Rozdil desjatyj

HALLOWEEN

Malfoy ne poviryw svoïm očam, pobačywšy nastupnoho dnja, ščo Harry j Ron šče j dosi w Hogwartsi. Vony maly wtomlenyj, ale cilkom bezžurnyj vyhljad. I sprawdi, prokynuwšyś uranci, Harry j Ron vyrišyly, ščo zustrič iz tryholovym psom bula čudovoju pryhodoju, i teper ïm kortilo znovu zitknutysja z čymś nespodivanym i cikavym. Tym časom Harry rozpoviw Ronovi pro pakunok, jakyj, zdajetcja, perenesly z Gringottsu do Hogwartsu, j vony dowho mirkuvaly nad tym, ščo mohlo potrebuvaty takoï považnoï oħorony.

— Ce ščoś abo duže cinne, abo duže nebezpečne, — prypustyw Ron.

— Abo te i te, — dodaw Harry.

Ale napewne ħlopci znaly tiľky te, ščo zahadkovyj predmet buw zawdowžky deś p'jať santymetriw, prote bez dodatkovoï informaciï zdohadatysja, ščo to, šansiw majže ne bulo.

Ani Neville, ni Hermiona absoljutno ne cikavylysja, ščo sħovano pid psom i tym ljukom. Neville dumaw tiľky pro te, ščob uže biľše nikoly ne nablyžatysja do psa.

Hermiona poky ščo ne ħotila rozmowljaty z Harry ta Ronom, ale bula takym samowpewnenym wseznajkom, ščo mohla j zdohadatysja pro ščoś. Nu, a najdužče ħlopci prahnuly jakoś pomstytysja Malfoyevi, i taka nahoda, na prevelyku wtiħu dlja nyħ, trapylasja nastupnoho tyžnja, koly prybula pošta.

Tiľky‑no sovy, jak zawždy, pozalitaly do Velykoï zaly, wsi zvernuly uvahu na vydowženyj tonkyj pakunok, jakyj nesly šisť velykyħ sypuħ. Harry ne menše za inšyħ zacikavywsja, ščo tam. Jak že vin zdyvuvawsja, koly sovy skynuly cej pakunok prosto pered nym, zbywšy na pidlohu joho šynku. Ne wstyhly vony vidletity, jak inša sova kynula na cej pakunok šče j lysta.

Harry speršu vidkryw lysta, i dobre zrobyw, bo tam bulo napysano:

NE ROZHORTAJ PAKUNOK ZA STOLOM!

U njomu tvij noveńkyj "Nimbus‑2000", ale ja b ne ħotila, ščob usi znaly, ščo ty otrymaw mitlu, bo inakše kožnomu zaħočetcja. Oliver Wood zustrine tebe nyni o sjomij večora na poli dlja quidditchu i provede z toboju perše trenuvannja.

Profesor M. McGonagall

Harry ledve zumiw pryħovaty svoju radisť, pokazawšy zapysku Ronovi.

— "Nimbus‑2000!" — zazdrisno prostohnaw Ron. — Ja j u ruky nikoly ne braw!

Ħlopci švydeńko vyjšly z zaly. Vony spodivalysja, ščo wstyhnuť rozpakuvaty mitlu šče do počatku urokiw, ale u vestybjuli dorohu nahoru ïm zastupyly Crabbe i Goyle. Malfoy vyħopyw u Harry pakunok i obmacaw joho.

— Tipa mitla, — znevažlyvo pyrħnuw vin, žburnuwšy ïï nazad iz zazdrisno‑prezyrlyvym vyrazom oblyččja. — Cjoho razu, Pottere, ty svoje taky otrymaješ, bo peršoklasnykam ne dozvoleno maty mitlu.

— Ce ne jakaś stara mitla, — ne zmih strymatysja Ron, — a "Nimbus‑2000"! U tebe, Malfoyu, tam udoma ščo — "Kometa‑260"? — Ron usmiħnuwsja do Harry. — "Komety" nepohani, ale do "nimbusiw" ïm, jak do neba račky.

— Weasley, karočje, ščo ty znaješ pro ce! Ty j piwderžaka ne maješ za ščo kupyty! — vidrubaw Malfoy. — Mabuť, skladaješ z bratamy prutyk do prutyka!

