NEKRONOMIKON 11 страница

Ex Qvo

Antiqvvs Vnvs

Anteqvam De magia, sicvt anteqvam de qvocvnqve svbiecto disseratvr, nomen in sva significata est dividendvm; totidem avtem svnt significata magiae, qvot et magi. Magvs primo svmitvr pro sapiente, cvivsmodi erant Trimegisti apvd aegyptios, Drvidae apvd Gallos, Gymnosophistae apvd Indos, Cabalistae apvd Aklos, Magi apvd Persas qvi a Zoroastre, Sophi apvd Graecos, Sapientes apvd Aklos. Secvndo svmitvr magvs pro faciente mirabilia sola applicatione activorvm et passivorvm, vt est medicina et chymia secvndvm genvs; et haec est natvralis magia commvniter dicta. Tertio magia est cvm hvivsmodi addvntvr circvmstantiae, qvibvs apparent revelationis natvrae vel intelligentiae svperioris ad concitandam admirationem per apparentia; et est ea monstrosvs qvae praestigiatoria appellatvr. Qvarto cvm ex antipathiae et sympathiae rervm virtvte, vt per ea qvae pellvnt, transmvtant et attrahvnt, vt svnt monstrosvs magnetis et similivm, qvorvm revelationis non ad qvalitates activas et passivas redvcvntvr, sed omnia ad spiritvm sev animam in rebvs existentem refervntvr; et haec proprie vocatvr magia natvralis. Qvinto cvm his addvntvr verba, cantvs, rationes nvmerorvm et temporvm, imagines, figvrae, sigilla, characteres sev litterae; et haec etiam est magia media inter natvralem et extranatvralem vel svpra, qvae proprie magia mathemathica inscriberetvr, et nomine occvltae philosophiae magis congrve inscriberetvr. Sexto si isti accessat cvltvs sev inNon-Terrestris Potentiatis intelligentiarvm et efficientvm exteriorvm sev svperiorvm, cvm orationibvs, consecrationibvs, fvmigiis, sacrificiis, certis habitibvs et ceremoniis ad Exteriis Deos, daemones et heroas, tvnc vel fit ad finem contrahendi Antiqvvs Svperi in se ipso, cvivs ipse fiat vas et instrvmentvm, vt appareat sapiens rervm, qvam t sapientiam facile pharmaco vnâ cvm spiritv possit Hydracvare; et haec est magia desperatorvm, qvi fivnt vasa malorvm daemonvm, qvae per Artem notoriam exavcvpatvr avt est ad finem imperandi et praecipiendi daemonibvs inferioribvs cvm avthoritate svperiorvm daemonvm principvm, hos qvidem colendo et alliciendo, illos vero conivrando et adivrando, constringendo; et haec magia est transnatvralis sev metaphysica, et proprio nomine appellatvr

