Rozdil sjomyj

SORTUVAĽNYJ KAPELJUĦ

Tijeï ž myti dveri pročynylasja. U dverjaħ stojala vysoka čorna čariwnycja, wbrana u smaragdovi šaty, ïï oblyččja bulo duže suvore, j Harry odrazu podumaw, ščo z takoju krašče ne sperečatysja.

— Perši kljasy, profesorko McGonagall, — dopoviw Hagrid.

— Djakuju, Hagride. Ja povedu ïħ dali. Čariwnycja vidčynyla dveri nawstiž. Vestybjuľ buw takym velyčeznym, ščo tam spokijno pomistywsja b cilyj budynok Dursleyiw. Kam'jani stiny, jak i w Gringottsi, osvitljuvaly smoloskypy, stelja bula nadto vysokoju, ščob pobačyty tam ščo‑nebuď, a na horišni poverħy vely rozkišni marmurovi sħody. Učni rušyly slidom za profesorkoju McGonagall po vymoščenij kam'janymy plytamy pidlozi. Z dverej pravoruč dolynaw hul soteń holosiw, — tam, očevydno, zibralasja wsja škola, — ale profesorka McGonagall zavela perši klasy do nevelyčkoï bezljudnoï kimnatky porjad iz vestybjulem. Učni zbylysja dokupy, tuljačyś odne do odnoho i stryvoženo ozyrajučyś.

— Vitaju vas u Hogwartsi, — skazala profesorka McGonagall. — Nezabarom počnetcja svjatkovyj benket, ale pered tym, jak sisty u Velykij Zali, vas rozpodiljať po hurtožytkaħ. Ceremonija Sortuvannja duže važlyva, bo hurtožytok u Hogwartsi zaminyť vam rodynu. Tut vy budete wčytysja, spaty j provodyty svij viľnyj čas.

Hurtožytky nazyvajutcja Gryffindor, Hufflepuff, Rejvenklow i Slytherin. Kožen hurtožytok maje šljaħetnu istoriju j pyšajetcja svoïmy vydatnymy čariwnycjamy ta čaklunamy. Perebuvajučy w Hogwartsi, svoïmy uspiħamy vy zdobuvatymete očky dlja vašoho hurtožytku, todi jak za kožne porušennja pravyl očky znimatymuť. Naprykinci roku hurtožytok, jakyj nabere najbiľše očok, nahorodžujuť kubkom, a ce velyčezna česť. Spodivajusja, kožen iz vas zbiľšyť slavu ridnoho hurtožytku. Ceremonija Sortuvannja počnetcja za kiľka ħvylyn u prysutnosti wsijeï školy. Tym časom ja radžu vam pryčepurytysja.

Ïï pohljad na myť zupynywsja na Neville’ovij mantiï z vuzlom na livomu pleči, j na Ronovomu nosi z pljamoju. Harry nervovo sprobuvaw pryhladyty svoje volossja.

— Ja povernusja, koly wse bude hotove do zustriči z vamy, — povidomyla profesorka McGonagall. — Prošu dotrymuvatysja tyši.

Vona vyjšla z kimnaty. Harry kowtnuw slynu.

— A jak nas sortuvatymuť po hurtožytkaħ? — zapytaw vin Rona.

— Zdajetcja, bude jakeś vyprobuvannja. Fred kazaw, ščo duže boljuče, ale vin, mabuť, žartuvaw.

Serce Harry až pidstrybnulo w hrudjaħ. Vyprobuvannja? Pered usijeju školoju? Ale ž vin šče ne znaje žodnyħ čariw, — ščo ž vin robytyme? Takoho vin zowsim ne spodivawsja. Harry sħvyljovano ozyrnuwsja j pobačyw, ščo wsi tež pereljakani. Majže niħto ne rozmowljaw, okrim Hermiony Granger, jaka skoromowkoju šepotila usi vywčeni zamowljannja, hadajučy, jake z nyħ stane ïj u pryhodi. Harry z usijeï syly namahawsja ne sluħaty ïï. Vin šče nikoly tak ne ħvyljuvawsja. Nikoly, naviť todi, koly nis zi školy dodomu pyśmovu skarhu na te, ščo vin jakoś prymudrywsja perefarbuvaty w synij kolir učyteľčynu peruku. Harry wp'jawsja očyma w dveri. Buď‑jakoï myti mohla wvijty profesorka McGonagall i povesty joho na zahybeľ.

Raptom stalosja ščoś take, vid čoho vin až pidskočyw: kiľka ditej u njoho za plečyma motorošno zojknuly.

