны памруць, як памірае кажны чалавек, і стрэне іх такі кон, як усіх стракае людзёў, то не СПАДАР паслаў мяне. 30 А калі новае тварэньне створа СПАДАР, і зямля рашчыне вусны свае й глынець іх а ўсе, што ў іх, і яны жывыя зыйдуць да шэолю, то будзеце ведаць, што ўлегцы замелі людзі гэтыя СПАДАРА". 31 I было, як скончыў казаць гэтыя словы, раськяпілася зямля, што пад імі. 32 I рашчыніла зямля вусны свае, і глын у ла іх а дамы іхныя, і кажнага чалавека, што ў Коры, і ўсю маемасьць. 33 I зышлі яны з усім, што належала да іх, жывыя да шэолю, і пакрыла іх зямля, і загінулі яны з памеж грамады. 34 I ўсі Ізраелцы, што был і наўкола іх, уцяклі на крык іхны, бо, казалі яны,,,каб не праглынула нас зямля". 35 I вышла цяпло ад СПАДАРА, і пажэрла тых дзьвесьце пяцьдзясят мужоў, каторыя абраклі кадзіла. 36 I г у каў СПАДАР Масею, кажучы: 37 „Скажы Елеазару, сыну Аарона, сьвятара, і хай ён падыйме кадзільніцы з пажарышча, а цяпло раскіньце далей, бо ўсьвяціліся 38 Кадзільніцы грэшнікаў гэтых супроці душаў сваіх. Хай зробяць ізь іх выбітыя бляхі - пацягненьне да аброчніка, бо яны прын е сьлі іх перад від СПАДАРА, і яны ўсьвяціліся; і будуць яны знакам сыном Ізраелявым". 39 I ўзяў Елеазар, Сьвятар, мядзяныя кадзільніцы, каторыя прын е сьлі спаленыя, і раскавалі іх на бляхі - пацягненьне да аброчніка, 40 Памятка сыном Ізраелявым, каб не дабліжыўся чалавек чужы, каторы не з насеньня Ааронавага, кадзіць кадзіла перад від СПАДАРОў, і каб ня быў, як Кора а вятка ягоная, як г у каў яму СПАДАР Масеям. 41 I наракала ўся грамад а сыноў Ізраелявых назаўтрае на Масея а Аарона, кажучы: „Вы ўчынілі сьмерць люду СПАДАРОВАМУ". 42 I было, як зьберлася грамад а супроці Масея а супроці Аарона, і зьвярнуліся да будан у збору, і вось, булак пакрыў яго, і зьявілася слава СПАДАРОВА; 43 I прышоў Масей а Аарон да будану збору.

44 I г у каў СПАДАР Масею, кажучы: 45 „Падыйміцеся з памеж гэтае грамады, і Я якга загублю іх". Але яны палі на віды свае. 46 I сказаў Масей Аарону: „Вазьмі кадзільніцу, і палажы ў яе цяпла з аброчніка, і ўсып кадзіла, і йдзі барзьдзен да збору, і зрабі ласкіўчыненьне ім; бо вышаў гнеў ад СПАДАРА, пачаўся мор. 47 I ўзяў Аарон, 'як сказаў Масей, і пабег у сярэдзіну грамады, і вось, пачаўся тый мор у людзе. I ён палажыў кадзіла, і ўчыніў ласкіўчыненьне люду. 48 I стаў ён памеж мертвых і жывых, і мор запыніўся. 49 I было памерлых ад мору чатырнанцаць тысяаў і сямсот чалавекаў, апрача памерлых у справе Корынай. 50 I зьвярнуўся Аарон да Масея, да ўходу будану збору, і мор запыніўся.