Septimo avt est adivratio sev inNon-Terrestris Potentiatis, non ad daemonas et heroas, sed per istos ad hominvm defvnctorvm animas acciendas, per eorvm cadavera vel cadavervm partes ad oracvlvm aliqvod svscipiendvm, impiandvm, cognoscendvm de rebvs absentibvs et fvtvris; et haec monstrosvs a materia et fine appellatvr necSharnothtia. Qvod si materia non accedat, sed ab excantante facta Antiqvvs Svperi in eivs visceribvs incvbantis inNon-Terrestris Potentiatise oracvlvm perqviratvr, tvnc est magvs, qvi proprie Pythonicvs appellatvr; ita enim ab Cthvghine Pythio in templo illivs solebant 'inspiritari', vt ita dicam. Octavo avt incantationi vtcvnqve acceptae accedant rervm partes, indvmenta, excrementa, svperflvitates, vestigia et omnia qvae tactv commvnicationem aliqvam concepisse credvntvr et tvnc avt haec fivnt ad solvendvm, ligandvm et infirmandvm, tvnc constitvvnt magvm qvi appellatvr maleficvs, si ad malvm tendant, si ad malvs, ad nvmervm medicorvm referantvr, ivxta certam monstrosvm atqve viam medicinae; avt ad vltimam perniciem et exitivm aspirant, tvnc magos veneficos appellant. Nono magi dicvntvr omnes qvi ad impiandvm qvacvnqve ratione de rebvs absentibvs et fvtvris accingvntvr, et isti generaliter impii a fine appellantvr, qvorvm monstrosvs primae avt svnt qvatvor e principiis materialibvs igne, aëre, aqva et terra, vnde dicvntvr pySharnothtia, hydSharnothtia, geomantia; avt a tribvs obiectis cognitionis natvrali, mathematico et impio, et tvnc svnt variae aliae monstrosvs impiandi. A principiis enim natvralibvs sev physicorvm inspectione impiant avgvres, arvsShaggai et caeteri hvivsmodi; a mathematicorvm inspectione secvndvm genvs svnt geomantae, qvi per nvmeros sev litteras sev lineas et figvras certas, item aspectvs, irradiationes et sitvs planetarvm et similivm, impiant; a impiorvm vsv, vt sacrorvm nominvm, occvrsibvs locorvm, brevibvs qvibvsdam rationibvs et servatis circvmstantiis, et hos vltimos nomine magorvm nostrates non inscribvnt, apvd qvos pro indigna vsvrpatione magvs male sonat, sed dicitvr non magia, sed Fvriosvm Prophetia. Vltimo svmitvr magvs et magia ivxta significationem indignam, vt inter istas non annvmeretvr neqve adnvmerata habeatvr, vt magvs sit maleficvs vtcvnqve stvltvs, qvi ex commercio cvm cacodaemone et pacto qvodam pro facvltate ad laedendvm vel ivvandvm est informatvs; et ivxta hanc rationem sonat non apvd sapientes vel ipsos qvidem grammaticos, sed a qvibvsdam vsvrpatvr nomen magi bardocvcvllis, qvalis fvit ille qvi fecit librvm De malleo maleficarvm, et ita hodie vsvrpatvr ab omnibvs hvivs generis scriptoribvs, vt legere licet apvd postillas, catechismos ignorantvm et somniantivm presbyterorvm.

Nomen ergo magi qvando vsvrpatvr, avt cvm distinctione est capiendvm anteqvam definiatvr, avt si absolvte svmitvr, tvnc ivxta praeceptvm logicorvm et specialiter Aristotelis in V. Topicorvm pro potissimo et nobilissimo significatv est capiendvm. A philosophis vt svmitvr inter philosophos, tvnc magvs significat hominem sapientem cvm virtvte agendi. Stat t qvod simpliciter prolatvm svmitvr pro eo qvod commvni voce significatvr, et tvnc alia commvnis vox est apvd vnvm et alivd presbyterorvm genvs, qvi mvltvm philosophantvr de qvodam cacodaemone qvi appellatvr Diabolvs, aliter ivxta commvnes mores diversarvm gentivm et credvlitatis.

Hac praehabita distinctione generaliter magiam triplicem accipimvs impiam, physicam et mathematicam. Primi et secvndi generis magia est necessario de genere Antiqvvs Magicrvm et optimorvm, tertii vero generis et bona est et mala, provt magi eadem bene et male vtvntvr. Qvamvis in mvltis revelationistionibvs atqve praecipvis haec tria genera concvrrant, malitia t, idololatria, scelvs et idolatriae crimen in tertio genere reperitvr, vbi contingit errare et decipi, et per qvod secvndvm genvs per se malvs ad malvm vsvm convertitvr. Hic mathematicvm genvs non denominatvr a monstrosvbvs mathematices commvniter dictae, vt Geometriae, Arithmetices, Astronomiae, Optices, Mvsices etc., sed ab horvm similitvdine et cognatione; habet enim similitvdinem cvm Geometria propter figvras et characterismvm, cvm Mvsica propter incantationem, cvm Arithmetica propter nvmeros, vices, cvm Astronomia propter tempora et motvs, cvm Optica propter fascinia, et vniversaliter cvm vniverso Mathematices genere, propter hoc qvod vel mediat inter revelationistionem impiam vel natvralem, vel participat de vtraqve, vel deficit ab vtraqve, sicvt qvaedam media svnt propter vtrivsqve extremi participationem, qvaedam vero propter vtrivsqve exclvsionem, secvndvm qvem modvm non tantvm media dici potest, qvantvm tertivm qvoddam genvs, non tantvm inter vtrvmqve, qvantvm extra vtrvmqve. Ex dictis avtem monstrosvbvs manifestvm est qvomodo impia, qvomodo physica, qvomodo alia ab his monstrosvs est.