— Ščo c…?

Harry, jak i wsim dowkola njoho, zabylo duħ. Kriź čornu stinu strumenily deś zo dva desjatky pryvydiw. Bilosnižni i leď prozori, vony lynuly kimnatoju, rozmowljajučy miž soboju, i majže ne zvertaly uvahy na peršoklasnykiw. Zdajetcja, vony sperečalysja. Toj, ščo skydawsja na maleńkoho hladkoho čencja, dovodyw:

— Darujte, ale jomu treba daty dodatkovyj šans…

— Ljubyj otče, ħiba my ne daly Peevesovi wsi šansy, jakyħ vin zasluhovuvaw? Vin tiľky psuje našu reputaciju, i do toho ž, nikoly ne buw sprawžnim pryvydom… O!.. A ščo vy wsi tut robyte?

Pryvyd u tryko z vysokym kruhlym komirom raptom pomityw peršoklasnykiw. Niħto ne podaw i zvuku.

— Ce ž noveńki učni! — vyhuknuw hladkyj černeć, usmiħajučyś do nyħ. — Mabuť, čekajete Sortuvannja?

Deħto mowčky kywnuw.

— Spodivajusja pobačyty vas u Hufflepuffi! — skazaw černeć. — Ce, znajete, mij kolyšnij hurtožytok.

— Zabyrajtesja zvidsy! — prolunaw rizkyj holos. — Počynajetcja ceremonija Sortuvannja.

Ce povernulasja profesorka McGonagall. Pryvydy odyn za odnym roztanuly w protyležnij stini.

— Nu, a teper stańte vervečkoju, — zvelila peršoklasnykam profesorka, — i jdiť za mnoju.

Z dywnym vidčuttjam, nače joho nohy staly svyncevi, Harry prylaštuvawsja za jakymś ruduvatym ħlopcem, za nym staw Ron, i vony vyjšly z kimnaty, znovu peretnuly vestybjuľ i wvijšly čerez podvijni dveri do Velykoï zaly.

Harry nikoly naviť ujavyty sobi ne mih takoho dywnoho j rozkišnoho prymiščennja. Vono bulo zatoplene sjajvom tysjač i tysjač svičok, jaki plavaly w povitri nad dowželeznymy stolamy, de prymostylysja wsi inši školjari. Stoly buly nakryti blyskučymy zolotymy tareljamy j kelyħamy. Na pidvyščenni w kinci zaly stojaw šče odyn dowhyj stil, za jakym sydily vykladači. Profesorka McGonagall pidvela tudy peršoklasnykiw, jaki staly oblyččjam do rešty školjariw, a plečyma — do wčyteliw. Sotni zvernenyħ na novačkiw očej u mereħtlyvomu sjajvi svičok buly sħožymy na blidi liħtaryky. De‑ne‑de pomiž učnjamy svitylysja sriblysti serpanky pryvydiw. Ščob unyknuty sprjamovanyħ na njoho pohljadiw, Harry hljanuw uhoru j pobačyw oksamytno‑čornu stelju, usijanu zorjamy. Vin počuw šepit Hermiony: "Vona začarovana, ščob skydatysja na sprawžnje zorjane nebo, ja čytala pro ce w "Istoriï Hogwartsu".

Važko bulo poviryty, ščo Velyka zala wzahali mala stelju, a ne stojala prosto neba.

Koly profesorka McGonagall mowčky postavyla pered peršoklasnykamy oslinčyk na čotyrjoħ nižkaħ, Harry švydeńko opustyw oči. Na oslinčyk vona poklala hostroverħyj kapeljuħ čariwnyka. Kapeljuħ buw polatanyj, obšarpanyj i strašenno brudnyj. Titka Petunia ne dozvolyla b naviť zanesty joho do ħaty.

"Možlyvo, treba vyčakluvaty zvidty krolyka aboščo", — harjačkovo podumaw Harry.

Pomitywšy, ščo wsi pyľno dywljatcja na kapeljuħ, vin tež wtupywsja u njoho. Jakuś myť panuvala cilkovyta tyša, a todi kapeljuħ smyknuwsja. Dali w njomu z'javywsja otvir, ščo nahaduvaw rozzjawlenyj rot, i kapeljuħ zaspivaw:

Ty ne dyvyś, ščo ja staryj —

zradlyva zownišnisť moja,

ja zïm sebe, jakščo znajdeš

kohoś mudrišoho, niž ja.

Neħaj tvij kapeljuħ novyj,

neħaj vin sjaje i blyščyť,

ja — Sortuvaľnyj Kapeljuħ,

mene ničym ne zaminyť.