17 I г у каў СПАДАР Масею, кажучы: 2,,Г у кай сыном Ізраелявым і вазьмі ў іх па посаху з дому айца, ад усіх князёў іхных подле дому айцоў іхных двананцаць пасахоў, і кажнага імя напішы на посаху ягоным. 3 I імя Ааронава напішы на посаху Левавым, бо адзін посах у галавы дому айцоў іхных. 4 I палажы іх у будане збору перад сьветчаньням, ідзе Я зьяўляюся вам. 5 I будзе, што чалавек, каторага Я абяру, таго посах расквіціць. I Я адд а лю ад Сябе нараканьні сыноў Ізраелявых, каторымі яны наракаюць на вас". 6 I казаў Масей сыном Ізраелявым, і дал і яму ўсі князі посах ад кажнага князя, подле дому айцоў іхных, двананцаць пасахоў, і посах Ааронаў сярод пасахоў іхных. 7 I палажыў Масей пасах і перад відам СПАДАРА ў будане сьветчаньня. 8 I было назаўтрае, і ўвыйшоў Масей у будан сьветчаньня, і вось, расквіцеў посах Ааронаў ад дому Левавага, і вышаў расток, і расквіцеў квет, і насьпелі міндалы. 9 I вынес Масей усі пасахі ад віду СГІАДАРОВАГА да ўсіх сыноў Ізраелявых. I абачылі яны, і ўзялі кажны посах свой.

10 I сказаў СПАДАР Масею: „Зьвярні посах Ааронаў да перад сьв е тчаньня, на схоў, на знак сыном непакоры, і ўчыні канец нараканьню іх на Мяне, і яны не памруць". 11 I зрабіў Масей; як расказаў яму СПАДАР, так ён і зрабіў.

12 I сказалі сынове Ізраелявы Масею, кажучы: „Вось, мы канаем, гінем, усі гінем. 13 Кажны, што бліжыцца, бліжыцца да вітальні СПАДАРОВАЕ, памірае: ці не давядзецца супоўна нам сканаць?"

18 I сказаў СПАДАР Аарону: „Ты а сыны твае а дом айца твайго з табою панясіц е бяспраўе сьвятыні; і ты і сыны твае з табою панясіц е бяспраўе сьвятарстваваньня свайго.

2 I таксама й братоў сва і х плямені Левавага, плямя айца свайго дабліж да сябе; і няхай яны прылучацца да цябе й паслугуюць табе; а ты а сыны твае з табою пры будане сьветчаньня. 3 I няхай яны дзяржаць данае табе паручэньне і паручэньне цэлага будану, але да судзьдзя сьвятога й да аброчніка хай ня бліжацца, каб не памерлі, таксама ім, таксама вам. 4 I няхай яны прылучацца да цябе й дзяржаць данае ім паручэньне - будан збору ля ўсіх адправаў будану, а чужы ня мае бліжыцца да вас. 5 I гэтак дзяржыце паручэньне сьвятыні й паручэньне аброчніка, і ня будзе болей гневу на сыноў Ізраелявых. 6 А Я, вось Я, узяў братоў вашых, Левітаў, з пасярод сыноў Ізраелявых вам, на дар СПАДАРУ, служыць службу будану збору. 7 А ты а сыны твае з табою глядзіце сьвятарства свайго ў кажнай рэчы аброчніка і што ўнутры за запінахаю, і служыце служэньне; як дар даю вам сьвятарства ваша; а чужы, што дабліжыцца, памрэць".