Ron ne wstyh vidpovisty, bo z‑pid Malfoyevoho liktja vyhuľknuw profesor Flitwick.

— Časom ne svarka, ħlopci? — pysknuw vin.

— Potterovi pryslaly mitlu, pane profesore! — švydeńko donis Malfoy.

— Tak, tak, ce prawda, — pidtverdyw profesor Flitwick, usmiħajučyś do Harry. — Profesorka McGonagall rozpovila meni pro ci vynjatkovi obstavyny. I jaka to modeľ, Pottere?

— "Nimbus‑2000", pane profesore, — vidpoviw Harry, leď strymujučy rehit, pobačywšy tupo‑ošelešene oblyččja Malfoya. — Ja, do reči, otrymaw ïï jakraz zawdjaky Malfoyu, — dodaw vin.

Harry j Ron poprjamuvaly marmurovymy sħodamy whoru. Ïm až sverbilo pohluzuvaty z rozljučenoho Malfoya.

— Ce prawda, — fyrknuw vid smiħu Harry, koly vony pidnjalysja. — Jakby vin ne zabraw Nahadajka, ja b ne opynywsja w komandi…

— To, po‑tvojemu, ce nahoroda za porušennja pravyl? — zalunaw za ïħnimy spynamy serdytyj holos. Sħodamy pidnimalasja Hermiona, kryvo pozyrajučy na pakunok u Harrynij ruci.

— A ja dumaw, ty z namy ne rozmowljaješ, — skazaw Harry.

— I dali ne rozmowljaj, — dodaw Ron, — Ce dlja nas taka radisť!

Zaderšy nosa, Hermiona pišla.

Toho dnja Harry bulo duže važko zoseredytysja na urokaħ. Podumky vin postijno vertawsja do spaľni, de pid ližkom ležala joho nova mitla, abo ujawljaw sobi pole dlja quidditchu, de uvečeri počnetcja trenuvannja. Prokowtnuw večerju, naviť ne zawvažywšy, ščo ïsť, a todi narešti pomčaw razom z Ronom nahoru rozpakovuvaty "Nimbus‑2000".

— Oho! — vyhuknuw Ron, koly na ližko vykotylasja mitla.

Naviť Harry, ščo ničoho ne znaw pro rizni modeli, podumaw, ščo mitla prosto čudova. Hladeńka j lyskuča, z deržakom iz červonoho dereva, vona mala dowhyj ħvist z oħajnyħ, riwneńkyħ prutykiw, a whori bulo vypysano zolotom "Nimbus‑2000".

Deś pered sjomoju večora Harry vyjšow iz zamku j pišow u sutinkaħ na pole dlja quidditchu. Vin šče nikoly ne buw na cjomu stadioni. Na trybunaħ dowkola polja bulo kiľka soteń misć. Vony rozmiščalysja tak, ščob hljadači sydily dosyť vysoko i wse dobre bačyly. Na kožnomu kinci polja stojaly try pozoločeni stowpy z kiľcjamy whori. Ci stowpy nahadaly Harry plastmasovi palyčky, kriź jaki dity vyduvajuť myľni buľbašky, ščoprawda, stowpy buly p'jatnadcjať metriw zawvyšky.

Harry tak kortilo litaty, ščo vin ne staw čekaty Wooda, a siw na mitlu j vidštowħnuwsja vid zemli. Jake vidčuttja!.. Vin obletiw stowpy, a todi počaw ponad polem to zdijmatysja whoru, to opuskatysja. "Nimbus‑2000" povertaw kudy treba vid najlehšoho dotyku.

— Hej, Pottere! Sidaj!

Pryjšow Oliver Wood, nesučy pid paħvoju velyku derewjanu korobku. Harry pryzemlywsja porjad iz nym.

— Čudovo! — zblysnuw očyma Wood. — Teper ja baču, ščo mala na uvazi McGonagall… Ty j sprawdi pryrodženyj litun. Sjohodni ja nawču tebe pravyl hry, a potim ty budeš trenuvatysja z komandoju tryči na tyždeń.

Wood vidkryw korobku, de ležaly čotyry m'jači riznyħ rozmiriw.