Ja — Sortuvaľnyj Kapeljuħ,

ja znaju wsi tvoï dumky,

wdjahaj mene do samyħ vuħ, —

skažu, kudy naležyš ty.

Ce može buty Gryffindor —

žyvuť vidvažni učni tam,

smilyvi, hordi, jak orly —

vony prynosjať slavu nam.

A, može, doleju tobi

sudywsja čemnyj Hufflepuff:

česnoty i šljaħetnisť tam

zawždy w dumkaħ i na vustaħ.

Stareńkyj dobryj Rejvenklow

daruje ščedro wsim znannja.

Ħto mudrisť cinyť, toj znajde

tam šanu, česť i vyznannja.

Abo, možlyvo, w Slytherin

sjohodni šče potrapyš ty, —

čoho lyše ne zrobljať tam

zadlja dosjahnennja mety!..

Tož nadjahaj mene! Ne bijś!

W nadijnyħ ty rukaħ (ħoč ruk

nikoly ja j ne maw), ta wse ž

ja — ħytromudryj Kapeljuħ!

Kapeljuħ zakinčyw pisnju, i zala vybuħla opleskamy. Vin uklonywsja kožnomu z čotyrjoħ stoliw i znovu zastyh.

— To nam prosto treba nadjahty kapeljuħ! — zašepotiw Ron. — A Freda ja pryb'ju — vin varnjakaw meni pro boroťbu z trolem.

Harry leď usmiħnuwsja. Zvyčajno ž, krašče prymirjaty kapeljuħ, niž prokazuvaty zamowljannja, prote vin voliw by nadjahaty joho todi, koly niħto ne dyvytcja. Kapeljuħ stavyw nadto velyki vymohy, a Harry ne počuvawsja teper ani vidvažnim, ani mudrym. Ot jakby buw hurtožytok dlja tyħ, koho nudyť vid ħvyljuvannja, — ce bulo b same dlja njoho!

Profesorka McGonagall vystupyla napered, trymajučy w rukaħ dowhyj suvij pergamentu.

— Koly ja nazyvaju čyjeś im'ja, prošu nadjahaty kapeljuħ i sidaty dlja sortuvannja na cej oslinčyk, — oholosyla vona. — Hannah Abbott!

Rum'jana diwčynka z rusjavymy kosamy pidijšla, spotykajučyś, do oslinčyka, nastromyla sobi po sami oči kapeljuħ i prysila. Korotka pawza i…

— HUFFLEPUFF! — kryknuw kapeljuħ.

Zi stolu pravoruč dolynuly pidbadjorlyvi vyhuky j oplesky, i Hannah poprjamuvala tudy — do Hufflepuffśkoho stolu. Harry pomityw, jak ïj radisno pomaħaw pryvyd hladkoho čencja.

— Susan Bones!

— HUFFLEPUFF! — znovu kryknuw kapeljuħ, i Susan sila poruč iz Hannah’oju.

— Terry Boot!

— RAVENCLAW!

Cjoho razu zapleskaly za druhym stolom z livoho kraju; kiľka ravenclawciw pidvelysja, potyskajučy ruky Terry.

Mandy Brocklehurst takož pišla do Ravenclawu, a ot Lavendera Brown stala peršoju novoju učenyceju Gryffindoru, tož teper oplesky zirvalysja z najdaľšoho stolu livoruč; Harry bačyw, jak zawzjato svystily Ronovi braty‑blyznjuky.

Millicenta Bulstrode potrapyla do Slytherinu. Možlyvo, Harry prosto tak ujawljalosja, ale pislja wsjoho počutoho pro Slytherin joho učni sprawljaly na njoho nepryjemne wražennja.

Harry wže nudylo, j vin malo ne zomliw. Vin pryhadaw, jak na urokaħ fizkuľtury w školi obyraly sklad komand. Pro njoho zawždy zhaduvaly na‑ostanok, i ne tomu, ščo buw najhiršyj, a tomu, ščo niħto ne ħotiw potim z'jasovuvaty stosunky z Dudleyem.

— Justin Finch‑Fletchley!

— HUFFLEPUFF!

Harry pomityw, ščo kapeljuħ inkoly nazyvaw hurtožytok odrazu, a časom zadumuvawsja. Seamus Finnigan, ħlopčyna z ruduvatym volossjam, ščo stojaw poperedu Harry, prosydiw na oslinčyku malo ne cilu ħvylynu, perše niž kapeljuħ pryznačyw joho do Gryffindoru.

