Праблема перыядызацыі гісторыі

Перыядызацыя гісторыі ўяўляе сабой храналагічна – паслядоўныя этапы развіцця чалавечага грамадства, яна заснавана на вылучэнні тых ці іншых крэтэрыяў зыходзячы з якіх адбываецца падзел на перыяды.

Зыходзячы з Марксісцка-Ленінскай трактоўцы вызначаюць:

1.першабытне грамадства

2.феадальнае грамадства

3.капіталістычнае грамадства

4.сацыялістычнае грамадства

У адпаведнасці з агульнагістарычнай перыядызацыяй гісторыя першабытнага грамадства прайшла наступныя стадыі станаўлення і развіцця:

1) першабытны чалавечы статак, або праабшчына;

2) ранняяродавая абшчына;

3) позняя родавая абшчына;

4) разлажэнне першабытнага грамадства і пачатак утварэння класаў.

Акрамя агульнагістарычнай шырока распаўсюджана археалагічная перыядызацыя. У адпаведнасці з тым, які матэрыял выкарыстоўвалі старажытныя людзі, ранняя гісторыя чалавецтва падзяляецца на наступныя перыяды.

1. Каменны век. Гэта самая старажытная эпоха ў развіцці чалавецтва. Каменны век пачаўся 3—2,5 млн гадоў назад і закончыўся 2,5—1,8 тыс. гадоў да н.э. У сваю чаргу каменны век падзяляецца на шэраг этапаў: а) палеаліт.; б) мезаліт;в)неаліт

2. Бронзавы век. На тэрыторыі Беларусі бронзавы век пачаўся на мяжы 3-га — 2-га тыс. да н.э.

3.Жалезны век - характарызуецца з'яўленнем і шырокім распаўсюджваннем металургіі жалеза і вырабаў з яго прылад працы і зброі. На тэрыторыі Беларусі жалезны век прыпадае на VII -VI ст. да н.э. — VIII ст. н.э.

Таксама існуюць перыядызацыі, заснаваныя на цывілізацыйным падыходзе. У дадзеным выпадку яны ў асноўным маюць лакальны характар.

1)Народы без ідэі развіцця, якія засталіся на ўзроўні першабытнага грамадства (Афрыка).

2)Народы Усходу.

3)Народы Заходне-еўрапейскай культуры з ідэяй непарыунага прагрэсіўнага развіцця.

Дата добавления: 2015-08-17