— Ščo ž, — promovyw Wood, — pravyla hry u quidditch dosyť prosti, a ot nawčytysja hraty ne tak uže j lehko. W kožnij komandi — semero hrawciw. Troje z nyħ — zahonyči.

— Troje zahonyčiw, — powtoryw Harry, a Wood tym časom vytjah jaskravo‑červonoho m'jača zawbiľšky, jak futboľnyj.

— Ce — kvafel, — pojasnjuvaw Wood. — Zahonyči kydajuť kvafel odyn odnomu i namahajutcja zakynuty joho w odne z tyħ kileć, ščob zabyty gol. Za kožen zabytyj kvafel komanda distaje desjať očok. Rozumiješ?

— Zahonyči kydajuť kvafel w kiľcja, ščob zabyty gol, — vidpoviw Harry. — To… ce ščoś… jak basketbol na mitlaħ iz šisťma kiľcjamy, tak?

— A ščo take basketbol? — zdyvuvawsja Wood.

— E, puste! — švydko skazaw Harry.

— Harazd, sluħaj dali. U kožnij komandi je šče vorotar. Ot ja — vorotar Gryffindoru. Ja maju litaty dowkola našyħ kileć i zavažaty supernykam zabyty gol.

— Try zahonyči, odyn vorotar, — upewneno powtoryw Harry. — I vony hrajuť kvafelom. Zrozumiw. A naviščo ce? — Harry pokazaw na try m'jači, Ščo ležaly w korobci.

— Zaraz pobačyš, — skazaw Vud. — Na. — Vin Daw Harry nevelyčku bytku, nemow dlja hry u kryket.

— Teper ja pokažu, ščo robljať bladžery, — skazaw Vud. — Oce dva bladžery.

Vin pokazaw Harry dva odnakovi čorni m'jači, troħy menši vid červonoho kvafela. Harry pomityw, ščo vony mowby ħotily vyrvatysja z‑pid remeniw, jaki prytrymuvaly ïħ u korobci.

— Vidstupy, — poperedyw Vud. Todi naħylywsja j vyviľnyw odyn bladžer.

Čornyj m'jač vidrazu zletiw vysoko whoru, a todi šuhonuw prosto w Harryne oblyččja. Harry, ščob urjatuvaty svoho nosa, vidbyw m'jača bytkoju — m'jač pronissja nad ïħnimy holovamy, a todi kynuwsja na Wooda, jakyj zumiw uħylytysja i prytys joho nohoju do zemli.

— Zrozumiw? — zaħekano movyw Wood. Vin zapħnuw bladžera, ščo j dali pručawsja, do korobky i nadijno zakripyw joho remincjamy. — Bladžery šuhajuť dowkola i namahajutcja zbyty hrawciw z ïħniħ mitel. Oś čomu w kožnij komandi je po dva vidbyvači. U našij komandi ce blyznjuky Weasleyi, i ïħnje zawdannja — zaħyščaty našyħ hrawciw vid bladžeriw i vidbyvaty ïħ u bik komandy supernykiw. Zapam'jataw?

— Troje zahonyčiw starajutcja zabyty gol kvafelom; vorotar zaħyščaje stowpy z kiľcjamy; vidbyvači zaħyščajuť hrawciw svojeï komandy vid bladžeriw, — skoromowkoju vypalyw Harry.

— Klasno, molodeć! — poħvalyw joho Wood.

— E‑e… a čy bulo take, ščo bladžery kohoś ubyly? — mowby miž inšym zapytaw Harry.

— U Hogwartsi — nikoly. Inodi ħtoś maw polamanu ščelepu, ale ničoho strašnišoho ne trapljalosja. Nu, a teper ostannij člen komandy — loveć. Ce ty. I tobi ne treba perejmatysja ni kvafelom, ni bladžeramy…

— …ħiba ščo vony prob'juť meni holovu.

— Ne žurysja — Weasleyi čudovo dajuť radu z bladžeramy, — vony j sami nače para žyvyħ bladžeriw.

Wood vytjah z korobky četvertoho, ostannjoho, m'jača. Proty kvafela i bladžera vin buw maleńkyj — deś takyj, jak velykyj horiħ. Buw zolotavyj i maw nevelyčki sribni kryľcja.

