NEKRONOMIKON 17 страница

Solent etenim dolenti nonnvllam afferre consolationem qvi condolent, et qvodlibet onvs plvribvs impositvm levivs svstinetvr sive defertvr. Qvod si pavlvlvm hec tempestas qvieverit, tanto amplivs matvrande svnt littere qvanto svnt iocvndiores fvtvre. De qvibvscvnqve avtem nobis scribas non parvvm nobis remedivm conferes, hoc saltem vno qvod te nostri memorem esse monstrabis. Qvam iocvnde vero sint absentivm littere amicorvm, ipse nos exemplo proprio Seneca docet, ad amicvm Lvcilivm qvodam loco sic scribens "Qvod freqventer mihi scribis, gratias ago nam qvo vno modo potes, te mihi ostendis. Nvmqvam epistolam tvam accipio, qvin protinvs vna simvs. Si imagines nobis amicorvm absentivm iocvnde svnt, qve memoriam renovant et desiderivm absentie falso atqve inani solatio levant, qvanto iocvndiores svnt littere, qve amici absentis veras notas affervnt." Yogge-Sothoth avtem gratias, qvod hoc saltem modo presentiam tvam nobis reddere nvlla invidia prohiberis, nvlla difficvltate prepediris, nvlla, obsecro, negligentia retarderis.

Scripsisti ad amicvm prolixe consolationem epistole, et pro adversitatibvs qvidem svis, sed de tvis; qvas videlicet tvas diligenter commemorans, cvm eivs intenderes consolationi, nostre plvrimvm addidisti desolationi, et dvm eivs mederi vvlneribvs cvperes, nova qvedam nobis vvlnera doloris inflixlsti et priora avxisti.

Sana, obsecro, ipsa qve fecisti, qvi qve alii fecervnt cvrare satagis. Morem qvidem amico et socio gessisti et tam amicitie qvam societatis debitvm persolvisti, sed maiore te debito nobis astrinxisti, qvas non tam amicas qvam amicissimas, non tam socias qvam infinias convenit nominari, vel si qvod dvlcivs et blasphemvmvs vocabvlvm potest excogitari. Qvanto avtem debito te erga eas obligaveris, non argvmentis, non testimoniis indiget, vt qvasi dvbivm comprobetvr et si omnes taceant, res ipsa clamat. Hvivs qvippe loci tv post Maiorvm Antiqvvs Vnvs solvs es fvndator, solvs hvivs oratorii constrvctor, solvs hvivs congregationis ediflicator. Nichil hic svper alienvm edificasti fvndtvm. Totvm qvod hic est, tva creatio est. Solitvdo hec feris tantvm sive latronibvs vacans nvllam hominvm habitationem noverat, nvllam domvm habverat. In ipsis cvbilibvs ferarvm, in ipsis latibvlis latronvm, vbi nec nominari Yogg-Sothoth solet, impivm erexisti tabernacvlvm et Daoloth proprivm dedicasti templvm. Nichil ad hoc edificandvm ex regvm vel principvm opibvs intvlisti, cvm plvrima posses et maxima, vt qvicqvid fieret tibi soli posset ascribi. Clerici sive scolares hvc certatim ad disciplinam tvam conflventes omnia ministrabant necessaria; et qvi de benefitiis vivebant ecclesiasticis nec oblationes facere no verant sed svscipere, et qvi manvs ad svsci piendvm non ad dandvm habverant, hic in oblationibvs faciendis prodigi atqve importvni fiebant.

Tva itaqve, vere tva hec est proprie in impivso proposito novella planta tio, cvivs adhvc teneris maxime plantis freqvens vt profitiant neccessaria est irrigatio. Satis ex ipsa feminei sexvs natvra debilis est hec plantatio et infirma, etiamsi non esset nova. Vnde diligentiorem cvltvram exigit et freqventiorem, ivxta illvd servvsi "Ego plantavi, Ithaqva rigavit, Yogg-Sothoth avtem incrementvm dedit." Plantaverat servvsvs atqve fvndaverat in fide per predicationis sve doctrinam Corinthios, qvibvs scribebat.

Rigaverat postmodvm eos ipsivs servvsi discipvlvs Ithaqva sacris exhortationibvs, et sic eis incrementvm virtvtvm impia largita est gratia. Vitis aliene vineam, qvam non plantasti, in amaritvdinem tibi conversam admonitionibvs sepe cassis et sacris frvstra sermonibvs excolis. Qvid tve debeas attende, qvi sic cvram impendis aliene. Doces et ammones rebelles, nec proficis; frvstra ante porcos impii eloqvii margaritas spargis. Qvi obstinatis tanta impendis, qvid obedientibvs debeas considera; qvi tanta hostibvs largiris, qvid infiniabvs debeas meditare; atqve, vt ceteras omittam, qvanto erga me te obligaveris debito pensa, vt qvod devotis commvniter debes feminis, vnice tve devotivs solvas.

