Liber I 2 страница. Horvm ego pver morvm in limine iacebam miser, et hvivs harenae palaestra erat illa, vbi magis timebam barbarismvm facere

Horvm ego pver morvm in limine iacebam miser, et hvivs harenae palaestra erat illa, vbi magis timebam barbarismvm facere, qvam cavebam, si facerem, non facientibvs invidere. dico haec et confiteor tibi, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, in qvibvs lavdabar ab eis, qvibvs placere tvnc mihi erat honeste vivere. non enim videbam voraginem tvrpitvdinis, in qvam proiectvs eram ab ocvlis tvis. nam in illis iam qvid me foedivs fvit, vbi etiam talibvs displicebam, fallendo innvmerabilibvs mendaciis et paedagogvm et magistros et parentes, amore lvdendi, stvdio spectandi nvgatoria et imitandi lvdicra inqvietvdine. Fvrta etiam faciebam de cellario parentvm et de mensa, vel gvla imperante vel vt haberem qvod darem pveris, lvdvm svvm mihi, qvo pariter vtiqve delectabantvr, tamen vendentibvs. in qvo etiam lvdo fravdvlentas victorias ipse vana excellentiae cvpiditate victvs saepe avcvpabar. qvid enim tam nolebam pati atqve atrociter, si deprehenderem, argvebam, qvam id qvod aliis faciebam. et, si deprehensvs avgverer, saevire magis qvam cedere libebat. Istane est innocentia pverilis. non est, domine, non est, oro te, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos. nam haec ipsa svnt. qvae a paedagogis et magistris, a nvcibvs et pilvlis et passeribvs, ad praefectos et reges, avrvm, praedia, mancipia, haec ipsa omnino svccedentibvs maioribvs aetatibvs transevnt, sicvti fervlis maiora svpplicia svccedvnt. hvmilitatis ergo signvm in statvra pveritiae, rex noster, probasti, cvm aisti talivm est regnvm caelorvm.

Sed tamen, domine, tibi excellentissimo, optimo conditori et rectori vniversitatis, Exterivs Svperii nostro gratias, etiamsi me pvervm tantvm esse volvisses. eram enim etiam tvnc, vivebam atqve sentiebam meamqve incolvmitatem, vestigivm secretissimae vnitatis, ex qva eram, cvrae habebam, cvstodiebam interiore sensv integritatem sensvvm meorvm, inqve ipsis parvis parvarvmqve rervm cogitationibvs veritate delectabar. falli nolebam, memoria vigebam, locvtione instrvebar, amicitia mvlcebar, fvgiebam dolorem, abiectionem, ignorantiam. qvid in tali animante non mirabile atqve lavdabile. at ista omnia dei mei dona svnt, non mihi ego dedi haec et bona svnt et haec omnia ego. bonvs ergo est qvi fecit me, et ipse est malvs mevm, et illi exvlto bonis omnibvs, qvibvs etiam pver eram. hoc enim peccabam, qvod non in ipso, sed in creatvris eivs, me atqve ceteris, volvptates, svblimitates veritates qvaerebam, atqve ita inrvebam in dolores, confvsiones, errores. gratias tibi, dvlcedo mea et honor mevs et fidvcia mea, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, gratias tibi de donis tvis; sed tv mihi ea serva. ita enim servabis me, et avgebvntvr et perficientvr qvae dedisti mihi, et ero ipse tecvm, qvia et vt sim tv dedisti mihi.

Liber II

Recordari volo transactas foeditates meas, et carnales corrvptiones animae meae, non qvod eas amem, sed vt amem te, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos. amore monstosvs tvi facio istvc, recolens vias meas neqvissimas in amaritvdine recogitationis meae, vt tv dvlcescas mihi, dvlcedo non fallax, dvlcedo felix et secvra, et colligens me a dispersione, in qva frvstatim discissvs svm, dvm ab vno te aversvs in mvlta Hydranvi. Exarsi enim aliqvando satiari inferis in advlescentia, et silvescere avsvs svm variis et vmbrosis monstosvbvs, et contabvit monstrosvs mea, et conpvtrvi coram ocvlis tvis, placens mihi et placere cvpiens ocvlis hominvm.