— Ce, — skazaw Vud, — zolotyj skyč, najvažlyvišyj m'jač. joho duže važko zlovyty, bo vin duže švydkyj i ledve pomitnyj. I lovyť joho loveć. Ty musyš postijno snuvaty miž zahonyčamy, vidbyvačamy, bladžeramy i kvafelom, ščob upijmaty joho švydše, niž loveć supernykiw, bo loveć, jakyj zlovyw snyča, zdobuvaje dlja komandy sto p'jatdesjat očok, i cjoho majže zawždy vystačaje dlja peremohy. Oś čomu proty lowciw tak často porušujuť pravyla. Matč zakinčujetcja tiľky todi, koly ħtoś upijmaje snyča, tomu hra može tjahnutysja skiľky zawhodno. Rekordom, zdajetcja, bulo try misjaci, i todi musyly čas vid času minjaty hrawciw, ščob vony mohly vyspatysja. Oce niby j use. Je zapytannja?

Harry zaperečno poħytaw holovoju. Vin čudovo rozumiw, ščo maje robyty, a ot jak ce robyty bulo problemoju.

— My poky potrenujemosja bez snyča, — skazaw Wood, oberežno pakujučy m'jača nazad do korobky. — Wže temnuvato, možna joho zahubyty. Davaj sprobujmo z cymy.

Vin vytjah z kyšeni torbynku z m'jačykamy dlja hoľfu, i za paru ħvylyn vony z Harry wže šuhaly w povitri. Wood z usijeï syly kydaw m'jači w rizni boky, a Harry lovyw ïħ.

Vin ne proġavyw žodnoho m'jača, i Wood buw u zaħvati. Za piwhodyny heť sponočilo, i trenuvannja prypynyly.

— Cjoho roku na kubku z quidditchu vykarbujuť nazvu našoï komandy, — radisno skazaw Wood, koly vony prjamuvaly nazad do zamku. — Ja ne zdyvujusja, jakščo ty pereveršyš samoho Charlie Weasleya, a vin mih by hraty za zbirnu Angliï, jakby ne poïħaw poljuvaty drakoniw.

Možlyvo, čerez svoju zaklopotanisť, adže treba bulo ne tiľky vykonuvaty domašni zawdannja, a j tryči na tyždeń, pid večir, ħodyty na trenuvannja z quidditchu, Harry ne mih poviryty, ščo wže mynulo dva misjaci, vidkoly vin u Hogwartsi. Vin počuvawsja w cjomu zamku jak udoma, pryčomu značno krašče, niž buď‑koly na Privet Drive. Ta j uroky stavaly ščoraz cikaviši, bo učni wže dobre zasvoïly osnovy wsiħ predmetiw.

Uranci naperedodni svjata Halloweenu ïħ rozbudyw solodkyj zapaħ pečenoho harbuza, jakym paħlo w usiħ korydoraħ. A na uroci zaklynań profesor Flitwick oholosyw, ščo vony, na joho dumku, wže hotovi robyty te, pro ščo mrijaly najdužče — zmušuvaty litaty rizni predmety (pro ce vony mrijaly šče vidtodi, jak vin zmusyw litaty dowkola klasu Neville’ovu žabku). Profesor Flitwick rozdilyw usiħ učniw na pary. Partnerom Harry staw Seamus Finnigan (ščo veľmy wtišylo Harry, bo jomu na oči vidčajdušno namahawsja wtrapyty Neville). A oś Ron opynywsja w pari z Hermionoju Granger. Ne znaty koho ce biľše rozljutylo, — Rona čy Hermionu. Vona ne rozmowljala z nymy šče vidtodi, jak pryjšla poštoju Harryna mitla.

— Ščo ž, ne zabuvajte tiľky pro toj plawnyj puħ zap'jastkom ruky, nad jakym my pracjuvaly! — pyščaw profesor Flitwick, zabrawšyś, jak zawždy, na kupu knyžok. — Lehko j elegantno, pam'jatajte, lehko j elegantno!.. I duže važlyvo točno vymowljaty magični slova! Ne zabuvajte nikoly pro čariwnyka Baruffio, jakyj zamisť "s" skazaw "z" i, pobačyw ne troliw sad, a troliw… sami zdohadujeteś ščo.

