Кніга прарокі Ярэмы 1 страница

1 Словы Ярэмы Гілчанка ізь сьвятароў, што ўв Анафофе, у зямлі Веняміновай, 2 Да каторага было слова СПАДАРОВА за дзён Ёсі Амосёнка, караля Юдэйскага, трынанцатага году дзяржавы ягонае. З І яно было за дзён Егоякіма Ёсянка, караля Юдэйскага, аж да канца адзінанцатага году Сэдэкі Ёсянка, караля Юдэйскага, аж да перасяленьня Ерузаліму ў пятым месяцу.

4 І было слова СПАДАРОВА да мяне, кажучы: 5 „Уперад, чымся Я ўхармаваў цябе ў жываце, Я знаў цябе, і ўперад, чымся ты вышаў з улоньня, Я пасьвяціў цябе; за прароку народам Я даў цябе".

6 І сказаў: „Ах, Спадару СПАДАРУ, вось, я ня ўмею г у каць, бо дзяцюк я".

7 І сказаў СПАДАР імне: „Не кажы:,Я дзяцюк', бо да ўсіх, куды Я пашлю цябе, ты пойдзеш, і, што Я раскажу табе, будзеш г у каць. 8 Ня бойся відаў іхных, бо з табою Я, каб вывальніць цябе, агалашае СПАДАР".

9 І выцягнуў СПАДАР рук у Сваю, і даткнуўся да вуснаў маіх, і сказаў імне СПАДАР: „Я ўлажыў словы Свае ў вусны твае. 10 Гля, сядні Я прызначыў цябе над народамі а над каралеўствамі, выкараняць а разбураць, губіць а ськід а ць, будаваць а садзіць".

11 І было слова СПАДАРОВА да мяне, кажучы: „Ярэма, што бачыш ты?" І я сказаў: „Пруток ізь міндальнага дзерва я бачу". 12 Тады сказаў СПАДАР імне: „Ты добра бачыў, бо Я чук а вы да слова Свайго, каб выпаўніць гэта".

1З І было слова СПАДАРОВА да мяне ўдругава, кажучы: „Што ты бачыш?" І я сказаў: „Бачу кіпячы гаршчок, зьвернены на поўнач". 14 І сказаў СПАДАР імне: „З поўначы закіпіць бяда на ўсіх жыхараў гэтае зямлі; 15 Бо гля, Я гук а ю ўсі радзімы паўночных каралеўстваў, агаласіў СПАДАР, і прыйдуць яны, і пастановяць кажны пасад свой ля ўходу брамаў Ерузалімскіх, і на ўсіх сьценах яго навокал, і ля ўсіх местаў юдэйскіх. 16 І я выдам суд Свой на іх за ўсі нягоднасьці іхныя, што пакінулі Мяне, і кадзілі багом іншым, і кланяліся вырабам рук сваіх.

17 А ты паперажы сьцёгны свае, устань і скажы ім усе, што Я табе расказую; не лякайся відаў іхных, каб Я не зьлякаў цябе перад імі. 18 А Я вось, Я пастанавіў цябе сядні местам умацаваным, зялезным стаўпом а мядзянымі сьценамі супроці ўсяе зямлі, супроці каралёў юдэйскіх, супроці князёў яе, супроці сьвятароў яе й супроці люду зямлі. 19 Яны будуць ваяваць із табою, але не перамогуць цябе, бо з табою Я, каб выбаўляць цябе, агалашае СПАДАР".

2 І было слова СПАДАРОВА да мяне, кажучы: 2 „Ідзі й агаласі ў вушы Ерузаліму, кажучы: гэтак кажа СПАДАР: Я п а мятую цябе, міласэрдзе маладосьці твае, любоў заручэньня твайго, як ты йшоў за Імною па пустыні, па зямлі незасеянай. З Ізраель - сьвятасьцю СПАДАРУ, пачатак пладоў Ягоных; усі, што елі яго, будуць вінныя, ліха прыйдзе на іх, агалашае СПАДАР". 4 Слухайце вы слова СПАДАРОВА, доме Якаваў і ўсі радзімы дому Ізраелявага: 5 Гэтак кажа СПАДАР: „Што за бяспраўе знайшлі ў Імне айцове вашы, што яны зд а ліліся ад Мяне й пайшлі за марнасьцяй, і самы сталі марнасьцяй; б І не сказалі яны:, Ідзе СПАДАР, што вывеў нас ізь зямлі Яґіпецкае, вёў нас па пустыні, па зямлі сьцяпоў а ямаў, па зямлі сухой і сьмяротнага сьценю, ідзе не праходзіла людзіна, і йдзе ня жыў чалавек?' 7 І Я прывёў вас да краю ўродлівага, есьці плады яго й дабро яго; і прышлі вы і ўпаганілі зямлю Маю, і спадак Мой зрабілі агідаю. 8 Сьвятарове не казалі:,Ідзе СІІАДАР?' і дзяржаныя права не прызнавалі Мяне, пастырове зрабілі выступ супроці Мяне, прарокі праракалі Ваалам і за бескарыснымі хадзілі. 9 За тое Я яшчэ буду прававацца з вамі, агалашае СПАДАР, і із сынамі сыноў вашых буду прававацца; 10 Бо прайдзіце абтокі Хітымскія й паглядзіце, пашліце да Кідару, і разважча вельмі, і глядзіце, Ці былі там такія здарэньні; 11 Ці адмяніў народ багі, што нават не багове? але люд Мой памяняў славу сваю на тое, што бескарыснае.

