Определение слова «иман» в арабском языке и его терминологическое значение.

Иман в арабском языке означает веру. Как термин иман это – то во что веришь языком признавать и сердцем (душой) подтверждать. Кто принял Иман, должен совершать поклонения.

Если человек совершает благие деяния, крепость имана увеличивается, а если совершает грех, крепость имана уменьшается. Но под увеличением имана не надо понимать добавление к шести столпам веры, а под уменьшением веры убирание нескольких из этих шести столпов.

Вышесказанные шесть столпов имана являются основой. Чтобы эти основы довести людям, Аллаһ Всевышний отправлял посланников, в данных им книгах речь именно об этих столпах веры ведется. Лишь верящий во все основы из книги Аллаһа и Сунны посланника человек считается с иманом, то есть мөэмин - уверовавший. Если человек отрицает хоть что-то касающееся столпов веры, то он выйдя из рамок веры будет кәфер.

Как проиходит принятие веры?

Принятие Имана делится на две части:

Первое. Уверование вкратце, то есть в общем смысле уверование. Верование вкратце это произнесение Слова верования. Слово Верования, иначе говоря Кәлимәтү таййибәһ, то есть хорошее слово. Его произношение:

لا إله إلاّ اللهُ محمّدٌ رسولُ اللهِ

(Лә иләһә иллаллаһү Мүхәммәдүр-расулүллаһ).

Значение: Нет никого для поклонения и верования кроме Аллаһа Тәгалә и Мухаммат его посланник.

Кроме слов верования еще говорят Кәлимәтүш-шәһәдәһ, то есть Слово свидетельствования. Его произношение:

أشهدُ أن لا إله إلاّ اللهُ و أشهدُ أنَّ محمّدًا عبدهُ و رسولُهُ

(Әшһәдү әллә иләһә илләллаһү үә әшһәдү әннә Мүхәммәдән габдүһү үә расулуһ).

Значение: Свидетельствую, что истинно, нет никого кроме Аллаһа Тәгалә для поклонения и свидетельствую, что действительно, Мухаммат галәйһиссәләм Его раб и посланник.

Иман кәлимәсенең киңерәк мәгънәсе:

Иман кәлимәсен күңелгә нык урыннаштырыр өчен, әлбәттә (конечно) әйткән сүзләрнең мәгънәләрен, тәфсирен яхшы белү кирәк.

أشهدُ (Әшһәдү). Бу сүз мин шаһитлык бирәм дигәнне аңлата. Шаһитлык бирү, ул бер нәрсәне күреп торган кебек, аның чын икәнендә (есть в действительносьти) бер нинди дә шик-шөбһә (всякие сомнения) булмаган ныклы белемгә таяныла. Мәсәлән, казый (судья) алдында шаһиттан сорыйлар «син фәлән кешене фәлән урында күрдеңме?» - дип. Ул әгәр күргән булса «әйе, шаһитлык бирәм, мин аны күрдем» - ди. Иман кәлимәсен әйткәндә кеше (Әшһәдү) дип башлый ягъни, шаһитлык бирәм, әйткән сүзләремнең хак икәненә һич тә шикләнмим (в правдивости нисколько не сомневаюсь), мин сүзләремә күреп торган сыман ышанам.

Шаһитлык бирүнең беренче өлеше: أن لا إلهКайчан бу сүзләрне тәҗвид кагыйдәсе белән әйтәбез «әллә иләһә» була. Бу сүзләр Коръәндә очраса гына тәҗвид белән әйтү мәҗбүри, ләкин аларны аерым әйткән вакытта, тәҗвид кагыйдәсе белән уку талап ителми, ул вакытта «ән лә иләһә» дисәк тә була. Шулай да кешеләр гадәт буенча күпчелек очракта «әллә иләһә» дияләр. Аның мәгънәсе: һич бер иләһ юк, ягъни һич бер аңа гыйбадәт кылырга, табынырга лаеклы зат юк.

Гыйбадәт дигән сүз гарәп телендә буйсынуны, түбәнчелекне, коллык (подчинение, покорность, рабство) күрсәтүне аңлата. Термин ягыннан гыйбадәт ул - Аллаһ Тәгалә яраткан һәм риза булган гамәлләрнең гомуми исеме. Ул гамәлләр тел белән әйтелә (зикер әйтү, Коръән уку кебек) яки яшерен кылына (Аллаһны ярату, Аннан курку кебек) яки күренгән (намаз уку, корбан чалу кебек) була.