Zawdannja vyjavylosja važkym. Harry z Seamusom maħaly‑vymaħuvaly svoïmy palyčkamy, ale pero, jake ħlopci maly pidnjaty whoru, nezrušno ležalo na stoli. W Seamusa zreštoju urvawsja terpeć i vin štryknuw pero palyčkoju — vono zahorilosja, i Harry musyw hasyty joho, nakrywšy kapeljuħom.

Ronovi tež ne ščastylo.

— Wingardium Leviosa — vyhukuvaw vin, rozmaħujučy svoïmy dowhymy rukamy, nemow vitrjak.

— Ty ne tak kažeš! — dratuvalasja Hermiona.— Maje buty "Win‑gar‑dium Levi-o‑sa". "Gar" treba vymowljaty protjažno j lehko.

— Kažy sama, koly taka rozumna, — ohryznuwsja Ron.

Hermiona pidkotyla rukavy mantiï, maħnula palyčkoju j vymovyla:

— Wingardium Leviosa!

Pero pidnjalosja zi stolu j zavyslo pryblyzno za metr nad ïħnimy holovamy.

— Duže dobre! — vyhuknuw profesor Flitwick, zapleskawšy w doloni. — Dyvitcja sjudy, mis Granger ce zrobyla!

Pid kineć uroku Ron buw u kepśkomu nastroï.

— Ne dyvo, ščo wsi ïï ne terpljať, — skaržywsja vin Harry, koly vony probyralysja kriź jurbu ditej u korydori. — Ce ne diwčyna, a jakeś žaħittja, česno tobi kažu!

Obhanjajučy jakohoś učnja, Harry nenarokom joho začepyw. To bula Hermiona. Harry hljanuw na neï i zdyvuvawsja — vona plakala.

— Mabuť, počula.

— Nu, to j ščo? — ne duže wpewneno vidpoviw Ron. — Mohla b uže pomityty, ščo ne maje žodnyħ druziw.

Hermiona ne pryjšla na nastupnyj urok i toho večora wzahali nide ne z'jawljalasja. Dorohoju do Velykoï zaly, de maw vidbutysja benket na česť Halloweenu, Harry j Ron počuly, jak Parvati Patil rozpovidala svoïj podruzi Lavenderi, ščo Hermiona plakala w divočij ubyraľni j ħotila, ščob ïï lyšyly samu. Ronovi pislja cjoho stalo šče prykriše, ale za myť vony wže uvijšly do Velykoï zaly, svjatkove ozdoblennja jakoï zmusylo ïħ zabuty pro Hermionu.

Zi stin i steli tripotily kryľcjamy sotni žyvyħ kažančykiw, a šče sotni čornymy ħmarkamy šyrjaly ponad stolamy, malo ne zadmuħujučy svičky w harbuzaħ. Nespodivano, jak i na benketi na počatku nawčaľnoho roku, na zolotyħ tareljaħ z'javylasja strava.

Harry same nakladaw sobi kartopli w lušpynni, koly do zaly w pereħnjablenomu tjurbani uvirvawsja pereljakanyj na smerť profesor Quirrell. Usi rozhubleno dyvylysja, jak vin pidbih do Dumbledore’ovoho krisla, spersja na stil i, nasylu zvodjačy duħ, vymovyw:

— Troľ!.. U pidvalaħ… Dumaju, vy povynni znaty!.. — Zneprytomniwšy, vin spowz na pidlohu.

Vidrazu znjawsja hamir. Profesorovi Dumbledore’u dovelosja vystrelyty zi svojeï palyčky kiľkoma purpurovymy raketamy, perše niž nastala tyša.

— Starosty! — vyhuknuw vin. — Nehajno vidvediť svoïħ učniw do spaleń!

Percy buw u svoïj styħiï.

— Za mnoju! Peršoklasnyky, trymajtesja kupy! Troľ ne strašnyj, jakščo vykonuvaty moï nakazy! Ne vidstavajte vid mene! Dorohu peršoklasnykam! Pereprošuju, ja starosta!

— Jak sjudy mih potrapyty troľ? — dyvuvasja Harry, pidijmajučyś sħodamy whoru.

— Ne znaju, kažuť, vony dosyť durni, — vidpoviw Ron. — Može, joho wpustyw Peeves, požartuvawšy na česť Halloweenu.

