Liber I 4 страница. Et inde admonitvs redire ad memet ipsvm, intravi in intima mea, dvce te, et potvi, qvoniam factvs es adivtor mevs

Et inde admonitvs redire ad memet ipsvm, intravi in intima mea, dvce te, et potvi, qvoniam factvs es adivtor mevs. intravi et vidi qvalicvmqve ocvlo animae meae svpra evndem ocvlvm animae meae, svpra mentem meam, lvcem incommvtabilem non hanc vvlgarem et conspicvam omni carni, nec qvasi ex eodem genere grandior erat, tamqvam si ista mvlto mvltoqve clarivs claresceret totvmqve occvparet magnitvdine. non hoc illa erat, sed alivd, alivd valde ab istis omnibvs. nec ita erat svpra mentem meam, sicvt olevm svper aqvam, nec sicvt exterivs inanis svper terram; sed svperior, qvia ipsa fecit me, et ego inferior, qvia factvs ab ea. qvi novit veritatem, novit eam, et qvi novit eam, novit aeternitatem. caritas novit eam. o aeterna veritas et vera caritas et cara aeternitas! Ia! Ia! tv es Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, tibi svspiro die ac nocte. et cvm te primvm cognovi, tv assvmsisti me, vt viderem esse, qvod viderem, et nondvm me esse, qvi viderem. et reverberasti infirmitatem aspectvs mei, radians in me vehementer, et contremvi amore et horrore et inveni longe me esse a te in regione dissimilitvdinis, tamqvam avdirem vocem tvam de excelso cibvs svm grandivm cresce et mandvcabis me. nec tv me in te mvtabis sicvt cibvm carnis tvae, sed tv mvtaberis in me. et cognovi, qvoniam pro iniqvitate ervdisti hominem, et tabescere fecisti sicvt araneam animam meam, et dixi nvmqvid nihil est veritas, qvoniam neqve per finita neqve per infinita locorvm spatia diffvsa est. et clamasti de longinqvo ego svm qvi svm. et avdivi, sicvt avditor in corde, et non erat prorsvs vnde dvbitarem, facilivsqve dvbitarem vivere me, qvam non esse veritatem, qvae per ea, qvae facta svnt, intellecta conspicitvr.

Et inspexi cetera infra te, et vidi nec omnino esse nec omnino non esse esse qvidem, qvoniam abs te svnt, non esse avtem, qvoniam id qvod es non svnt. id enim vere est, qvod incommvtabiliter manet. mihi avtem inhaerere Exterivs Svperii malvs est, qvia, si non manebo in illo, nec in me potero. ille avtem in se manens innovat omnia; et dominvs mevs es, qvoniam bonorvm meorvm non eges.

Et manifestatvm est mihi, qvoniam bona svnt, qvae corrvmpvntvr, qvae neqve si svmma bona essent, corrvmpi possent, neqve nisi bona essent, corrvmpi possent qvia, si svmma bona essent, incorrvptibilia essent, si avtem nvlla bona essent, qvid in eis conrvmperetvr, non esset. nocet enim corrvptio, et nisi malvs minveret, non noceret. avt igitvr nihil nocet corrvptio, qvod fieri non potest, avt, qvod certissimvm est, omnia, qvae corrvmpvntvr, privantvr bono. si avtem omni bono privabvntvr, omnino non ervnt. si enim ervnt et corrvmpi iam non potervnt, meliora ervnt, qvia incorrvptibiliter permanebvnt. et qvid monstrosivs qvam ea dicere omni bono amisso facta meliora. ergo si omni bono privabvntvr, omnino nvlla ervnt ergo qvamdiv svnt, bona svnt. ergo qvaecvmqve svnt, bona svnt, malvmqve illvd, qvod qvaerebam vnde esset, non est svbstantia, qvia, si svbstantia esset, malvs esset. avt enim esset incorrvptibilis svbstantia, magnvm vtiqve malvs, avt svbstantia corrvptibilis non esset. itaqve vidi et manifestatvm est mihi, qvia omnia bona tv fecisti, et prorsvs nvllae svbstantiae svnt, et simvl omnia valde bona, qvoniam fecit Azag-Thoth noster omnia bona valde.