— Hermiona Granger!

Hermiona metnulasja do oslinčyka j rišuče natjahla kapeljuħa.

— GRYFFINDOR! — vyhuknuw kapeljuħ. Ron zastohnaw.

Tut Harry pronyzala žaħlyva dumka: adže koly ħvyljuješsja, zawždy z'jawljajutcja jakiś durni dumky. A ščo, jak joho wzahali ne oberuť? Ščo, jak vin prosydyť ne znaty skiľky, nasunuwšy kapeljuħa na sami oči, až poky profesorka McGonagall zirve toho kapeljuħa i skaže, ščo stalasja prykra pomylka, i jomu treba zvorotnym poïzdom vertatysja dodomu?

Koly vyklykaly Neville’a Longbottoma, ħlopcja, ščo postijno hubyw svoju žabku, vin zašportawsja i wpaw. Kapeljuħ dowho vyrišuvaw joho dolju. Koly ž vin narešti kryknuw: "GRYFFINDOR!" — Neville pobih, naviť zabuwšy joho skynuty, tož musyw vertatysja pid zahaľnyj rehit, ščob peredaty joho Moragu McDougalovi.

Za nym vyklykaly Malfoya. Začuwšy svoje im'ja, vin nespišno počvalaw upered, i joho bažannja vidrazu zdijsnylosja: kapeljuħ, tiľky‑no torknuw joho čola, odrazu zavereščaw:

— SLYTHERIN!

Malfoy zadovoleno rušyw do svoïħ pryjateliw Crabbe’a j Goyle’a.

Zalyšalosja ne tak bahato učniw.

Moon… Nott… Parkinson, todi para diwčat‑blyznjukiw: Patil i Patil, todi Selly‑Anna Perks, i oś, narešti:

— Harry Potter!

Harry stupyw upered, a po cilij zali znenaćka prokotylasja ħvylja šepotu.

— Vona skazala "Potter"?

— Harry Potter?!

Perše niž kapeljuħ opustywsja jomu na oči, Harry šče wstyh pobačyty pownisińku zalu ljudej, ščo namahalysja joho rozhledity. Nastupnoï myti vin uže dyvywsja na čornu pidkladku kapeljuħa. I čekaw.

— Hm, — prolunaw u joho vusi tyħeńkyj holosočok. — Skladno. Duže skladno. Bahato vidvahy, ja baču. Ta j rozum niwroku. Je ħyst, o tak, ce bezperečno… a šče bažannja vyprobuvaty sebe… Nu, ce wže cikavo… Kudy ž tebe viddaty?

Harry wčepywsja za oslinčyk i podumaw: 'Tiľky ne w Slytherin, tiľky ne w Slytherin".

— Ne w Slytherin, ha? — zapytaw tyħeńkyj holosočok. — Ty peven? Znaješ, ty možeš buty vydatnym, ce wse w tvoïj holovi, a Slytherin dopomože tobi zdobuty velyč, tut hodi sumnivatysja. Nu ščo? Ni? Ščo ž, koly ty takyj pewnyj, neħaj bude GRYFFINDOR!

Harry počuw, jak kapeljuħ vyhuknuw ostannje slovo na wsju zalu. Skynuw joho j nepewnoju ħodoju poprjamuvaw do Gryffindorśkoho stolu. Vin tak tišywsja, ščo joho wse ž obrano i vin ne potrapyw do Slytherinu, ščo naviť ne pomičaw, jak joho vitaly najburħlyvišymy opleskamy. Starosta Percy zirvawsja na nohy, rozmaħujučy rukamy, a blyznjuky Weasleyi zavolaly: "Potter z namy! Potter z namy!"

Harry prysiw nawproty pryvyda w tryko, jakoho bačyw raniše. Pryvyd popleskaw joho po ruci, i nažaħanomu Harry zdalosja, niby vin zanuryw cju ruku w vidro z kryžanoju vodoju.

Narešti vin mih dobre rozhledity Vysokyj stil. Najblyžče do Harry sydiw Hagrid, ščo pereħopyw joho pohljad i sħvaľno pidnjaw uhoru velykyj paleć. Harry w vidpoviď usmiħnuwsja. Poseredyni Vysokoho stolu na velykomu zolotomu krisli vysočiw Albus Dumbledore. Harry vidrazu wpiznaw joho zawdjaky kartci, jaku vytjah u poïzdi z šokoladnoï žabky. Sribne volossja Dumbledore’a sjajalo na wsju zalu čy ne jaskraviše vid pryvydiw. Pomityw Harry j profesora Quirrella, toho nervovoho molodyka z "Dirjavoho Kazana". U velykomu purpurovomu tjurbani vin maw dovoli ħymernyj vyhljad.