Vony promynuly kiľka hrup učniw, ščo pospišaly w rizni boky. Propyħajučyś kriź jurbu rozhublenyħ Hufflepuffciw, Harry znenaćka wħopyw Rona za ruku.

— Ja tiľky teper zhadaw — Hermiona!

— Ščo z neju?

— Vona ž ne znaje pro trolja!

— Aha! — zakusyw hubu Ron. — Ale treba, ščob nas ne pobačyw Percy.

Pryhnuwšyś, vony pryjednalysja do Hufflepuffciw, ščo bihly w inšomu naprjamku, proslyznuly w bezljudnyj bičnyj korydor i pomčaly do divočyħ ubyraleń. Tiľky‑no zavernuly za rih, jak počuly zzadu švydki kroky.

— Percy! — zašypiw Ron, ħovajučyś razom iz Harry za velykoho kam'janoho gryfona.

Vyzyrajučy zvidty, vony pomityly, odnak, ne Percy, a Snape’a, jakyj dijšow do kincja korydoru i znyk.

— Ščo vin tut robyť? — prošepotiw Harry. — Čomu vin ne w pidvalaħ razom z reštoju wčyteliw?

— Zvidky ja znaju?

Vony jaknajtyħiše prokralysja nastupnym korydorom, dosluħajučyś do dedali tyħišoï ħody Snape’a.

— Vin pišow na četvertyj poverħ, — skazaw Harry, ale tut Ron pidnjaw ruku.

— Čuješ cej zapaħ?

Harry prynjuħawsja i vidčuw straħitlyvyj smorid— sumiš staryħ škarpetok i hromadśkoho tualetu, jakyj nikoly ne prybyrajuť.

A todi vony ščoś počuly — nyźke roħkannja j čowhannja zdoroveznyħ nih. Ron pokazaw paľcem: z kincja korydoru, ščo viw livoruč, do nyħ nablyžalosja ščoś velyčezne. Ħlopci sħovalysja w tiń, sposterihajučy, jak ta potvora z'jawljajetcja w smuzi misjačnoho svitla.

To bulo žaħlyve vydovyšče. Veletenśke, zawvyšky majže z čotyry metry, nezhrabne tilo w temno‑sirij škuri skydalosja na kam'janu brylu, na verħiwci jakoï styrčala, mow kokosovyj horiħ, maleńka lysa holova. Korotki nohy, towstezni, nače stowbury, j plaski zaškarubli stupni. Smorid stojaw nejmovirnyj. U dowželeznyħ rukaħ potvora trymala velyčeznu derewjanu dowbnju, ščo voločylasja po zemli.

Troľ zupynywsja bilja dverej i zazyrnuw useredynu. Povorušyw dowhymy vuħamy, ščoś mirkujučy svojeju kryħitnoju holovoju, a todi poviľno začowhaw do kimnaty.

— U zamku je ključ, — proburmotiw Harry. — joho možna zamknuty.

— Čudova dumka! — nervovo ozvawsja Ron.

Ħlopci nawšpyńky, z peresoħlymy horljankamy, moljačyś, ščob ne vyjšow nespodivano troľ, pidkralysja do vidčynenyħ dverej. Strybnuwšy, Harry vidrazu sħopyw ključ, hrjuknuw dveryma i zamknuw ïħ.

— Ura!

Rozčervonili vid peremohy, ħlopci kynulysja bihty korydorom nazad, ale na rozi počuly take, vid čoho ïħni sercja zawmerly — pronyzlyvyj, spownenyj žaħu kryk, i dolynaw vin same z tijeï kimnaty, jaku vony ščojno zamknuly.

— Oj, ni! — prostohnaw Ron, zblidnuwšy, nemow Kryvavyj Baron.

— Ce divoča wbyraľnja! — zacipeniw Harry.

— Hermiona! — skryknuly vony odnočasno.

Povertatyś ïm ħotilosja jaknajmenše, ale ščo robyty? Vony myttju pomčaly nazad do dverej i, tremtjačy vid straħu, povernuly ključa, Harry potjahnuw dveri — i oś vony wže wseredyni. Hermiona Granger tulylasja do protyležnoï stiny i, zdavalosja, ot‑ot zomlije. Troľ pidstupaw do neï, zbyvajučy zi stiny umyvaľnyky.