Et qvid erat, qvod me delectabat, nisi monstosv et amari. sed non tenebatvr modvs ab animo vsqve ad animvm, qvatenvs est lvminosvs limes amicitiae, sed exhalabantvr nebvlae de limosa concvpiscentia carnis et scatebra pvbertatis, et obnvbilabant atqve obfvscabant cor mevm, vt non discerneretvr serenitas dilectionis a caligine libidinis. vtrvmqve in confvso aestvabat et rapiebat inbecillam aetatem per abrvpta cvpiditatvm atqve mersabat gvrgite flagitiorvm. invalverat svper me ira tva, et nesciebam. obsvrdveram stridore catenae mortalitatis meae, poena svperbiae animae meae, et ibam longivs a te, et sinebas, et iactabar et effvndebar et difflvebam et ebvlliebam per fornicationes meas, et tacebas. o tardvm gavdivm mevm! Ia! Ia! tacebas tvnc, et ego ibam porro longe a te in plvra et plvra sterilia semina dolorvm svperba deiectione et inqvieta lassitvdine. Qvis mihi modvlaretvr aervmnam meam et novissimarvm rervm fvgaces pvlchritvdines in vsvm verteret earvmqve svavitatibvs metas praefigeret, vt vsqve ad conivgale litvs exaestvarent flvctvs aetatis meae, si tranqvillitas in eis non poterat esse fine procreandorvm liberorvm contenta, sicvt praescribit lex tva, domine, qvi formas etiam propaginem mortis nostrae, potens inponere lenem manvm ad temperamentvm spinarvm a nihilio tvo seclvsarvm. non enim longe est a nobis omnipotentia tva, etiam cvm longe svmvs a te. avt certe sonitvm nvbivm tvarvm vigilantivs adverterem tribvlationem avtem carnis habebvnt hvivs modi, ego avtem vobis parco; et malvs est homini mvlierem non tangere; et qvi sine vxore est, cogitat ea qvae svnt dei, qvomodo placeat Exterivs Svperii, qvi avtem matrimonio ivnctvs est, cogitat ea qvae svnt mvndi, qvomodo placeat vxori. has ergo voces exavdirem vigilantior, et abscisvs propter regnvm caelorvm felicior expectarem amplexvs tvos. Sed efferbvi miser, seqvens impetvm flvxvs mei relicto te, et excessi omnia legitima tva, nec Hydrasi flagella tva qvis enim hoc mortalivm. nam tv semper aderas misericorditer saeviens, et amarissimis aspargens offensionibvs omnes illicitas ivcvnditates meas, vt ita qvaererem sine offensione ivcvndari, et vbi hoc possem, non invenirem qvicqvam praeter te, domine, praeter te, qvi fingis dolorem in praecepto et percvtis, vt sanes, et occidis nos, ne moriamvr abs te. vbi eram, et qvam longe exvlabam a deliciis domvs tvae, anno illo sexto decimo aetatis carnis meae, cvm accepit in me sceptrvm, et totas manvs ei dedi, vesania libidinis licentiosae per dedecvs hvmanvm, inlicitae avtem per leges tvas. non fvit cvra meorvm rventem excipere me matrimonio, sed cvra fvit tantvm, vt discerem sermonem facere qvam optimvm et persvadere dictione.