12 Дзівуйцеся з гэтага нябёсы, жахайцеся, будзьце вельма спустошаныя, агалаше СПАДАР; Бо два ліхі ўчыніў люд Мой: яны пакінулі Мяне, жарало жывое вады, каб вычасаць сабе студні, студні паломленыя, што ня могуць дзяржаць вады. 14 Хіб а Ізраель слуга ці радзіўся нявольнікам? чаму ён стаў здабыткам? 15 Раўлі на яго левяняты, верашчэлі й зрабілі пустынёю зямлю ягоную; месты ягоныя спаленыя, бяз жыхара. 16 Таксама сынове Мэмфіса а Тагпангеса паламілі цемя твае. 17 Ці не за тое сталася з табою гэта, што ты пакінуў СПАДАРА, Бога свайго, як Ён вадзіў цябе дарогаю? 18 І цяпер нашто табе дарога да Ягіпту? піць ваду Шыхору? і нашто табе дарога да Асыры? хіб а на тое, каб піць ваду з Ракі? 19 Пакарае цябе нягоднасьць твая, адпады твае зганяць цябе, каб ты пазнаў а абачыў, як блага а горка тое, што ты пакінуў СПАДАРА, Бога свайго, і боязьні Мае няма ў табе, агалашае Спадар, СПАДАР войскаў; 20 Бо здаўна Я патрышчыў іго твае, разарваў путы твае, а ты сказаў:,Ня буду служыць балваном', калі на кажным высокім узгорку і пад кажным зялёным дзервам ты клаўся, як бязуля. 21 А Я пасадзіў цябе, як дабрароднае віно, сусім праўдзівым нас е ньням; як жа ты абярнуўся ў мяне ў выродную 13 галузу чужога віна? 22 Хоць бы ты памыўся салетраю і ўзяў сабе шмат мыла, бяспраўе нарысавана твае перад Імною, агалашае Спадар СПАДАР. 23 Як ты можаш казаць:,Я не ўпаганіў сябе, я не хадзіў за Вааламі'? глянь на дарогу сваю ў далін е, пазнай, што ты ўчыніў, жвавая вярблюдзіца, працінаючая дарогі свае. 24 Хто ўдзяржыць дзікую асьліцу, прывыклую да пустыні, як яна ў жадзе сваёй і ў распаленьню сваім глытае паветра? Усі, што шукаюць яе, ня стомяцца, у месяцу ейным знойдуць яе.

25 Узьдзержуй нагу сваю, каб ня была босая, і горла свае ад смагі. А ты кажаш:,Безнадзейна, не, бо я люблю чужых і за імі пайду'. 26 Як злодзею бывае ганьба, як зловяць яго; так паганьбіў сябе дом Ізраеляў, яны самы, каралі іхныя, князі іхныя, сьвятары іхныя а прарокі іхныя, 27 Каторыя кажуць дзерву:,Ты мой айцец' і каменю:,Ты нарадзіў мяне'. Яны абярнуліся да Мяне завыйкам, а ня відам; але ў часе бяды свае кажуць:,Устань, выбаў нас'. 28 Ідзе багі твае, каторыя ты сабе зрабіў? хай яны ўстануць, калі могуць выбавіць цябе ў часе бяды твае; бо подле ліку местаў тваіх былі багі твае, Юда.

29 „Нашто вам прававацца з Імною?-усі вы адступілі ад Мяне, агалашае СПАДАР. 30 Дарма біў Я дзеці вашы: яны не прынялі навукі; прарокаў вашых паеў меч ваш, як леў нішчэньнік. 31 О родзе! ўважайце на слова СПАДАРОВА: ці быў Я пустынёю Ізраелю або зямлёю цемры? За што кажа люд Мой:,Мы самы сабе спадарове, і ня пойдзем да Цябе болей?'. 32 Ці забываецца дзеўка ўборы свае альбо княгіня маладая - прыборы свае? а люд Мой забыўся Мяне, -- днём няма ліку. 33 Нашто ты прыбіраеш дарогу сваю, шукаючы любосьці? ажно ты нягодных таксама вучыла дарогаў сваіх. 34 Таксама на крысах тваіх знаходзяць кроў душаў бедных, нявінных; не ля падкопаваньня ты знайшла яе, але на ўсіх гэтых. 35 Ты яшчэ кажаш:,Я нявінная; напэўна гнеў Ягоны адвернецца ад мяне'. Вось, Я буду прававацца з табою за тое, што ты кажаш:,Я не ізграшыла'. 36 Як ты паніжыла сябе вельма, мяняючы дарогі свае! Цябе таксама паганьбе Ягіпет, як паганьбіла Асыра. 37 Нават і адтуль ты выйдзеш, і рукі твае на галаве Тваёй, бо СПАДАР адкінуў усі спадзевы твае, ты ня будзеш мець дасьпеху ў іх.