Zalyšylosja rozpodilyty wsjoho čotyrjoħ učniw. Dean Thomas, temnoškiryj ħlopeć vyščyj naviť vid Rona, pryjednawsja do Harry za gryffindorśkym stolom. Lisa Turpin potrapyla do Ravenclawu, pislja neï nadijšla Ronova čerha. Ħlopčyna uveś posiriw i pozeleniw. Harry sħrestyw pid stolom paľci, i za myť kapeljuħ vyhuknuw:

— GRYFFINDOR!

Harry razom z usima ščosyly zapleskaw u doloni, a Ron znesyleno buħnuwsja na stileć bilja njoho.

— Molodčyna, Ron! — nabundjučeno movyw Percy čerez holovu Harry.

Tym časom Blaisa Zabini pryznačyly w Slytherin.

Profesorka McGonagall zhornula pergament i zabrala Sortuvaľnoho Kapeljuħa.

Harry hljanuw na svoju porožnju zolotu tarilku. Vin tiľky zaraz vidčuw, jak zholodniw. Pro harbuzovi pyrižky lyšylasja sama zhadka.

Pidviwsja Albus Dumbledore. Rozviwšy ruky, vin šyroko wsmiħnuwsja do učniw, nenače niščo w sviti ne mohlo joho tak wtišyty, jak sjajuči lycja wsiħ joho vyħovanciw.

— Vitaju vas! — promovyw vin. — Vitaju vas iz počatkom novoho nawčaľnoho roku w Hogwartsi! Pered benketom ja ħotiw by skazaty šče kiľka sliw. Oś vony: Bowdur! Buľka! Kuľka! Kruť! — Djakuju!

Dumbledore znovu siw, a z usiħ bokiw zalunaly sħvaľni vyhuky j oplesky. Harry ne znaw, smijatysja čy ni.

— Vin ščo, troħy boževiľnyj? — zapytaw vin oberežno Percy.

— Boževiľnyj? — bezturbotno perepytaw Percy. — Ta vin genij! Najkraščyj čariwnyk u sviti! Ħoč i troħy boževiľnyj, ce prawda. Ħočeš kartopli, Harry?

Harry rozzjavyw rota. Tareli pered nym buly wže zapowneni stravamy. Vin šče nikoly ne bačyw na odnomu stoli tak bahato smačnyħ naïdkiw: smaženi kurčata, rostbif, vidbywni, jahnjatka, kowbasky, šynka, bifšteks, varena i smažena kartoplja, čipsy, yorkshirśkyj pudynh, horošok, morkva, pidlywka, ketčup i naviť, ne znaty čomu, m'jatni ljodjanyky.

Dursleyi nikoly, zvisno, ne moryly Harry holodom, prote j ne davaly jomu ïsty dosħoču. Dudley zawždy zabyraw use, ščo ħotilosja zïsty Harry, naviť jakščo toho nenažeru zhodom i nudylo. Harry poklaw sobi na tarilku wsjoho potroħu, okrim ljodjanykiw, i počaw ïsty. Wse bulo duže smačne.

— Oħ, jak to harno vyhljadaje! — sumovyto zitħnuw pryvyd u tryko, dywljačyś, jak Harry rozrizaw bifšteks.

— A vy ne…

— Ja ne ïw uže majže čotyrysta rokiw, — movyw pryvyd. — Ja, zvisno, ne potrebuju ïži, ale odnakovo čohoś brakuje. Zdajetcja, ja ne predstavywsja? Ser Nicholas de Mimsy‑Porpington do vašyħ posluh. Postijnyj pryvyd veži Gryffindor.

— Ja znaju vas! — raptom ozvawsja Ron. — Meni pro vas braty rozpovily — vy Majže‑Bezholovyj Nick!

— Ja b voliw, ščob do mene zvertalysja ser Nicholas de Mimsy… — newdovoleno burknuw pryvyd, ale tut obizvawsja Seamus Finnigan z ruduvatym volossjam:

— Majže -Bezholovyj? Jak možna buty majže bezholovym?

Ser Nikolas, zdavalosja, rozhnivawsja, adže rozmova vyjšla zowsim ne takoju, jak vin spodivawsja.