Моселман кеше бер кемгә дә гыйбәдәт кылмый, һич кемгә дә табынмый (не поклоняется), һич кемгә дә буйсынмый, бер кемгә дә түбәнчелек күрсәтми, ул бер кемнең дә колы түгел, иллә мәгәр...

إلاّ اللهُ (илләллаһү). Иллә мәгәр моселман кеше Аллаһка гына гыйбәдәт кыла (молиться), Аңа гына табына (поклоняется), Аллаһ Тәгаләгә генә буйсына (подчиняется), Аңа гына түбәнчелек (покорность) күрсәтә, ул ни бары Аллаһның гына колы (раб). Шаһитлык бирүнең икенче өлеше:

و أشهدُ أنَّ محمّدًا عبدهُ و رسولُهُ

(үә әшһәдү әннә Мүхәммәдән габдүһү үә расулуһ). Һәм күреп торган кебек белеп, әйткән сүзләремә һич тә шикләнмичә шаһитлык бирәм, Мөхәммәт галәйһиссәләм аның колы һәм илчесе.

Пәйгамбәребезнең исеме Мөхәммәд бнү Габдуллаһ, саллалаһү галәйһи вә сәлләм.

(габдүһү) ул Аллаһның колы. Пәйгамбәребез саллаллаһу галәйһи вә сәлләм Аллаһка коллык күрсәтүдә һәм башка нәрсәләргә кол булудан котылуда иң югары ноктага (уровень) ирешкән (достиг). Әдәм балаларының камиллыкка (совершенство) ирешү юлы - Аллаһ Тәгаләгә коллык күрсәтүне тормышка ашырудан тора (претворять в жизнь). Бәндә Раббысына коллык күрсәтүне күберәк кылган саен аның камиллыгы һәм дәрәҗәсе арта. Ә пәйгамбәребез галәйһиссәләм Аллаһка коллык күрсәтүдә безнең өчен өлге (образец) һәм мисал (пример).

(үә расулүһ) - ул Аллаһның илчесе (посланник, представитель). Аллаһ Тәгаләгә Үзенең әмерләрен (приказы) һәм тыюларын (запреты) кешеләргә җиткерүне Мөхәммәт галәйһиссәләмгә йөкләткән (поручено), аларга пәйгамбәребез кушканын үтәргә, тыйганынан тыелырга кушкан, Аллаһ Тәгаләгә гыйбәдәт кылуны Пәйгамбәр өйрәткәнчә генә кылырга боерган (предписано). Һәм Аллаһның илчесе саллалаһү галәйһиссәләм кешеләргә ислам динен тулысынча җиткергән, тулы рәвештә өйрәткән.

«Лә иләһә иллаллаһү Мүхәммәдүр-расулүллаһ» ул диннең башы да, ахыры да, тышы да, эче дә. Диннең башы, чөнки исламга керер өчен кеше кәлимәсен ышанып әйтергә тиешле. Диннең ахыры, чөнки үлгән вакытта «Лә иләһә иллаллаһү Мүхәммәдүр-расулүллаһ» кәлимәсенә ышанган килеш кенә, аны әйткән кеше генә җәннәткә керә ала. Диннең эче һәм тышы, чөнки «Лә иләһә иллаллаһү Мүхәммәдүр-расулүллаһ» йөрәгенә кергәч кенә, кеше гамәл кылуның кирәклеген аңлый, һәм гамәл кыла башлый.

О том, чтобы только одному Аллаһу осуществпять поклонение созданы люди и джимнны, сказано в Коране:

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ [٥١:٥٦]

Я сотворил джиннов и людей только для того, чтобы они поклонялись Мне. («Әз-Зәршт, 56).

Второе. الإيمانُ التَّفصِياِيُّ Верование тәфсыйли, то есть верование в каждое из шести столпов веры. Верование тәфсыйли по арабски будет так:

آمَنتُ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ والقَدَرِ جَيرِهِ و شَرِّهِ مِن اللهِ تَعالَى

(Әмәнтү билләһи үә мәләикәтиһи үә күтүбиһи үә русүлиһи үәл-йәүмил-ахири үәл-кадари хайриһи үә шәрриһи миналлаһи тәгалә). Смысл: Верую в Аллаһа Тәгалә, в Его ангелов, в Его книги, в Его посланников, в день Суда и в предопределенность хорошего и плохого Аллаһом Тәгаләдән. Конечно, надо все эти столпы хорошо знать и в душе закрепить.

Дата добавления: 2015-08-17