3 „Кажуць: калі муж адпусьце жонку сваю, і яна адыйдзе ад яго, і выйдзе за другога, то ці можа ён ўзноў зьвярнуцца да яе? Ці ня чыста ўпаганіцца гэтым тый край? А ты бязуліла із шмат якімі каханкамі; адылі ж усе-тыкі зьвярнулася да Мяне, агалашае СПАДАР. 2 Узьнімі вочы свае на ўзвышшы і глянь, ідзе ты не чужаложыла. На дарогах ты сядзела дзеля іх, як Арабін на пустыні, і ўпаганіла зямлю бязулствам сваім а ліхадзействам сваім. З За тое й задзярж а ны былі дажджы і ня было познага дажджу; і чало бязульнае жонкі было ў цябе, ты адкінула сорам. 4 Ці не адгэтуль ты будзеш гук а ць да Мяне:.Войча Мой! Ты правадыр маладосьці мае. 5 Ці захавае Ён заўсёды гнеў Свой? будзе да канца дзяржаць яго?' Гля, ты г у кала, але рабіла ліха як мага".

6 І сказаў СПАДАР імне за дзён караля Ёсі: „Ці абачыў ты, што зрабіла дачка адпорная Ізраелява? Хадзіла яна на кажную высокую гару і пад кажнае зялёнае дзерва, і там бязуліла. 7 І просьле тога, як яна зрабіла ўсе гэта, Я казаў ёй:,Да Мяне зьвярніся'; але яна не зьвярнулася; і бачыла гэта ізрадлівая сястра ейная Юдэя. 8 І пабачыла Юдэя, што за ўсе тое, што чужаложыла адпалая дачка Ізраелява, Я адаслаў яе, і даў ёй разводны ліст; не пабаялася, адылі, ізрадлівая сястра ейная Юдэя, але пайшла й бязуліла таксама яна. 9 І зьдзеялася тое, што распусным бязулствам яна ўпаганіла край, і бязуліла з каменям а дзервам. 10 Але пры ўсім гэтым не зьвярнулася да Мяне ізрадлівая сястра ейная Юдэя ўсім сэрцам сваім, адно хвальшыва, аталашае СПАДАР".

11 І сказаў імне СПАДАР: „Аправілася душа адпорнага Ізраеля болей, чымся ізрадлівая Юдэя. 12 Пайдзі, і абясьці гэтыя словы на поўначы, і скажы:,3ьвярніся, адпалая дачка Ізраелява, агалашае СПАДАР. Я ня дам пасьці на вас гневу Свайму, бо Я міласэрны, агалашае СПАДАР, ня буду гневацца на векі. 1З Адно пазнай бяспраўе свае, што супроці СПАДАРА, Бога свайго, ты выступіла й раськід а ла дарогі свае чужаземцам пад кажным зялёным дзервам, і ня слухалі голасу Майго, агалашае СПАДАР. 14 Зьвярніцеся да Мяне, дзеці адступнікі, агалашае СПАДАР, бо Я ваш гаспадар, і вазьму вас па адным ізь места, па двух із радзімы, і прывяду вас на Сыён. 15 І дам вам пастыроў подле сэрца Свайго, каторыя будуць пасьціць вас ведаю а розумам. 16 І будзе, як вы памножыцеся а расплодзіцеся на зямлі, тых дзён, агалашае СПАДАР, ня скажуць ужо: „Скрыня змовы СПАДАРОВАЕ", ані прыйдзе гэта ўдум, ані ўспомняць праз гэта, ані будуць ужо давядацца да яе, ані будуць рабіць што-колечы болей. 17 Таго часу назавуць Ерузалім пасадам СПАДАРОВЫМ, і ўсі народы зьбяруцца да яго, да імені СПАДАРОВАГА, да Ерузаліму, і наперад за ўпорлівасьцяй ліхога сэрца свайго ня будуць хадзіць.

18 „Тых дзён прыйдзе дом Юдзін да дому Ізраелявага, і абодва разам пойдуць із паўночнае зямлі да краю, каторы Я даў на спадак бацьком вашым. 19 І сказаў Я: як залічыць цябе памеж сыноў і даць табе жаданую зямлю, добры спадак множасьці народаў? і Я казаў: Ты назавеш Мяне „Войча мой" і не адвернешся ад Мяне. 20 Запраўды, як іншая жонка ізраджае мужа свайго, так ізрадзіў Мяне ты, доме Ізраеляў, агалашае СПАДАР' ". 21 Голас быў чутны на высокіх месцах, плач, маленьне дзяцей Ізраелявых, бо яны скрывілі дарогі свае, забыліся СПАДАРА, Бога свайго. 22 „Зьвярніцеся, адпалыя сынове: Я ўздараўлю вашы адпады". - „Гля, мы прышлі да цябе, бо Ты - СПАДАР, Бог наш. 23 Запраўды, здарм а спадзявацца на ўзгоркі а на множасьць гораў; адно ў СПАДАРУ, Богу вашым, сп а сеньне Ізраеля. 24 Але сорам пажэр працу бацькоў нашых з маладосьці нашае: драбны статак іхны, буйны статак іхны, сыноў іхных а дачкі іхныя. 25 Мы ляжым у сораме сваім, і сумятня наша пакрывае нас, бо супроці СПАДАРА, Бога свайго, мы ізграшылі, мы й бацькі нашыя, з маладосьці свае аж дагэтуль, і ня слухалі голасу СПАДАРА, Бога свайго".