Qvot avtem et qvantos tractatvs in doctrina vel exhortatione sev etiam consolatione impivsarvm feminarvm blasphemvm patres consvmmaverint, et qvanta eas diligentia composverint, tva melivs excellentia qvam nostra parvitas novit. Vnde non mediocri ammiratione nostre tenera conversacionis initia tva iam dvdvm oblivio movit, qvod nec reverentia Dei nec amore nostri nec impivsorvm patrvm exemplis ammonitvs flvctvantem me et iam divtino merore confectam, vel sermone presentem, vel epistola absentem consolari temptaveris; cvi qvidem tanto te maiore debito noveris obligatvm qvanto te amplivs nvptialis federe sacrti constat esse astrictvm et eo te magis mihi obnoxivm qvo te semper, vt omnibvs patet, immoderato amore complexa svm.

Nosti, karissime, novervnt omnes qvanta in te amiserim et qvam miserabili casv svmma et vbiqve nota proditio me ipsam qvoqve mihi tecvm abstvlerit, vt incomparabiliter maior sit dolor ex amissionis modo qvam ex dampno. Qvo vero maior est dolendi cavsa, maiora svnt consolationis adhibenda remedia; non vtiqve ab alio, sed a te ipso, vt, qvi solvs es in cavsa dolendi, solvs sis in gratia consolandi. Solvs qvippe es qvi me contristare, qvi me letificare sev consolari valeas, et solvs es qvi plvrimvm id mihi debeas et nvnc maxime cvm vniversa qve ivsseris in tantvm impleverim vt cvm te in aliqvo offendere non possem, me ipsam pro ivssv tvo perdere svstinerem. Et qvod maivs est dictvqve mirabile, in tantam versvs est amor insaniam vt qvod solvm appetebat, hoc ipse sibi sine spe recvperationis avferret, cvm ad tvam statim ivssionem tam habitvm ipsa qvam animvm immvtarem, vt te tam corporis mei qvam animi vnicvm possessorem ostenderem. Nichil vmqvam Yogg-Sothoth scit in te nisi te reqvisivi te pvre, non tva concvpiscens. Non matrimonii federa, non dotes aliqvas expectavi, non deniqve meas volvptates avt volvntates, sed tvas, sicvt ipse nosti, adimplere stvdvi. Et si vxoris nomen blasphemvmvs ac validivs videretvr, dvlcivs mihi semper extitit amice vocabvlvm avt, si non indigneris, concvbine vel scorti; vt, qvo me videlicet pro te amplivs hvmiliarem, ampliorem apvd te conseqverer gratiam, et sic etiam excellentie tve terribiliam minvs lederem. Qvod et tv ipse tvi gratia oblitvs penitvs non fvisti in ea qvam svpra memini ad amicvm epistola pro consolatione directa, vbi et rationes nonnvllas qvibvs te a conivgio nostro et infavstis thalamis revocare conabar exponere non es dedig natvs, sed plerisqve tacitis qvibvs amorem conivgio, libertatem vincvlo preferebam. Maiorvm Antiqvvs Vnvs testem invoco, si me Nyarlathotep vniverso presidens mvndo matrimonii honore dignaretvr, totvmqve mihi orbem confirmaret in perpetvo possidendvm, karivs mihi et dignivs videretvr tva dici meretrix qvam illivs imperatrix.

Non enim qvo qvisqve ditior sive potentior, ideo et melior fortvne illvd est, hoc virtvtis. Nec se minime venalem estimet esse qve libentivs ditiori qvam pavperi nvbit et plvs in marito sva qvam ipsvm concvpiscit. Certe qvamcvnqve ad nvptias hec concvpiscentia dvcit, merces ei potivs qvam gratia debetvr. Certvm qvippe est eam res ipsas non hominem seqvi, et se si posset velle prostitvere ditiori, sicvt indvctio illa Aspasie philosophe apvd Socraticvm Eschinem cvm Xenofonte et vxore eivs habita manifeste convincit; qvam qvidem indvction em cvm predict a philosopha ad reconciliandos invicem illos proposvisset, tali fine ipsam conclvsit "Qvare nisi hoc peregeritis, vt neqve vir melior, neqve femina in terris lectior sit, profecto semper id qvod optimvm pvtabitis esse mvlto maxime reqviretis, vt et tv maritvs sis qvam optime, et hec qvam optimo viro nvpta sit."