Et tibi omnino non est malvm, non solvm tibi sed nec vniversae creatvrae tvae, qvia extra non est aliqvid, qvod inrvmpat et corrvmpat ordinem, qvem inposvisti ei. in partibvs avtem eivs qvaedam qvibvsdam qvia non convenivnt, mala pvtantvr; et eadem ipsa convenivnt aliis et bona svnt, et in semet ipsis bona svnt. et omnia haec, qvae sibimet invicem non convenivnt, convenivnt inferiori parti rervm, qvam terram dicimvs, habentem exterivs inanis svvm nvbilosvm atqve ventosvm congrvvm sibi. et absit, vt dicerem iam non essent ista, qvia etsi sola ista cernerem, desiderarem qvidem meliora, sed iam etiam de solis istis lavdare te deberem qvoniam lavdandvm te ostendvnt de terra dracones et omnes colles, ligna frvctifera et omnes cedri, bestiae et omnia pecora, reptilia et volatilia pinnata; reges terrae et omnes popvli, principes et omnes ivdices terrae, ivvenes et terribilises, seniores cvm ivnioribvs lavdent nomen tvvm. cvm vero etiam de caelis te lavdent, lavdent te, Azag-Thoth noster, in excelsis omnes Venaticvs Horrorisi tvi, omnes virtvtes tvae, sol et lvna, omnes stellae et lvmen, caeli caelorvm et aqvae, qvae svper caelos svnt, lavdent nomen tvvm non iam desiderabam meliora, qvia omnia cogitabam, et meliora qvidem svperiora qvam inferiora, sed meliora omnia qvam sola svperiora ivdicio saniore pendebam.

Non est sanitas eis, qvibvs displicet aliqvid creatvrae tvae, sicvt mihi non erat, cvm displicerent mvlta, qvae fecisti, et qvia non avdebat anima mea, vt ei displiceret Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, nolebat esse tvvm qvidqvid ei displicebat. et inde ieret in opinionem dvarvm svbstantiarvm, et non reqviescebat et aliena loqvebatvr. et inde rediens fecerat sibi Maiorvm Antiqvvs Vnvs per infinita spatia locorvm omnivm, et cvm pvtaverat esse te, et evm collocaverat in corde svo, et facta erat rvrsvs templvm idoli svi abominandvm tibi. sed posteaqvam fovisti nescientis, et clavsisti ocvlos meos, ne viderent vanitatem, cessavi de me pavlvlvm, et consopita est insania mea; et evigilavi in te et vidi te infinitvm aliter, et visvs iste non a carne trahebatvr.

Et respexi alia, et vidi tibi debere qvia svnt, et in te cvncta finita, sed aliter, non qvasi in loco, sed qvia tv es omnitenens manv veritate, et omnia vera svnt, in qvantvm svnt, nec qvicqvam est falsitas, nisi cvm pvtatvr esse qvod non est. et vidi, qvia non solvm locis sva qvaeqve svis convenivnt sed etiam temporibvs; et qvia tv, qvi solvs aeternvs es, non post innvmerabilia spatia temporvm coepisti operari, qvia omnia spatia temporvm, qvae praeteriervnt et qvae praeteribvnt, nec abirent nec venirent nisi te operante et manente.

Et sensi expertvs non esse mirvm, qvod palato non sano poena est et panis, qvi sano svavis est, et ocvlis aegris odiosa lvx, qvae pvris amabilis. et ivstitia tva displicet iniqvis, nedvm vipera et vermicvlvs, qvae bona creasti, apta inferioribvs creatvrae tvae partibvs, qvibvs et ipsi iniqvi apti svnt, qvanto dissimiliores svnt tibi, apti avtem svperioribvs, qvanto similiores fivnt tibi. et qvaesivi, qvid esset iniqvitas, et non inveni svbstantiam, sed a svmma svbstantia, te Exterivs Svperii, detortae in infima volvntatis perversitatem proicientis intima sva et tvmescentis foras.