4 „Калі ты навернешся, Ізраелю, агалашае СПАДАР, да Мяне навернешся; і калі ты адд а ліш агіды ад віду Майго, тады ня будзеш туляцца. 2 І ты будзеш прысягаць:,жыў СПАДАР!' у праўдзе, судзе а справядлівасьці, і народы будуць дабраславіцца Ім і хваліцца Ім".

З Бо гэтак кажа СПАДАР мужом Юды а Ерузаліму: „Урабіце сабе новую пашню і ня сейце сярод церняў. 4 Абрэжчася СПАДАРУ і адкіньце пярэднюю скурку сэрца вашага, мужы Юдэі а жыхары Ерузаліму, каб ня вышаў гнеў Мой, як цяпло, за благія ўчынкі вашыя, і не запаліў, і ня будзе каму згасіць". 5 Абяшчайце ў Юдэі і ў Ерузаліме агалашайце, і кажыце: „Трубіце ў трубу ў зямлі, згук а йце голасна й кажыце:,3ьбярыцеея й пайдзіма да абаронных местаў!' 6 Падыйміце сьцяг на Сыёне, мацуйцеся, не адзержуйцеся, бо Я прывяду ліха з поўначы, вялікае разбурэньне. Леў узышоў із свайго гушчар у, і згубца народаў пусьціўся ў дарогу; ён вышаў із свайго месца, зрабіць зямлю пустою; месты твае будуць спустошаныя, бяз жыхара.

Дык паперажыцеся зрэбнінаю, будзьце ў жалобе й галасіце; бо не адышоў пал гневу СПАДАРОВАГА ад вас".

9 „І будзе таго дня, агалашае СПАДАР, загіне сэрца каралёве а сэрца князёў, зжахнуцца сьвятарове, і зумеюцца прарокі". 10 Тады сказаў я: „О, Спадару СПАДАРУ! хіба чыста змыліў Ты люд гэты а Ерузалім, кажучы:,Супакой будзе ў вас', Прымеж тога меч датыкаецца аж да душы?" 11 Таго часу скажуць люду гэтаму а Ерузаліму:,,Буйны вецер дзьмець із высокіх месцаў на пустыні дарогаю дачкі люду Майго, ня вее й ня чысьце; 12 Большы за гэты павее вецер да Мяне; цяпер таксама Я выдам суды на іх". 1З Гля, ён узыходзе, як булакі, і цялежкі ягоныя - як віхор, шыбшыя за арлы коні ягоныя, бяда нам, бо аглабаюць нас. 14 Абмый зь нягоднасьці сэрца свае, Ерузаліме, каб ты мог спасьціся; пакуль будуць жыць із табою пустыя падумкі твае? 15 Бо наказ прыходзе ад Дана і благія навііны з узгоркаў Яхрэмавых: 16 Прыпамінайце народам, абяшчайце празь Ерузалім:,,Вартаўнікі прыходзяць із далёкага краю і пушчаюць голас на месты Юдэйская. 17 Як вартаўнікі палёў, яны абступілі яго навокал за тое, што ён паўстаў супроці Мяне, агалашае СПАДАР. 18 Дарога твая а ўчынкі твае прычынілі табе гэта, гэта твая нягоднасьць, бо яна гарк а я, бо яна дасягае аж сэрца твайго".

19 Н у тру мой, н у тру мой! баліць імне ў сэрцу, шуміць сэрца ў імне, не магу маўчэць; бо душа мая чуе гук трубы, спалох на бітв у. 20 Спустошаньне за спустошаньням прагалошана, бо ўся зямля аглабана. Зьнячэўку аглабаны буданы мае, якга заслоны мае. 21 Пакуль буду я бачыць харугвы, чуць гук трубы?

22 „Бо недасьціпны люд Мой, яны ня знаюць Мяне, яны дурныя дзеці, і яны ня маюць добрага розуму; яны мудрыя рабіць ліха, але рабіць дабро ня ўмеюць". 23 Я аглядаў зямлю - і гля, бяз хормы а пустая; - і нябёсы, і няма сьвятліні іх. 24 Я аглядаў горы - і гля, яны дрыжэлі, і ўсі ўзгоркі хісталіся. 25 Я аглядаў - і гля, няма людзіны, і ўсі птушкі нябёсныя туляюцца. 26 Я аглядаў - і гля, уродлівая мясцовасьць стала пустынёю, і ўсі месты яе разбураны ад прытомнасьці СПАДАРА, ад палкага гневу Ягонага.