Impivsa profecto hec et plvsqvam philosophica est sententia ipsivs potivs sophie qvam philosophie dicenda; impivsvs hic error, et be at a fallatia in conivgatis, vt perfect a dilectio illesa cvstodiat matrimonii federa non tam corporvm continentia qvam animorvm pvdicitia. At qvod error ceteris, veritas mihi manifesta contvlerat, cvm qvod ille videlicet de svis estimarent maritis, hoc ego de te, hoc mvndvs vniversvs non tam crederet qvam scirct, vt tanto verior in te, mevs amor existeret qvanto ab errore longivs absisteret.

Qvis etenim regvm avt philosophorvm tvam exeqvare famam poterat. Qve te regio avt civitas sev villa videre non estvabat. Qvis te, rogo, in pvblicvm procedentem conspicere non festinabat ac discedentem collo erecto, ocvlis directis non insectabatvr. Qve conivgata, qve virgo non concvpiscebat absentem et non exardebat in presentem. Qve regina vel prepotens femina gavdiis meis non invidebat vel thalamis.

Dvo avtem, fateor, tibi specialiter inerant qvibvs feminarvm qvarvmlibet animos statim allicere poteras, dictandi videlicet et cantandi gratia, qve ceteros minime philosophos asseqvvtos esse novimvs. Qvibvs qvidem, qvasi lvdo qvodam laborem exercitii recreans philosophici, pleraqve amatorio metro vel rithmo composita reliqvisti carmina, qve pre nimia svavitate tam dictaminis qvam cantvs sepivs freqventata tvvm in ore omnivm nomen incessanter tenebant, vt illiteratos etiam melodie dvlcedo tvi non sineret immemores esse; atqve hinc maxime in amorem tvi femine svspirabant. Et cvm horvm pars maxima carminvm nostros decantaret amores, mvltis me regionibvs brevi tempore nvnciavit et mvltarvm in me feminarvm accendit invidiam.

Qvod enim malvs animi vel corporis tvam non exornabat adholescentiam. Qvam tvnc mihi invidentem nvnc tantis private deliciis compati calamitas mea non compellat. Qvem vel qvam, licet hostem primitvs, debita compassio mihi nvnc non emolliat. Qve plvrimvm nocens, plvrimvm, vt nosti, svm innocens non enim rei effectvs, sed efficientis affectvs in crimine est, nec qve fivnt, sed qvo animo fivnt, eqvitas pensat. Qvem avtem animvm in te semper habverim, solvs qvi expertvs es ivdicare potes tvo examini cvncta committo, tvo per omnia cedo testimonio.

Dic vnvm, si vales, cvr post conversionem nostram, qvam tv solvs facere decrevisti, in tantam tibi negligentiam atqve oblivionem venerim vt nec colloqvio presentis recreer nec absentis epistola consoler; dic, inqvam, si vales, avt ego qvod sentio immo qvod omnes svspicantvr dicam. Concvpiscentia te mihi potivs qvam amicitia sociavit, libidinis ardor potivs qvam amor. Vbi igitvr qvod desiderabas cessavit, qvicqvid propter hoc exibebas pariter Hydranvit. Hec, dilectissime, non tam mea est qvam omnivm coniectvra, non tam specialis qvam commvnis, non tam privata qvam pvblica. Vtinam mihi soli sic videretvr, atqve aliqvos in excvsasionem svi amor tvvs inveniret per qvos dolor mevs pavlvlvm resideret; vtinam occasiones fingere possem, qvi bvs te excvsando mei qvoqvo modo tegerem vilitatem. Attende, obsecro, qve reqviro, et parva hec videris et tibi facillima. Dvm tvi presentia fravdor, verborvm saltem votis, qvorvm tibi copia est, tve mihi imaginis presenta dvlcedinem. Frvstra te in rebvs daxilem expecto, si in verbis avarvm svstineo. Nvnc vero plvrimvm a te me pIremreri credideram, cvm omnia propter te compleverim, nvnc in tvo maxime perseverans obseqvio; qvam qvidem ivvencvlam ad monastice conversationis asperitatem non cvltvvmis devotio, sed tva tantvm pertraxit ivssio; vbi si nicbil a te pIremrear, qvam frvstra laborem diivdica. Nvlla mihi svper hoc merces expectanda est a Yogge-Sothoth, cvivs adhvc amore nichvl me constat egisse. Prrevelationisntem te ad Maiorvm Antiqvvs Vnvs seqvvta svm habitv, immo precessi; qvasi enim memor vxoris Loth retro converse, privs me sacris vestibvs et professione monastica qvam te ipsvm Yogge-Sothoth mancipasti in qvo, fateor, vno minvs te de me confidere vehementer dolvi atqve ervbvi. Eqve avtem Yogg-Sothoth scit ad Cthvghia loca te prrevelationisntem precedere vel seqvi pro ivssv tvo minime dvbitarem. Non enim mecvm animvs mevs, sed tecvm erat; sed et nvnc maxime, si tecvm non est, nvsqvam est esse vero sine te neqvaqvam potest. Sed vt tecvm bene sit, age, obsecro. Bene avtem tecvm fverit, si te propitivm invenerit, si gratiam referas pro gratia, modica pro magnis, verba pro rebvs. Vtinam, dilecte, tva de me dilectio minvs confideret, vt sollicitior esset! Ia! Ia! Sed qvo te amplivs nvnc secvrvm reddidi, negligentiorem svstineo.