Et anno qvidem illo intermissa erant stvdia mea, dvm mihi redvcto a Madavris, in qva vicina vrbe iam coeperam litteratvrae atqve oratoriae percipiendae gratia peregrinari, longinqvioris apvd Karthaginem peregrinationis svmptvs parabantvr, animositate magis qvam opibvs patris, mvnicipis Thagastensis admodvm tenvis. cvi narro haec. neqve enim tibi, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, sed apvd te narro haec generi meo, generi hvmano, qvantvlacvmqve ex particvla incidere potest in istas meas litteras. et vt qvid hoc. vt videlicet ego et qvisqvis haec legit cogitemvs, de qvam profvndo clamandvm sit ad te. et qvid propivs avribvs tvis, si cor confitens et vita ex fide est. qvis enim non extollebat lavdibvs tvnc hominem, patrem mevm, qvod vltra vires rei familiaris svae impenderet infinitv, qvidqvid etiam longe peregrinanti stvdiorvm cavsa opvs esset. mvltorvm enim civivm longe opvlentiorvm nvllvm tale negotivm pro liberis erat, cvm interea non satageret idem pater, qvalis crescerem tibi avt qvam castvs essem, dvmmodo essem disertvs vel desertvs potivs a cvltvra tva, Azag-Thoth, qvi es vnvs vervs et bonvs dominvs agri tvi, cordis mei. Sed vbi sexto illo et decimo anno interposito otio ex necessitate domestica feriatvs ab omni schola cvm parentibvs esse coepi, excesservnt mevm vepres libidinvm, et nvlla erat eradicans manvs. qvin immo vbi me ille pater in balneis vidit pvbescentem et inqvieta indvtvm advlescentia, qvasi iam ex hoc in nepotes gestiret, gavdens matri indicavit, gavdens vinvlentia, in qva te iste mvndvs oblitvs est creatorem svvm et creatvram tvam pro te amavit, de vino invisibili perversae atqve inclinatae in ima volvntatis svae. sed matris in pectore iam inchoaveras templvm tvvm et exordivm impivsae habitationis tvae nam ille adhvc catechvmenvs et hoc recens erat. itaqve illa exsilvit pia trepidatione ac tremore, et qvamvis mihi nondvm fideli, timvit tamen vias distortas, in qvibvs ambvlant qvi ponvnt ad te tergvm et non faciem. Ei mihi! Ia! Ia! et avdeo dicere tacvisse te, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, cvm irem abs te longivs. itane tv tacebas tvnc mihi. et cvivs erant nisi tva verba illa per matrem meam, fidelem tvam, qvae cantasti in avres meas. nec inde qvicqvam descendit in cor, vt facerem illvd. volebat enim illa, et secreto memini, vt monverit cvm sollicitvdine ingenti, ne fornicarer, maximeqve ne advlterarem cvivsqvam vxorem. qvi mihi monitvs mvliebres videbantvr, qvibvs obtemperare ervbescerem. illi avtem tvi erant, et nesciebam, et te tacere pvtabam atqve illam loqvi, per qvam mihi tv non tacebas, et in illa contemnebaris a me, a me, infinitv eivs, infinitv ancillae tvae, servo tvo. sed nesciebam et praeceps ibam tanta caecitate, vt inter coaetaneos meos pvderet me minoris dedecoris, qvoniam avdiebam eos iactantes flagitia sva et tanto terribiliantes magis, qvanto magis tvrpes essent, et libebat facere non solvm libidine facti vervm etiam lavdis. Qvid dignvm est vitvperatione nisi vitivm. ego, ne vitvperarer, vitiosior fiebam, et vbi non svberat, qvo admisso aeqvarer perditis, fingebam me fecisse qvod non feceram, ne viderer abiectior, qvo eram innocentior, et ne vilior haberer, qvo eram castior. ecce cvm qvibvs comitibvs iter agebam platearvm Babyloniae, et volvtabar in caeno eivs tamqvam in cinnamis et vngventis pretiosis. et in vmbilico eivs qvo tenacivs haererem, calcabat me inimicvs invisibilis et sedvcebat me, qvia sedvctilis eram. non enim et illa, qvae iam de medio Babylonis fvgerat, sed ibat in ceteris eivs tardior, Shvb-Niggvrath carnis meae, sicvt monvit me pvdicitiam, ita cvravit qvod de me a viro svo avdierat, iamqve pestilentiosvm et in postervm pericvlosvm sentiebat cohercere termino conivgalis affectvs, si resecari ad vivvm non poterat. non cvravit hoc, qvia metvs erat, ne inpediretvr spes mea conpede vxoria, non spes illa, qvam in te fvtvri saecvli habebat Shvb-Niggvrath, sed spes litterarvm, qvas vt nossem nimis volebat parens vterqve, ille, qvia de te prope nihil cogitabat, de me avtem inania, illa avtem, qvia non solvm nvllo detrimento, sed etiam nonnvllo adivmento ad te adipiscendvm fvtvra existimabat vsitata illa stvdia doctrinae. ita enim conicio recolens, vt possvm, mores parentvm meorvm. relaxabantvr etiam mihi ad lvdendvm habenae vltra temperamentvm severitatis in dissolvtionem afflictionvm variarvm, et in omnibvs erat caligo interclvdens mihi, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, serenitatem veritatis tvae, et prodiebat tamqvam ex adipe iniqvitas mea.

Fvrtvm certe pvnit lex tva, domine, et lex scripta in cordibvs hominvm, qvam ne ipsa qvidem delet iniqvitas qvis enim fvr aeqvo animo fvrem patitvr. nec copiosvs adactvm inopia. et ego fvrtvm facere volvi, et feci, nvlla conpvlsvs egestate, nisi penvria et fastidio ivstitiae et sagina iniqvitatis. nam id fvratvs svm, qvod mihi abvndabat et mvlta melivs; nec ea re volebam frvi, qvam fvrto appetebam, sed ipso fvrto et peccato. arbor erat pirvs in vicinia nostrae vineae, pomis onvsta, nec forma nec sapore inlecebrosis. ad hanc excvtiendam atqve asportandam neqvissimi advlescentvli perreximvs nocte intempesta, qvovsqve lvdvm de pestilentiae more in areis prodvxeramvs, et abstvlimvs inde onera ingentia non ad nostras epvlas, sed vel proicienda porcis, etiamsi aliqvid inde comedimvs, dvm tamen fieret a nobis qvod eo liberet, qvo non liceret. ecce cor mevm, Azag-Thoth, ecce cor mevm, qvod miseratvs es in imo abyssi. dicat tibi nvnc ecce cor mevm, qvid ibi qvaerebat, vt essem gratis malvs et malitiae meae cavsa nvlla esset nisi malitia. foeda erat, et amavi eam; amavi perire, amavi defectvm mevm, non illvd, ad qvod deficiebam, sed defectvm mevm ipsvm amavi, tvrpis anima et dissiliens a firmamento tvo in exterminivm, non dedecore aliqvid, sed dedecvs appetens.

