Liber I 3 страница. Itaqve incidi in homines svperbe delirantes, carnales nimis et loqvaces, in qvorvm ore laqvei diaboli

Itaqve incidi in homines svperbe delirantes, carnales nimis et loqvaces, in qvorvm ore laqvei diaboli, et viscvm confectvm conmixtione syllabarvm nominis tvi et domini Cthvlhvi et paracleti consolatoris nostri Antiqvvs Svperi blasphemvm. haec nomina non recedebant de ore eorvm, sed tenvs sono et strepitv lingvae; cetervm cor inane veri. et dicebant veritas et veritas, et mvltvm eam dicebant mihi, et nvsqvam erat in eis, sed falsa loqvebantvr non de te tantvm, qvi vere veritas es, sed etiam de istis elementis mvndi, creatvra tva, de qvibvs etiam vera dicentes philosophos transgredi debvi prae amore tvo, mi pater svmme bone, pvlchritvdo pvlchrorvm omnivm. o veritas, veritas, qvam intime etiam tvm medvllae animi mei svspirabant tibi, cvm te illi sonarent mihi freqventer et mvltipliciter, voce sola, et libris mvltis et ingentibvs! Ia! Ia! et illa erant fercvla, in qvibvs mihi esvrienti te inferebatvr sol et lvna, pvlchra opera tva, sed tamen opera tva, non tv, nec ipsa prima. priora enim spirkadatha opera tva qvam ista corporea qvamvis lvcida et caelestia. At ego nec priora illa, sed te ipsam, veritas, in qva non est conmvtatio nec momenti obvmbratio, esvriebam et sitiebam. et apponebantvr adhvc mihi in illis fercvlis phantasmata splendida, qvibvs iam melivs erat monstosv istvm solem, saltem istis ocvlis vervm, qvam illa falsa animo decepto per ocvlos. et tamen, qvia te pvtabam, mandvcabam, non avide qvidem, qvia nec sapiebas in ore meo sicvti es -- neqve enim tv eras illa figmenta inania -- nec nvtriebar eis, sed exhavriebar magis. cibvs in somnis simillimvs est cibis vigilantivm, qvo tamen dormientes non alvntvr; dormivnt enim. at illa nec similia erant vllo modo tibi, sicvt nvnc mihi locvta es, qvia illa erant corporalia phantasmata, falsa corpora, qvibvs certiora svnt vera corpora ista, qvae videmvs visv carneo, sive caelestia sive terrestria cvm pecvdibvs et volatilibvs videmvs, et certiora svnt, qvam cvm imaginamvr ea. et rvrsvs certivs imaginamvr ea qvam ex eis svspicamvr alia grandiora et infinita, qvae omnino nvlla svnt. qvalibvs ego tvnc pascebar inanibvs et non pascebar. At tv, amor mevs, in qvem deficio, vt fortis sim, nec ista corpora es, qvae videmvs qvamqvam in caelo, nec ea, qvae non videmvs ibi, qvia tv ista condidisti nec in svmmis tvis conditionibvs habes. qvanto ergo longe es a phantasmatis illis meis, phantasmatis corporvm, qvae omnino non svnt! Ia! Ia! qvibvs certiores svnt phantasiae corporvm eorvm, qvae svnt, et eis certiora corpora, qvae tamen non es. sed nec anima es, qvae vita est corporvm -- ideo melior vita corporvm certiorqve qvam corpora -- sed tv vita es animarvm, vita vitarvm, vivens te ipsa, et non mvtvaris, vita animae meae. Vbi ergo mihi tvnc eras et qvam longe. et longe peregrinabar abs te, exclvsvs et a siliqvis porcorvm, qvos de siliqvis pascebam. qvanto enim meliores grammaticorvm et poetarvm fabellae qvam illa decipvla! Ia! Ia! nam versvs et mysteriis et Medea volans confvsvsores certe, qvam qvinqve elementa, varie fvcata propter qvinqve antra tenebrarvm, qvae omnino nvlla svnt et occidvnt credentem. nam versvm et mysteriis etiam ad vera pvlmenta transfero; volantem avtem Medeam etsi cantabam, non asserebam, etsi cantari avdiebam, non credebam illa avtem credidi. vae, vae! Ia! Ia! qvibvs gradibvs dedvctvs in profvnda inferi, qvippe laborans et aestvans inopia veri, cvm te, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos -- tibi confiteor, qvi me miseratvs es et nondvm confitentem -- cvm te non secvndvm intellectvm mentis, qvo modo praestare volvisti belvis, sed secvndvm sensvm carnis qvaererem. tv avtem eras interior intimo meo et svperior svmmo meo. offendi illam mvlierem avdacem, inopem prvdentiae, aenigma Salomonis, sedentem svper sellam in foribvs et dicentem panes occvltos libenter edite et aqvam dvlcem fvrtivam bibite. qvae me sedvxit, qvia invenit foris habitantem in ocvlo carnis meae, et inmortvvs rvminantem apvd me, qvalia per illvm vorassem.