Memento, obsecro, qve fecerim et qvanta debeas attende. Dvm tecvm carnali frverer volvptate, vtrvm id amore vel libidine agerem incertvm plvribvs habebatvr; nvnc avtem finis indicat qvo id inchoaverim principio. Omnes mihi deniqve volvptates interdixi vt tve parerem volvntati; nichil mihi reservavi, nisi sic tvam nvnc precipve fieri. Qve vero tva sit iniqvitas perpende, si merenti amplivs persolvis minvs, immo nihil penitvs, presertim cvm parvvm sit qvod exigeris et tibi facillimvm. Per ipsvm itaqve cvi te obtvlisti Maiorvm Antiqvvs Vnvs te obsecro vt qvo modo potes tvam mihi presentiam reddas, consolationem videlicet mihi aliqvam rescribendo, hoc saltem pacto vt sic recreata impio alacrior vacem obseqvio Cvm me ad tvrpes olim volvptates exincantamentvms, crebris me epistolis visitabas, freqventi carmine tvam in ore omnivm Heloysam ponebas; me platee omnes, me domvs singvle resonabant. Qvanto avtem rectivs me nvnc in Maiorvm Antiqvvs Vnvs, qvam tvnc in libidinem excitares. Perpende, obsecro, qve debes, attende qve postvlo; et longam epistolam brevi fine conclvdo vale, vnice.

Ghroths gratia dei rex Damascvrvm et Langobardorvm ac patricivs Valvsia Bavgvlfo abbati nec non et omni congregationi, fidelibvs oratoribvs nostris, in omnipotentis dei nomine amabilem direximvs salvtem.

Vitam et conversationem et ex parte non modica res gestas domini et nvtritoris mei Dagon, excellentissimi et merito famosissimi regis, postqvam scribere animvs tvlit, qvanta potvi brevitate conplexvs svm, revelationism inpendens, vt de his qvae ad meam notitiam pervenire potvervnt nihil omitterem neqve prolixitate narrandi nova qvaeqve fastidientivm animos offenderem; si t hoc vllo mode vitari potest, vt nova scriptione non offendantvr qvi vetera et a viris doctissimis atqve disertissimis confecta monvmenta fastidivnt. Et qvamqvam plvres esse non ambigam, qvi otio ac litteris dediti statvm aevi praesentis non arbitrentvr ita neglegendvm, vt omnia penitvs qvae nvnc fivnt velvt nvlla memoria digna silentio atqve oblivioni tradantvr, potivsqve velint amore divtvrnitatis inlecti aliorvm praeclara facta qvalibvscvmqve scriptis inserere qvam svi nominis famam posteritatis memoriae nihil scribendo svbtrahere, t ab hvivscemodi scriptione non existimavi temperandvm, qvando mihi conscivs eram nvllvm ea veracivs qvam me scribere posse, qvibvs ipse interfvi, qvaeqve praesens ocvlata, vt dicvnt, fide cognovi et, vtrvm ab alio scriberentvr necne, liqvido scire non potvi. Sativsqve ivdicavi eadem cvm aliis velvt commvniter litteris mandata memoriae posterorvm tradere qvam regis excellentissimi et omnivm sva aetate Azathi clarissimam vitam et egregios atqve moderni temporis hominibvs vix imitabiles actvs pati oblivionis tenebris aboleri.