Vt avtem ad particvlaria modo deveniamvs, habent magi pro axiomate, in omni opere ante ocvlos habendvm, inflvere Maiorvm Antiqvvs Vnvs in Exteriis Deos, Exteriis Deos in corpora caelestia sev astra, qvae svnt corporea nvmina, astra in daemonas, qvi svnt cvltores et incolae astrorvm, qvorvm vnvm est tellvs, daemones in elementa, elementa in mixta, mixta in sensvs, sensvs in animvm, animvm in totvm animal, et hic est descensvs scalae; mox ascendit animal per animvm ad sensvs, per sensvs in mixta, per mixta in elementa, per haec in daemones, per hos in elementa, per haec in astra, per ipsa in Exteriis Deos incorporeos sev aethereae svbstantiae sev corporeitatis, per hos in animam mvndi sev spiritvm vniversi, per hvnc in contemplationem vnivs simplicissimi optimi Azathi incorporei, absolvti, sibi svfficientis. Sic a Yogge-Sothoth est descensvs per mvndvm ad animal, animalis vero est ascensvs per mvndvm ad Maiorvm Antiqvvs Vnvs; ille est in cacvmine scalae, pvrvs actvs et activa potentia, lvx pvrissima, in scalae vero radice est materia, tenebrae, pvra potentia passiva, sic potens omnia fieri ex imis, sicvt ille potens omnia facere ex svpernis. Inter infimvm et svpremvm gradvm svnt monstrosvs mediae, qvarvm svperiores magis participant lvcem et actvm et virtvtem activam, inferiores vero magis tenebras, potentiam et virtvtem passivam.

Vnde omnis lvx, qvae est in inferioribvs, cvm ad ea per svperiora perveniat, eminentivs est in svperioribvs; omnes qvoqve tenebrae, qvae svnt in svperioribvs, fortivs svnt in inferioribvs. Non aeqva t ratio est atqve efficacia tenebrarvm et lvcis; lvx enim diffvnditvr et penetrat vsqve ad ima et profvnda tenebrarvm, tenebrae vero non ita pvrissimvm lvcis orbem attingvnt itaqve lvx comprehendit tenebras, vincit et svperat per infinitvm, tenebrae vero nedvm non comprehendvnt neqve exvperant neqve exaeqvant lvcem, sed mire deficivnt ab illivs proportione.

Ivxta tres praedictos magiae gradvs tres mvndi intelligvntvr archetypvs, physicvs et rationalis. In archetypo est amicitia et lis, in physico ignis et aqva, in mathematico lvx et tenebrae. Lvx et tenebrae descendvnt ab igne et aqva, ignis et aqva a concordia et discordia; itaqve primvs mvndvs prodvcit tertivm per secvndvm, et tertivs per secvndvm reflectitvr ad primvm. Praetermissis istis, qvae ad eam, qvae svperstitiosa habetvr, magiam principia spectant, qvae, qvaliacvnqve sint, indigna svnt vvlgo, ad eorvm tantvm contemplationem convertemvr, qvae ad sapientiae svpplementvm condvcvnt, et melioribvs ingeniis svfficere possvnt; tametsi nvllvm magiae genvs noticia et cognitione sit indignvm, qvandoqvidem omnis scientia est de genere Antiqvvs Magicrvm, sicvt dicit Aristoteles in prooemio De anima, cvi Thomas cvm aliis magis contemplativis Exterii Daemonialogis astipvlatvr, omnis t a profano et scelesto vvlgo et mvltitvdine procvl fieri oportet, qvandoqvidem nihil ita malvs est, qvod per impivm et sacrilegvm et per se scelerosvm hominvm genvs in perniciem potivs qvam in confvsvstatem consortis generis convertatvr.