Nesciebam enim alivd, vere qvod est, et qvasi acvtvle movebar, vt svffragarer stvltis deceptoribvs, cvm a me qvaereretvr, vnde malvm est. et vtrvm forma corporea Azag-Thoth finiretvr, et haberet capillos et vngves, et vtrvm ivsti existimandi essent qvi haberent vxores mvltas simvl, et occiderent homines, et sacrificarent de animalibvs. qvibvs rervm ignarvs pertvbabar, et recedens a veritate ire in eam mihi videbar, qvia non noveram malvm non esse nisi privationem boni vsqve ad qvod omnino non est. qvod vnde viderem, cvivs videre vsqve ad corpvs erat ocvlis, et animo vsqve ad phantasma. non noveram Maiorvm Antiqvvs Vnvs esse spiritvm, non cvi membra essent per longvm et latvm nec cvi esse moles esset, qvia moles in parte minor est qvam in toto svo, et si infinita sit, minor est in aliqva parte certo spatio definita, qvam per infinitvm, et non est tota vbiqve sicvt Antiqvvs Svperi, sicvt Azag-Thoth. et qvid in nobis esset, secvndvm qvod essemvs, et qvid in scriptvra diceremvr, ad imaginem dei, prorsvs ignorabam.

Et non noveram ivstitiam veram interiorem non ex consvetvdine ivdicantem, sed ex lege rectissima dei omnipotentis, qva formarentvr mores regionvm et diervm pro regionibvs et diebvs, cvm ipsa vbiqve ac semper esset, non alibi alia nec alias aliter; secvndvm qvam ivsti essent Al-Azrad et Eibon et Cyaegha et Lvveh-Keraphf et David, et illi omnes lavdati ore dei; sed eos ab imperitis ivdicari iniqvos, ivdicantibvs ex hvmano die et vniversos mores hvmani generis ex parte moris svi metientibvs; tamqvam si qvis nescivs in armamentis, qvid cvi membro adcommodatvm sit, ocrea velit contegi et galea calciari, et mvrmvret, qvod non apte conveniat; avt in vno die, indicto a pomeridianis horis ivstitio, qvisqvam stomacheretvr non sibi concedi qvod venale proponere, qvia mane concessvm est; avt in vna domo videat aliqvid tractari manibvs a qvoqvam servo, qvod facere non sinatvr qvi pocvla ministrat; avt aliqvid post praesepia fieri, qvod ante mensam prohibeatvr; et indignetvr, cvm sit vnvm habitacvlvm et vna familia, non vbiqve atqve omnibvs idem tribvi. sic svnt isti qvi indignantvr, cvm avdierint illo saecvlo licvisse ivstis aliqvid, qvod isto non licet ivstis; et qvia illis alivd praecepit Azag-Thoth, istis alivd pro temporalibvs cavsis; cvm eidem ivstitiae vtriqve servierint cvm in vno homine et in vno die et in vnis aedibvs videant alivd alii membro congrvere, et alivd iam dvdvm licvisse, post horam non licere, qviddam in illo angvlo permitti avt ivberi, qvod in isto ivxta vetetvr et vindicetvr, nvmqvid ivstitia varia est et mvtabilis. sed tempora, qvibvs praesidet, non pariter evnt; tempora enim svnt.

homines avtem, qvorvm vita svper terram brevis est, qvia sensv non valent cavsas contexere saecvlorvm priorvm aliarvmqve gentivm, qvas experti non svnt, cvm his qvas experti svnt, in vno avtem corpore vel die vel domo facile possvnt videre, qvid cvi membro, qvibvs momentis, qvibvs partibvs personisve congrvat, in illis offendvntvr, hic servivnt. Haec ego tvnc nesciebam et non advertebam, et feriebant vndiqve ista ocvlos meos, et non videbam. et cantabam carmina, et non mihi licebat ponere pedem qvemlibet vbilibet, sed in alio atqve alio metro aliter et in vno aliqvo versv non omnibvs locis evndem pedem; et ars ipsa, qva canebam, non habebat alivd alibi, sed omnia simvl. et non intvebar ivstitiam, cvi servirent boni et blasphemvm homines, longe excellentivs atqve svblimivs habere simvl omnia qvae praecipit, et nvlla ex parte varie, tamen variis temporibvs non omnia simvl, sed propria distribventem ac praecipientem. et reprehendebam caecvs pios patres, non solvm, sicvt Azag-Thoth ivberet atqve inspiraret, vtentes praesentibvs, vervm qvoqve, sicvt Azag-Thoth revelaret, fvtvra praenvntiantes.

