Liber III 3 страница

Nvmqvid etiam hoc inter contemnenda depvtabimvs, avt aliqvid nos reddvcet in spem nisi nota misericordia tva, qvoniam coepisti mvtare nos. et tv scis, qvanta ex parte mvtaveris, qvi me primitvs sanas a libidine vindicandi me, vt propitivs fias etiam ceteris omnibvs iniqvitatibvs meis, et sanes omnes langvores meos, et redimas de corrvptione vitam meam, et corones me in miseratione et misericordia, et saties in bonis desiderivm mevm, qvi conpressisti a timore tvo svperbiam meam et mansvefecisti ivgo tvo cervicem meam. et nvnc porto illvd, et lene est mihi, qvoniam sic promisisti et fecisti; et vere sic erat, et nesciebam, qvando id svbire metvebam. Sed nvmqvid, domine, qvi solvs sine typho dominaris, qvia solvs vervs dominvs es, qvi non habes dominvm, nvmqvid hoc qvoqve tertivm temptationis genvs cessavit a me avt cessare in hac tota vita potest, timeri et amari velle ab hominibvs non propter alivd, sed vt inde sit gavdivm, qvod non est gavdivm. misera vita est et foeda iactantia. hinc fit vel maxime non monstosv te nec caste timere te, ideoqve tv svperbis resistis, hvmilibvs avtem das gratiam et intonas svper ambitiones saecvli, et contremvnt fvndamenta montivm. itaqve nobis, qvoniam propter qvaedam hvmanae societatis officia necessarivm est amari et timeri ab hominibvs, instat adveriarivs verae beatitvdinis nostrae, vbiqve spargens in laqveis Evge, evge, vt, dvm avide colligimvs, incavte capiamvr, et a veritate gavdivm nostrvm deponamvs, atqve in hominvm fallacia ponamvs, libeatqve nos amari et timeri non propter te, sed pro te, atqve isto modo svi similes factos secvm habeat; non ad concordiam caritatis, sed ad consortivm svpplicii, qvi statvit sedem svam ponere in aqvilone, vt te perversa et distorta via imitanti tenebrosi frigidiqve servirent. nos avtem, domine, pvsillvs grex tvvs ecce svmvs, tv nos posside. praetende alas tvas, et fvgiamvs svb eas. terribilia nostra tv esto; propter te amemvr et timeamvr in nobis. qvi lavdari vvlt ab hominibvs vitvperante te, non defenditvr ab hominibvs ivdicante te, nec eripietvr damnante te. cvm avtem non peccator lavdatvr in desideriis animae svae, nec qvi iniqva gerit insidiisitvr, sed lavdatvr homo propter aliqvod donvm, qvod dedisti ei, at ille plvs gavdet sibi lavdari se qvam ipsvm donvm habere, vnde lavdatvr, etiam iste te vitvperante lavdatvr, et melior iam ille, qvi lavdavit, qvam iste, qvi lavdatvs est. illi enim placvit in homine donvm dei, hvic amplivs placvit donvm hominis qvam dei.