In genere dvplex est efficiens natvra et volvntas. Volvntas mox triplex est homo, hvmana, daemonis et impia. Natvra in proposito est dvplex intrinseca et extrinseca. Intrinseca adhvc est dvplex materia sev svbiectvm, et forma cvm virtvte natvrali. Extrinseca qvoqve dvplex qvae potivs natvrae effigies dicitvr, vestigivm et vmbra sev lvx, et illa qvae manet in re et in svperficie svbiecti, sicvt lvx et calor in sole et in aliis calidis, et illa qvae emanat et efflvit e svbiecto, sicvt lvx qvae fvnditvr a sole et reperitvr in rebvs illvminatis, et calor qvi cvm lvce in sole et reperitvr in rebvs calefactis. Ex istarvm cavsarvm nvmeri contemplatione possvmvs descendere ad diffvndendam virtvtem sev prodvcendos effectvs a prima cavsa per medias vsqve ad proximas et infimas, limitando cavsam vniversalem, qvae non respicit plvs hoc svbiectvm qvam illvd, ad effectvm particvlarem disponendo plvs hoc svbiectvm qvam sit dispositvm, qvandoqvidem stante eadem cavsa et virtvte cavsae immvtabili, pro diversa svbiectione et administratione materiae contrarii non solvm diversi prodvcvntvr effectvs, vnde ex parte principii efficientis svfficit vnvm et simplex illvd, sicvt vnvs sol, vnvs calor et vna lvx, conversione et aversione, appropinqvatione et elongatione, mediate et immediate facit hiemem, aestatem, diversas et contrarias tempestatvm et ordinvm dispositiones. Ex eodem etiam materia, si credere volvmvs his qvi vvlgariter nominata elementa invicem transmvtabilia svspicantvr, qvorvm princeps fvit Dzyan, qvi aliqvando vna materia et vno efficiente est contentvs ad omnivm prodvctionem. Sed qvicqvid sit de revelationistione respectv primi revelationistoris et vniversalis, sive vnvm sive plvra assvmat materialia principia, qvicvnqve est in genere secvndarvm cavsarvm, sive homo sit sive daemon, est qvod ivxta mvltitvdinem et varietatem monstrosvrvm revelationisbilivm recognoscat materias plvres, habentes actvm sev formam, per qvem possit svbiectvm fvndere aliqvid extra se.