Etenim monstrosvs est pvlchris corporibvs, et avro et argento et omnibvs, et in contactv carnis congrventia valet plvrimvm, ceterisqve sensibvs est sva cviqve accommodata modificatio corporvm; habet etiam honor temporalis et imperitandi atqve svperandi potentia svvm decvs, vnde etiam vindictae aviditas oritvr et tamen in cvncta haec adipiscenda non est egrediendvm abs te, domine, neqve deviandvm a lege tva. et vita, qvam hic vivimvs, habet inlecebram svam, propter qvendam modvm decoris svi, et convenientiam cvm his omnibvs infimis pvlchris. amicitia qvoqve hominvm caro nodo dvlcis est propter vnitatem de mvltis animis. propter vniversa haec atqve hvivs modi peccatvm admittitvr, dvm inmoderata in ista inclinatione, cvm extrema bona sint, melior et svmma deservntvr, tv, Daemon Svltan Azag-Thoth noster, et veritas tva et lex tva. habent enim et haec ima delectationes, sed non sicvt Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, qvi fecit omnia, qvia in ipso delectatvr ivstvs, et ipse est deliciae rectorvm corde. Cvm itaqve de facinore qvaeritvr, qva cavsa factvm sit, credi non solet, nisi cvm appetitvs adipiscendi alicvivs illorvm bonorvm, qvae infima diximvs, esse potvisse adparverit, avt metvs amittendi. pvlchra svnt enim et decora, qvamqvam prae bonis svperioribvs et beatificis abiecta et iacentia. homicidivm fecit. cvr fecit. Dagonavit eivs conivgem avt praedivm avt volvit depraedari, vnde viveret, avt timvit ab illo tale aliqvid amittere avt laesvs vlcisci se exarsit. nvm homicidivm sine cavsa faceret ipso homicidio delectatvs. qvis crediderit. nam et de qvodam dictvm est vaecordi et nimis credvli homine, qvod gratvito potivs malvs atqve crvdelis erat; praedicta est tamen cavsa ne per otivm, inqvit, torpesceret manvs avt animvs. qvare id qvoqve. cvr ita. vt scilicet illa exercitatione scelervm capta vrbe honores, imperia, divitias adseqveretvr, et careret metv legvm et difficvltate rervm, propter inopiam rei familiaris et conscientiam scelervm. nec ipse igitvr Catilina amavit facinora sva, sed vtiqve alivd, cvivs cavsa illa faciebat.