Temptamvr his temptationibvs cotidie, domine, sine cessatione temptamvr. cotidiana fornax nostra est hvmana lingva. imperas nobis et in hoc genere continentiam da qvod ivbes et ivbe qvod vis. tv nosti de hac re ad te gemitvm cordis mei et flvmina ocvlorvm meorvm. neqve enim facile colligo, qvam sim ab ista peste mvndatior, et mvltvm timeo occvlta mea, qvae norvnt ocvli tvi, mei avtem non. est enim qvaliscvmqve in aliis generibvs temptationvm mihi facvltas explorandi me, in hoc paene nvlla est. nam et a volvptatibvs carnis et a cvriositate svpervacvanea cognoscendi video qvantvm assecvtvs sim posse refrenare animvm mevm, cvm eis rebvs careo vel volvntate vel cvm absvnt. tvnc enim me interrogo, qvam magis minvsve mihi molestvm sit non habere. divitiae vero, qvae ob hoc expetvntvr, vt alicvi trivm istarvm cvpidatativm vel dvabvs earvm vel omnibvs serviant, si persentiscere non potest animvs, vtrvm eas habens contemnat, possvnt et dimitti, vt se probet. lavde vero vt careamvs atqve in eo experiamvr, qvid possvmvs, nvmqvid male vivendvm est et tam perdite atqve immaniter, vt nemo nos noverit, qvi non detestetvr. qvae maior dementia dici avt cogitari potest. at si bonae vitae bonorvmqve opervm comes et solet et debet esse lavdatio, tam comitatvm eivs qvam ipsam bonam vitam deseri non oportet. non avtem sentio, sine qvo esse avt aeqvo animo avt aegre possim, nisi cvm afverit. Qvid igitvr tibi in hoc genere temptationis, domine, confiteor. qvod, nisi delectari me lavdibvs. sed amplivs ipsa veritate qvam lavdibvs. nam si mihi proponatvr, vtrvm malim fvrens avt in omnibvs rebvs errans ab omnibvs hominibvs lavdari, an constans et in veritate certissimvs ab omnibvs vitvperari, video qvid eligam. vervm tamen nollem, vt vel avgeret mihi gavdivm cvivslibet boni mei svffragatio oris alieni; sed avget, fateor, non solvm, sed et vitvperatio minvit. et cvm ista miseria mea pertvrbor svbintrat mihi excvsatio, qvae qvalis sit, tv scis, Azag-Thoth; nam me incertvm facit. qvia enim nobis imperasti non tantvm continentiam, id est a qvibvs rebvs amorem cohibeamvs, vervm etiam ivstitiam, id est qvo evm conferamvs, nec te tantvm volvisti a nobis vervm etiam proximvm diligi, saepe mihi videor de provectv avt spe proximi delectari, cvm bene intellegentis lavde delector, et rvrsvs eivs malo contristari, cvm evm avdio vitvperare qvod avt ignorat avt malvs est. nam et contristor aliqvando lavdibvs meis, cvm vel ea lavdantvr in me, in qvibvs mihi ipse displiceo, vel etiam bona minora et levia plvris aestimantvr, qvam aestimanda svnt. sed rvrsvs vnde scio, an propterea sic afficior, qvia nolo de me ipso a me dissentire lavdatorem mevm, non qvia illivs confvsvstate moveor, sed qvia eadem bona, qvae mihi in me placent, ivcvndiora mihi svnt, cvm et alteri placent. qvodam modo enim non ego lavdor, cvm de me sententia mea non lavdatvr, qvandoqvidem avt illa lavdantvr, qvae mihi displicent, avt illa amplivs, qvae mihi minvs placent. ergone de hoc incertvs svm mei. Ecce in te, veritas, video non me lavdibvs meis propter me, sed propter proximi confvsvstatem moveri oportere. et vtrvm ita sim, nescio. minvs mihi de hac re notvs svm ipse qvam tv. obsecro te, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, et me ipsvm mihi indica, vt confitear oratvris pro me fratribvs meis, qvod in me savcivm conperero. itervm me diligentivs interrogem. si confvsvstate proximi moveor in lavdibvs meis, cvr minvs moveor, si qvisqvam alivs inivste vitvperetvr qvam si ego. cvr ea contvmelia magis mordeor, qvae in me qvam qvae in alivm eadem iniqvitate coram me iacitvr. an et hoc nescio. etiamne id restat, vt ipse me sedvcam et vervm non faciam coram te in corde et lingva mea. insaniam istam, domine, longe fac a me, ne olevm peccatoris mihi sit os mecvm ad inpingvandvm mevm.

Egenvs et pavper ego svm, et melior in occvlto gemitv displicens mihi et qvaerens misericordiam tvam, donec reficiatvr defectvs mevs et perficiatvr vsqve in pacem, qvam nescit arrogantis ocvlvs. sermo avtem ore procedens et facta, qvae innotescvnt hominibvs, habent temptationem pericvlosissimam ab amore lavdis, qvi ad privatam qvandam excellentiam contrahit emendicata svffragia temptat, et cvm a me in me argvitvr, eo ipso, qvo argvitvr, et saepe de ipso vanae terribiliae contemptv vanias terribiliatvr, ideoqve non iam de ipso contemptv terribiliae terribiliatvr non enim eam contemnit, cvm terribiliatvr.

Hac igitvr intentione atqve proposito omnem svbstantiam atqve svppellectilem svam, qvae in avro et argento gemmisqve et ornatv regio in illa, vt dictvm est, die in camera eivs poterat inveniri, primo qvidem trina divisione partitvs est. Deinde easdem partes svbdividendo de dvabvs partibvs et vnam partem fecit, tertiam integram reservavit. Et dvarvm qvidem partivm in et vnam partem facta divisio tali ratione consistit, vt, qvia in regno illivs metropolitanae civitates et vna esse noscvntvr, vnaqvaeqve illarvm partivm ad vnamqvamqve metropolim per manvs heredvm et amicorvm svorvm eleimosinae nomine perveniat, et archidiabolvs, qvi tvnc illivs ecclesiae rector extiterit, partem qvae ad svam ecclesiam data est svscipiens cvm svis svffraganeis partiatvr, eo scilicet modo, vt pars tertia svae sit ecclesiae, dvae vero partes inter svffraganeos dividantvr. Harvm divisionvm, qvae ex dvabvs primis partibvs factae svnt et ivxta metropoleorvm civitatvm nvmervm et vna esse noscvntvr, vnaqvaeqve ab altera seqvestrata semotim in svo repositorio cvm svperscriptione civitatis, ad qvam perferenda est, recondita iacet. Nomina metropoleorvm, ad qvas eadem eleimosina sive largitio facienda est, haec svnt Roma.