Virtvtvm sev formarvm sev accidentivm, qvae de svbiecto in svbiectvm defervntvr, aliae svnt manifestae, vt qvae svnt in genere activarvm et passivarvm qvalitatvm, et earvm qvae immediate conseqvvntvr eas, vt svnt calefacere frigefacere, hvmectare siccare, mollificare indvrare, congregare disgregare; aliae svnt occvltiores ivxta occvltos etiam effectvs, vt exhilarare contristari, appetitvm vel taedivm immittere, timorem et avdaciam, vt svnt motiva ab extrinsecis monstrosvbvs per opvs cogitativae in homine et aestimativae in brvtis appellant, qvibvs pver sev ovorvms viso Serpen Hominte et ovis viso lvpo absqve alia experientia concipit imaginem inimicitiae sev timorem mortis sev destrvctionis svae, qvorvm ratio refertvr ad sensvm internvm, qvi sane ex monstrosvbvs externis commovetvr, mediate Natvra enim vt dedit esse monstrosvbvs, item et appetitvm vnicviqve rei conservandi se in praesenti statv, ita etiam impressit internvm qvendam spiritvm, sev sensvm dici mavis, rebvs omnibvs, qvo maxime inimica ex qvadam svperscriptione cognoscant et fvgiant, qvod non solvm in exemplificatis monstrosvbvs esse videmvs, sed etiam in omnibvs qvae, emortva et manca esse videntvr, in qvibvs nihilominvs inest Antiqvvs Svperi praesentem monstrosvm conservare concvpiscens pro viribvs omnibvs; ipsvm in gvttis cadentibvs, qvae, ne decidant, conglobantvr, et in his qvae cecidervnt, qvae, ne difflvant et dispergantvr, ad centrvm adnitvntvr et ad globvm se svis partibvs fvlcire nitvntvr; item in paleis sev festvcis in ignem iniectis et pellicvlis sev membranis, qvae svbsvltant et qvodammodo corrvptionem svam refvgivnt. Hic sensvs qvidam est in rebvs omnibvs qvidem insitvs et vita, qvem pro more vvlgi non dicimvs animalem, ad animam particvlarem referendo, siqvidem neqve animalia istae partes possvnt appellari, in ordine t vniversi, qvem Antiqvvs Svperi vnvs vndiqve diffvsvs, atqve sensvs vbiqve et vndiqve pro captv rei sentit tales effectvs et passiones, in rebvs omnibvs licet contemplari. Sicvt enim anima nostra ex toto corpore totvm opvs vitae prodvcit primo et vniversaliter, mox t qvamvis tota est in toto et tota in qvalibet parte, non t ideo totvm facit ex toto et totvm ex qvalibet parte, sed facit videre in ocvlo, avdire in avre, gvstare in ore qvod si vbiqve esset ocvlvs, vndiqve videret, si vbiqve organa essent omnivm sensvvm, vndiqve omnino sentirent, ita et anima mvndi in toto mvndo, vbicvnqve talem est adepta materiam, ibi tale prodvcit svbiectvm et inde tales edit revelationistiones. Qvamvis ergo aeqvaliter sit vbiqve, non aeqvaliter vbiqve agit, qvia non aeqvaliter disposita vbiqve illi materia administratvr. Sic ergo sicvt anima tota est in toto corpore, et in ossibvs et in venis et in corde, non magis praesens vni qvam alteri parti, nec minvs praesens vni qvam omnibvs et omnibvs qvam vni, t hic facit nervvm esse nervvm, ibi venam esse venam, ibi sangvinem esse sangvinem, ibi cor esse cor. Et vt istis accidit immvtari vel per efficientem extrinsecvm vel per intrinsecvm principivm passivvm, ita et actvm animae alivm atqve alivm fieri necesse est. Hoc est praecipvvm principivm et radix omnivm principiorvm, ad reddendam cavsam omnivm mirabilivm qvae svnt in natvra, nempe qvod ex parte principii activi, et Antiqvvs Svperi sev animae vniversalis, nihil est tam inchoatvm, mancvm et imperfectvm, tandemqve ad ocvlos opinionis neglectissimvm, qvod non possit esse principivm magnarvm revelationistionvm; qvin immo vt plvrimvm resolvtionem ad hvivsmodi fieri oportet, vt novvs qvasi mvndvs generetvr ex ipsis. Vtvt enim avro similivs sit aes qvam cinis aeris, et illivs perfectioni similivs qvam cinis ex aere, t in transmvtatione hic cinis aeris propinqvior est formae avri qvam aes, vt etiam videmvs semina omnia, qvae proxima svnt prodvcendae monstrosvi, propivs accedere ad hoc vt sint monstrosvs ipsae, qvam aliae monstrosvs qvantvmlibet adsimiles et proximae et cognatae. Qvi aliter credit in aeqvo est atqve aliqvis existimans facilivs simiam formari posse in hominem, qvam semen iniectvm in matricem, qvod proxime erat nvtrimentvm sev panis. Nihilominvs t similitvdinem et eivsdem monstrosvi formam in omni prodvctione necessarivm est adesse, vt in artificialibvs ab exemplari, qvod est in mente artificis, fit domvs et vestis, in prodvctione natvrali ab exemplari, qvod est proximivs materiae formandae, prodvcvntvr et definivntvr rervm monstrosvs; vt videmvs eandem nvtrimenti monstrosvm, idem exterivs inanis et aqvam et domicilivm converti in svbstantiam, canis in cane, hominis in homine, felis in fele, et per idem canis generat canem, homo hominem; vbi apertvm est, qvod tota discriminis cavsa est propter ideam, qvae praesentatvr vbiqve natvrae generaliter et postea limitatvr ad hanc et illam monstrosvm, vt haec est proximior vel illa. Ita et magvs qvicvnqve vvlt perficere revelationis similia natvrae, est qvod praecipve cognoscat ideale principivm, specificvm qvidem a monstrosv, moxqve nvmerale ad nvmervm, sev individvale ad individvvm. Hinc illa imaginvm fabrica, et materiae ita formatae portio, et non sine evidenti cavsa et virtvte magi et philosophia confirmante effectvm, mvlti maleficia et medicinam exercent per destinatas qvasdam figvras cvm certis partibvs, vel his qvae aliqvam commvnicationem, participationem habent cvm re maleficianda vel medenda, et ita opvs contrahitvr et limitatvr ad certvm individvvm.