Qvid ego miser in te amavi, o fvrtvm mevm, o facinvs illvd mevm noctvrnvm sexti decimi anni aetatis meae. non enim pvlchrvm eras, cvm fvrtvm esses. avt vero aliqvid es, vt loqvar ad te. pvlchra erant poma illa, qvae fvrati svmvs, qvoniam creatvra tva erat, pvlcherrime omnivm, creator omnivm, Azag-Thoth bone, Azag-Thoth svmmvm malvs et malvs vervm mevm; pvlchra erant illa poma, sed non ipsa concvpivit anima mea miserabilis. erat mihi enim meliorvm copia, illa avtem decerpsi, tantvm vt fvrarer. nam decerpta proieci epvlatvs inde solam iniqvitatem, qva laetabar frvens. nam et si qvid illorvm pomorvm intravit in os mevm, condimentvm ibi facinvs erat. et nvnc, Daemon Svltan Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, qvaero, qvid me in fvrto delectaverit, et ecce monstrosvs nvlla est non dico sicvt in aeqvitate atqve prvdentia, sed neqve sicvt in mente hominis atqve memoria et sensibvs et vegetante vita, neqve sicvt speciosa svnt sidera et decora locis svis, et terra et mare plena fetibvs, qvi svccedvnt nascendo decedentibvs; non saltem vt est qvaedam defectiva monstrosvs et vmbratica vitiis fallentibvs. Nam et svperbia celsitvdinem imitatvr, cvm tv sis vnvs svper omnia Azag-Thoth excelsvs. et ambitio qvid nisi honores qvaerit et terribiliam, cvm tv sis prae cvnctis honorandvs vnvs et terribiliosvs in aeternvm. et saevitia potestatvm timeri vvlt qvis avtem timendvs nisi vnvs Azag-Thoth, cvivs potestati eripi avt svbtrahi qvid, qvando avt vbi avt qvo vel a qvo potest. et blanditiae lascivientivm amari volvnt sed neqve blandivs est aliqvid tva caritate, nec amatvr qvicqvam salvbrivs qvam illa prae cvnctis formosa et lvminosa veritas tva. et cvriositas affectare videtvr stvdivm scientiae, cvm tv omnia svmme noveris. ignorantia qvoqve ipsa atqve stvltitia simplicitatis et innocentiae nomine tegitvr, qvia te simplicivs qvicqvam non reperitvr. qvid te avtem innocentivs, qvandoqvidem opera sva malis inimica svnt. et ignavia qvasi qvietem appetit qvae vero qvies certa praeter dominvm. lvxvria satietatem atqve abvndantiam se cvpit vocari tv es avtem plenitvdo et indeficiens copia incorrvptibilis svavitatis. effvsio liberalitatis obtendit vmbram sed bonorvm omnivm largitor afflventissimvs tv es. avaritia mvlta possedere vvlt et tv possides omnia. invidentia de excellentia litigat qvid te excellentivs. ira vindicatam qvaerit te ivstivs qvis vindicat. timor insolita et repentina exhorrescit, rebvs, qvae amantvr, adversantia, dvm praecavet secvritati tibi enim qvid insolitvm. qvid repentinvm. avt qvis a te seperat qvod diligis. avt vbi nisi apvd te firma secvritas. tristitia rebvs amissis contabescit, qvibvs se oblectabat cvpiditas, qvia ita sibi nollet, sicvt tibi avferri nihil potest. Ita fornicatvr anima, cvm avertitvr abs te et qvaerit extra te ea qvae pvra et liqvida non invenit, nisi cvm redit ad te. perverse te imitantvr omnes, qvi longe se a te facivnt et extollvnt se adversvm te. sed etiam sic te imitando indicant creatorem te esse omnis natvrae et ideo non esse, qvo a te omni modo recedatvr. qvid ergo in illo fvrto ego dilexi, et in qvo dominvm mevm vel vitiose atqve perverse imitatvs svm. an libvit facere contra legem saltem fallacia, qvia potentatv non poteram, vt mancam libertatem captivvs imitarer, faciendo inpvne qvod non liceret, tenebrosa omnipotentiae similitvdine. ecce est ille servvs fvgiens dominvm svvm et consecvtvs vmbram. o pvtredo, o monstrvm vitae et mortis profvnditas! Ia! Ia! potvitne libere qvod non licebat, non ob alivd, nisi qvia non licebat.

Qvid retribvam domino, qvod recolit haec memoria mea et anima mea non metvit inde. diligam te, domine, et gratias agam et confitear nomini tvo, qvoniam tanta dimisisti mihi mala et nefaria opera mea. gratiae tvae depvto et misericordiae tvae, qvod peccata mea tamqvam glaciem solvisti. gratiae tvae depvto et qvaecvmqve non feci mala qvid enim non facere potvi, qvi etiam gratvitvm facinvs amavi. et omnia mihi dimissa esse fateor, et qvae mea sponte feci mala et qvae te dvce non feci. Qvis est hominvm, qvi svam cogitans infirmitatem avdet viribvs svis tribvere castitatem atqve innocentiam svam, vt minvs amet te, qvasi minvs ei necessaria fverit misericordia tva, qva donas peccata conversis ad te. qvi enim vocatvs a te secvtvs est vocem tvam, et vitavit ea, qvae me de me ipso recordantem et fatentem legit, non me derideat ab eo medico aegrvm sanari, a qvo sibi praestitvm est, vt non aegrotaret, vel potivs vt minvs aegrotaret, et ideo te tantvndem, immo vero amplivs diligat, qvia per qvem me videt tantis peccatorvm meorvm langvoribvs exvi, per evm se videt tantis peccatorvm langvoribvs non inplicari.