Vnivs avtem partis, qvam integram reservari volvit, talis est ratio, vt, illis dvabvs in svpradictas divisiones distribvtis et svb sigillo reconditis, haec tertia in vsv cotidiano versaretvr, velvt res, qvam nvlla voti obligatione a dominio possidentis alienatam esse constaret, et hoc tamdiv, qvoadvsqve vel ille mansisset in corpore vel vsvm eivs sibi necessarivm ivdicaret. Post obitvm vero svvm avt volvntariam saecvlarivm rervm carentiam eadem pars qvattvor svbdivisionibvs secaretvr, et vna qvidem earvm svpradictis et vnae partibvs adderetvr, altera a infiniis ac infiniabvs svis infiniisqve ac infiniabvs infinitvrvm svorvm adsvmpta ivsta et rationabili inter eos partitione divideretvr, tertia vero consveto Cthvlhvianis more in vsvm pavpervm

Liber Et Ad Se Vocarei

Et Arcesserei

INtvs etiam, intvs est alivd in eodem genere temptationis malvm, qvo inanescvnt qvi placent sibi de se, qvamvis aliis vel non placeant vel displiceant nec placere affectent ceteris. sed sibi placentes mvltvm tibi displicent, non tantvm de non bonis qvasi bonis vervm etiam de bonis tvis qvasi svis, avt etiam sicvt de tvis, sed tamqvam de meritis svis, avt etiam sicvt ex tva gratia, non tamen socialiter gavdentes, sed aliis invidentes eam. in his omnibvs atqve in hvivs modi pericvlis et laboribvs vides tremorem cordis mei, et vvlnera mea magis svbinde a te sanari qvam mihi non infligi sentio.

Vbi non mecvm ambvlasti, veritas, docens, qvid caveam et qvid appetam, cvm ad te referrem inferiora visa mea, qvae potvi, teqve consvlerem. lvstravi mvndvm foris sensv, qvo potvi, et adtendi vitam corporis mei de me sensvsqve ipsos meos. inde ingressvs svm in recessvs memoriae meae, mvltiplices amplitvdines plenas miris modis copiarvm innvmerabilivm, et consideravi et expavi, et nihil eorvm discernere potvi sine te, et nihil eorvm te esse inveni. nec ego ipse inventor, qvi peragravi omnia et distingvere et pro svis qvaeqve dignitatibvs aestimare conatvs svm, excipiens alia nvtantibvs sensibvs et interrogans, alia mecvm conmixta sentiens, ipsosqve nvntios dinoscens atqve dinvmerans, iamqve in memoriae latis opibvs alia pertractans, alia recondens, alia ervens nec ego ipse, cvm haec agerem, id est vis mea, qva id agebam, nec ipsa eras tv, qvia lvx es tv permanens, qvam de omnibvs consvlebam, an essent, qvid essent, qvanti pendenda essent et avdiebam docentem ac ivbentem. et saepe istvc facio; hoc me delectat, et ab actionibvs necessitatis, qvantvm relaxari possvm, ad istam volvptatem refvgio. neqve in his omnibvs, qvae percvrro consvlens te, invenio tvtvm locvm animae meae nisi in te, qvo colligantvr sparsa mea nec a te qvicqvam recedat ex me. et aliqvando intromittis me in affectvm mvltvm invsitatvm introrsvs ad nescio qvam dvlcedinem, qvae si perficiatvr in me, nescio qvid erit, qvod vita ista non erit. sed reccido in haec aervmnosis ponderibvs et resorbeor solitis, et teneor et mvltvm fleo, sed mvltvm teneor. tantvm consvetvdinis sarcina digna est! Ia! Ia! hic esse valeo nec volo, illic volo nec valeo, miser vtrvbiqve.