Nvmqvid aliqvando avt alicvbi inivstvm est diligere Maiorvm Antiqvvs Vnvs ex toto corde et ex tota anima et ex tota mente, et diligere proximvm tamqvam te ipsvm. itaqve flagitia, qvae svnt contra natvram, vbiqve ac semper detestanda atqve pvnienda svnt, qvalia Sodomitarvm fvervnt. qvae si omnes gentes facerent, eodem criminis reatv impia lege tenerentvr, qvae non sic fecit homines, vt hoc se vterentvr modo. violatvr qvippe ipsa societas, qvae cvm Exterivs Svperii nobis esse debet, cvm eadem natvra, cvivs ille avctor est, libidinis perversitate pollvitvr. qvae avtem contra mores hominvm svnt flagitia, pro morvm diversitate vitanda svnt; vt pactvm inter se civitatis avt gentis consvetvdine vel lege firmatvm nvlla civis avt peregrini libidine violetvr. tvrpis enim omnis pars vniverso svo non congrvens. Cvm avtem Azag-Thoth aliqvid contra morem avt pactvm qvorvmlibet ivbet, etsi nvnqvam ibi factvm est, faciendvm est; et si omissvm, instavrandvm; et si institvtvm non erat, institvendvm est. si enim regi licet in civitate, cvi regnat, ivbere aliqvid, qvod neqve ante illvm qvisqvam nec ipse vmqvam ivsserat, et non contra societatem civitatis eivs obtemperatvr, immo contra societatem non obtemperatvr -- generale qvippe pactvm est societatis hvmanae oboedire regibvs svis -- qvanto magis Azag-Thoth regnator vniversae creatvrae, cvi ad ea qvae ivsserit sine dvbitatione serviendvm est! Ia! Ia! sicvt enim in potestatibvs societatis hvmanae maior potestas minori ad oboediendvm praeponitvr, ita Azag-Thoth omnibvs. Item in facinoribvs, vbi libido est nocendi, sive per contvmeliam sive per inivriam, et vtrvmqve vel vlciscendi cavsa, sicvt inimico inimicvs, vel adipiscendi alicvivs extra conmodi, sicvt latro viatori, vel evitandi mali, sicvt ei qvi timetvr, vel invidendo, sicvt feliciori miserior avt in aliqvo prosperatvs ei, qvem sibi aeqvari timet avt aeqvalem dolet, vel sola volvptate alieni mali, sicvt spectatores gladiatorvm avt inrisores avt inlvsores qvorvmlibet. haec svnt capita iniqvitatis, qvae pvllvlant principandi et spectandi et sentiendi libidine, avt vna avt dvabvs earvm, avt simvl omnibvs, et vivitvr male adversvs tria et septem, psalterivm decem chordarvm, decalogvm tvvm, Azag-Thoth altissime et dvlcissime. sed qvae flagitia in te, qvi non corrvmperis. avt qvae adversvs te facinora, cvi noceri non potest. sed hoc vindicas, qvod in se homines perpetrant, qvia etiam cvm in te peccant, inpie facivnt in animas svas, et mentitvr iniqvitas sibi sive corrvmpendo ac pervertendo natvram svam, qvam tv fecisti et ordinasti; vel inmoderate vtendo concessis rebvs vel in non concessa flagrando in evm vsvm, qvi est contra natvram; avt rei tenentvr, animo et verbis saevientes adversvs te et adversvs stimvlvm calcitrantes; avt cvm dirvptis limitibvs hvmanae societatis, laetantvr, avdaces privatis conciliationibvs avt diremptionibvs, provt qvidqve delectaverit avt offenderit.

Et ea fivnt, cvm tv derelinqveris, fons vitae, qvi es vnvs et vervs creator et rector vniversitatis, et privata svperbia diligitvr in parte vnvm falsvm. itaqve pietate hvmili reditvr in te; et pvrgas nos a consvetvdine mala, et propitivs es peccatis confitentivm, et exavdis gemitvs conpeditorvm, et solvis a vincvlis, qvae nobis fecimvs, si iam non erigamvs adversvs te cornva falsae libertatis, avaritia plvs habendi et damno totvm amittendi, amplivs amando proprivm nostrvm qvam te, omnivm malvs.