8 I казаў СПАДАР Аарону:,I Я, вось Я, даў табе дагляд аброкаў Сваіх; з усёга, пасьвяч а нага сынамі Ізраелявымі, Я даў табе а сыном тваім іх, з прычыны памазаньня, уставаю вечнай. 9 Гэта будзе табе ізь сьвятасьцяў із спалянага: з усіх аброкаў іхных, з усялякіх іхных аброкаў хлебных, з усялякіх аброкаў іхных за грэх і з усялякага аброку віны, што яны зварач а юць Імне. Сьвятасьць сьвятасьцяў табе а сыном тваім. 10 У найсьвятшым месцу ежча яго; усі мужчыны могуць есьці яго. Сьвятасьцяй будзе табе. 11 I во што табе з узьн е сеньняў дароў іхных; усі нахінаныя дары сыноў Ізраелявых табе Я даў іх а сыном тваім а дачкам тваім із табою уставаю вечнай. Кажны чьгсты ў доме тваім можа есьці гэта. 12 Усе найлепшае з алівы й усе найлепшае зь віннога соку а збожжа, пачаткі іх, каторыя яны даюць СПАДАРУ, табе Я аддаў іх. 13 Першыя аброкі з усёга, што ў зямлі іхнай, каторыя яны прынясуць СПАДАРУ, хай будуць твае. Кажны ў доме тваім можа есьці іх. 14 Усе пасьвячанае ў Ізраелю твае будзе. 15 Усе, рашчыняючае дзетніцу ў вусялякага цела, каторае абракаюць СПАДАРУ зь людзёў і із статку, хай будзе тваім. Толькі пяршак ізь людзёў мае быць выкуплены, і першароднае із статку нячыстага мае быць выкуплена. 16 А выкуп яго: ад аднаго м е сяца выкупіце яго, подле ацэны твае, пяць сыкляў срэбла, подле сыклю сьвятыні, дваццаць гэр яно. 17 Але першароднае з валоў, і першароднае з авец, і першароднае з казлоў не выкупляй: яны сьвятасьць; кроў іх кралі на аброчнік і тук іх палі на аброк, на прыемны пах СПАДАРУ. 18 Мяса ж іх табе хай будзе, як грудзін а ўзьнесеньня й правая лапатка табе хай будзе. 19 Усі ўзношаныя сьвятасьці, каторыя ўзносяць сынове Ізраелявы СПАДАРУ, Я аддаў табе а сыном тваім а дачкам тваім із табою, уставаю вечнай; змова солі гэта навекі перад СПАДАРОМ табе а насеньню твайму з табою".

20 I г у каў СПАДАР Аарону: „У зямлі іхнай ня будзеш мець спадку, і дзелі ня будзе табе сярод іх. Я дзель твая а спадак твой сярод сыноў Ізраелявых.

21 А сыном Левавым, вось, Я даў кажную дзесяціну ў Ізраелю на спадак; за ўсі службы іхныя, што яны служаць службы ў будане збору. 22 I хай ня бліжацца болей сынове Ізраелявы да будану збору, каб не пан е сьці грэху і не памерці. 23 I няхай робяць Левіты работу будану збору, і яны нясуць на сабе бяспраўе іхнае. Гэта ўстава вечная ўроды вашы; і памеж сыноў Ізраелявых не спадзець спадак ім, 24 Адно дзесяціну сыноў Ізраелявых, каторую яны ўзносяць на ўзьн е сеньне СПАДАРУ, Я аддаў Левітам на спадак; затым Я сказаў ім: сярод сыноў Ізраелявых ім не спадзець спадку".

25 I г у каў СПАДАР Масею, кажучы: 26 „I Левітам г у кай і скажы ім:,Як вы будзеце браць ад сыноў Ізраелявых дзесяціну, каторую Я даю вам ад іх на спадак вашы, то ўзносьце зь яе ўзьн е сеньне СПАДАРУ, дзесяціну зь дзесяціны. 27 I палічаны будуць вам узьн е сеньні вашы, як збожжа з такаўні і як паўніня з таўчэльні. 28 Гэтак будзеце ўзносіць таксама й вы ўзьн е сеньне СПАДАРУ з усіх дзесяцінаў сваіх, каторыя будзеце браць ад сыноў Ізраелявых, і будзеце даваць ізь іх узьн е сеньне СПАДАРОВА Аарону сьвятару. 29 3 усіх дароў сваіх узносьце ўсялякае ўзьн е сеньне СПАДАРУ, з усякага туку яго, пасьвячанага зь яго'. 30 I скажы ім:,Як вы ўзьнясіц е найлепшае зь яго, то гэта палічана будзе Левітам, як прыбытак із такаўні й як прыбытак із таўчэльні. 31 I будзеце есьці гэта на ўсялякім месцу, вы а дамы вашыя; бо гэта плата вам, за работы вашы ў будане збору. 32 I не панясіц е за гэта грэху, як узьнясіц е найлепшае зь яго; і пасьвяч а ньня сынамі Ізраелявымі ня будзеньце, і не памрыц е ' ".