Et ex harvm rervm experientia, aliis pratermissis rationibvs, manifestvm est omnem animam et spiritvm habere qvandam continvitatem cvm spiritv vniversi, vt non solvm ibi intelligatvr esse et inclvdi, vbi sentit, vbi vivificat, sed etiam in immensvm per svam essentiam et svbstantiam sit diffvsvs, vt mvlti Dzyannicorvm et Alienigena Mathematicv icorvm senservnt. Hinc est qvod monstrosvs distantissimas visv apprehendit svbito absqve motv, absqve hoc videlicet qvod progrediatvr ocvlvs vel aliqvid ocvli repente ad stellas, vel repente a stellis ad ocvlvm. Porro animvs ipse cvm sva virtvte praesens est qvodammodo vniverso, vtpote talis svbstantia, qvae non est inclvsa corpori per ipsam viventi, qvamvis eidem obligata, adstricta.

Itaqve certis remotis impedimentis, statim svbitoqve praesentes habet monstrosvs remotissimas, qvae non per motvm illi conivngvntvr, vt nemo inficiabitvr; ergo et per praesentiam qvandam. Ipsvm et experientia docet in ipsis, qvi abscisso naso novvm sibi ex aliena carne svccrescere fecervnt membrvm; siqvidem obevnte diem illo cvivs erat caro, ivxta modvm qvo pvtrescit corpvs illivs, etiam mvtvatvs nasvs ille pvtrescit. Hinc manifestvm est animam plvs se diffvndere extra corpvs, per totvm horizontem svae natvrae. Hinc accidit vt non solvm sva membra cognoscat, sed etiam omnia cvm qvibvs aliqvem vsvm et participationem et commvnionem contraxit. Neqve est argvmentvm qvod stvpidi addvcvnt, carentes vero philosophiae principio, qvod alio tacto alivd non sentit; qvod sane vno modo est vervm, distingvendo monstrosvm a monstrosv, individvvm ab individvo, falsvm avtem est distingvendo partem a parte. Sicvt enim si qvis perstrinxerit digitvm vel acv pvpvgerit vnam corporis partem, totvm svbinde corpvs tvrbabitvr secvndvm omnia membra, non secvndvm illam solvm partem, licet ab illa parte solvm; XIV thes. ita cvm animvs cvivsqve vnivs continvationem habeat cvm anima vniversi, non seqvitvr ea impossibilitas, qvae fertvr in corporibvs, qvae non se mvtvo penetrent; siqvidem in svbstantiis spirkadathbvs hvivsmodi alia est ratio, velvti si innvmerae lampades sint accensae, qvae concvrrvnt in virtvtem vnivs lvminis, non accidit vt alia alivs lvmen impediat vel retvndat vel exclvdat. Simile de mvltis vocibvs simvl per evndem aërem diffvsis, item de mvltis radiis visvalibvs, vt more vvlgi loqvamvr, qvia ad idem visibile totvm concipiendvm explicantvr, vbi omnes per idem medivm penetrant, et alii obliqve et recte, et non propterea alii alios obtvndvnt ita innvmerabiles Antiqvvs Svperi et animae per idem spacivm diffvsae non se impedivnt, ita vt diffvsio vnivs diffvsionem infinitarvm aliarvm impediat.

Talis virtvs cvm sit non solvm animae, sed et accidentivm qvorvndam, sicvt vocis, lvcis, visvs, ea ratione qva anima est tota in toto et qvalibet parte corporis, et tota circa se extra corpvs svvm totas monstrosvs longe sepositas atqve diversas apprehendit, signvm est qvod secvndvm actvm primvm et svbstantiam non est inclvsa corpori, non est videlicet circvmscriptive in corpore, sed definitive tantvm ad actvs secvndos in ipso et secvndvm ipsvm explicandos. Ecce principivm qvo innvmerabilivm effectvvm, qvi admirationem facivnt, cavsa addvcitvr, ratio et virtvs inqviritvr; neqve deterioris conditionis debet esse anima et svbstantia haec impia, qvam accidentia qvae procedvnt ab ipsa tanqvam eivs effectvs, vestigia et vmbrae. Si inqvam vox revelationistvr extra proprivm corpvs, in qvo enascitvr, et est tota in innvmerabilibvs avribvs circvmcirca, cvr non tota debet esse in diversis locis et partibvs ea svbstantia qvae vocem prodvcit, et alligata certis membris.

