Стр. 12 - Ғ. Мүсірепов Қазақ солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 11

Стр. 13

Қазақстанның ашық кітапханасы

—

Мен әлі өліп көрген жоқпын! —дедім, тайынғым келмей. Жалғыздық жасқаншақ та

етеді, жау жүрек те етеді. Мен жасқанбауға бел байладым. Аяғыма білінген бір қатты

нәрсені суырып алып едім, түйенің қабырғасы екен. Қабырғаны оңтайлап қолыма алдым

да, ана екеуінің жабыла кетуін күттім. Әдетте таныс емес балалардың алғашқы

кездесулері азды-көпті жанжалсыз, бірлі-жарымды жұдырықсыз өте қоймайтын.

—

О!.. Сабаздың өзі екен! — деді ересек бала, менің кескін-келбетіме көңілі толып

кеткендей. Мен ожырая қарап

тұрған бойым үндемедім. Ойымда киімімді ала қаша ма деген қауіп те туа бастады.

Бірақ менің ойлағаным болған жоқ. Екі бала менің шапанымның қасына барып, өз

киімдерін де сыпыра бастады. Ересек бала билегендей бір қозғалыспен көз ілестірмей

шолақ шалбарды сырғытып жерге түсірді де, содан кейін ерекше бір достықпен кішірек

баланы шешіндірді. Ақсақ бала ересектің көзіне дәрменсіз жаутаңдап, жалыныш көзімен

қарайтын сияқты.

Өзен жағасы аздаған жарлау еді, ересек бала ақсақ баланы суға дейін көтеріп әкелді.

«Анау ағасы, мынау інісі екен»...— деген ойдың келуі-ақ мұң екен Айдаш есіме түсіп

кетіп, жалғызсырай бастадым. Иегім кемсеңдеп, бет-аузым бұзыла бастады. Ересек бала

әуелі ақсақ баланы судың жағасына әкеліп қойды да, қарғып қырға қайта шығып, қыр

басында жатқан барлық, шоқпытты аяғымен лақтырып жағаға түсірді. Содан соң, кішірек

баланы тағы көтеріп алып суға беттеді...

Ересек бала ақсақ баланы ап менің қасыма әкеліп, ақырын ғана суға түсірді де маған

қарап:

—

Өй, өзіңді қасқыр талаған ба?— деді.

Мен ұялыңқырай тұрып жайымды айттым. Ауылда жүргенде кім ескерген денем борана

жүріп кеткендей екен.

—

Қышып барады ғой, сірә?

—

Қышиды... Жаурын ортама қолым жетпейді.

Кішірек бала өңі кетіп, бозарған қолын менің, иығыма салып:

—

Қасиын ба? —деді.

—

Қасы...

—

Кел, Бораш, ендігәрі қышымастай етіп берейік! — деп ересек бала менің арқа-

басымды құммен ысқылай бастады. Әлсіз қолдарымен кішкене бала да қасыған болады.

Оның қолы тиген жер қыши түседі.

—

Мұның бәрі тазалық жоқтықтан... Кірден! — деп қояды ересек бала.

Менің ол өсиетті ұғынар жайым жоқ.

—

Мына жерімді, мына жерімді,— деп, тоқыма қораға сүйкенген торпаққа ұсап, о

жер, бұ жерімді тоса берем.

Дата добавления: 2015-08-17