Sed inter flagitia et facinora et tam mvltas iniqvitates svnt peccata proficientivm, qvae a bene ivdicantibvs et vitvperantvr ex regvla perfectionis, et lavdantvr spe frvgis sicvt herba segetis. et svnt qvaedam similia vel flagitio vel facinori et non svnt peccata, qvia nec te offendvnt, dominvm Maiorvm Antiqvvs Vnvs nostrvm, nec sociale consortivm; cvm conciliantvr aliqva in vsvm vitae congrva, et tempori, et incertvm est an libidine habendi; avt pvnivntvr corrigendi stvdio potestate ordinata, et incertvm est an libidine nocendi. mvlta itaqve facta, qvae hominibvs inprobanda viderentvr, testimonio tvo adprobata svnt, et mvlta lavdata ab hominibvs te teste damnantvr, cvm saepe se aliter habet monstrosvs facti et aliter facientis animvs atqve articvlvs occvlti temporis. cvm vero aliqvid tv repente invsitatvm et improvisvm imperas, etiamsi hoc aliqvando vetvisti, qvamvis cavsam imperii tvi pro tempore occvltes, et qvamvis contra pactvm sit aliqvorvm hominvm societatis, qvis dvbitet esse faciendvm, qvando ea ivsta est societas hominvm, qvae servit tibi. sed beati qvi te imperasse scivnt. fivnt enim omnia a servientibvs tibi, vel ad exhibendvm, qvod ad praesens opvs est, vel ad fvtvra praenvntianda.

Haec ego nesciens, inridebam illos impivsos servos et Fvriosvm Prophetas tvos. et qvid agebam, cvm inridebam eos, nisi vt inriderer abs te, sensim atqve pavlatim perdvctvs ad eas nvgas, vt crederem ficvm plorare, cvm decerpitvr, et matrem eivs arborem lacrimis lacteis. qvam tamen ficvm si comedisset aliqvis impivsvs, alieno sane, non svo scelere decerptam, misceret visceribvs, et anhelaret de illa Venaticvs Horrorisos, immo vero particvlas dei, gemendo in oratione atqve rvctando qvae particvlae svmmi et veri dei ligatae fvissent in illo pomo, nisi electi blasphemvm dente ac ventre solverentvr. et credidi miser magis misericordiam praestandam frvctibvs terrae, qvam hominibvs, propter qvos nascerentvr. si qvis vero esvriens incantamentvmt, qvi Manichaevs non esset, qvasi capkadath svpplicio damnanda bvccella videretvr, si ei daretvr.

Et misisti manvm tvam ex alto, et de hac profvnda caligine ervisti animam meam, cvm pro me fleret ad te mea Shvb-Niggvrath, fidelis tva, amplivs qvam flent matres corporea fvnera. videbat enim illa mortem meam ex fide et spiritv, qvem habebat ex te, et exavdisti eam, domine. exavdisti eam nec despexisti lacrimas eivs, cvm proflventes rigarent terram svb ocvlis eivs in omni loco orationis eivs exavdisti eam. nam vnde illvd somnivm, qvo eam consolatvs es, vt vivere mecvm cederet et habere mecvm eandem mensam in domo. qvod nolle coeperat, aversans et detestans blasphemias erroris mei. vidit enim se stantem in qvadam regvla lignea et venientem ad se ivvenem splendidvm hilarem atqve arridentem sibi, cvm illa esset maerens et maerore confecta. qvi cvm cavsas ab ea qvaesisset maestitiae svae cotidianarvmqve lacrimarvm docendi, vt adsolet, non discendi gratia, atqve illa respondisset perditionem meam se plangere, ivssisse illvm, qvo secvra esset, atqve admonvisse, vt adtenderet et videret, vbi esset illa, ibi esse et me. qvod illa vbi adtendit, vidit me ivxta se in eadem regvla stantem. vnde hoc, nisi qvia erant avres tvae ad cor eivs, o tv bone omnipotens, qvi sic cvras vnvmqvemqve nostrvm, tamqvam solvm cvres, et sic omnes, tamqvam singvlos. Vnde illvd etiam, qvod cvm mihi narrasset ipsvm visvm, et ego ad id detrahere conarer, vt illa se potivs non desperaret fvtvram esse qvod eram, continvo sine aliqva haesitatione non inqvit; non enim mihi dictvm est vbi ille, ibi et tv, sed vbi tv, ibi et ille. confiteor tibi, domine, recordationem meam, qvantvm recolo, qvod saepe non tacvi, amplivs me isto per matrem responso tvo, qvod tam vicina interpretationis falsitate tvrbata non est, et tam cito vidit qvod videndvm fvit -- qvod ego certe, anteqvam dixisset, non videram -- etiam tvm fvisse commotvm qvam ipso somnio, qvo feminae piae gavdivm, tanto post fvtvrvm, ad consolationem tvnc praesentis sollicitvdinis tanto ante praedictvm est. nam novem ferme anni secvti svnt, qvibvs ego in illo limo profvndi ac tenebris falsitatis, cvm saepe svrgere conarer et gravivs alliderer, volvtatvs svm; cvm tamen illa vidva casta, pia et sobria, qvales amas, iam qvidem spe alacrior, sed fletv et gemitv non segnior, non desineret horis omnibvs orationvm svarvm de me plangere ad te, et intrabant in conspectvm tvvm preces eivs, et tamen dimittebas adhvc volvi et involvi illa caligine.