27 Бо гэтак сказаў СПАДАР: „Уся зямля будзе спустошана, але супоўнага выгубленьня не зраблю. 28 Ад гэтага засмуціцца ўся зямля, і зацьмеюць нябёсы ў гары; бо Я вымавіў, Я прызначыў, і ня каяўся, і не адступлю ад гэтага". 29 Ад грукату коньнікаў а стралцоў з луку ўцякае ўсе места, пайшлі ў гушчары і ўзьлезьлі на ск а лы; усе места пакіненае, і няма жыхара ў ім. 30 А ты, аглабаная, што будзеш рабіць? Дарма што ты ўбіраешся ў шкарлат, дарма што прыбіраешся залатымі прыборамі, дарма што падмалёвуеш вочы свае, дарма робішся харошай; каханкі пагрэбавалі табою, яны шукаюць душы твае; 30 Бо голас, бы жонкі ў трудненьню, чую Я, мучэньне, бы ўпяршыню родзячай, і голас дачкі Сыёну, што стогне па сабе, ломе рукі свае: „Бяда ж імне! душа мая скволена ад убіўцаў".

5 Бяжыце туды-сюды вуліцамі Ерузаліму, і паглядзіце, і выведайце, і шукайце на вуліцах яго: калі знойдзеце людзіну, калі там будзе, што паўніць суд, што шукае вернасьці, і Я дарую. 2 І хоць яны кажуць: „Жыў СПАДАР!" але прысягаюць хвальшыва. З СПАДАРУ, ці не на вернасьць зьвернены вочы Твае? Ты б'еш іх, але яны ня чуюць болю; Ты губіш іх, але яны адмаўляюцца прыняць навуку; закалянелі віды свае больш за ск а лу, адмаўляюцца навярнуцца. 4 Затым я сказаў: „Напэўна гэта небаракі, яны дурныя, бо яны не ведаюць дарогі СПАДАРОВАЕ, ані суду Бога свайго; 5 Пайду сабе да вялікіх людзёў і пагутару зь імі, бо яны ведаюць дарогу СПАДАРОВУ, суд Бога Свайго"; але гэтыя ўсі разам патрышчылі йго, разарвалі вязі. 6 За тое леў зь лесу заб'ець іх, сьцепавы воўк паглабае іх, леопард цікуе на іх ля местаў; хто выйдзе зь іх, будзе разарваны, бо памножыліся адвярненьні іхныя, павялічылася ізрада іхная. 7 „Як Імне дараваць табе гэта? Сынове твае пакінулі Мяне і прысягаюць тымі, каторыя не багі. Я ўзяў прысягу зь іх, а яны бязуляць і ў доме бязуліным зьбіраюцца гурбаю. 8 Яны - упашчаныя коні: рана ўстаючы, кажны ірзаў да жонкі суседа свайго. 2 Ці ня маю даведацца да такіх? агалашае СПАДАР, і ці такому народу, як гэты, не памсьціць душа Мая?

10 „Узыйдзіце на сьцены й бур а йце, але зьнішчэньня не рабіце; ськіньце стаўпцы яе, бо яны не СПАДАРОВЫ; 11 Бо чыста ізрадліва ўчынілі перад Імною дом Ізраеляў а дом Юдзін, агалашае СПАДАР. 12 Яны перачылі быцьцю СПАДАРА й казалі:.Няма Яго, і ня прыйдзе ліха на нас, і не абачым мы мяча ані галадові. ІЗ Прарокі будуць як узьвей-вецер, і слова нямаш у іх; так станецца ім" ".

Затым гэтак кажа СПАДАР Бог войскаў: „За тое, што вы кажаце гэтае слова, вось, Я перакіну словы Мае ў цяпло ў роце тваім, а люд гэты ў дровы, і яно пажарэць іх. Гля, прывяду народ зд а леку на вас, доме Ізраеляў, агалашае СПАДАР, народ магучы, народ старавечны, народ, каторага мовы ты ня знаеш ані разумееш, што яны кажуць. 16 Сагайдак ягоны - як адчынены гроб; усі яны харобрыя. 17 І ён паесьць жніво твае, і хлеб твой яны паядуць; сыноў тваіх а дачкі твае ён ізьесьць, ізьесьць драбны й буйны статак твой, віны твае й фіґавыя дзервы твае; зголе мячом умацаваныя месты твае, на каторыя ты спадзяваўся. 18 Але й тых дзён, агалашае СПАДАР, ня выгублю вас супоўна. 19 І будзе, калі скажуць вам:,3а што СПАДАР, Бог наш, робе ўсе гэта нам?' тады адказуй ім:,Як вы пакінулі Мяне й служылі багом чужым у зямлі сваёй, так будзеце служыць чужаземцам у зямлі не сваёй' ".