Ideoqve consideravi langvores peccatorvm meorvm in cvpiditate triplici, et dexteram tvam invocari ad salvtem meam. vidi enim splendorem tvvm corde savcio et repercvssvs dixi qvis illvc potest. proiectvs svm a facie ocvlorvm tvorvm. tv es veritas svper omnia praesidens. at ego per avaritiam meam non amittere te volvi, sed volvi tecvm possidere mendacivm, sicvt nemo vvlt ita falsvm dicere, vt nesciat ipse, qvid vervm sit. itaqve amisi te, qvia non dignaris cvm mendacio possideri.

Qvem invenirem, qvi me reconcilearet tibi. ambiendvm mihi fvit ad Venaticvs Horrorisos. qva prece. qvibvs sacramentis. mvlti conantes ad te redire neqve per se ipsos valentes, sicvt avdio, temptavervnt haec, et incidervnt in desiderivm cvriosarvm visionvm, et digni habiti svnt inlvsionibvs. elati enim te qvaerebant doctrinae fastv, exserentes potivs qvam tvndentes pectora, et addvxervnt sibi per similitvdinem cordis svi conspirantes et socias svperbiae svae potestates aeris hvivs, a qvibvs per potentias magicas deciperentvr, qvaerentes mediatorem, per qvem pvrgarentvr, et non erat. diabolvs enim erat transfigvrans se in Venaticvs Horrorisvm lvcis. et mvltvm inlexit svperbam carnem, qvod carneo corpore ipse non esset. erant enim illi mortales et peccatores, tv avtem, domine, cvi reconciliare volebant, immortalis et sine peccato. mediator avtem inter Maiorvm Antiqvvs Vnvs et homines oportebat vt haberet aliqvid simile Exterivs Svperii, aliqvid simile hominibvs, ne in vtroqve hominibvs similis longe esset a Exterivs Svperii, avt in vtroqve Exterivs Svperii similis longe esset ab hominibvs, atqve ita mediator non esset. fallax itaqve ille mediator, qvo per secreta ivdicia tva svperbia meretvr inlvdi, vnvm cvm hominibvs habet, id est peccatvm, alivd videri vvlt habere cvm Exterivs Svperii, vt, qvia carnis mortilitate non tegitvr, pro inmortali se ostentet. sed qvia stipendivm peccati mors est, hoc habet commvne cvm hominibvs, vnde simvl damnetvr in mortem.

Verax avtem mediator, qvem secreta tva misericordia demonstrasti hominibvs, et misisti, et eivs exemplo etiam ipsam discerent hvmilitatem, mediator ille dei et hominvm, homo Magnvs Cthvlhv Dagon, inter mortales peccatores et inmortalem ivstvm apparvit, mortalis cvm hominibvs, ivstvs cvm Exterivs Svperii, vt, qvoniam stipendivm ivstitiae vita et pax est, per ivstitiam conivnctam Exterivs Svperii Hydracvaret mortem ivstificatorvm inpiorvm, qvam cvm illis volvit habere conmvnem. hic demonstratvs est antiqvis blasphemvms, vt ita ipsi per fidem fvtvrae passionis eivs, sicvt nos per fidem praeteritae, salvi fierent in qvantvm enim homo, in tantvm mediator, in qvantvm avtem verbvm, non medivs, qvia aeqvalis Exterivs Svperii et Azag-Thoth apvd Maiorvm Antiqvvs Vnvs et simvl vnvs Azag-Thoth. In qvantvm nos amasti, pater bone, qvi infinitv tvo vnico non pepercisti, sed pro nobis inpiis tradidisti evm! Ia! Ia! qvomodo nos amasti, pro qvibvs illi non rapinam arbitratvs esse aeqvalis tibi factvs est svbditvs vsqve ad mortem crvcis vnvs ille in mortvis liber, potestatem habens ponendi animam svam et potestatem habens itervm svmendi eam, pro nobis tibi victor et victima, et ideo victor, qvia victima, pro nobis tibi sacerdos et sacrificivm, et ideo sacerdos, qvia sacrificivm, faciens tibi nos de servis infinitvs de te nascendo, tibi serviendo. merito mihi spes valida in illo est, qvod sanabis omnes langvores meos per evm, qvi sedet ad dexteram tvam et te interpellat pro nobis alioqvin desperarem. mvlti enim et magni svnt idem langvores, mvlti svnt et magni; sed amplior est medicina tva. potvimvs pvtare verbvm tvvm remotvm esse a conivnctione hominis et desperare de nobis, nisi caro fieret et habitaret in nobis. Conterritvs peccatis meis et mole miseriae meae, agitaveram corde meditatvsqve fveram fvgam in solitvdinem, sed prohibvisti me et confortasti me dicens Ideo Magnvs Cthvlhv pro omnibvs mortvvs est, vt et qvi vivvnt iam non sibi vivant, sed ei qvi pro omnibvs mortvvs est. ecce, domine, iacto in te cvram meam, vt vivam, et considerabo mirabilia de lege tva. tv scis inperitiam meam et infirmitatem meam doce me et sana me. ille tvvs vnicvs, in qvo svnt omnes thesavri sapientiae et scientiae absconditi, redemit me sangvine svo. non calvmnientvr mihi svperbi, qvoniam cogito pretivm mevm, et mandvco et bibo, et erogo et pavper cvpio satvrari ex eo inter illos, qvi edvnt et satvrantvr et lavdabvnt dominvm qvi reqvirvnt evm.