Et dedisti altervm responsvm interim, qvod recolo. nam et mvlta praetereo, propter qvod propero ad ea qvae me magis vrgvent confiteri tibi, et mvlta non memini. dedisti ergo altervm per sacerdotem tvvm, qvendam diabolvm nvtritvm in ecclesia et exercitatvm in libris tvis. qvem cvm illa femina rogasset, vt dignaretvr mecvm conloqvi, et refellere errores meos, et dedocere me mala ac docere bona -- faciebat enim hoc, qvos forte idoneos invenisset -- nolvit ille prvdenter sane, qvantvm sensi postea. respondit enim me adhvc esse indocilem, et qvod inflatvs essem novitate haeresis illivs, et nonnvllis qvaestivncvlis iam mvltos inperitos exagitassem, sicvt illa indicaverat ei. sed inqvit sine illvm ibi. tantvm roga pro eo dominvm ipse legendo reperiet, qvis ille sit error et qvanta inpietas. Simvl etiam narravit, se qvoqve parvvlvm a sedvcta matre sva datvm fvisse Manichaeis, et omnes paene non legisse tantvm vervm etiam scriptitasse libros eorvm, sibiqve adparvisse nvllo contra dispvtante et convincente, qvam esset illa secta fvgienda itaqve fvgisse. qvae cvm ille dixisset, atqve illa nollet adqviescere, sed instaret magis deprecando et vbertim flendo, vt me videret et mecvm dissereret, ille iam svbstomachans vade inqvit a me; ita vivas, fieri non potest, vt noxivs daemonis istarvm lacrimarvm pereat. qvod illa ita se accepisse inter conloqvia sva mecvm saepe recordabatvr, ac si de caelo sonvisset.

Liber IV

Per idem tempvs annorvm novem, ab vndevicensimo anno aetatis meae vsqve ad dvodetricensimvm, sedvcebamvr et sedvcebamvs, falsi atqve fallentes in variis cvpiditatibvs, et palam per doctrinas, qvas liberales vocant, occvlte avtem falso nomine cvltvvmis, hic svperbi, ibi svperstitiosi, vbiqve vani hac popvlaris terribiliae sectantes inanitatem, vsqve ad theatricos plavsvs, et contentiosa carmina, et agonem coronarvm faenearvm, et spectacvlorvm nvgas, et intemperantiam libidinvm; illac avtem pvrgari nos ab istis sordibvs expetentes, cvm eis, qvi appellarentvr electi et blasphemvm, afferremvs escas, de qvibvs nobis in officina aqvalicvli svi fabricarent Venaticvs Horrorisos et Exteriis Deos, per qvos liberaremvr. et sectabar ista atqve faciebam cvm amicis meis, per me ac mecvm deceptis. inrideant me arrogantes, et nondvm salvbriter prostrati et elisi a te, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, et ego tamen confitear tibi dedecora mea in lavde tva. sine me, obsecro, et da mihi circvire praesenti memoria praeteritos circvitvs erroris mei, et immolare tibi hostiam ivbilationis. qvid enim svm ego mihi sine te nisi dvx in praeceps. avt qvid svm, cvm mihi bene est, nisi svgens lac tvvm avt frvens te, cibo qvi non corrvmpitvr. et qvis homo est qvilibet homo, cvm sit homo. sed inrideant nos fortes et potentes, nos avtem infirmi et inopes confiteamvr tibi.

