Стр. 208 - Ғ. Мүсірепов Қазақ солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 207

Стр. 209

Қазақстанның ашық кітапханасы

Сонда да, әлдеқалай болып кетер деген оймен Ақботаға хат жаздым. «Шеген дейтін ең

жақын ағам бар, енді сені біраз күн соған тапсыруға тура келіп тұр» — дедім. Мұным,

әрине, әлдеқайда аттанғалы жатқанымызды аңғарту еді. Екінші хатты Шегенге жазып,

бірінші рет бар сырымды айтып «Ақбөкенді Ақиыққа тапсырдым» дедім... Енді біріне-

бірінің адресін жазып жіберуім-ақ қалды.

Ақботаның адресін Шегенге жазып болып, енді пилотканың қайырмасында жүрген

Шегеннің адресін ашып қалғанымда, дәл алдымнан найзағай жарқ етіп қалғандай болды...

Екеуінің адресі де бір екен!.. Майдан почтасына қойылатын төрт цифрдың төртеуі де

бірдей! Тек; цифрдан кейін қойылатын әріп қана басқа — бірінікі «Д», бірінікі «А»...

Соғыс қай бөлімде, дәл қай жерде екенін де айтуға тыйым салып қойған еді. Мен

Ақботаға өз жайымды аңғарта жазсам да, Ақбота ол жағына берік болатын. Осы күнге

дейін майданда не істеп жүргенің қай жерде екенін аңғартқан емес-ті. Енді, міне, дәл

аттанарда ғана қақ қасымнан даусын естіп қалғандаймын...

«Жел мен бұлт, дауыл мен боран оқуын» оқыған адам әуе әскерлерінің ішінде болатынын

бұл күнге дейін ойламаппын да!.. Ол ойыма ерте түссе, Шегенге тапсырар едім де, ендігі

кездескен де болар едік...

Бірінші тоқсанның жоспары жарты ай бұрын жиырма үш процент артығымен

орындалыпты!—деді Вася, кенет маған бұрылып...

—

Жиырма үш?.. Немене жиырма үш? — дедім мен ара алмай қалып.— Қай

майданды айтасың?..

—

Немене жиырма үш?!.. Сен немене, аспаннан түсіп отырмысың? Аспанға кетіп бара

жатқан бетің бе еді? Бірінші тоқсанның жоспары болат та!..

—

Бірінші тоқсанның?..

—

Иә, бірінші тоқсанның! Екіншіге әлі кірмегенімізді білетін шығарсың... Бүгін

марттың жиырма сегізі болар,— деді Вася, маған ұрса сөйлеп.

—

Вася, айналайын деп жүрейін, ашығырақ айтшы...

Вася енді тұрып қасыма келіп, аузын құлағыма тосып:

—

Қарағанды бірінші тоқсанның жоспарын жарты ай бұрын жиырма үш процент

артығымен орындапты. Түсінікті ме? —деді.

—

Е, түсіндім, түсіндім... Жеңістерің құтты болсын, баянды болсын, жолдас

Қарағандының уәкілі!..— дедім мен.

Вася шынымен-ақ «рахмет!» деп қалды... Ол өзін майданда жүргенде де Қарағандының

адамымын деп есептеп кеткендіктен менің құттықтауымды қалжыңға санаған жоқ. Қайта,

жоспар артығымен орындалыпты дегеніне бірден түсіне қоймағаныма жәбірленіп қалған

сияқты...

Менің ойым тап сол сәтте басқа жақта отырғаны да рас еді. Екі-ақ сағат уақыт берілсе, он

километрдей ғана жердегі Шегенге барып қайтқым келіп отырғамын... Шегенге емес,

Ақботаға, әрине....

Дата добавления: 2015-08-17