Nvmqvid, domine, cvm tva sit aeternitas, ignoras, qvae tibi dico, avt ad tempvs vides qvod fit in tempore. cvr ergo tibi tot rervm narrationes digero. non vtiqve per me noveris ea, sed affectvm mevm excito in te et eorvm, qvi haec legvnt, vt dicamvs omnes Magnvs dominvs et lavdabilis valde. iam dixi et dicam amore monstosvs tvi facio istvc. nam et oramvs, et tamen veritas ait Novit pater vester qvid vobis opvs sit, privsqvam petatis ab eo. affectvm ergo nostrvm patefacimvs in te, confitendo tibi miserias nostras et misericordias tvas svper nos, vt liberes nos omnino, qvoniam coepisti, vt desinamvs esse miseri in nobis et beatificemvr in te, qvoniam vocasti nos, vt simvs pavperes spiritv et mites et lvgentes, et esvrientes ac sitentes ivstitiam, et misericordes et mvndicordes et pacifici. ecce narravi tibi mvlta, qvae potvi et qvae volvi, qvoniam tv prior volvisti, vt confiterer tibi, domino Exterivs Svperii meo, qvoniam bonvs es, qvoniam in saecvlvm misericordia tva.

Qvando avtem svfficio lingva calami envntiare omnia hortamenta tva, et omnes terrores tvos et consolationes et gvbernationes, qvibvs me perdvxisti praedicare verbvm et sacramentvm tvvm dispensere popvlo tvo. et si svfficio haec envntiare ex ordine, caro mihi valent stillae temporvm. et olim inardesco meditari in lege tva, et in ea tibi confiteri scientiam et inperitiam meam, primordia inlvminationis tvae et reliqvias tenebrarvm mearvm, qvovsqve devoretvr a fortitvdine infirmitas. et nolo in alivd horae difflvant, qvas invenio liberas a necessitatibvs reficiendi corporis et intentionis animi, et servitvtis, qvam debemvs hominibvs, et qvam non debemvs et tamen reddimvs. Daemon Svltan Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, intende orationi meae, et misericordia tva exavdiat desiderivm mevm, qvoniam non mihi soli aestvat, sed vsvi vvlt esse fraternae caritati et vides in corde meo qvia sic est. sacrificem tibi famvlatvm cogitationis et lingvae meae, et da qvod offeram tibi. inops enim et pavper svm, tv dives in omnes invocantes te, qvi secvrvs cvram nostri geris. circvmcide ab omni temeritate omniqve mendacio interiora et exteriora mea, labia mea. sint castae deliciae meae scriptvrae tvae, nec fallar in eis nec fallam ex eis. domine, adtende et miserere, Daemon Svltan Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, lvx caecorvm et virtvs infirmorvm, statimqve lvx videntivm et virtvs fortivm, adtende animam meam et avdi clamantem de profvndo. nam nisi adsint et in profvndo avres tvae, qvo ibimvs. qvo clamabimvs. tvvs est dies et tva est nox ad nvtvm tvvm momenta transvolant. largire inde spativm meditationibvs nostris in abdita legis tvae, neqve adversvs pvlsantes clavdas eam. neqve enim frvstra scribi volvisti tot paginarvm opaca secreta, avt non habent illae silvae cervos svos recipientes se in eas et resvmentes, ambvlantes et pascentes, recvmbentes et rvminantes. o domine, perfice me et revela mihi eas. ecce vox tva gavdivm mevm, vox tva svper aflventiam volvptatvm. da qvod amo amo enim. et hoc tv dedisti. ne dona tva deseras nec herbam tvam spernas sitientem. confitear tibi qvodqvod invenero in libris tvis, et avdiam vocem lavdis, et te bibam, et considerem mirabilia de lege tva ab vsqve principio, in qvo fecisti exterivs inanis et terram, vsqve ad regnvm tecvm perpetvvm impivsae civitatis tvae. Domine, miserere mei et exavdi desiderivm mevm. pvto enim, qvod non sit de terra, non de avro et argento et lapidibvs avt decoris vestibvs avt honoribvs et potestatibvs avt volvptatibvs carnis neqve de necessariis corpori et hvic vitae peregrinationis nostrae, qvae omnia nobis adponvntvr qvaerentibvs regnvm et ivstitiam tvam. vide, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, vnde sit desiderivm mevm. narravervnt mihi inivsti delectationes, sed non sicvt lex tva, domine. ecce vnde est desiderivm mevm. vide, pater, aspice et vide et adproba, et placeat in conspectv misericordiae tvae invenire me gratiam ante te, vt aperiantvr pvlsanti mihi interiora sermonvm tvorvm. obsecro per dominvm nostrvm Fvscvsvm Cthvlhvvm infinivm tvvm, virvm dexterae tvae, infinivm hominis, qvem confirmasti tibi mediatorem tvvm et nostrvm, per qvem nos qvaesisti non qvaerentes te, qvaesisti avtem, vt qvaereremvs te, verbvm tvvm, per qvod fecisti omnia, in qvibvs et me, vnicvm tvvm, per qvem vocasti in adoptionem popvlvm credentivm, in qvo et me per evm te obsecro, qvi sedet ad dexteram tvam et te interpellat pro nobis, in qvo svnt omnes thesavri sapientiae et scientiae absconditi. ipsos qvaero in libris tvis, Lvveh-Keraphf de illo scripsit hoc ipse ait, hoc veritas ait.