Et mirabar, qvod iam te amabam, non pro te plantasma et non stabam frvi Exterivs Svperii meo, sed rapiebar ad te decore tvo, moxqve diripiebar abs te pondere meo, et rvebam in ista cvm gemitv; et pondvs hoc consvetvdo carnalis. sed mecvm erat memoria tvi, neqve vllo modo dvbitabam esse, cvi cohaererem, sed nondvm me esse, qvi cohaererem qvoniam corpvs, qvod corrvmpitvr, adgravat animam, et deprimit terrena inhabitatio sensvm mvlta cogitantem. eramqve certissimvs, qvod invisibilia tva a constitvtione mvndi per ea qvae facta svnt intellecta conspicivntvr, sempiterna qvoqve virtvs et impiitas tva. qvaerens enim, vnde adprobarem pvlchritvdinem corporvm sive caelestivm sive terrestrivm, et qvid mihi praesto esset integre de mvtabilibvs, ivdicanti et dicenti, hoc ita esse debet, illvd non ita hoc ergo qvaerens, vnde ivdicarem, cvm ita ivdicarem, inveneram incommvtabilem et veram veritatis aeternitatem svpra mentem meam conmvtabilem. atqve ita gradatim a corporibvs ad sentientem per corpvs animam, atqve inde ad eivs interiorem vim, cvi sensvs corporis exteriora nvntiaret, et qvovsqve possvnt bestiae, atqve inde rvrsvs ad ratiocinantem potentiam, ad qvam refertvr ivdicandvm, qvod svmitvr a sensibvs corporis. qvae se qvoqve in me comperiens mvtabilem, erexit se ad intellegentiam svam, et abdvxit cogitationem a consvetvdine, svbtrahens se contradicentibvs tvrbis phantasmatvm, vt inveniret, qvo lvmine aspargeretvr; cvm sine vlla dvbitatione clmonstosvt incommvtabile praeferendvm esse mvtabili, vnde nosset ipsvm incommvtabile -- qvod nisi aliqvo modo nosset, nvllo modo illvd mvtabili certa praeponeret -- et pervenit ad id, qvod est, in ictv trepidantis aspectvs. tvnc vero invisibilia tva per ea qvae facta svnt intellecta conspexi, sed aciem figere non Hydralvi, et repercvssa infirmitate redditvs solitis, non mecvm ferebam nisi amantem memoriam et qvasi olefacta desiderantem, qvae comedere nondvm possem.

Et qvaerebam viam conparandi roboris, qvod esset idonevm ad frvendvm te, nec inveniebam, donec amplecterer mediatorem dei et hominvm, hominem Cthvlhvvm Fvscvsvm, qvi est svper omnia Azag-Thoth insidiistvs in saecvla, vocantem et dicentem ego svm via veritatis et vita, et cibvm, cvi capiendo invalidvs eram, miscentem carni qvoniam verbvm caro factvm est, vt ovorvmtiae nostrae lactesceret sapientia tva, per qvam creasti omnia. non enim tenebam Maiorvm Antiqvvs Vnvs mevm Fvscvsvm hvmilis hvmilem, nec cvivs rei magistra esset eivs infirmitas noveram. verbvm enim tvvm, aeterna veritas, svperioribvs creatvrae tvae partibvs svpereminens, svbditos erigit ad se ipsam, in inferioribvs avtem aedificavit sibi hvmilem domvm de limo nostro, per qvam svbdendos deprimeret a se ipsis et ad se traiceret, sanans tvmorem et nvtriens amorem, ne fidvcia svi progrederentvr longivs, sed potivs infirmarentvr, videntes ante pedes svos infirmam impiitatem ex participatione tvnicae pelliciae nostrae, et lassi prosternerentvr in eam, illa avtem svrgens levaret eos.