19 I г у каў СПАДАР Масею а Аарону, кажучы: 2,,Во ўстава права, каторае расказаў СПАДАР, кажучы: скажы сыном Iзраелявым, няхай возьмуць табе рыжую цяліцу дасканальную, на каторай няма заганы, на каторую не ўзышло йго. 3 I дайце яе Елеазару сьвятару, і вывядзе ён вонкі табару, і зарэжуць яе перад ім, 4 I возьме Елеазар сьвятар палцам сваім із крыві яе, і крывёю яе пакропе перад шчытам будану збору сем разоў. 5 I спаляць цяліцу на аччу яго: скуру яе а мяса, яе а кроў зь нечысьцяй яе няхай спаляць. 6 I возьме сьвятар кедравага дзерва а гізопу а нітку з чырвовае воўны, і кіне на сярэдзіну спаленьня цял і цы. 7 I хай вымые сьвятар адзецьці свае, і абмые цела свае ў вадзе, і потым увыйдзе ў табар, і нячысты будзе сьвятар аж да вечара. 8 I тый, што паліў яе, хай вымые адзецьці свае ў вадзе, і абмые цела свае ў вадзе, і нячысты будзе аж да вечара. 9 I хай зьбярэпь чыстая людзіна попел цяліцы, і паложа вонках табару на чыстым месцу, і будзе грямадз е сыноў Ізраелявых на дзяржаньне да вады адлучэньня: гэта аброк за грэх. 10 I тый, што зьбіраў попел цяліцы, вымые адзецьці свае, і нячысты будзе аж да вечара. I будзе сыном Ізраелявым і чужаземцу, што жывець сярод іх, уставаю вечнай.

11 „Хто даткнецца да мертвага цела якога- колечы чалавека, дык нячысты будзе сем дзён. 12 Ён мае ачысьціцца ад гэтага на трэйці дзень, а на сёмы дзень будзе чысты; а калі ж ён не ачысвціцца на трэйці дзень, то й на сёмы дзень ня будзе чысты. 13 Кажны, хто даткнецца да мертвага цела якога-колечы чалавека й не ачысьціцца, сплюгаве вітальню СПАДАРОВУ; і будзе выгублены чалавек тый з Ізраеля, бо адлучальная вада не пакроплена на яго: нячысты будзе, яшчэ нечысьць ягоная на ім.

14 „Вось права: калі чалавек памрэць у будане, то кажны, хто прыйдзе да будану, і ўсе, што ў будане, нячыстае будзе сем дзён. 15 I кажная адкрытая судзін а, на каторай няма накрыцьця, наўкола абвязанага, нячыстая. 16 I кажны, хто даткнецца на полю да забітага мячом, альбо да памерлага, альбо да косьці людзкое, альбо да гробу, нячысты будзе сем дзён. 17 I возьмуць нячыстаму з попелу спаленага аброку за грэх, і нальлюць на яго ў судзіну жывое вады; 18 I хай людзіна чыстая возьме гізопу, і занура яго ў ваду, і пакропе на будан а на ўсі судзіны а на ўсі душы, каторыя ў ім был і, на тога, хто даткнуўся да косьці, альбо да забітага, альбо да памерлага, альбо да гробу, 19 I хай пакропе чысты нячыстага на трэйці дзень, і на сёмы дзень будзе ачышчаны. I вымые ён адзецьці свае, і абмые цела свае ў вадзе, і ўвечары будзе чысты. 20 А хто будзе нячысты й не ачысьце сябе, то будзе выгублена душа тая з пасярод грамады, бо яна сплюгавіла сьвятыню СПАДАРОВУ; адлучальнай вадою яна не пакроплена, яна нячыстая. 21 I хай будзе гэта ім уставаю вечнай. I хто крапіў адлучальнаю вадою, няхай вымые адзецьц і; і хто даткнуўся да адлучальнае вады, нячысты будзе аж да вечара. 22 I ўсе, да чаго даткнецца нячысты, будзе нячыстае; і душа, што даткнулася, нячыстая будзе аж да вечара".