20 Абясьціце гэта ў доме Якава і агаласіце ў Юдэі, кажучы: 21 „Слухайце ж цяпер гэта, людзе дурны й бяз сэрца, што мае вочы, але ня бача, і мае вушы, але ня чуе: 22 Ці вы не баіц е ся Мяне? агалашае СПАДАР, ці ня будзеце дрыжэць ад прытомнасьці Мае, Каторы палажыў пясок граніцаю мора. загадаю вечнаю, зь якое яно ня можа выступіць; і хоць хвалі кідаюцца, ня могуць, адылі, здолець; хоць яны равуць. ня могуць, адылі, перайсьці яго. 23 А ў гэтага люду сэрца бунтоўнае а звадлівае; яны збунтаваліся й пайшлі. 24 І не сказалі ў сэрцу сваім:,Пабаімся ж СПАДАРА, Бога нашага, што даець дождж, раньні й позны ўпару, заховуе нам прызначаныя тыдні жнів а. 25 Бяспраўі вашы адвярнулі гэта, і грахі вашыя запынілі ад вас добрае; 26 Бо апынуліся сярод люду Майго нягоднікі, яны цік у юць, як становячыя загубу, ловяць людзёў. 27 Як клетка поўная птунгак, так дамы іхныя поўныя ашукі; затым яны сталі вялікія й забагацелі. 28 Яны ўеліся, лышчаць, перайшлі ўчынкі нягодных, ня судзяць справы, справы сіротаў; маюць, адылі, дасьпех, і справаў бедных ня судзяць. 29 Ці ня маю даведацца да такіх? агалашае СПАДАР, ці такому народу, як гэты, не памсьціць душа Мая?"

30 Зумяваючыя а страшныя справы дзеяліся на зямлі: 31 Прарокі праракаюць ману, і сьвятарове р а дзяць подле рук іхных, і люд Мой так любе гэта; але што зробяць наапошку?

6 Зьбірайцеся, дзеці Веняміновы, уцякаць з пасярод Ерузаліму, і трубіце ў трубу ў Фекоі, і дайце знак цяплом у Вефгакерыме, бо ліха зьяўляецца з поўначы і вялікае зьнішчаньне. 2 Да ўроднае а кунежнае прыраўнаваў Я дачку Сыёну. З Да яе прыйдуць пастухі й народы іхныя, навокал яе расстановяць буданы свае; кажны будзе пасьціць на дзелі сваёй. 4 „Акануйце яе вайне; уставайце, узыйдз і ма ў палудзень!" „Але бяда нам! дзень ужо сьхінаецца да вечара, ужо кідаецца даўгі сьцень вечара". 5 „Уставайце, і ўзыйдз і ма ночы, і разбурыма яе палацы!"

6 Бо гэтак агалашае СПАДАР войскаў: „Сячыце дзервы й сыпце наспы каля Ерузаліму: гэта тое места, да каторага надабе даведацца: яно поўнае ліхадзейства ўнутры. 7 Як вылівае крыніца ваду сваю, так яно вылівае ізь сябе нягоднасьць: усілствы а глабаньні чутны ў ім, перад Імною бязупынку хвароба а раны. 8 Будзь зазыраны, Ерузаліме, каб не адышла душа Мая ад цябе, каб Я не зрабіў цябе пустынёю, зямлёю незаселенай".

9 Гэтак кажа СПАДАР войскаў: „Супоўна бяруць, як віно, астачу Ізраеля; зьвярні рук у сваю, як зьбіраньнік віна ў кашы". 10 Да каго імне г у каць і перасьцерагчы, каб слухалі? Гля, вуха іхнае неабрэзана, і яны ня могуць слухаць; гля, слова СПАДАРОВА ў іх улегцы, ня хочуць яго. 11 Затым я поўны гневу СПАДАРОВАГА, я стамаваўся, узьдзержуючы яго. „Выльлю яго на дзеці вонках і на збор моладзежы разам; бо нават муж із жонкаю будуць узяты, старыя з поўным дзён. 12 І пярэйдуць дамы іхныя да іншых, полі а жонкі разам, бо Я выцягну рук у Сваю на жыхараў гэтае зямлі", агалашае СПАДАР, 13 „Бо ад найменшага зь іх аж да найбольшага зь іх кажны аддаўся г а льлівасьці, і ад прарокі аж да сьвятара тарнуе ашуку. 14 Яны лячылі патрышчаньне люду Майго ўлегцы, кажучы:.Супакой, супакой', а няма Супакою. 15 Ці былі яны засароміўшыся, дзеючы брыду? Не, яны ня былі засароміўшыся ані зачырванеліся. Затым яны падуць памеж палых, у часе даведаньня Майго спатыкнуцца", кажа СПАДАР. 16 Гэтак кажа СПАДАР: „Стойце на дарогах, і глядзіце, і пытайцеся праз старавечныя сьцежкі, ідзе добрая дарога, і хадзіце па ёй, і знойдзеце супачынак душам сваім. Але яны сказалі:,'Ня пойдзем'. 17 І пастанавіў Я над імі вартаўнікоў, кажучы:,Прыслух а йцеся да гуку трубы!' Але яны сказалі:,Ня будзем слухаць'. 18 Дык слухайце, народы, і ведай, збору, што ё сярод іх. 19 Слухай, зямля: гля, Я навяду ліха на гэты люд, плод падумкаў іхных; бо яны не прыслухаліся да словаў Маіх ані да Права Майго, і адхінулі яго. 20 Нашто прыходзе Імне кадзіла із Шэвы і духмяная трысьцін а з далёкага краю? Усепаленьні вашыя ня любы, і аброкі вашыя няпрыемныя Імне.

21 „Затым гэтак кажа СПАДАР:,Гля, Я палажу пераказы перад людам гэтым, і спатыкнуцца айцове й сынове разам на іх, сусед і прыяцель ягоны загінуць' ".