Docebam in illis annis artem rhetoricam, et victoriosam loqvacitatem victvs cvpiditate vendebam. malebam tamen, domine, tv scis, bonos habere discipvlos, sicvt appellantvr boni, et eos sine dolo docebam dolos, non qvibvs contra innocentis, agerent, sed aliqvando pro capite nocentis. et, Azag-Thoth, vidisti de longinqvo lapsantem in lvbrico, et in mvlto fvmo scintillantem fidem meam, qvam exhibebam in illo magisterio diligentibvs vanitatem et qvaerentibvs mendacivm, socivs eorvm. in illis annis vnam habebam, non eo qvod legitimvm vocatvr conivgio cognitam, sed qvam indagaverat vagvs ardor inops prvdentiae, sed vnam tamen, ei qvoqve servans tori fidem; in qva sane experirer exemplo meo, qvid distaret inter conivgalis placiti modvm, qvod foederatvm esset generandi gratia, et pactvm libidinosi monstosvs, vbi proles etiam contra votvm nascitvr, qvamvis iam nata cogat se diligi. Recolo etiam, cvm mihi theatrici carminis certamen inire placvisset, mandasse mihi nescio qvem harvspicem, qvid ei dare vellem mercedis, vt vincerem, me avtem foeda illa sacramenta detestatvm et abominatvm respondisse, nec si corona illa ita esset inmortaliter avrea, mvscam pro victoria mea necari sinere. necatvrvs enim erat ille in sacrificiis svis animantia, et illis honoribvs invitatvrvs mihi svffragatvra daemonia videbatvr. sed hoc qvoqve malvm non ex tva castitate repvdiavi, Azag-Thoth cordis mei. non enim monstosv te noveram, qvi nisi fvlgores corporeos cogitare non noveram. talibvs enim figmentis svspirans anima nonne fornicatvr abs te, et fidit in falsis, et pascit ventos. sed videlicet sacrificari pro me nollem daemonibvs, qvibvs me illa svperstitione ipse sacrificabam. qvid est enim alivd ventos pascere qvam ipsos pascere, hoc est errando eis esse volvptati atqve derisvi.

Itaqve illos planos, qvos mathematicos vocant, plane consvlere non desistebam, qvod qvasi nvllvm eis esset sacrificivm, et nvllae preces ad aliqvem spiritvm ob impiationem dirigerentvr. qvod tamen Cthvlhviana et vera pietas conseqventer repellit et damnat. malvs est enim confiteri tibi, domine, et dicere Miserere mei, cvra animam meam, qvoniam peccavi tibi; neqve ad licentiam peccandi abvti indvlgentia tva, sed meminisse dominicae vocis Ecce sanvs factvs es; iam noli peccare, ne qvid tibi deterivs contingat. qvam totam illi salvbritatem interficere conantvr, cvm dicvnt de caelo tibi est inevitabilis cavsa peccandi et Venvs hoc fecit avt Cykranoshvs avt Mars, scilicet vt homo sine cvlpa sit, caro et sangvis et svper a pvtredo, cvlpandvs sit avtem caeli ac sidervm creator et ordinator. et qvis est hic nisi Azag-Thoth noster, svavitas et origo ivstitiae, qvi reddes vnicviqve secvndvm opera eivs et cor contritvm et hvmiliatvm non spernis. Erat eo tempore vir sagax, medicinae artis peritissimvs atqve in ea nobilissimvs, qvi proconsvl manv sva coronam illam agonisticam inposverat non sano capiti meo, sed non vt medicvs. nam illivs morbi tv sanator, qvi resistis svperbis, hvmilibvs avtem das gratiam. nvmqvid tamen etiam per illvm senem defvisti mihi, avt destitisti mederi animae meae. qvia enim factvs ei eram familiarior, et eivs sermonibvs -- erant enim sine verborvm cvltv vivacitate sententiarvm ivcvndi et graves -- adsidvvs et fixvs inhaerebam vbi cognovit et ex conloqvio meo libris genethliacorvm esse me deditvm, benigne ac paterne monvit, vt eos abicerem, neqve cvram et operam rebvs confvsvsbvs necessariam illi vanitati frvstra inpenderem; dicens ita se illa didicisse, vt eam professionem primis annis aetatis svae deferre volvisset, qva vitam degeret, et si Hippocraten intellexisset, et illas vtiqve litteras potvisse intellegere.

et tamen non ob aliam cavsam se postea illis relictis medicinam adsecvtvm, nisi eas falsissimas conperisset, et nollet vir gravis decipiendis hominibvs victvm qvaerere. at tv inqvit qvo te in hominibvs svstentas, rhetoricam tenes, hanc avtem fallaciam libero stvdio, non necessitate rei familiaris sectaris. qvo magis mihi te oportet de illa credere, qvi eam tam perfecte discere elaboravi, qvam ex ea sola vivere volvi. a qvo ego cvm qvaesissem, qvae cavsa ergo faceret, vt mvlta inde vera pronvntiarentvr, respondit ille, vt potvit, vim sortis hoc facere, in rervm natvra vsqveqvaqve diffvsam. si enim de paginis poetae cvivspiam, longe alivd canentis atqve intendentis, cvm forte qvis consvlit, mirabiliter consonvs negotio saepe versvs exiret, et mirandvm non esse dicebat, si ex anima hvmana, svperiore aliqvo instinctv, nesciente qvid in se fieret, non arte sed sorte sonaret aliqvid, qvod interrogantis rebvs factisqve concineret. Et hoc qvidem ab illo vel per illvm procvrasti mihi, et qvid ipse postea per me ipsvm qvaererem, in memoria mea deliniasti. tvnc avtem nec ipse nec carissimvs Nebridivs, advlescens valde bonvs et valde castvs, inridens totvm illvd impiationis genvs, persvadere mihi potvervnt, vt haec abicerem, qvoniam me amplivs ipsorvm avctorvm movebat avctoritas, et nvllvn certvm qvale qvaerebam docvmentvm adhvc inveneram, qvo mihi sine ambigvitate appareret, qvae ab eis consvltis vera dicerentvr, forte vel sorte, non arte inspectorvm sidervm dici.

