Стр. 219 - Ғ. Мүсірепов Қазақ солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 218

Стр. 220

Қазақстанның ашық кітапханасы

Шынында, Самед Хожа Насреддинның атын ғана алып, жаңа бейне жасап жүр. Ата-

бабалардан келе жатқан Хожа Насреддин да осылай әр ауыздан туып, жасаған сайын,

өзгеріп бізге жеткен болу керек деген ой келеді. Өмірді сүйген шындықты сүйген әр кезде

елдің бойын көтерін, ойын сергітетін данышпан Хожа жасаған сайын жасара да берген

сияқтанады. Қазір Самед Хожаны Ұлы Отан соғысына салып, қасынан қалдырмайды.

Данышпан күлдіргіш қолынан келген жәрдемін істеп, өз ортамызда жүреді. Самед кейде

гранаталарын асынып жатып — мына біреуін Хожа Насреддин үшін тағы алайын...— деп

те қояды. Егордың жаңағы сұрауы да осындайдан туып еді.

—

Батыр десеңші бір!— дейді Егор, әлі де ажырата алмаған бойы.

—

Сен өзің ше?.. Батыр емеспін деп ойлаймысың?

—

Мен бе?—дейді Егор, біреу жала жауып отырғандай қысылып,— менің мақтанар

түгім болған емес... Жолдастар, сендер көп қалжыңдасасыңдар, ұят болып жүрер, маған

ондайды жапсыра көрмеңдерші... Мен қатыным қабағын түйген күні орманнан қайтқан

емеспін... Үй жаққа қарауға батылым да бармайтын еді...— дейді Егор.

—

Орманда аю кездесіп қалса?

—

Аю деген қауіп емес қой ол... Атып та аласың, алысып та көресің... Бірақ қатынға

мұны істей алмайсың ғой!..

Егор Орал тауында орман күзетінде болған адам. Өзге әңгімеге олақтау болғанмен

аңшылық жайын айта бастаса, бұл да ақты-қарасын аңдатпай кетеді... Сол әңгімелерінің

бірін қозғағысы келіп, Володя оған:

—

Аюға жалғыз баратын ба едің?—дейді.

—

Жалғыз бармай, қатынымды ала барады ғой деп пе ең?

—

Аюдан гөрі әйелің аюырақ көрініп кеткенге айтқаным да...

—

Ой, тәңір, ол үйде ғой әшейін... Азырақ ығысыңқырап жүргеніңді әйеліңнің де

жақсы көретіні есіңде болсын...-— дейді Егор күлімсіреп...

—

Е, кезінде көреміз де.

—

Аюдың еті қандай, шіркін, сүрлеп қойсаң!.. Анау бір шоқтық тұсынан бастап

сауырға дейін тұтас ойып алып сүрлеп тастасаң!..

—

Соның бір кесегі қазір қолымызға түсер ме еді...

—

Хожа Насреддин — қолға түспесті арман етпе деген... Керчьтегі аюлардың еті арам

болу керек...

Капитан Мирошниктің бір тапсырғаны азық-түлік қорымыздың жайы еді, мен осы араға

соны қыстырып жібердім:

—

Таңертең, үш жүз грамнан аласыңдар... жайы осындай ғана...— дедім.

—

Үш жүзден алсақ, неше күнге жететін жайы бар екен?— деді Петр Ушаков.

Петя жасырын сырға жататын жайды сұрап отыр. Әскердің азық-түлік қоры қанша екені

ешкімге айтылмайтын сыр. Бірақ бұл жауынгерлерден жасыратын сыр болмауға керек.

Дата добавления: 2015-08-17