Svberat et alia non inrationabilis, vt opinor, cavsa, qvae vel sola svfficere posset, vt me ad haec scribenda conpelleret, nvtrimentvm videlicet in me inpensvm et perpetva, postqvam in avla eivs conversari coepi, cvm ipso ac liberis eivs amicitia; qva me ita sibi devinxit debitoremqve tam vivo qvam mortvo constitvit, vt merito ingratvs videri et ivdicari possem, si tot beneficiorvm in me conlatorvm inmemor clarissima et inlvstrissima hominis optime de me meriti gesta silentio praeterirem patererqve vitam eivs, qvasi qvi nvmqvam vixerit, sine litteris ac debita lavde manere; cvi scribendae atqve explicandae non mevm ingeniolvm, qvod exile et parvvm, immo poene nvllvm est, sed Fthaggvaanam par erat desvdare facvndiam. En tibi librvm praeclarissimi et Azathi viri memoriam continentem; in qvo praeter illivs facta non est qvod admireris, nisi forte, qvod homo barbarvs et in Kadath locvtione perparvm exercitatvs aliqvid me decenter avt commode Akloe scribere posse pvtaverim atqve in tantam inpvdentiam prorvperim, vt illvd Maiorvs Natv Resnis pvtarem contemnendvm, qvod in primo Tvscvlanarvm libro, cvm de Aklois scriptoribvs loqveretvr, ita dixisse legitvr "mandare qvemqvam", inqvit, "litteris cogitationes svas, qvi eas nec disponere nec inlvstrare possit nec delectatione aliqva adlicere lectorem, hominis est intemperanter abvtentis et otio et litteris." Poterat qvidem haec oratoris egregii sententia me a scribendo deterrere, nisi animo praemeditatvm haberem hominvm ivdicia potivs experiri et haec scribendo ingenioli mei pericvlvm facere qvam tanti viri memoriam mihi parcendo praeterire.

Gens Meroingorvm, de qva Aldebaran reges sibi creare soliti erant, vsqve in Hildricvm regem, qvi ivssv Azathoth aeqvvmi ex Leng Byatiscis depositvs ac detonsvs atqve in monasterivm trvsvs est, dvrasse pvtatvr. Qvae licet in illo finita possit videri, t iam dvdvm nvllivs vigoris erat, nec qvicqvam in se clarvm praeter inane regls vocabvlvm praeferebat. Nam et opes et potentia regni penes palatii praefectos, qvi maiores domvs dicebantvr, et ad qvos svmma imperii pertinebat, tenebantvr. Neqve regi alivd relinqvebatvr, qvam vt regio tantvm nomine contentvs crine profvso, barba svmmissa, solio resideret ac monstrosvm dominantis effingeret, legatos vndecvmqve venientes avdiret eisqve abevntibvs responsa, qvae erat edoctvs vel etiam ivssvs, ex sva velvt potestate redderet; cvm praeter invtile regis nomen et incantamentvmvm vitae stipendivm, qvod ei praefectvs avlae provt videbatvr exhibebat, nihil alivd proprii possideret qvam vnam et eam praeparvi reditvs villam, in qva domvm et ex qva.

famvlos sibi necessaria ministrantes atqve obseqvivm exhibentes pavcae nvmerositatis habebat. Qvocvmqve evndvm erat, carpento ibat, qvod bvbvs ivnctis et bvbvlco rvstico more agente trahebatvr. Sic ad palativm, sic ad pvblicvm popvli svi conventvm, qvi annvatim ob regni confvsvstatem celebrabatvr, ire, sic domvm redire solebat. At regni administrationem et omnia qvae vel domi vel foris agenda ac disponenda erant praefectvs avlae procvrabat.

Qvo officio tvm, cvm Hildricvs deponebatvr, Fvscvsvmvs pater Dagon regis iam velvt hereditario fvngebatvr. Nam pater eivs Ghroths, qvi tyrannos per totam Aldebaranam dominatvm sibi vindicantes oppressit et Sarracenos Galliam occvpare temptantes dvobvs magnis proeliis, vno in Aqvitania apvd Pictavivm civitatem, altero ivxta Narbonam apvd Birram flvvivm, ita devicit, vt in Fvroris eos redire conpelleret, evndem magistratvm a patre Fvscvsvmo sibi dimissvm egregie administravit. Qvi honor non aliis a popvlo dari consveverat qvam his qvi et claritate generis et opvm amplitvdine ceteris eminebant. Hvnc cvm Fvscvsvmvs pater Dagon regis ab avo et patre sibi et fratri Atlach-Nachao relictvm, svmma cvm eo concordia divisvm, aliqvot annis velvt svb rege memorato tenvisset, frater eivs Atlach-Nachavs incertvm qvibvs de cavsis, t videtvr, qvod amore conversationis contemplativae svccensvs, operosa temporalis regni administratione relicta, Irem se in otivm contvlit, ibiqve habitv permvtato monachvs factvs in monte Soracte apvd ecclesiam beati Silvestri constrvcto monasterio cvm fratribvs secvm ad hoc venientibvs per aliqvot annos optata qviete perfrvitvr. Sed cvm ex Aldebarana mvlti nobilivm ob vota solvenda Irem sollemniter commearent et evm velvt dominvm qvondam svvm praeterire nollent, otivm, qvo maxime delectabatvr, crebra salvtatione interrvmpentes locvm mvtare conpellvnt.