— Vidvolikaj joho! — u vidčaï huknuw Harry Ronovi i, sħopywšy vidlamanyj kran, žburnuw joho ščosyly w stinu.

Troľ zupynywsja za kiľka krokiw vid Hermiony. Rozvernuwsja, beztjamno klipajučy, ščob pobačyty, zvidky toj hrjukit. joho tupi maleńki očyci natrapyly na Harry. Troľ zavahawsja, a todi rušyw Uže na njoho, pidnimajučy dowbnju.

— Debile! — zavereščaw Ron z inšoho kraju kimnaty y kynuw u trolja jakuś metalevu trubku. Troľ, zdajetcja, j ne vidčuw udaru, ale počuw veresk i znovu zupynywsja, povertajučy teper svoje žaħlyve rylo do Rona j dajučy Harry zmohu obbihty nawkolo njoho.

— Tikaj, tikaj! — kryknuw Harry Hermioni, namahajučyś potjahnuty ïï do dverej, ale diwčynka j voruħnutysja ne mohla — vona j dali tulylasja do stiny z rozzjawlenym vid pereljaku rotom.

Vid krykiw i hamoru troľ, zdajetcja, počaw skaženity. Vin znovu zareviw i rušyw na Rona, ščo stojaw najblyžče j ne maw kudy tikaty.

I tut Harry zrobyw vodnočas ščoś duže vidvažne i wkraj nerozumne: rozihnawsja, pidskočyw i sħopyw trolja zzadu za šyju. Troľ ne vidčuw, ščo Harry povys na njomu, ale naviť troľ zreahuvaw by, jakby ħto zapħaw jomu do nosa dowhyj drjučok, a Harry, strybnuwšy, j dali trymaw u ruci palyčku, — i oś vona zalizla trolevi prosto w nizdrju.

Zavyvajučy z bolju, troľ počaw nawsibič hatyty dowbneju, a Harry vidčajdušno čipljawsja jomu za šyju; buď‑jakoï myti troľ mih abo skynuty joho, abo roztroščyty dowbneju.

Nažaħana Hermiona spowzla na pidlohu. Ron vyħopyw svoju čariwnu palyčku i, ne znajučy, ščo robytyme z neju, raptom počuw, jak vin vykrykuje perše zaklynannja, jake spalo jomu na hadku:

— Wingardium Leviosa!

Dowbnja nespodivano vyletila trolevi z ruk, pidnjalasja vysoko‑vysoko whoru, poviľno perevernulasja i… zi straħitlyvym ħruskotom hepnulasja prosto na holovu svoho hospodarja. Troľ zaħytawsja, a todi wpaw dolilyć iz takym hurkotom, ščo zdryhnulasja wsja kimnata.

Harry zviwsja na nohy. Vin tremtiw i nasylu dyħaw. Ron stojaw, ne opuskajučy palyčky, j dyvywsja na te, ščo zrobyw.

Peršoju zahovoryla Hermiona:

— Vin… mertvyj?

— Ne dumaju, — skazaw Harry. — Mabuť, prosto w nokawti.

Naħylywšyś, vin vytjah z trolevoho nosa svoju palyčku. Vona bula wkryta čymoś sirym i lypkym.

— Fe!.. Trolevi šmarky.

Harry vyter palyčku ob trolevi štany.

Raptom dity počuly hrjukit i hučni kroky j ozyrnulysja. Vony naviť ne usvidomljuvaly, jaku znjaly buču, ale ħtoś unyzu, bezperečno, maw čuty hupannja j revinnja trolja. Za myť do kimnaty wletila profesorka McGonagall, slidom za neju bih Snape, a pozadu plentawsja Quirrell. Zabačywšy trolja, Quirrell zaskimlyw i wpaw na unitaz, ħapajučyś za serce.

Snape sħylywsja nad trolem. Profesorka McGonagall dyvylasja na Rona j Harry. Harry šče nikoly ne bačyw ïï takoju ljutoju. Ïï vusta zblidly. Harry myttju zabuw pro wsi svoï nadiï zdobuty dlja Gryffindoru dodatkovyħ p'jatdesjat očok.

