Мысырдағы медицина.

Лемдегі ежелгі елдер медицинасы.

Құлиелнушілік қоғамының дамуы алғашқы қауымдық қоғамның ыдырауына байланысты болған заңды құбылыс болып табылады.

Ол өндіру күштерінің өсуіне көп мүмкіншілік туғызды. Құлиеленуші кезеңінде тұрғындарды екіге бөлді: еркін өмір сүретіндер құлдар.Еркін өмір сүретіндер келесі класстарға бөлінді.

Жер иеленушілер, сонымен қатар олар көп құлиеленушілер қатарына жатты.Кіші өндіріс класстары шаруалар, қол өнершілер.Құлиеленушілер және құлдардың еңбегіне пайдаланушылар.Құлиеленуші қоғамда билердің де, орны ерекше болған. Сонымен қатар олар ірі жер және құл иеленушілер классына жатады.

Ежелгі Шығыс адамзат мәдениетінің бесігі болған.Ол мемлекеттерде алғашқы қауымдық қоғамнан құл иеленушілік қоғамға өту басқа мемлекеттерден ертерек басталған. Месопатамияда және Мысырда (IV-III мың жылдық б.э.д.) Үндістанда (б.э.д. ІІІ мың жылдық ортасында) Қытайда (б.э.д. ІІ мың жылдықта), Закавказьеде (Ұнарту мемлекеттерінде б.э.д. І мың жылдықта) құл иеленушілік басым болған.

Саяси билік әкеден – балаға мұра ретінде қалып отырған. Сонымен қатар (билікте) билердің де саяси билікте ықпалы болды.

Б.э.д. бірнеше мың жылдықтар бұрын Шығыс елдерінде материалистік әлемтану және табиғат туралы ғылыми түсініктер дами бастады. Ежелгі Шығыстың материалистік ойы әлемді материализм құл иеленушілік қоғамның қызығушылығымен қажеттілігі негізінде дамыған, ол қоғамдық өмірдің мәдениеті мен материалдық өндірісі болған. Материалистік әлемтанудың дамуы құл иеленушілік қоғамның қолөнер, сауда, ғылым мен білімнің саяси және экономикалық ойларға қарсы дамуымен байланысты.

Жазудың (б.э.д. IV мың жылдықтан бастап) және алғашқы медициналық мәтіндердің (б.э.д. ІІІ мың жылдық соңында) дамуы.

Дәрігерліктің 2 бағытының дамуы: 1.Халық (эмперикалық) медицинасы – халықтың практикалық тәжірибесінде негізделген және 2.діни (храмдық) діни уағыздарға негізделген. Аурулурдың дамуы туралы түсінік: нормальді – этикалық, табиғатпен байланысты, дінмен байланысты болған.

Дәрігерлікке дайындық: отбасылық дәстүр және храмдардағы арнайы мектептерде оқыту болып екіге бөлінген.

Медицинаның дамуын саркофагтарға, жартастарға, сазда тақтаға жазылған жазулар сипатталды. Көптеген дәрігерлерді дайындау рецепті, жуу заттары, туралы Мысыр папирустарында жазылған.

Ежелде саниатрлы гигиеналық құралдар құрастырылған. Гигиеналық әдістер дамыған. Дәрігерлік этиканың негізі қалыптасты. Фармация мен ежелгі дәрігерлік іс бір-бірімен байланысты болды.

Мысырдағы медицина.

Мысырдың ежелгі цевилизациясының ошағы ніл өзенінің төменгі ағысында, б.э.д. VI мың жылдық бұрын пайда болған қалалар мен мемлекеттер болып саналған. 3200 жыл б.э.д. шамамен біртұтас мемлекет құралған.

Мысырда ежелгі Мысыр мәдениетіндегі фармация туралы түсініктер саркофагтардағы көп санды иероглифтер, пирамидалардағы және де басқа да құрылыстардағы, папирустардағы жазулар болып саналады.

Қазіргі уақытта медициналық папирустардың ішінде: Әлемдер ауруына арналған Кахуна папирусы, Смит папирусы (тапқан ғылымның атымен аталған) 2000 ж б.э.д., хирургия бойынша, балалар ауруын емдеуге арналған Эберес 1500ж б.э.д. және Бругша (1450 – 1350 ж б.э.д.)медицинаның үлкен папирустары сақталған. Эберес папирусында «Әртүрлі өсімдіктерден түрлі майлар мен шырындар алу туралы» 800 – ге жуық рецепт жазылған «Дененің әртүрлі бөліктеріне арналған дәрілерді дайындау кітабы» туралы бөлім бар.

Ежелгі Мысыр ауыр құртты аурулардың ошағы болған. Мысырлықтар жеке бас гигиенасына үлкен көңіл бөлген. Олар: темір ыдыстардан су ішіп, күндіз және түнде 2екі реттен жуынған. Месопатамиядағыдай Мысырда да кейбір үлкен храмдарда психикалық ауруларға арналған мекемелер болған. Олар емдеу мекемелерінен сары изоляторға ұқсас болған.

Мысырда науқасты емдеу үшін: маздарды, сулы ерітінділерді, жууыды, ашуды, компресстерді, қышаларды, таңбаларды және қашатпаларды қолданған. Жол желкен жапырақтары, жусан, теңіз жуасы, уксус, вино, сыра ашытқылары кеңінен қолданылған. Минералды заттардың ішінен: квасты, қайнатылған тұзды және мемфи тастарын қолданған. Ал жануарлардың: майларын, өтін, миын, бауырын және әйелдермен ешкілердің сүтін, сонымен қоса балды қолданған. Мысырда тері аурулурына арналған заттарды шығарған, сондықтан көптеген тарихшылар оны тері ауруларының отаны деп санады. Ежелгі Мысырда дәрігерлік мәдениет мамандандырылған дәрігерлердің қолында болған. Бірақта осы кезеңнің өзінде билер жоғары білімді болған және кейінгі ғасырлада медицинаның дамуына өз үлестерін қосқан. Мысыр медицинасы Ежелгі Шығыстағы, Грециядағы, Римдегі және әлемдегі медицинаның дамуына әсерін тигізген.

Дата добавления: 2015-07-07