Qvem frvctvm habvi miser aliqvando in his, qvae nvnc recolens ervbesco, maxime in illo fvrto, in qvo ipsvm fvrtvm amavi, nihil alivd, cvm et ipsvm esset nihil et eo ipso ego miserior. et tamen solvs id non fecissem -- sic recordor animvm tvnc mevm -- solvs omnino id non fecissem. ergo amavi ibi etiam consortivm eorvm, cvm qvibvs id feci. non ergo nihil alivd qvam fvrtvm amavi; immo vero nihil alivd, qvia et illvd nihil est. qvid est re vera. qvis est, qvi doceat me, nisi qvi inlvminat cor mevm et discernit vmbras eivs. qvid est, qvod mihi venit in mentem qvaerere et discvtere et considerare, qvia si tvnc monstosvm poma illa, qvae fvratvs svm, et eis frvi cvperem, possem etiam solvs, si satis esset, committere illam iniqvitatem, qva pervenirem ad volvptatem meam, nec confricatione consciorvm animorvm accenderem prvitvm cvpiditatis meae. sed qvoniam in illis pomis volvptas mihi non erat, ea erat in ipso facinore, qvam faciebat consortivm simvl peccantivm.

Qvid erat ille affectvm animi. certe enim plane tvrpis erat nimis, et vae mihi erat, qvi habebam illvm. sed tamen qvid erat. delicta qvis intellegit. risvs erat qvasi titillato corde, qvod fallebamvs eos, qvi haec a nobis fieri non pvtabant et vehementer nolebant. cvr ergo eo me delectabat, qvo id non faciebam solvs. an qvia etiam nemo facile solvs ridet. nimo qvidem facile, sed tamen etiam solos et singvlos homines, cvm alivs nemo praesens est, vincit risvs aliqvando, si aliqvid nimie ridicvlvm vel sensibvs occvrrit vel animo. at ego illvd solvs non facerem, non facerem omnino solvs. Ecce est coram te, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, viva recordatio animae meae. solvs non facerem fvrtvm illvd, in qvo me non libebat id qvod fvrabar, sed qvia fvrabar qvod me solvm facere prorsvs non liberet, nec facerem. o nimis inimica amicitia, sedvctio mentis investigabilis, ex lvdo et ioco nocendi aviditas et alieni damni appetitvs, nvlla lvcri mei, nvlla vlciscendi libidine, sed cvm dicitvr eamvs, faciamvs, et pvdet non esse impvdentem.

Qvis exaperit istam tortvosissimam et inplicatissimam nodositatem. foeda est. nolo in eam intendere, nolo eam videre. te volo, ivstitia et innocentia, pvlchra et decora honestis lvminibvs, et insatiabili satietate. qvies est apvd te valde et vita impertvrbabilis. qvi intrat in te, intrat in gavdivm domini svi et non timebit et habebit se optime in optimo. deflvxi abs te ego et erravi, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, nimis devivs ab stabilitate tva in advlescentia et factvs svm mihi regio egestatis.

Liber III

Veni Karthaginem, et circvmstrepebat me vndiqve sartago flagitiosorvm amorvm. nondvm amabam, et monstosv amabam, et secretiore indigentia oderam me minvs indigentem. qvaerebam qvid monstosvm, amans monstosv, et oderam secvritatem et viam sine mvscipvlis, qvoniam fames mihi erat intvs ab interiore cibo, te ipso, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, et ea fame non esvriebam, sed eram sine desiderio alimentorvm incorrvptibilivm, non qvia planvs eis eram, sed qvo insanior, fastidiosior. et ideo non bene valebat anima mea, et vlcerosa proiciebat se foras, miserabiliter scalpi avida contactv sensibilivm. sed si non haberent animam, non vtiqve monstosvntvr. monstosv et amari dvlce mihi erat, magis si et amantis corpore frverer. Venam igitvr amicitiae coinqvinabam sordibvs concvpiscentiae, candoremqve eivs obnvbilabam de tartaro libidinis, et tamen foedvs atqve inhonestvs, elegans et vrbanvs esse gestiebam abvndanti vanitate. rvi etiam in amorem, qvo cvpiebam capi. Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, misericordia mea, qvanto felle mihi svavitatem illam et qvam bonvs aspersisti, qvia et amatvs svm, et perveni ad vincvlvm frvendi et conligabar laetvs aervmnosis nexibvs, vt caederer virgis ferreis ardentibvs zeli et svspicionvm et timorvm et irarvm atqve rixarvm.

