Стр. 19 - Ғ. Мүсірепов Қазақ солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 18

Стр. 20

Қазақстанның ашық кітапханасы

—

Алтын жатса — алмаймыз! Бір ме?

—

Бір

—

Өтірік aйтпаймыз Екі ме?

—

Екі

—

Алдау үшін өтірік айтсаң, кешіреді екен деме, алданбау өтірік айтсаң, іркілме! —

деп, бір тоқтағанда мен:

—

Үш, деп қалдым.

—

Жоқ, үш емес, әлі екеу-ақ,— деді Шеген.— Үшіншім үш күннің ішінде бізбен бірге

қуанып, бізбен бірге боласың. Өз бетіңмен оңаша қуанып, оңаша мұңайтын болсаң сен

бізге жолдас та емессің. Қуана біліп, мұңая білмесең тіпті жақсы. Осымен үш болады!—

деді.

—

Үш! - дедім ризалығымды білдіріп...

—

Уәде ғой?

—

Уәде!

—

Ал енді шайыңды іш...

Қарынды сықап алдық та, көк құраққа аунай кеттік... Әсем денесін әдейі әдемілеп

кергендей, қара көлеңкеде шой Шеген жатыр. Оның бүйіріне басымызды тигізе Бораш

екеуміз көлденең жатырмыз. Еркелеп,й мазалап қоямыз. Тап осыла, еркелесіп, аймаласып

күшіктер көз алдыма келеді. Салқын жай, көрген кейісімді ұмыттырып жібергендей оңаша

ойланбайын деп, мен де Шегеннің бауырына кіре түскім келеді. Шеген шалқасынан

жатқан бойы менің аузымды сипалап:

Мұрның, онша әдемі емес... Көзіңнің сынын кейін айтам қалпына келе қойған жоқ әлі.

Денең шымыр. Кеудең шалқақ, құс төс екесің, жүйрік боларсың...— деді.

Арқасынан сипаған бала мысықтай болып, кезімді жұмып алып ішімнен мардамсып мен

жатырмын. Шегеннің көңілі маған ауған бір сәтті қызғанып, Бораш Шегенді басымен

сүзгілеп қояды...

Қане, Бораш, бастап жібер. Костя үйрене берсін,— деді Шегең жатқан қалпын өзгертпей.

Бораш басын көтеріп алып, «Зәуреш» әніне сала жөнеліп еді, мен ілесе алмадым. Бipece

даусым «қиқ» етіп қалып, біресе «шиқ» етіп қалып, бұрала шыққан Бораш даусын жанаса

алмай қойды. Құлдырап жоғары кетіп, құлдилап төмен құлаған шын дауыс менің

шіңкілдегімді маңайталар емес. Бораштың дауысы бозторғайдай шырылдайды да, мен

қалтылдап, қалықтап тұрған боз торғайдың астынан қарап тұрған сияқтымын. Кейбір

кезде өзімнің тап осылай қарап тұратыным есіме түседі.

Бораш Жайықтың аржағында Зәурештің моласын көріп отырғандай, көзін алысқа бір

қадап алды да, барынша мұңды, барынша сазды үнмен әннің иығын шығара, мұң мен

шерін жүрегіңе құйғандай зармен айтты. Үңгіріміз үн қосқандай. Жайық бойындағы бар

бозторғай қосыла шырылдағандай болды. Өлең мен әннің бірге өрілгендей шыққанына

таң қалып, мен тоқтап қалдым. Ұзақ ән ұзын Ақ Жайықтай тартылып, ойыңның әр

Дата добавления: 2015-08-17