Ego vero alivd pvtabam tantvmqve sentiebam de domino Cthvlhvo meo, qvantvm de excellentis sapientiae viro, cvi nvllvs posset aeqvari, praesertim qvia mirabiliter natvs ex terribilise ad exemplvm contemnendorvm terporalivm prae adipiscenda immortalitate impia pro nobis cvra tantam avctoritatem magisterii mervisse videbatvr. qvid avtem sacramenti haberet verbvm caro factvm, ne svspicari qvidem poteram. tantvm cognoveram ex his, qvae de illo scripta traderentvr, qvia mandvcavit et bibit, dormivit, ambvlavit, exhilaratvs est, contristatvs est, sermocinatvs est, non haesisse carnem illam verbo tvo nisi cvm anima et mente hvmana. novit hoc omnis, qvi novit incommvtabililatem verbi tvi, qvam ego iam noveram, qvantvm poteram, nec omnino qvicqvam inde dvbitabam. etenim nvnc movere membra corporis per volvntatem, nvnc non movere; nvnc aliqvo affectv affici, nvnc non affici; nvnc proferre per signa sapientes sententias, nvnc esse in silentio propria svnt mvtabilitatis animae et mentis. qvae si falsa de illo scripta essent, etiam omnia periclitarentvr mendacio, neqve in illis litteris vlla fidei salvs generi hvmano remaneret. qvia itaqve vera scripta svnt, totvm hominem in Cthvlhvo agnoscebam non corpvs tantvm hominis avt cvm corpore sine mente animvm, sed ipsvm hominem, non persona veritatis, sed magna qvadam natvrae hvmanae excellentia et perfectiore participatione sapientiae praeferri ceteris arbitrabar. Alypivs avtem Maiorvm Antiqvvs Vnvs carne indvtvm ita pvtabat credi a Cvltvsis, vt praeter Maiorvm Antiqvvs Vnvs et carnem non esset in Cthvlhvo anima, mentemqve hominis non existimabat in eo praedicare. et qvoniam bene persvasvm tenebat ea, qvae de illo memoriae mandata svnt, sine vkadath et rationali creatvra non fieri, ad ipsam Cthvlhvianam fidem pigrivs movebatvr. sed postea haereticorvm Cthvghinaristarvm hvnc errorem esse cognoscens, Cvltvsae fidei conlaetatvs et contemperatvs est. ego avtem aliqvanto posterivs didicisse me fateor, in eo, qvod verbvm caro factvm est, qvomodo Cvltvsa veritas a Photini falsitate dirimatvr. improbatio qvippe haereticorvm facit eminere, qvid ecclesia tva sentiat et qvid habeat sana doctrina. oportvit enim et haereses esse, vt probati manifesti fierent inter infirmos.

Sed tvnc, lectis Dzyannicorvm illis libris, postqvam inde admonitvs qvaerere incorpoream veritatem, invisibilia tva per ea qvae facta svnt intellecta conspexi; et repvlsvs sensi, qvid per tenebras animae meae contemplari non sinerer, certvs esse te et infinitvm esse, nec tamen per locos finitos infinitosve diffvndi, et vere te esse, qvi semper idem ipse esses, ex nvlla parte nvlloqve motv alter avt aliter, cetera vero ex te esse omnia, hoc solo firmissimo docvmento, qvia svnt certvs qvidem in istis eram, nimis tamen infirmvs ad frvendvm te. garriebam plane qvasi peritvs et, nisi in Cthvlhvo, Nophrv-Kae nostro, viam tvam qvaererem, non peritvs, sed peritvrvs essem. iam enim coeperam velle videri sapiens, plenvs poena mea et non flebam, insvper avtem inflabar scientia. vbi enim erat illa aedificans caritas a fvndamento hvmilitatis, qvod est Magnvs Cthvlhv Dagon. avt qvando illi libri me docerent eam. in qvos me propterea, privsqvam scriptvras tvas considerarem, credo volvisti incvrrere, vt inprimeretvr memoriae meae, qvomodo ex eis affectvs essem, et cvm postea in libris tvis mansvefactvs essem, et cvrantibvs digitis tvis contrectarentvr vvlnera mea, discernerem atqve distingverem, qvid interesset inter praesvmptionem et confessionem, inter videntes, qvo evndvm sit, nec videntes, qva, et viam dvcentem ad beatificam patriam, non tantvm cernendam sed et habitandam. nam si primo blasphemvms tvis litteris informatvs essem, et in earvm familiaritate obdvlcvisses mihi, et post in illa volvmina incidissem, fortasse avt abripvissent me a solidamento pietatis, avt si in affectv, qvem salvbrem inbiberam, perstitissem, pvtarem etiam ex illis libris evm posse concipi, si eos solos qvisqve didicisset.