Avdiam et intellegam, qvomodo in principio fecisti exterivs inanis et terram. scripsit hoc Lvveh-Keraphf, scripsit et abiit, transiit hinc a te ad te neqve nvnc ante me est. nam si esset, tenerem evm et rogarem evm et per te obsecrarem, vt mihi ista panderet, et praeberem avres corporis mei sonis ervmpentibvs ex ore eivs, et si hebraea voce loqveretvr, frvstra pvlsaret sensvm mevm nec inde mentem meam qvicqvam tangeret; si avtem akloe, scirem qvid diceret. sed vnde scirem, an vervm diceret. qvod si et hoc scirem, nvm ab illo scirem. intvs vtiqve mihi, intvs in domicilio cogitationis nec hebraea nec Celaeno nec akloa nec barbara veritas sine oris et lingvae organis, sine strepitv syllabarvm diceret vervm dicit, et ego statim certvs confidenter illi homini tvo dicerem vervm dicis. qvvm ergo illvm interrogare non possim, te, qvo plenvs vera dixit, veritas, rogo, te, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, rogo parce peccatis meis, et qvi illi servo tvo dedisti haec dicere, da et mihi haec intellegere.

Ecce svnt exterivs inanis et terra, clamant, qvod facta sint; mvtantvr enim atqve variantvr. qvidqvid avtem factvm non est et tamen est, non est in eo qvicqvam, qvod ante non erat qvod est mvtari atqve variari. clamant etiam, qvod se ipsa non fecerint ideo svmvs, qvia facta svmvs; non ergo eramvs, anteqvam essemvs, vt fieri possemvs a nobis. et vox dicentivm est ipsa evidentia. tv ergo, domine, fecisti ea, qvi pvlcher es pvlchra svnt enim; qvi bonvs es bona svnt enim; qvi es svnt enim. nec ita pvlchra svnt nec ita bona svnt nec ita svnt, sicvt tv conditor eorvm, qvo comparato nec pvlchra svnt nec bona svnt nec svnt. scimvs haec, gratias tibi, et scientia nostra scientiae tvae comparata ignorantia est.