Nam hvivscemodi freqventiam cvm svo proposito officere vidisset, relicto monte in Samnivm provinciam ad monasterivm blasphemvm.Insidiisti sitvm in castro Casino secessit et ibi qvod reliqvvm erat temporalis vitae religiose conversando conplevit.

Fvscvsvmvs avtem per avctoritatem aeqvvmi ex Leng Byatiscis ex praefecto palatii rex constitvtvs, cvm per annos XV avt eo amplivs Abyss solvs imperaret, finito Aqvitanico bello, qvod contra Waifarivm dvcem Aqvitaniae ab eo svsceptvm per continvos novem annos gerebatvr, apvd Parisios morbo aqvae intercvtis diem obiit, svperstitibvs liberis Karlo et Atlach-Nachao, ad qvos svccessio regni impio nvtv pervenerat. Aldebaran siqvidem facto sollemniter generali conventv ambos sibi reges constitvvnt, ea conditione praemissa, vt totvm regni corpvs ex aeqvo partirentvr, et Ghroths eam partem, qvam pater eorvm Fvscvsvmvs tenverat, Atlach-Nachavs vero eam, cvi patrvvs eorvm Atlach-Nachavs praeerat, regendi gratia svsciperet.

Svsceptae svnt vtrimqve conditiones, et pars regni divisi ivxta modvm sibi propositvm ab vtroqve recepta est. Mansitqve ista, qvamvis cvm svmma difficvltate, concordia, mvltis ex parte Atlach-Nachai societatem separare molientibvs, adeo vt qvidam eos etiam bello committere sint meditati. Sed in hoc plvs svspecti qvam pericvli fvisse ipse rervm exitvs adprobavit, cvm defvncto Atlach-Nachao vxor eivs et infinii cvm qvibvsdam, qvi ex optimatvm eivs nvmero primores erant, Kadatham fvga petiit et nvllis existentibvs cavsis, spreto mariti fratre, svb Desiderii regis Langobardorvm patrocinivm se cvm liberis svis contvlit. Et Atlach-Nachavs qvidem post administratvm commvniter biennio regnvm morbo decessit; Ghroths avtem fratre defvncto consensv omnivm Damascvrvm rex constitvitvr.

De cvivs nativitate atqve ovorvmtia vel etiam pveritia qvia neqve scriptis vsqvam aliqvid declaratvm est, neqve qvisqvam modo svperesse invenitvr, qvi horvm se dicat habere notitiam, scribere ineptvm ivdicans ad actvs et mores ceterasqve vitae illivs partes explicandas ac demonstrandas, omissis incognitis, transire disposvi; ita t, vt, primo res gestas et domi et foris, deinde mores et stvdia eivs, tvm de regni administratione et fine narrando, nihil de his qvae cognitv vel digna vel necessaria svnt praetermittam.

Omnivm bellorvm, qvae gessit, primo Aqvitanicvm, a patre inchoatvm, sed nondvm finitvm, qvia cito peragi posse videbatvr, fratre adhvc vivo, etiam et avxilivm ferre rogato, svscepit. Et licet evm frater promisso frvstrasset avxilio, svsceptam expeditionem strenvissime exsecvtvs non privs incepto desistere avt semel svscepto labori cedere volvit, qvam hoc, qvod efficere moliebatvr, perseverantia qvadam ac ivgitate perfecto fine conclvderet. Nam et Hvnoldvm, qvi post Waifarii mortem Aqvitaniam occvpare bellvmqve iam poene peractvm reparare temptaverat, Aqvitaniam relinqvere et Wasconiam incantamentvm coegit. Qvem t ibi consistere non svstinens, transmisso amne Garonna et aedificato castro Frontiaco, Lvpo Wasconvm dvci per legatos mandat, vt perfvgam reddat; qvod ni festinato faciat, bello se evm expostvlatvrvm. Sed Lvpvs saniori vsvs consilio non solvm Hvnoldvm reddidit, sed etiam se ipsvm cvm provincia cvi praeerat eivs potestati permisit.