22 Гэтак кажа СПАДАР: „Гля, прыйдзе люд із паўночнага краю, і вялікі народ прачхнецца з краёў зямлі. 23 Яны хапаюць лук а дзіду; яны неміласьц і ўныя й ня маюць спагады; голас іхны гучыць, як мора; і яны езьдзяць конна, зладжаныя, як чалавек на вайну, з табою, дачка Сыёну!".

24 Мы пачулі дзейкі празь яго: рукі нашы скволелі, мучэньні схапілі нас, боль, як парадзіхі ў трудненьню. 25 Ня йдзі ў поле, не хадзі па дарозе, бо меч н е прыяцеля, страх на кажным баку. 26 Дачка люду майго! паперажыся зрэбнінаю, валяйся ў попеле, плач па сабе, як па адзіным сыну, зрабі сабе гаркую жалобу, бо зьнецікі прыйдзе на нас.

27 „На спробу Я даў цябе сярод люду Майго і на горад, каб ты пазнаў а выпрабаваў дарогу іхную. 28 Усі яны бунтоўныя бунтаўнікі, з абмовамі ходзячыя; медзь а зялеза; усі згубцы яны. 29 Абгарэлі мяхі, і цяпло спаліла волава; дарма літоўнік літаваў, бо нягодныя не адд а ліліся. 30 Адхіненым срэбрам назавуць іх, бо СПАДАР адхінуў іх". "

7 Слова, што было да Ярэмы ад Спадара, кажучы: 2 „Стань у браме дому СПАДАРОВАГА, і агаласі там гэтае слова, і скажы: слухайце слова СПАДАРОВА, уся Юдэя, што ўходзіце ў гэтыя брамы кланяцца СПАДАРУ.

З „Гэтак кажа СПАДАР войскаў, Бог Ізраеляў: палепшыце дарогі вашы а ўчынкі вашы, і Я прычыню, што вы будзеце жыць на месцу гэтым. 4 Не здавайцеся на манлівыя словы тых, што кажуць: „Сьвятыня СПАДАРОВА, сьвятліня СПАДАРОВА, сьвятыня СПАДАРОВА гэта'. 5 Але калі супоўна паправіце дарогі вашы а ўчынкі вашы; калі верна будзеце тарнаваць суд памеж людзіны й суседа ейнага; б Калі ня будзеце ўціскаць чужаземца, сіраты а ўдавы, і ня будзеце разьліваць нявіннае крыві на месцу гэтым ані хадзіць за чужымі багамі на шкоду сабе, - 7 Тады Я пакіну вас жыць на месцу гэтым, на зямлі, што даў Я бацьком вашым на векі а векі. 8 Вось, вы спадзяіц е ся на манлівыя словы, каторыя бескарысныя. 9 Ці добра, што, крадучы, забіваючы а чужаложачы а хвальшыва прысягаючы а кадзячы Ваалу а ходзячы за чужымі багамі, каторых вы ня знаеце, 10 І прыходзіце, і становіцеся перад Імною ў доме гэтым, каторы Я назваў імям Сваім, і кажаце:,Мы спасёны', каб рабіць усі гэтыя агіды? 11 Ціж пячораю разбойнікаў у ваччу вашым стаў дом гэты, каторы Я назваў імям Сваім? Гля, нават Я бачыў, кажа СПАДАР.

12 „Бо йдзіце ж на месца Мае, што ў Шыле, ідзе спачатку Я быў палажыўшы імя Свае, і глядзіце, што зрабіў Я яму за нягоднасьць люду Свайго Ізраеля. 1З І цяпер, за тое, што вы рабілі ўсе гэта, агалашае СПАДАР, і казаў вам, устаючы нараніцы й кажучы, а вы ня слухалі, Я гукаў вас, а вы не адказавалі; 14 То ўчыню гэтаму дому, што завецца імям Маім, на каторы спадзяіц е ся, і гэтаму месцу, што даў Я вам а бацьком вашым, як Я ўчыніў із Шылом. 15 І адкіну вас ад віду Свайго, як адкінуў Я ўсіх братоў вашых, усе насеньне Яхрэмава.

16 „А ты не маліся за гэты люд, і ня ўзьнімай за іх галашэньня ані малітвы, ані прычыняйся ў Мяне; бо Я не пачую цябе. 17 Хіба ты ня бачыш, што яны робяць у местах Юдэі,і нават на вуліцах Ерузаліму? 18 Сынове зьбіраюць дровы, а бацькі кладуць цяпло, жонкі месяць цеста, каб зрабіць перапечкі караліцы неба, ільлюць выліваньні багом чужым, каб гнявіць Мяне. 19 Але ці Мяне гневяць? агалашае СПАДАР; ці ня дзеюць супроці сябе самых дзеля паганьбеньня віду свайго?

20 „Затым гэтак кажа Спадар СПАДАР: вось гнеў Мой і гарачы гнеў Мой на месца гэтае, на чалавека й на статак, на дзервы палявыя а на плады зямлі; ён узгарыцца і не пагасьне".