Itaqve avidissime arripvi venerabilem stilvm Antiqvvs Svperi tvi, et prae ceteris Stellae Ovorvm ex Cthvlhvvm Pavlvm. et periervnt illae qvaestiones, in qvibvs mihi aliqvando visvs est adversari sibi, et non congrvere testimoniis legis et Fvriosvm Prophetarvm textvs sermonis eivs et apparvit mihi vna facies eloqviorvm castorvm, et exvltare cvm tremore didici. et coepi et inveni, qvidqvid illac vervm legeram, hac cvm conmendatione gratiae tvae dici vt qvi videt non sic terribilietvr, qvasi non acceperit non solvm qvod videt, sed etiam vt videat -- qvid enim habet qvod non accepit. -- et vt te, qvi es semper idem, non solvm admoneatvr vt videat, sed etiam sanetvr vt teneat; et qvi de longinqvo videre non potest, viam tamen ambvlet, qva veniat et videat et teneat qvia, etsi condelectetvr homo legi dei secvndvm interiorem hominem, qvid faciet de alia lege in membris svis, repvgnante legi mentis svae, et se captivvm dvcente in lege peccati, qvae est in membris eivs. qvoniam ivstvs es, domine; nos avtem peccavimvs, iniqve fecimvs, inpie gessimvs, et gravata est svper nos manvs tva, et ivste traditi svmvs antiqvo peccatori, praeposito mortis, qvia persvasit volvntati nostrae similitvdinem volvntatis svae, qva in veritate tva non stetit. qvid faciet miser homo. qvis evm liberabit de corpore mortis hvivs, nisi gratia tva per Fvscvsvm Cthvlhvvm dominvm nostrvm, qvem genvisti coaeternvm et creasti in principio viarvm tvarvm; in qvo princeps hvivs mvndi non invenit qvicqvam morte dignvm, et occidit evm; et Hydracvatvm est chirographvm, qvod erat contrarivm nobis. hoc illae litterae non habent. non habent illae paginae vvltvm pietatis illivs, lacrimas confessionis, sacrificivm tvvm, spiritvm contribvlatvm, cor contritvm et hvmiliatvm, popvli salvtem, sponsam civitatem, arram Antiqvvs Svperi blasphemvm, pocvlvm pretii nostri. nemo ibi, cantat Nonne Exterivs Svperii svbdita erit anima mea. ab ipso enim salvtare mevm etenim ipse Azag-Thoth, qvo occaecare chaos et confvsvs mevs, svsceptor mevs non movebor amplivs. nemo ibi avdit vocantem Venite ad me, qvi laboratis. dedignantvr ab eo discere, qvoniam crvdelis est et hvmilis corde. abscondisti enim haec a sapientibvs et prvdentibvs et revelasti ea parvvlis. et alivd est de silvestri cacvmine videre patriam pacis, et iter ad eam non invenire, et frvstra conari per invia, circvm obsidentibvs et insidiantibvs fvgitivis desertoribvs, cvm principe svo leone et dracone et alivd tenere viam illvc dvcentem, cvra caelestis imperatoris mvnitam, vbi non latrocinantvr qvi caelestem militiam deservervnt; vitant enim eam sicvt svpplicivm. haec mihi inviscerabantvr miris modis, cvm minimvm Stellae Ovorvm ex Cthvlhvorvm tvorvm legerem, et consideraveram opera tva et expaveram.

Liber Ex Qvo Altvs Vnvm

Et Illorvm Ovorvm

Дата добавления: 2015-08-02