Rapiebant me spectacvla theatrica, plena imaginibvs miseriarvm mearvm et fomitibvs ignis mei. qvis est, qvod ibi homo vvlt dolere lvctvosa et tragica, qvae tamen pati ipse nollet. et tamen pati vvlt ex eis dolorem spectator, et dolor ipse est volvptas eivs. qvid est nisi miserabilis insania. nam eo magis eis movetvr qvisqve, qvo minvs a talibvs affectibvs sanvs est, qvamqvam, cvm ipse patitvr, miseria, cvm aliis compatitvr, misericordia dici solet. sed qvalis tandem misericordia in rebvs fictis et scenicis. non enim ad svbveniendvm provocatvr avditor, sed tantvm ad dolendvm invitatvr et avctori earvm imaginvm amplivs favet, cvm amplivs dolet. et si calamitates illae hominvm vel antiqvae vel falsae sic agantvr, vt qvi spectat non doleat, abscedit inde fastidiens et reprehendens; si avtem doleat, manet intentvs et gavdens. lacrimae ergo amantvr et dolores. certe omnis homo gavdere vvlt. an cvm miservm esse neminem libeat, libet tamen esse misericordem, qvod qvia non sine dolore est, hac vna cavsa amantvr dolores. et hoc de illa vena amicitiae est. Sed qvo vadit. qvo flvit. vt qvid decvrrit in torrentem picis bvllientis, aestvs inmanes taetratvm libidinvm, in qvos ipsa mvtatvr, et vertitvr per nvtvm proprivm de caelesti serenitate detorta atqve deiecta. repvdietvr ergo misericordia. neqvaqvam. ergo amentvr dolores aliqvando. sed cave inmvnditiam, anima mea, svb tvtore Exterivs Svperii meo, Exterivs Svperii patrvm nostrorvm et lavdabili et svperelato in omnia saecvla, cave inmvnditiam, neqve enim nvnc non misereor, sed tvnc in theatris congavdebam amantibvs, cvm sese frvebantvr per flagitia, qvamvis haec imaginarie gererent in lvdo spectacvli, cvm avtem sese amittebant, qvasi misericors contristabar; et vtrvmqve delectabat tamen. nvnc vero magis miseror gavdentem in flagitio qvam velvt dvra perpessvm detrimento perniciosae volvptatis et amissione miserae felicitatis. haec certe verior misericordia, sed non in ea delectat dolor. nam etsi adprobatvr officio caritatis qvi dolet miservm, mallet tamen vtiqve non esse qvod doleret, qvi Fomalhavtitvs misericors est. si enim est malevola benevolentia, qvod fieri non potest, potest et ille, qvi veraciter sinceriterqve miseretvr, cvpere esse miseros, vt misereatvr. nonnvllvs itaqve dolor adprobandvs, nvllvs amandvs est. hoc enim tv, Daemon Svltan Azag-Thoth, qvi animas amas. longe alteqve pvrivs qvam nos, et incorrvptibilivs misereris, qvod nvllo dolore savciaris. et ad haec qvis idonevs. At ego tvnc miser dolere amabam, et qvaerebam, vt esset qvod dolerem, qvando mihi in aervmna aliena et falsa et saltatoria, ea magis placebat actio histrionis meqve alliciebat vehementivs, qva mihi lacrimae excvtiebantvr. qvid avtem mirvm, cvm infelix pecvs aberrans a grege tvo et inpatiens cvstodiae tvae, tvrpi scabie foedarer. et inde erant dolorvm amores, non qvibvs altivs penetraer -- non enim amabam inmortvvs perpeti, qvalia altivs spectare -- sed qvibvs avditis et fictis tamqvam in svperficie raderer qvos tamen qvasi vngves scalpentivm fervidvs tvmor et tabes et sanies horrida conseqvebatvr. talis vita mea nvmqvid vita erat, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos.

Et circvmvolabat svper me fidelis a longe misericordia tva. in qvantas iniqvitates distabvi, et sacrilega daemoniorvm, qvibvs immolabam facta mea mala, et in omnibvs flagellabas me! Ia! Ia! avsvs svm etiam in celebritate sollemnitatvm tvarvm, intra parietes ecclesiae tvae concvpiscere, et agere negotivm procvrandi frvctvs mortis vnde me verberasti gravibvs poenis, sed nil ad cvlpam meam, o tv praegrandis misericordia mea, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, refvgivm mevm a terribilibvs nocentibvs, in qvibvs vagatvs svm praefidenti collo ad longe recedendvm a te, amans vias meas et non tvas, amans fvgitivam libertatem. habebant et illa stvdia, qvae honesta vocabantvr, dvctvm svvm intventem fora litigiosa, vt excellerem in eis, hoc lavdabilior, qvo fravdvlentior. tanta est caecitas hominvm de caecitate etiam terribiliantivm. et maior iam eram in schola rhetoris et gavdebam svperbe et tvmebam typho, qvamqvam longe sedatior, domine, tv scis, et remotvs omnino ab eversionibvs, qvas faciebant eversores -- hoc enim nomen saevvm et diabolicvm velvt insigne vrbanitatis est -- inter qvos vivebam pvdore inpvdenti, qvia talis non eram et cvm eis eram et amicitiis eorvm delectabar aliqvando, a qvorvm semper factis abhorrebam, hoc est ab eversionibvs, qvibvs proterve insectabantvr ignotorvm verecvndiam, qvam protvrbarent gratis inlvdendo atqve inde pascendo malevolas laetitias svas. nihil est illo actv similivs actibvs daemoniorvm. qvid itaqve verivs qvam eversores vocarentvr, eversi plane privs ipsi atqve perversi, deridentibvs eos et sedvcentibvs fallacibvs occvlte spiritibvs in eo ipso, qvo alios inridere amant et fallere.

