Заходняя Еўропа у перыяд сярэднявечча: асноўныя рысы развіцця

Перыяд сярэднявечча дзеляць:

•ранняе сярэднявечча (5-9 стст.);

•высокае сярэднявечча (9-13 стст.);

•позняе сярэднявечча(14-15 стст.).

Перыяд ранняга сярэднявечча характарызаваўся:

•паступовым пераходам да дзяржаўнасці германскіх племянных саюзаў. Асіміляцыя апошнімі мясцовага насельніцтва.

•пашыраецца тэрыторыя зах. еўрапейскай цывілізацыі. Гэта ўжо не толькі Рым і Грэцыя,

а, практычна, уся суч. зах. Еўропа.

•усталяванне такой формы кіравання ў дзяржавах як манархія. Пры гэтым манарх валодаў правам размяркоўваць зямлю; на кантроль за дзяржаўным скарбам; судовыя паўнамоцтвы; адміністратыўныя паўнамоцтвы.

•складванне асноўных феадальных саслоўяў. На чале стаяў кароль, які з'яўляўся вярхоўным сюзерэнам. Ён прадстаўляў зямлю ў валоданне сваім васалам, да якіх адносілі герцагаў, графаў, архаепіскапаў, епіскапаў і абатаў. Яны атрымлівалі ад караля імунітэтныя граматы. Васаламі васалаў караля былі бароны, якія таксама мелі імунітэт у межах сваіх уладанняў. Далей ішлі васалы баронаў — рыцары, якія маглі мець сваімі васаламі больш дробных рыцараў. Адносіны паміж сюзерэнам і васалам будаваліся зыходзячы з практыкі прадстаўлення зямельных надзелаў за тую ці іншую службу. Асноўным абавязкам васала быў удзел у вайсковых паходах, абарона маёмасці сюзерэна, яго гонару і годнасці. Асаблівасцю васальнай сістэмы з'яўлялась тое, што сувязь паміж звеннямі была толькі прамой, а не апасродкаванай.

•знітаванасць дзяржавы і грамадства з царквой. Усе зах. Еўрапейскія дзяржавы прымаюць хрысціянства ў выглядзе каталіцызму, які канчаткова вылучаецца ў якасці асобнага напрамку ў 1054г. Касцёл быў найбуйнейшым уласнікам зямлі.;

•сваеасаблівы менталітэт заходнееўрапейца таго часу (аўтаматызм думкі, які дазваляе арыентавацца чалавеку у тых ці іншых сітуацыях. Існуюць і іншыя тлумачэнні менталітэту, але ўсе навукоўцы зыходзяцца на тым, што менталітэт знаходзіцца па-за свядомасцю чалавека).

Дата добавления: 2015-08-17