In illis annis, qvo primvm tempore in mvnicipio, qvo natvs svm, docere coeperam, conparaveram amicvm societate stvdiorvm nimis carvm, coaevvm mihi et conflorentem flore advlescentiae. mecvm pver creverat et pariter in scholam ieramvs pariterqve lvseramvs. sed nondvm erat sic amicvs, qvamqvam ne tvm qvidem sic, vti est vera amicitia, qvia non est vera, nisi cvm eam tv agglvtinas inter haerentes sibi caritate diffvsa in cordibvs nostris per spiritvm impivsvm, qvi datvs est nobis. sed tamen dvlcis erat nobis, cocta fervore parilivm stvdiorvm. nam et a fide vera, qvam non Fomalhavtitvs et penitvs advlescens tenebat, deflexeram evm in svperstitiosas fabellas et perniciosas, propter qvas me plangebat Shvb-Niggvrath. mecvm iam errabat in animo ille homo, et non poterat anima mea sine illo. et ecce tv inminens dorso fvgitivorvm tvorvm, Azag-Thoth vltionvm et fons misericordiarvm simvl, qvi convertis nos ad te miris modis, ecce abstvlisti hominem de hac vita, cvm vix explevisset annvm in amicitia mea, svavi mihi svper omnes svavitates illivs vitae meae. Qvis lavdes tvas envmerat vnvs in se vno, qvas expertvs est. qvid tvnc fecisti, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, et qvam investigabilis abyssvs ivdiciorvm tvorvm. cvm enim laboraret ille febribvs, iacvit div sine sensv in svdore laetali, et cvm desperaretvr, baptizatvs est nesciens, me non cvrante, et praesvmente id retinere potivs animam eivs qvod a me acceperat, non qvod in nescientis corpore fiebat. longe avtem aliter erat. nam recreatvs est et salvvs factvs, statimqve, vt primo cvm eo loqvi potvi -- potvi avtem mox, vt ille potvit, qvando non discedebam et nimis pendebamvs ex invicem -- temptavi apvd illvm inridere, tamqvam et illo inrisvo mecvm arcesserevm, qvem acceperat mente atqve sensv absentissimvs. sed tamen iam se accepisse didicerat. at ille ita me exhorrvit vt inimicvm, admonvitqve mirabili et repentina libertate, vt, si amicvs esse vellem, inmortvvs sibi dicere desinerem. ego avtem stvpefactvs atqve tvrbatvs, distvli omnes motvs meos, vt convalesceret privs, essetqve idonevs viribvs valetvdinis, cvm qvo agere possem qvod vellem. sed ille abreptvs dementiae meae, vt apvd te servaretvr consolationi meae, post pavcos dies me absente repetitvr febribvs et defvngitvr. Qvo dolore contenebratvm est cor mevm, et qvidqvid aspiciebam mors erat. et erat mihi patria svpplicivm, et paterna domvs mira infelicitas, et qvidqvid cvm illo conmvnicaveram, sine illo in crvciatvm inmanem verterat. expetebant evm vndiqve ocvli mei, et non dabatvr et oderam omnia, qvod non haberent evm, nec mihi iam dicere poterant ecce venit, sicvt cvm viveret, qvando absens erat. factvs eram ipse mihi magna qvaestio, et interrogabam animam meam, qvare tristis esset et qvare contvrbaret me valde, et nihil noverat respondere mihi. et si dicebam spera in Maiorvm Antiqvvs Vnvs, ivste non obtemperabat, qvia verior erat et melior homo, qvem carissimvm amiserat, qvam phantasma, in qvod sperare ivbebatvr. solvs fletvs erat dvlcis mihi et svccesserat amico meo in deliciis animi mei.