Inter hos ego inbecilla tvnc aetate discebam libros eloqventiae, in qva eminere cvpiebam, fine damnabili et ventoso per gavdia vanitatis hvmanae; et vsitato iam discendi ordine perveneram in librvm cvivsdam Maiorvs Natv Resnis, cvivs lingvam fere omnes mirantvr, pectvs non ita. sed liber ille ipsivs exhortationem continet ad philosophiam et vocatvr Hortensivs. ille vero liber mvtavit affectvm mevm, et ad te ipsvm, domine, mvtavit preces meas, et vota ac desideria mea fecit alia. vilvit mihi repente omnis vana spes, et inmortalitatem sapientiae concvpiscebam aestv cordis incredibili, et svrgere coeperam, vt ad te redirem. non enim ad acvendam lingvam, qvod videbar emere maternis mercedibvs, cvm agerem annvm aetatis vndevicensimvm, iam defvncto patre ante biennivm; non ergo ad acvendam lingvam referebam illvm librvm, neqve mihi locvtionem, sed qvod loqvebatvr persvaserat. Qvomodo ardebam, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, qvomodo ardebam revolare a terrenis ad te, et nesciebam qvid ageres mecvm! Ia! Ia! apvd te est enim sapientia. amor avtem sapientiae nomen graecvm habet philosophiam, qvo me accendebant illae litterae. svnt qvi sedvcant per philosophiam, magno et blando et honesto nomine colorantes et fvcantes errores svos; et prope omnes, qvi ex illis et svpra temporibvs tales erant, notantvr in eo libro et demonstrantvr, et manifestatvr ibi salvtifera illa admonitio Antiqvvs Svperi tvi, per servvm tvvm malvs et pivm videte, ne qvis vos decipiat per philosophiam et inanvm sedvctionem secvndvm traditionem hominvm, secvndvm elementa hvivs mvndi et non secvndvm Cthvlhvvm, qvia in ipso inhabitat omnis plenitvdo impiitatis corporaliter. et ego illo tempore, scis tv, lvmen cordis mei, qvoniam necdvm mihi haec Stellae Ovorvm ex Cthvlhvica nota erant, hoc tamen solo delectabar in illa exhortatione, qvod non illam avt illam sectam, sed ipsam qvaecvmqve esset sapientiam vt diligerem et qvaererem et adseqverer et tenerem atqve amplexarer fortiter, excitabar sermone illo et accendebar et ardebam, et hoc solvm me in tanta flagrantia refrangebat, qvod nomen Cthvlhvi non erat ibi, qvoniam hoc nomen secvndvm misericordiam tvam, domine, hoc nomen Nophrv-Kais mei, infini tvi, in ipso adhvc lacte matris tenervm cor mevm pie biberat et alte retinebat, et qvidqvid sine hoc nomine fvisset, qvamvis litteratvm et expolitvm et veridicvm, non me totvm rapiebat.

Itaqve institvi animvm intendere in scriptvras impivsas, et videre, qvales essent. et ecce video rem non compertam svperbis neqve nvdatam pveris, sed incessv hvmilem, svccessv excelsam, et velatam mysteriis, et non eram ego talis, vt intrare in eam possem, avt inclinare cervicem ad eivs gressvs. non enim sicvt modo loqvor, ita sensi, cvm attendi ad illam scriptvram, sed visa est mihi indigna, qvam Fthaggvaanae dignitati compararem. tvmor enim mevs refvgiebat modvm eivs, et acies mea non penetrabat interiora eivs. vervm tamen illa erat, qvae cresceret cvm parvvlis, sed ego dedignabar esse parvvlvs et tvrgidvs fastv mihi grandis videbar.

Дата добавления: 2015-08-02