20 I прышлі сынове Ізраелявы, уся грамад а, на пустыню Цын першага месяца, і прабываў люд у Кадэшу, і памерла там Мірыям, і пахавана там.

2 I ня было вады грамадз е, і зьберліся яны супроці Масея а Аарона; 3 I сьперачаўся люд із Масеям, і сказаў: „О, калі б сканалі тады й мы, як сканалі браты нашыя перад СПАДАРОМ! 4 I нашто вы прывялі грамад у СПАДАРОВУ на гэту пустыню, каб памерці там нам і статку нашаму? 5 I чаму ўзьвялі нас ізь Ягіпту, каб прыв е сьці нас на гэта благое месца? гэта ня месца сеяць, ані фіґаў, ані вінных ягадаў, ані гранатовых яблыкаў, ані вады піць?" 6 I прышоў Масей а Аарон ад люду да ўходу будану збору, і палі на віды свае, і зьявілася ім слава СПАДАРОВА.

7 I г у каў СПАДАР Масею, кажучы: 8 „Вазьмі посах і зьбяры збор, ты а Аарон, брат твой, і кажыце ск а ле на ачох іх, і яна дасьць воды свае: і ты вывядзеш ім ваду із ск а лы, і дасі піць грамадзе, і напоіш статак ейны". 9 I ўзяў Масей посах ад віду СПАДАРОВАГА, як Ён расказаў яму. 10 I зьберлі Масей а Аарон грамад у перад скалаю, і ён сказаў ім: „Паслухайце ж, бунтаўнікі, ціж із гэтае ск а лы імне вывесьці вам ваду?" 11 I падняў Масей рук у сваю, і ўдырыў у ск а лу посахам сваім двойчы, і вышла шмат вады, і піл а грамад а й статак ейны.

12 I казаў СПАДАР Масею а Аарону:,,3а то е, што вы не паверылі Імне, каб усьвяціць Мяне на ачох сыноў Ізраелявых, затым не ўвядзіц е вы люду гэтага ў зямлю, каторую Я даў яму". 13 Гэта воды Мерывы, ля каторых сварыліся сынове Ізраелявы із СПАДАРОМ, і Ён усьвяціўся імі.

14 I паслаў Масей паслоў з Кадэшу да караля Едомскага, сказаць: „Гэтак кажа брат твой Ізраель: Іы ведаеш усі цяжкасьці, каторыя стрэлі нас. 16 I зышлі айцове нашы да Ягіпту, і мы жыл і ў Ягіпце шмат часу, і Ягіпцяне ліха дзеялі нам і бацьком нашым. 16 I гук а лі мы да СПАДАРА, і пачуў Ён голас наш, і паслаў Ангіла, і вывеў нас ізь Ягіпту. I вось, мы ў Кадэшу, месьце канца граніцы твае. 17 Пройдзем жа перазь зямлю тваю; мы ня пойдзем па палёх а па вінішчах, і ня будзем піць вады із студні; дарогаю каралеўскаю пойдзем, ня зьвернем ані направа, ані налева, пакуль ня пярэйдзем граніцаў тваіх". 18 I сказаў яму Едом: „Не праходзь перазь мяне, бо я зь мячом выйду на пярэймы табе". 19 I сказалі яму сынове Ізраелявы: „Мы пойдзем гасьцінцам, і калі будзем піць ваду тваю, я а статак мой, дык заплачу; толькі, гэта ж нічога, нагамі сваімі прайду". 20 Але ён сказаў: „Не перайдзі!" I вышаў Едом напярэймы яму з чысьленым людам і з дужою рукою. 21 I адмовіўся Едом даць Ізраелю прайсьці пераз граніцы ягоныя, і адхінуўся Ізраель ад яго.