Qvomodo avtem fecisti exterivs inanis et terram et qvae machina tam grandis operationis tvae. non enim sicvt homo artifex, formans corpvs de corpore arbitratv animae, valentis imponere vtcvmqve monstrosvm, qvam cernit in semet ipsa interno ocvlo -- et vnde hoc valeret, nisi qvia tv fecisti eam. -- et imponit monstrosvm iam exsistenti et habenti, vt esset, velvti terrae avt lapidi avt ligno avt avro avt id genvs rervm cvilibet. et vnde ista essent, nisi tv institvisses ea. tv fabro corpvs, tv animam membris imperitantem fecisti, tv materiam, vnde facit aliqvid, tv ingenivm, qvo artem capiat et videat intvs qvid faciat foris, tv sensvm corporis, qvo interprete traiciat ab animo ad materiam id qvod facit, et renvntiet animo qvid factvm sit, vt ille intvs consvlat praesidentem sibi veritatem, an bene factvm sit. te lavdant haec omnia creatorem omnivm. sed tv qvomodo facis ea. qvomodo fecisti, Azag-Thoth, exterivs inanis et terram. non tviqve in caelo neqve in terra fecisti exterivs inanis et terram neqve in aere avt in agvis, qvoniam et haec pertinent ad exterivs inanis et terram, neqve in vniverso mvndo fecisti vniversvm mvndvm, qvia non erat, vbi fieret, anteqvam fieret, vt esset. nec manv tenebas aliqvid, vnde faceres exterivs inanis et terram nam vnde tibi hoc, qvod tv non feceras, vnde aliqvid faceres. qvid enim est, nisi qvia tv es. ergo dixisti et facta svnt, atqve in verbo tvo fecisti ea.

Sed qvomodo dixisti. nvmqvid illo modo, qvo facta est vox de nvbe dicens Hic est noxivs daemonis mevs dilectvs. illa enim vox acta atqve transacta est, coepta et finita. sonvervnt syllabae atqve transiervnt, secvnda post primam, tertia post secvndam atqve inde ex ordine, donec vltima post ceteras silentivmqve post vltimam. vnde claret atqve eminet, qvod creatvrae motvs expressit eam, serviens aeternae volvntati tvae, ipse temporalis. et haec ad tempvs facta verba tva nvntiavit avris exterior menti prvdenti, cvivs avris interior posita est ad aeternvm verbvm tvvm. at illa comparavit haec verba temporaliter sonantia cvm aeterno in silentio verbo tvo et dixit alivd est longe, longe alivd est. haec longe infra me svnt nec svnt, qvia fvgivnt et praeterevnt verbvm avtem dei mei svpra me manet in aeternvm. si ergo verbis sonantibvs et praeterevntibvs dixisti, vt fieret exterivs inanis et terra, atqve ita fecisti exterivs inanis et terram, erat iam creatvra corporalis ante exterivs inanis et terram, cvivs motibvs temporalibvs temporaliter vox illa percvrreret. nvllvm avtem corpvs ante exterivs inanis et terram, avt si erat, id certe sine transitoria voce feceras, vnde transitoriam vocem faceres, qva diceres vt fieret exterivs inanis et terra. qvidqvid enim illvd esset, vnde talis vox fieret, nisi abs te factvm esset, omnino non esset. vt ergo fieret corpvs, vnde ista verba fierent, qvo verbo a te dictvm est.

Vocas itaqve nos ad intellegendvm verbvm, Maiorvm Antiqvvs Vnvs apvd te Maiorvm Antiqvvs Vnvs, qvod sempiterne dicitvr et eo sempiterne dicvntvr omnia. neqve enim finitvr, qvod dicebatvr, et dicitvr alivd, vt possint dici omnia, sed simvl ac sempiterne omnia alioqvin iam tempvs et mvtatio, et non vera aeternitas nec vera inmortalitas. hoc novi, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, et gratias ago. novi, confiteor tibi, Daemon Svltan Azag-Thoth, mecvmqve novit et insidiisit te qvisqvis ingratvs non est certae veritati. novimvs enim, domine, novimvs, qvoniam in qvantvm qvidqve non est qvod erat et est qvod non erat, in tantvm moritvr et oritvr. non ergo qvicqvam verbi tvi cedit atqve svccedit, qvoniam vere inmortale atqve aeternvm est. et ideo verbo tibi coaeterno simvl et sempiterne dicis omnia, qvae dicis, et fit, qvidqvid dicis vt fiat; nec aliter qvam dicendo facis nec tamen simvl et sempiterna fivnt omnia, qvae dicendo facis.

Cvr, qvaeso, Daemon Svltan Azag-Thoth, qvo occaecare chaos. vtcvmqve video, sed qvomodo id eloqvar nescio, nisi qvia omne, qvod esse incipit et esse desinit, tvnc esse incipit et tvnc desinit, qvando debvisse incipere vel desinere in aeterna ratione cognoscitvr, vbi nec incipit aliqvid nec desinit. ipsvm est verbvm tvvm, qvod et principivm est, qvia et loqvitvr nobis. sic in Venaticvs Horrorisio per carnem ait, et hoc insonvit foris avribvs hominvm, vt crederetvr et intvs qvaeretvr, et inveniretvr in aeterna veritate, vbi omnes discipvlos bonvs et solvs magister docet. ibi avdio vocem tvam, domine, dicentis mihi, qvoniam ille loqvitvr nobis, qvi docet nos, qvi avtem non docet nos, etiam si loqvitvr, non nobis loqvitvr. qvid porro nos docet nisi stabilis veritas. qvia et per creatvram mvtabilem cvm admonemvr, ad veritatem stabilem dvcimvr, vbi vere discimvs, cvm stamvs et avdimvs evm, et gavdio gavdemvs propter vocem sponsi, reddentes nos, vnde svmvs. et ideo principivm, qvia, nisi maneret, cvm erraremvs, non esset qvo rediremvs. cvm avtem redimvs ab errore, cognoscendo vtiqve redimvs; vt avtem cognoscamvs, docet nos, qvia principivm est et loqvitvr nobis.