21 Гэтак кажа СПАДАР войскаў, Бог Ізраеляў: „Усепаленьні вашы дадайце да аброкаў вашых і ежча мяса; 22 Бо не казаў Я айцом вашым і не расказаў ім усепаленьні а аброкі таго дня, каторага вывеў іх ізь зямлі Ягіпецкае. 23 Я адно расказаў ім наступное, кажучы:,Слухайце голасу Майго, і Я буду вашым Богам, а вы будзеце Маім людам, і хадзіце па кажнай дарозе, па каторай Я расказаў вам хадзіць, каб вам было добра'. 24 Але яны ня слухалі ані нахінулі вуха свайго, але хадзілі подле радаў, подле ўпорліваеьці ліхога сэрца свайго, і пайшлі назад, а не наперад. 25 Адгэнуль, як бацькі вашыя вышлі ізь зямлі Ягіпецкае, аж дагэтуль пасылаў Я да вас усіх слугаў Сваіх - прарокаў, што дзень рана ўстаючы й пасылаючы; 26 Але яны ня слухалі Мяне, не нахіналі вуха свайго, але закалянілі завыек свой, рабілі горш за айцоў сваіх. 27 Ты будзеш г у каць ім усі гэтыя словы, але яны не паслухаюць цябе; ты будзеш таксама гук а ць іх, але яны не адкажуць табе. 28 Але ты скажаш ім:.Гэта народ, што ня слухае голасу СПАДАРА, Бога свайго, ня прыймае навукі; загінула вернасьць і адцята ад вуснаў іхных'.

29 „Астрыжы валасы на галаве сваёй і кінь іх, і панясі на высокія месцы галашэльную песьню; бо адхінуў СПАДАР і пакінуў род гневу Свайго; 30 Бо сынове Юдзіны зьдзеялі ліха ў ваччу Маім, агалашае СПАДАР: у доме, каторы Я назваў імям Сваім, пастанавілі агіды, каб упаганіць яго; 31 І збудавалі вышыні Тофет, што ў далін е сына Гінномовага, каб паліць сыноў сваіх і дачкі свае ў цяпле, чаго Я не расказаў ані прыходзіла гэта ўдум Імне.

32 „За тое, вось, прыходзяць дні, агалашае СПАДАР, што наперад ня будзе казацца Тофет ані даліна сына Гінномавага, але даліна забіўства, бо будуць хаваць у Тофеце, бо няма месца. 33 І трупы гэтага люду будуць жырам птушкам нябёсным і зьвяром земным, і ніхто ня будзе пудзіць іх. 34 І Я прычыню, каб перастаў у местах Юдзіных і на вуліцах Ерузаліму голас радасьці а голас весялосьці, голас князя маладога а голас княгіні маладое; бо спустошаньням стане зямля.

8 „Таго часу, агалашае СПАДАР, выбяруць косьці каралёў Юды, і косьці князёў іхных, і косьці сьвятароў, і косьці прарокаў, і несьці жыхараў Ерузаліму - з грабоў іхных; 2 І разложаць іх перад сонцам а месяцам а перад усім войскам нябёсным, каторых яны любілі, каторым служылі і за каторымі хадзілі, каторых шукалі й каторым кланяліся; не зьбяруць іх і не пахаваюць, а будуць на гной, на зьверху зямлі. З І валей будуць выбіраць сьмерць, чымся жыцьцё, усі засталыя зь іх, што застануцца ад гэтае ліхое радзімы, каторыя застануцца ў вусіх іншых месцах, куды Я разагнаў іх, агалашае СПАДАР войскаў.

14 „І ты скажаш ім: гэтак кажа СПАДАР: хіб а, паваліўшыся, не ўстаюць, і зьбіўшыся з дарогі, не Зварачаюцца? 5 Дык чаму ж адвярнуўся люд гэты ерузалімскі адвярненьням вечным? яны моцна дзяржацца ашукі, адмаўляюцца навярнуцца. 6 Я зьвярнуў увагу й слухаў; але ніхто ня г у кае пасьцівага, ніхто ня каецца за нягоднасьць сваю, кажучы:,Што я зрабіў?' кажны аддаўся імкненьню свайму, як конь, што стрым галаву кінуўся ў бітв у. 7 Нават бусел пад небам знае прызначаны час свой; галуба, ластаўка а жораў заховуюць пар у прылёту свайго, але люд Мой ня знае суду СПАДАРОВАГА. 8 Як вы кажаце:,Мы мудрыя, і Права СПАДАРОВА з намі'? Запраўды вось, на ману зрабіла манлівае пяро кніжнікаў. 9 Мудрыцы засарамочаны, спалоханы, злоўлены: абач, яны адхінулі слова СПАДАРОВА; што за мудрасьць у іх?

10 „За тое жонкі іхныя Я аддаў іншым, полі іхныя - спадкаемцам; бо ад найменшага аж да найбольшага сусім чыста аддаўшыся г а льлівасьці; ад прарокі аж да сьвятара усі яны робяць ашуку. 11 І яны зьлёгку лячылі рану дачкі люду Майго, кажучы:,Супакой, супакой', а няма супакою. 12 Ці былі яны засарамаціўшыся, як дзеялі агіду? Не, яны ані ня былі засарамаціў і пыся, яны ня зналі як чырванець. Затым падуць памеж палых, у часе даведаньня свайго яны спатыкнуцца, кажа СПАДАР.

Дата добавления: 2015-07-20