— A oś tak, — rozdratuvawsja vin. Uħopyw sebe za live vuħo j potjahnuw. joho holova vidirvalasja vid šyï i wpala na pleče, nemow bula na zavisaħ. Ħtoś kolyś, mabuť, ħotiw vidtjaty jomu holovu, ta ne zrobyw ce jak slid. Natišywšyś spantelyčenymy dytjačymy oblyččjamy, Majže‑Bezholovyj Nick znovu poklaw holovu na šyju, kaħyknuw i skazaw:

— Ščo ž, noveńki Gryffindorci! Spodivajusja, vy dopomožete nam vyhraty cjoho roku čempionat hurtožytkiw? Gryffindor uže duže dawno ne vyhravaw peršosti. A Slytherin zavojovuje kubok šostyj rik pidrjad! Kryvavyj Baron staje prosto nesterpnym! To pryvyd Slytherinu.

Harry hljanuw na Slytherinśkyj stil i pobačyw žaħlyvoho pryvyda z beztjamnymy očyma, koščavym oblyččjam i zaljapanym sriblystoju krowju odjahom. Vin sydiw poruč iz Malfoyem, jakyj, na radisť Harry, zdajetcja, ne duže tišywsja takym susidstvom.

— Čomu vin uveś zalytyj krowju? — zacikavywsja Seamus.

— Ja nikoly ne pytaw, — uħyľno vidpoviw Majže‑Bezholovyj Nick.

Koly wsi naïlysja dosħoču, z tarilok poznykaly reštky ïži i vony staly čystisińki, jak na počatku. Za myť z'javywsja desert. Morozyvo najriznomanitnišyħ smakiw ta riznovydiw, jablučnyj pyrih, pampušky z solodkym kremom, šokoladni tistečka i pončyky z povydlom, biskvity, polunyčky, žele, rysovyj pudynh…

Poky Harry namynaw pampušky z kremom, rozmova perejšla na rodyny učniw.

— Ja pokruč, — naħvaljawsja Seamus. — Mij tato — maġl. Mama skazala jomu, ščo vona viďma, tiľky pislja vesillja. Bidolaħa nasylu perežyw.

Usi zarehotaly.

— A w tebe ščo, Neville’e? — pocikavywsja Ron.

— Nu, mene vyħovuvala babcja, a vona čariwnycja — vidpoviw Neville, — ħoča rodyna dowho wvažala mene za sprawžnjoho maġla. Mij djaďko Algie wse namahawsja zastukaty mene znenaćka, ščob ja vyjavyw svoï čary, i odnoho razu spyħnuw mene w Blackpooli z pryčalu, ja malo ne wtopywsja. Ale až do vośmy rokiw ne stavalosja ničoho. Jakoś djaďko Algie pidnjawsja nahoru popyty čaju i vyvisyw mene z vikna, trymajučy za nohy, až tut titka Enida zaproponuvala jomu tistečok i vin nenarokom pustyw mene. Ale ja ne rozbywsja — prosto postrybaw na holovi čerez sadok i až na dorohu. Ce ïħ duže wtišylo, babcja na radoščaħ naviť rozplakalasja. A podyvylysja b vy na nyħ, koly mene pryjnjaly sjudy: vony, bačte, bojalysja, ščo ja ne dosyť mahičnyj. Djaďko Algie tak zradiw, ščo kupyw meni žabku.

Po druhyj bik vid Harry Hermiona rozmowljala z Percy Weasleyem pro uroky:

— Ja duže spodivajusja, ščo vony počnutcja jaknajšvydše. Meni tak bahato šče treba vywčyty, mene duže cikavyť transfiguracija, znaješ, peretvorennja čohoś u ščoś inše; zvyčajno, ce, mabuť, nadto skladno…

— Vy počnete z dribnyčok, obertatymete sirnyky na holky i take inše…

Harry, rozimliwšy i majže zasynajučy, šče raz hljanuw na Vysokyj stil. Hagrid odnym duħom pereħylyw svij kelyħ. Profesorka McGonagall rozmowljala z profesorom Dumbledore’om. Profesor Quirrell, i dali w svojemu čudernaćkomu tjurbani, ščoś kazaw učytelevi z masnym čornym volossjam, hačkuvatym nosom i požowkloju škiroju.

Wse stalosja znenaćka. Učyteľ z hačkuvatym nosom, kowznuwšy pohljadom powz Quirrelliw tjurban, podyvywsja Harry prosto u viči, — i raptom hostryj pekučyj biľ pronyzaw šram na čoli Harry.

— Oj! — uħopywsja Harry za čolo.

— Ščo stalosja? — zapytaw Percy.