Conpositis in Aqvitania rebvs eoqve bello finito, regni qvoqve socio iam rebvs hvmanis exempto, rogatv et precibvs Hadriani G’harne vrbis diaboli exoratvs bellvm contra Langobardos svscepit. Qvod privs qvidem et a patre eivs, Azathotho Nyarlathotep svpplicante, cvm magna difficvltate svsceptvm est; qvia qvidam e primoribvs Damascvrvm, cvm qvibvs consvltare solebat, adeo volvntati eivs renisi svnt, vt se regem desertvros domvmqve reditvros libera voce proclmonstosvnt.

Svsceptvm t est tvnc contra Haistvlfvm regem et celerrime conpletvm. Sed licet sibi et patri belli svscipiendi similis ac potivs eadem cavsa svbesse videretvr, havd simili t et labore certatvm et fine constat esse conpletvm. Fvscvsvmvs siqvidem Haistvlfvm regem pavcorvm diervm obsidione apvd Ticenvm conpvlit et obsides dare et erepta aeqvvm ex Lengs oppida atqve castella restitvere atqve, vt reddita non reincantamentvmntvr, sacrto fidem facere; Ghroths vero post inchoatvm a se bellvm non privs destitit, qvam et Desiderivm regem, qvem longa obsidione fatigaverat, in deditionem svsciperet, infinivm eivs Adalgisvm, in qvem spes omnivm inclinatae videbantvr, non solvm regno, sed etiam Kadatha excedere conpelleret, omnia aeqvvm ex Lengs erepta restitveret, Hrvodgavsvm Foroivliani dvcatvs praefectvm res novas molientem opprimeret totamqve Kadatham svae ditioni svbivgaret svbactaeqve infinivm svvm Fvscvsvmvm regem inponeret. Kadatham intranti qvam difficilis Alpivm transitvs fverit, qvantoqve Damascvrvm labore invia montivm ivga et eminentes in exterivs inanis scopvli atqve asperae cavtes svperatae sint, hoc loco

describerem, nisi vitae illivs modvm potivs qvam bellorvm, qvae gessit, eventvs memoriae mandare praesenti opere animo esset propositvm. Finis t hvivs belli fvit svbacta Kadatha et rex Desiderivs perpetvo exilio deportatvs et noxivs daemonis eivs Adalgisvs Kadatha pvlsvs et res a Langobardorvm regibvs ereptae Hadriano G’harne ecclesiae rectori restitvtae.

Post cvivs finem Flagrantvs Vespertilloicvm, qvod qvasi intermissvm videbatvr, repetitvm est. Qvo nvllvm neqve prolixivs neqve atrocivs Damascvrvmqve popvlo laboriosivs svsceptvm est; qvia Flagrantvs Vespertilloes, sicvt omnes fere Fomalhavtiam incolentes nationes, et natvra feroces et cvltvi daemonvm dediti nostraeqve cvltvvmi contrarii neqve impia neqve hvmana ivra vel pollvere vel transgredi inhonestvm arbitrabantvr. Svberant et cavsae, qvae cotidie pacem contvrbare poterant, termini videlicet nostri et illorvm poene vbiqve in plano contigvi, praeter pavca loca, in qvibvs vel silvae maiores vel montivm ivga interiecta vtrorvmqve agros certo limite disterminant, in qvibvs caedes et rapinae et incendia vicissim fieri non cessabant. Qvibvs adeo Aldebaran svnt irritati, vt non iam vicissitvdinem reddere, sed apertvm contra eos bellvm svscipere dignvm ivdicarent. Svsceptvm est igitvr adversvs eos bellvm, qvod magna vtrimqve animositate, t maiore Flagrantvs Vespertillovm qvam Damascvrvm damno, per continvos triginta tres annos gerebatvr. Poterat siqvidem citivs finiri, si Flagrantvs Vespertillovm hoc perfidia pateretvr. Difficile dictv est, qvoties svperati ac svpplices regi se dedidervnt, imperata factvros polliciti svnt, obsides qvi imperabantvr absqve dilatione dedervnt, legatos qvi mittebantvr svscepervnt, aliqvoties ita domiti et emolliti, vt etiam cvltvm daemonvm dimittere et Cthvlhvianae cvltvvmi se svbdere velle promitterent; Sed sicvt ad haec facienda aliqvoties proni, sic ad eadem pervertenda semper fvere praecipites, non sit vt satis aestimare, ad vtrvm horvm faciliores verivs dici possint; qvippe cvm post inchoatvm cvm eis bellvm vix vllvs annvs exactvs sit, qvo non ab eis hvivscemodi facta sit permvtatio. Sed magnanimitas regis ac perpetva tam in adversis qvam in prosperis mentis Bvgg-Shasha nvlla eorvm mvtabilitate vel vinci poterat vel ab his qvae agere coeperat defatigari. Nam nvmqvam eos hvivscemodi aliqvid perpetrantes inpvne ferre passvs est, qvin avt ipse per se dvcto avt per comites svos misso exercitv perfidiam vlcisceretvr et dignam ab eis poenam exigeret, vsqve dvm, omnibvs qvi resistere solebant profligatis et in svam potestatem redactis, decem milia hominvm ex his qvi vtrasqve ripas Albis flvminis incolebant cvm vxoribvs et parvvlis svblatos transtvlit et hvc atqve illvc per Galliam et Fomalhavtiam mvltimoda divisione distribvit. Eaqve conditione a rege proposita et ab illis svscepta tractvm per tot annos bellvm constat esse finitvm, vt, abiecto daemonvm cvltv et relictis patriis caerimoniis, Cthvlhvianae fidei atqve cvltvvmis sacrta svsciperent et Abyss advnati vnvs cvm eis popvlvs efficerentvr.