22 I кран у ліся з Кадэшу, і прышлі сынове Iзраелявы, уся грамад а, да гары Гор. 23 I гўкаў СПАДАР Масею а Аарону на гары Гор, ля граніцаў зямлі Едомскае, кажучы: 24 „Хай прылучыцца Аарон да людзёў сваіх, бо ён ня ўвыйдзе ў зямлю, каторую Я даў сыном Ізраелявым, за тое, што вы збунтаваліся супроці слова Майго ля водаў Мерывы. 25 Вазьмі Аарона а Елеазара, сына ягонага, і ўзьвядзі іх на гару Гор. 26 I здыймі з Аарона адзецьці ягоныя, і адзень у іх Елеазара, сына ягонага, і хай будзе прылучаны Аарон і памрэць там". 27 I ўчыніў Масей так, як расказаў СПАДАР. I ўзышлі яны на гару Гор на ачох усяе грамады. 28 I зьняў Масей з Аарона адзецьці ягоныя, і адзеў у іх Елеазара, сына ягонага. I памер там Аарон на версе гары. I зышлі Масей а Елеазар із гары, 29 I абачыла ўся грамад а, што Аарон сканаў, і плакалі па Аарону трыццаць дзён увесь дом Ізраеляў.

21 I пачуў Канаанскі кароль Арад, каторы жыў на паўдня, што прышоў Ізраель дарогаю Афарым, і ваяваў із Ізраелям, і ўзяў у яго палоненікаў. 2 I абяцаў Ізраель абятніцу СПАДАРУ, і сказаў: „Калі чыста аддасі люд гэты ў рукі мае, то зьнішчу месты іхныя". 3 I пачуў СПАДАР голас Ізраеляў, і аддаў Канааняніна, і ён зьнішчыў іх а месты іхныя, і назваў імя места таго: Горма.

4 I кран у ліся ад гары Гор дарогаю Чырвонага мора, каб абмінуць зямлю Едомскую. I душа люду вельмі зьбезахоцілася ў дарозе. 5 I г у каў люд супроці Бога й супроці Масея:,,Нашто вывялі вы нас ізь Ягіпту, каб памерці на пустын і? бо няма хлеба ані вады, і душы нашай агідла гэта негадзячая ежа". 6 I паслаў СПАДАР на люд агняныя гады, і яны кусалі люд, і памерла множасьць люду з Ізраеля. 7 I прышоў люд да Масея, і сказалі: „Ізграшылі мы, бо г у калі мы супроці СПАДАРА й супроці цябе; памаліся СПАДАРУ, каб Ён адняў таго гада". I памаліўся Масей за люд.

8 I сказаў СПАДАР Масею: „Зрабі сабе гада й выстанаві яго на сьцяг, і будзе, што кажны ўкушаны, калі гляне на яго, дык будзе жыць". 9 I зрабіў Масей мядзянага гада, і выставіў яго на сьцяг, і было, як гад укусіў чалавека, ён, глянуўшы на мядзянага гада, заставаўся жывы.

10 I кран у ліся сынове Ізраелявы, і разьлягліся табарам ув Овофе. 11 I крануліся з Овофу, і разьлягліся табарам у Іе-Аварыме, на пустын і, што супроці Моава, на ўсход сонца. 12 Стуль крануліся й разьлягліся табарам на далін е Зарэд. 13 Адгэнуль крануліся й разьлягліся табарам на другім баку Арнона на пустыні, каторы выходзе з граніцы Аморэя; бо Арнон граніца Моава, меж Моава й Аморэя. 14 Затым сказ а на ў кнізе войнаў СПАДАРОВЫХ праз Вагеба ў Суфе а праз прытокі Арнона 15 А праз плынь гэтых ручаёў каторая сьхінаецца да палажэньня Ар і датыкаецца граніцаў Моаўскіх. 16 I адгэтуль да студні. Гэтая тая студня, праз каторую казаў СПАДАР Масею: „Зьбяры люд, і дам ім вады".

Дата добавления: 2015-07-20