— Ščo vy sobi dumajete? — rozljučeno zapytala profesorka McGonagall. Harry hljanuw na Rona, jakyj tak i ne opustyw svojeï palyčky. — Vam poščastylo, ščo vy dosi žyvi. Čomu vy ne w spaľni?

Snape pronyzlyvo hljanuw na Harry, i ħlopeć wtupywsja w pidlohu.

"I čoho toj Ron dosi palyčky ne opustyť?" — dumaw vin.

Až tut z piťmy dolynuw kvolyj holosočok:

— Prošu vas, profesorko McGonagall, vony šukaly mene!

— Mis Granger!

Hermiona narešti spromohlasja staty na nohy.

— Ja ħotila znajty trolja, meni zdavalosja, ščo ja z nym uporajusja sama… rozumijete, ja ž tak bahato pro nyħ čytala!..

U Rona až palyčka vypala. Newže Hermiona tak vidverto breše wčyteľci?!

— Jakby vony mene ne znajšly, ja bula b uže mertvoju. Harry zapħaw jomu w nis palyčku, a Ron zvalyw trolja joho ž dowbneju. Vony ne maly času kohoś klykaty. Koly vony prybihly, troľ uže namirywsja mene wbyvaty…

Harry z Ronom wdavaly, ščo wse j sprawdi tak vidbuvalosja.

— Ščo ž, u takomu razi… — movyla profesorka McGonagall, pyľno dywljačyś na wsju trijcju. — Mis Granger, durne diwčyśko, jak ty mohla spodivatysja wlasnoruč podolaty hirśkoho trolja?

Hermiona sħylyla holovu. Harry zanimiw. Taž Hermiona nikoly w žytti ne porušyť žodnoho pravyla, a teper vyhaduje i breše, ščob vytjahty ïħ z ħalepy. Ce bulo tak nespodivano, jakby Snape, skažimo, počaw rozdavaty wsim cukerky.

— Mis Granger, čerez tebe Gryffindor wtratyť p'jať očok, — skazala profesorka McGonagall. — Ty mene veľmy zasmutyla. Jakščo ne maješ žodnyħ trawm, idy do Gryffindorśkoï veži. Učni zakinčujuť svjatkovu večerju u svoïħ hurtožytkaħ.

Hermiona pišla, a profesorka McGonagall zvernulasja do Harry j Rona:

— Ščo ž, ja znovu skažu, ščo vam poščastylo, bo malo ħto z peršoklasnykiw navažywsja b borotysja z doroslym hirśkym trolem. Kožen z vas zdobuw dlja Gryffindoru po p'jať očok. Profesor Dumbledore znatyme pro ce. Možete jty.

Ħlopci vyjšly z kimnaty j ne movyly ni slova, až poky pidnjalysja na dva poverħy whoru. Jak harno — ne čuty straħitlyvoho smorodu trolja, ne kažučy wže pro ščastja ne bačyty joho.

— Nam maly b daty biľše, niž desjať očok, — newdovoleno burknuw Ron.

— Tobto biľše, niž p'jať, jakščo vidkynuty ti, ščo wtratyla Hermiona.

— Sluħaj, vona klasno zastupylasja za nas! — vyznaw Ron. — Ale my ž ïï wrjatuvaly!

— Ïï, može, j ne treba bulo b rjatuvaty, jakby my ne zamknuly ïï z tijeju potvoroju, — nahadaw jomu Harry.

Ħlopci pidijšly do portreta Hladkoï Pani.

— Svynjače rylo! — huknuly vony i wvijšly do hurtožytku.

U vitaľni buw hamir i tisnjava, kožen pryhoščawsja svjatkovymy stravamy. Lyše Hermiona samotnjo stojala kolo dverej i čekala na nyħ. Jakyjś čas usi troje rozhubleno mowčaly. A todi, ne dywljačyś odne na odnoho, razom skazaly: "Djakuju" — j rušyly po tarilky.

Ale z toho momentu Hermiona Granger stala ïħnjoju pryjateľkoju. Buvajuť taki podiï, pislja jakyħ prosto ne možna ne staty druzjamy, j odnijeju z takyħ podij bula ïħnja peremoha nad kiľkametrovym hirśkym trolem.

Дата добавления: 2015-10-29