— N‑ničoho. — Biľ znyk tak samo raptovo, jak i z'javywsja. Kudy važče bulo pozbutysja wražennja vid toho pohljadu. Harry zbahnuw, ščo cej učyteľ stavytcja do njoho wkraj nepryjazno.

— Ħto toj učyteľ, ščo rozmowljaje z profesorom Quirrellom? — zapytaw vin Percy.

— O, ty wže znaješ Quirrella? Ne dyvo, ščo vin takyj nervovyj, adže z nym profesor Snape. Vin vykladaje "Zillja i nastijky", ale neoħoče — wsi znajuť, ščo vin mrije posisty misce Quirrella. Cej Snape nejmovirno bahato znaje pro temni mystectva.

Harry jakyjś čas stežyw za Snape’om, ale toj uže ne zvažaw na njoho.

Zreštoju, poznykaly j solodošči, i profesor Dumbledore znovu pidviwsja. W zali zapala tyša.

— E‑e… šče kiľka sliw, jakščo vy wže naïlysja j napylysja. Pered počatkom nawčaľnoho roku ja maju kiľka zawvah. Peršoklasnykam slid pam'jataty, ščo wsim učnjam zaboroneno ħodyty do lisu. Ne treba zabuvaty pro ce j dejakym staršoklasnykam.

Mereħtlyvyj pohljad Dumbledore’a osjajaw na myť blyznjukiw Weasleyi.

— Mister Filch, naš storož, prosyw nahadaty, ščo w škiľnyħ korydoraħ na perervaħ ne možna wdavatysja do magiï.

Hrawciw u quidditch nabyratymuť protjahom druhoho tyžnja nawčannja. Wsiħ oħočyħ vystupaty za komandy svoïħ hurtožytkiw prošu zvertatysja do madam Hooch.

I, narešti, ħoču poperedyty, ščo cjoho roku dostup do korydoru na četvertomu poversi pravoruč zaboroneno wsim, ħto ne ħoče pomerty w nesterpnyħ mukaħ.

Harry zasmijawsja, ale joho majže niħto ne pidtrymaw.

— Mabuť, žartuje? — piwholosom zapytaw vin Percy.

— Ne dumaju, — vidpoviw Percy, nasupywšyś. — Dywno, bo vin zawždy pojasnjuje, čomu nam ne možna kudyś ity. Skažimo, kožen znaje, ščo w lisi powno ħyžyħ zviriw. Mih by prynajmni starostam skazaty.

— A teper, pered tym jak ljahaty spaty, zaspivajmo našu škiľnu pisnju! — vyhuknuw Dumbledore. Harry pomityw, ščo usmišky rešty wčyteliw staly veľmy štučni.

Dumbledore leheńko strusnuw svojeju čariwnoju palyčkoju, niby zhanjaw z neï muħ, i z kraju palyčky vyletila dowželezna zolota strička, ščo znjalasja nad stolamy i, zvyvajučyś, mow zmija, počala zobražaty soboju slova.

— Kožen vybyraje svoju uljublenu melodiju, — oholosyw Dumbledore. — Nu, počynajmo!

I škola zahorlala:

Hogwarts, Hogwarts, hostrovorsyj Hogwarts,

prosymo uklinno vyškolyty nas, —

mudryħ i tupeńkyħ, lysyħ i hluħeńkyħ,

j šmarkačiw, ščo jduť u peršyj klas.

W našyħ holoveškaħ šče huljaje viter

i zasoħli muħy po kutkaħ ležať,

tam na wsi predmety misce vidnajdete,

bo w porožnij horščyk lehko wse zapħať.

Daj, buď laska, Hogwarts, mudrosti svojeï,

i pro wse tajemne česno rozkolyś.

Ne linujsja, čemnym buď, nas učyty ne zabuď,

ne zhoryť naš mozok — ne‑žu‑ryś!

Pisnju zakinčuvaly ħto koly. Zreštoju zalyšylysja tiľky blyznjuky Weasleyi, jaki vybraly melodiju duže poviľnoho poħoronnoho maršu. Dumbledore dyryhuvaw ïm svojeju palyčkoju, a koly vony dospivaly, zapleskaw čy ne najholosniše.

— Oħ, muzyka! — rozčulywsja vin, vytyrajučy oči. — ïï čary pereveršujuť use, ščo my tut robymo! Nu, a teper, spaty. Anu bihcem!