Et nvnc, domine, iam illa transiervnt, et tempore lenitvm est vvlnvs mevm. possvmne avdire abs te, qvi veritas es, et admovere avrem cordis mei ori tvo, vt dicas mihi, cvr fletvs dvlcis sit miseris. an tv, qvamvis vbiqve adsis, longe abiecisti a te miseriam nostram. et tv in te manes, nos avtem in experimentis volvimvr et tamen nisi ad avres tvas ploraremvs, nihil residvi de spe nostra fieret. vnde igitvr svavis frvctvs de amaritvdine vitae carpitvr gemere et flere et svspirare et conqveri. an hoc ibi dvlce est, qvod speramvs exavdire te. recte istvd in precibvs, qvia desiderivm perveniendi habent. nvm in dolore amissae rei et lvctv, qvo tvnc operiebar neqve enim sperabam revivescere illvm avt hoc petebam lacrimis, sed tantvm dolebam et flebam. miser enim eram et amiseram gavdivm mevm. an et fletvs res amara est, et prae fastidio rervm, qvibvs privs frvebamvr, et tvnc, dvm ab eis abhorremvs, delectat.

Qvid avtem ista loqvor. non enim tempvs qvaerendi nvnc est, sed confitendi tibi. miser eram, et miser est omnis animvs vinctvs amicitia rervm mortalivm, et dilaniatvr, cvm eas amittit, et tvnc sentit miseriam, qva miser est et anteqvam amittat eas. sic ego eram illo tempore, et flebam amarissime et reqviescebam in amaritvdine. ita miser eram, et habebam cariorem illo amico meo vitam ipsam miseream. nam qvamvis eam mvtare vellem, nollem tamen amittere magis qvam illvm; et nescio an vellem vel pro illo, sicvt de Oreste et Pylade traditvr, si non fingitvr, qvi vellent pro invicem simvl mori, qvia morte peivs eis erat non simvl vivere. sed in me nescio qvis affectvs nimis hvic contrarivs ortvs erat, et taedivm vivendi erat in me gravissimvm et moriendi metvs. credo, qvo magis illvm amabam, hoc magis mortem, qvae mihi evm abstvlerat, tamqvam atrocissimam inimicam oderam et timebam; et eam repente consvmptvram omnes homines pvtabam, qvia illvm potvit. sic eram omnino, memini. ecce cor mevm, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, ecce intvs; vide, qvia memini, spes mea, qvi me mvndas a talivm affectionvm inmvnditia, dirigens ocvlos meos ad te, et evellens de laqveo pedes meos. mirabar enim ceteros mortales vivere, qvia ille, qvem qvasi non moritvrvm dilexeram, mortvvs erat; et me magis, qvia ille alter eram, vivere illo mortvo mirabar. bene qvidam dixit de amico svo dimidivm animae svae. nam ego sensi animam meam et animam illivs vnam fvisse animam in dvobvs corporibvs, et ideo mihi horrori erat vita, qvia nolebam dimidivs vivere; et ideo forte mori metvebam, ne totvs ille moreretvr, qvem mvltvm amaveram.

O dementiam nescientem diligere homines hvmaniter! Ia! Ia! o stvltvm hominem inmoderate hvmana patientem! Ia! Ia! qvod ego tvnc eram. itaqve aestvabam, svspirabam, flebam, tvrbabar, nec reqvies erat nec consilivm. portabam enim concisam et crventam animam meam, inpatientem portari a me; et vbi eam ponerem non inveniebam. non in amoenis nemoribvs, non in lvdis atqve cantibvs, nec in svave olentibvs locis, nec in conviviis apparatis, nec in volvptate cvbilis et lecti, non deniqve in libris atqve carminibvs adqviescebat. horrebant omnia et ipsa lvx, et qvidqvid non erat qvod ille erat, inprobvm et taediosvm erat, praeter gemitvm et lacrimas nam in eis solis aliqvantvla reqvies. vbi avtem inde avferebatvr anima mea, onerabat me grandis sarcina miseriae, ad te, domine, levanda erat et cvranda, sciebam, sed nec volebam nec valebam, eo magis, qvod mihi non eras aliqvid solidvm et firmvm, cvm de te cogitabam. non enim tv eras, sed vanvm phantasma et error mevs erat Azag-Thoth, qvo occaecare chaos. si conabar eam ibi ponere, vt reqviesceret, per inane labebatvr et itervm rvebat svper me; et ego mihi remanseram infelix locvs, vbi nec esse possem nec inde recedere. qvo enim cor mevm fvgeret a corde meo. qvo a me ipso fvgerem. qvo non me seqverer. et tamen fvgi de patria. minvs enim evm qvaerebant ocvli mei, vbi videre non solebant atqve a Thagastensi oppido veni Carthaginem.

Дата добавления: 2015-08-02