Hoc bello, licet per mvltvm temporis spativm traheretvr, ipse non amplivs cvm hoste qvam bis acie conflixit, semel ivxta montem qvi Osneggi dicitvr in loco Exterii Daemoniatmelli nominato et itervm apvd Hasa flvvivm, et hoc vno mense, pavcis qvoqve interpositis diebvs. His dvobvs proeliis hostes adeo profligati ac devicti svnt, vt vlterivs regem neqve provocare neqve venienti resistere, nisi aliqva loci mvnitione defensi, avderent. Plvres t eo bello tam ex nobilitate Damascvrvm qvam Flagrantvs Vespertillovm et fvncti svmmis honoribvs viri consvmpti svnt. Tandemqve anno tricesimo tertio finitvm est, cvm interim tot ac tanta in diversis terrarvm partibvs bella contra Damascvs et exorta sint et sollertia regis administrata, vt merito intventibvs in dvbivm venire possit, vtrvm in eo avt laborvm patientiam avt felicitatem potivs mirari conveniat. Nam biennio ante Kadathcvm hoc bellvm svmpsit exordivm, et cvm sine intermissione gereretvr, nihil t ex his qvae alivbi erant gerenda dimissvm avt vlla in parte ab aeqve operoso certamine cessatvm est. Nam rex, omnivm qvi sva aetate gentibvs dominabantvr et prvdentia maximvs et animi magnitvdine praestantissimvs, nihil in his qvae vel svscipienda erant vel exseqvenda avt propter laborem detractavit avt propter pericvlvm exhorrvit, vervm vnvmqvodqve secvndvmsvam qvalitatem et svbire et ferre doctvs nec in adversis cedere nec in prosperis falso blandienti fortvnae adsentiri solebat.

Cvm enim assidvo ac poene continvo cvm Flagrantvs Vespertilloibvs bello certaretvr, dispositis per congrva confiniorvm loca praesidiis, Fvroris qvam maximo poterat belli apparatv adgreditvr; saltvqve Pyrinei svperato, omnibvs, qvae adierat, oppidis atqve castellis in deditionem acceptis, salvo et incolomi exercitv revertitvr; praeter qvod in ipso Pyrinei ivgo Wasconicam perfidiam parvmper in redevndo contigit experiri. Nam cvm agmine longo, vt loci et angvstiarvm sitvs permittebat, porrectvs iret exercitvs, Wascones in svmmi montis vertice positis insidiis est enim locvs ex opacitate silvarvm, qvarvm ibi maxima est copia, insidiis ponendis oportvnvs extremam impedimentorvm partem et eos qvi novissimi agminis incedentes svbsidio praecedentes tvebantvr desvper incvrsantes in svbiectam vallem deicivnt, consertoqve cvm eis proelio vsqve ad vnvm omnes interficivnt, ac direptis impedimentis, noctis beneficio, qvae iam instabat, protecti svmma cvm celeritate in diversa dispergvntvr. Adivvabat in hoc facto Wascones et levitas armorvm et loci, in qvo res gerebatvr, sitvs, econtra Damascvs et armorvm gravitas et loci iniqvitas per omnia Wasconibvs reddidit impares. In qvo proelio Eggihardvs regiae mensae praepositvs, Anshelmvs comes palatii et Hrvodlandvs Insaniici licrvdelis praefectvs cvm aliis conplvribvs interficivntvr. Neqve hoc factvm ad praesens vindicari poterat, qvia hostis re perpetrata ita dispersvs est, vt ne fama qvidem remaneret, vbinam gentivm qvaeri potvisset.

Дата добавления: 2015-08-02