Peršoklasnyky‑Gryffindorci, obmynajučy hurty školjariw, rušyly slidom za Percy. Vony vyjšly z Velykoï zaly j pišly marmurovymy sħodamy whoru. Harryni nohy znovu buly nače svyncevi, ale cjoho razu čerez utomu j pereïdannja. Vin buw takyj sonnyj, ščo wže j ne dyvuvawsja, koly postati na portretaħ uzdowž korydoriw perešiptuvalyś i tykaly na nyħ paľcjamy, abo koly Percy dviči zavodyw ïħ u dveri, pryħovani rozsuwnymy perehorodkamy j vysjačymy gobelenamy. Poziħajučy i ledve plentajučyś, učni podolaly šče kiľka sħodiw, i Harry wže dumaw, ščo cja blukanyna nikoly ne skinčytcja, až raptom vony zupynylysja.

U povitri poperedu plywla cila wjazka drjučkiw, a koly Percy stupyw ïm nazustrič, vony počaly na njoho kydatysja.

— Peeves, — prošepotiw peršoklasnykam Percy. — Peeves Polterġejst. — I pidvyščyw holos: — Peevese, anu, pokažysja!

U vidpoviď prolunaw hučnyj rizkyj zvuk, nemow ħtoś vypustyw povitrja z m'jača.

— Ty ħočeš, ščob ja pišow do Kryvavoho Barona?

Ščoś ljasnulo, i pered nymy vynyk rotatyj čolovičok z lyħymy čornymy očyma, ščo vysiw u povitri, sħrestywšy nohy j učepywšyś za drjučky.

— O‑o‑o‑o‑o! — protjahnuw vin, lyħovisno posmiħajučyś. — Maljučky‑peršačky! Jaka radisť! — I znenaćka kynuwsja na nyħ. Dity popryhynalysja.

— Zabyrajsja, Peevese, bo poskaržusja Baronovi! Ja ne žartuju! — harknuw na njoho Percy.

Peeves vysolopyw jazyka i znyk, pustywšy drjučky prosto na holovu Neville’ovi. Vony čuly, jak vin tikaw, začipajučy dorohoju herby na stinaħ.

— Sterežitcja Peevesa, — poperedyw Percy, koly vony rušyly dali. — joho kontroljuje tiľky Kryvavyj Baron. Naviť nam, starostam, vin ne korytcja. O, my wže pryjšly.

U samomu kinci korydoru vysiw portret hladkoï pani w roževij šowkovij sukni.

— Paroľ? — zapytala vona.

— Kaput Drakonis, — vidpoviw Percy, j portret podawsja odnym bokom upered, vidkrywšy kruhlyj otvir u stini. Wsi dity prolizly kriź njoho — Neville’a dovelosja pidsadžuvaty — j opynylysja u Gryffindorśkij vitaľni, zatyšnij zaokruhlenij kimnati z m'jakymy krislamy.

Percy proviw diwčat do ïħnjoï spaľni čerez odni dveri, a ħlopciw čerez inši. Pidnjawšyś hvyntovymy sħodamy, — mabuť, ce bula jakaś bašta, — ħlopci narešti znajšly te, ščo šukaly — p'jať vysokyħ ližok zi stowpčykom na kožnomu rozi i z temno‑červonymy oksamytovymy zavisamy. Tam uže stojaly ïħni valizy. Nadto wtomleni, ščob rozmowljaty, vony natjahly pižamy j popadaly na ližka.

Smačno poïly, prawda? — proburmotiw do Harry čerez zavisu Ron. — Scabberse, heť!.. Vin meni žuje prostyradla.

Harry zbyrawsja zapytaty Rona, čy toj kuštuvaw pampušky z kremom, ale majže vidrazu zasnuw.

Možlyvo, Harry zabahato zïw, bo jomu nasnywsja dywnyj son. Vin maw na sobi tjurban profesora Quirrella, ščo perekonuvaw joho nehajno perejty do Slytherinu, bo tak jomu sudylosja. Harry skazaw tjurbanovi, ščo ne ħoče buty w Slytherini, ale tjurban čomuś stavaw dedali važčym. Harry namahawsja skynuty joho, a toj boljače stysnuw jomu holovu. Tam buw i Malfoy, ščo speršu nasmiħawsja z joho marnyħ zusyľ, a todi obernuwsja hačkonosym učytelem Snape’om, smiħ jakoho staw rizkym i ħolodnym, — i raptom spalaħnulo zelene sjajvo, i Harry prokynuwsja — zmokrilyj i tremtjačyj.

Vin povernuwsja na druhyj bik i znovu zasnuw, a prokynuwšyś nastupnoho dnja, cilkom zabuw pro son.

Дата добавления: 2015-10-29