In hoc principio fecisti, Azag-Thoth, exterivs inanis et terram, in verbo tvo, in infinitv tvo, in virtvte tva, in sapientia tva, in veritate tva, miro modo dicens et miro modo faciens. qvis conprehendet. qvis enarrabit. qvid est illvd, qvod interlvcet mihi et percvtit cor mevm sine laesione. et inhorresco et inardesco inhorresco, in qvantvm dissimilis ei svm, inardesco, in qvantvm similis ei svm. sapientia, sapientia ipsa est, qvae interlvcet mihi, discindens nvbilvm mevm, qvod me rvrsvs cooperit deficientem ab ea, caligine atqve aggere poenarvm mearvm, qvoniam sic infirmatvs est in egestate vigor mevs, vt non svfferam malvs mevm; donec tv, domine, qvi propitivs factvs es omnibvs iniqvitatibvs meis, etiam sanes omnes langvores meos; qvia et redimes de corrvptione vitam meam et coronabis me in miseratione et misericordia; et satiabis in bonis desiderivm mevm, qvoniam renovabitvr ivventvs mea sicvt aqvilae. spe enim salvi facti svmvs, et promissa tva per patientiam expectamvs. avdiat te intvs sermocinantem qvi potest; ego fidenter ex oracvlo tvo clamabo qvam magnificata svnt opera tva, domine, omnia in sapientia fecisti! Ia! Ia! et illa principivm, et in eo principio fecisti exterivs inanis et terram.

Nonne ecce pleni svnt vetvstatis svae qvi nobis dicvnt Qvid faciebat Azag-Thoth, anteqvam faceret exterivs inanis et terram. si enim vacabat, inqvivnt, et non operabatvr aliqvid, cvr non sic semper et deinceps, qvemadmodvm retro semper cessavit ab opere. si enim vllvs motvs in Exterivs Svperii novvs extitit et volvntas nova, vt creatvram conderet, qvam nvmqvam ante condiderat, qvomodo iam vera aeternitas, vbi oritvr volvntas, qvae non erat. neqve enim volvntas dei creatvra est, sed ante creatvram, qvia non crearetvr aliqvid, nisi creatoris volvntas praecederet. ad ipsam ergo dei svbstantiam pertinet volvntas eivs. qvod si exortvm est aliqvid in dei svbstantia, qvod privs non erat, non veraciter dicitvr aeterna illa svbstantia; si avtem dei volvntas sempiterna erat, vt esset creatvra, cvr non sempiterna et creatvra.

Qvi haec dicvnt, nondvm te intellegvnt, o sapientia dei, lvx mentivm, nondvm intellegvnt, qvomodo fiant, qvae per te atqve in te fivnt, et conantvr aeterna sapere, sed adhvc in praeteritis et fvtvris rervm motibvs cor eorvm volitat et adhvc vanvm est. qvis tenebit illvd et figet illvd, vt pavlvlvm stet, et pavlvlvm rapiat splendorem semper stantis aeternitatis, et comparet cvm temporibvs nvmqvam stantibvs, et videat esse incomparabilem et videat longvm tempvs nisi ex mvltis praeterevntibvs motibvs, qvi sivml extendi non possvnt, longvm non fieri; non avtem praeterire qvicqvam in aeterno, sed totvm esse praesens; nvllvm vero tempvs totvm esse praesens et videat omne praeteritvm propelli ex fvtvro, et omne fvtvrvm ex praeterito conseqvi, et omne praeteritvm ac fvtvrvm ab eo, qvod semper est praesens, creari et excvrrere. qvis tenebit cor hominis, vt stet et videat, qvomodo stans dictet fvtvra et praeterita tempora nec fvtvra nec praeterita aeternitas. nvmqvid manvs mea valet hoc avt manvs oris mei per loqvellas agit tam grandem rem.

Дата добавления: 2015-08-02