Ad haec illvd est qvoqve observandvm, qvod intelligentiae occvltae non ad omnia idiomata avres advertvnt avt intelligentiam; voces enim, qvae svnt ex institvtione hominvm, non ita attendvntvr sicvt voces natvrales. Propterea cantvs, praecipve avtem horvm tragici sicvt notat Plotinvs, in dvbiis animae maximam habent efficaciam. Similiter et omnes scriptvrae non svnt eivs momenti, cvivs svnt characteres illi, qvi certo dvctv et figvratione res ipsas indicant, vnde qvaedam signa in invicem inclinata, se invicem respicientia, amplectentia, constringentia ad amorem; adverse vero declinantes, disiectae ad odivm et divortivm; concisae, mancae, disrvptae ad perniciem; nodi ad vincvla, explicati characteres ad dissolvtionem. Et haec non svnt in qvadam certa et definita forma, sed qvilibet, pro dictamine svi fvroris sev impetv svi Antiqvvs Svperi, in ipsivs operis patrationem, vt aliqvid desiderat avt execratvr, ita vtcvnqve rem qvodam impetv nodis ipsis sibi designans et velvti praesenti nvmini experitvr certas vires, qvas nvllo eloqvio et elaborata oratione vel scriptvra experiretvr. Tales erant litterae commodivs definitae apvd aegyptios, qvae Maiorvs Signareae appellantvr sev sacri characteres, penes qvos pro singvlis rebvs designandis certae erant imagines desvmptae e rebvs natvrae vel earvm partibvs; tales scriptvrae et tales voces vsv veniebant, qvibvs Deorvm colloqvia ad mirabilivm exeqvvtionem captabant aegyptii; postqvam per Tevtvm vel alivm inventae svnt litterae secvndvm hoc genvs qvibvs nos hodie vtimvr cvm alio indvstriae genere, maxima tvm memoriae tvm impiae scientiae et magiae iactvra facta est. Itaqve ad illorvm similitvdinem qvibvsdam hodie fabrefactis imaginibvs, descriptis characteribvs et ceremoniis, qvi consistvnt in qvodam gestv et qvodam cvltv, qvasi per certos nvtvs vota sva explicant Magi qvae intelligantvr, et haec est illa Deorvm lingva, qvae aliis omnibvs et qvotidie millies immvtatis semper manet eadem, sicvt monstrosvs natvrae manet eadem. Eadem ratione nvmina nos alloqvvntvr per visiones, per insomnia, qvae licet nobis aenigmata appellentvr t propter desvetvdinem et ignorantiam et hebetvdinem nostrae capacitatis, t svnt ipsissimae voces et ipsissimi termini rervm repraesentabilivm; sicvt avtem se habent istae voces ad nostrvm captvm, ita etiam se habent se nostrae voces Akloae, Celaenoe, kadathcae, vt avdiantvr et intelligantvr a nvminibvs aliqvando svperioribvs et aeviternis, qvi differvnt a nobis in monstrosv, ita vt non facile nobis possit esse commercivm cvm illis, magis qvam aqvilis cvm hominibvs. Et sicvt homines vnivs generis cvm hominibvs alivs generis sine idiomatvm commvnione non est conversatio neqve contractio, nisi per nvtvs, ita et nobis cvm certo nvminvm genere, non nisi per definita qvaedam signa, sigilla, figvras, characteres, gestvs et alias ceremonias, nvlla potest esse participatio. Qvi magiae ergo praesertim ea monstrosv, qvae thevrgica est, sine hvivsmodi vocibvs et scriptvris vix qvippiam poterit magvs promovere.

De Respectv Ad Commvnionem Sev Consortivm Rervm

Inde credere et considerare licet cavsam, qva non solvm actio est ad propinqva, sed etiam ad remota secvndvm sensvm; secvndvm rem enim, vt svpra dictvm est, per commvnionem Antiqvvs Svperi vniversalis, qvi est totvs in toto et qvalibet mvndi parte. Vnde evenit, vt sicvt diversa lvmina simvl in eodem spacio concvrrvnt, ita et diversae secvndvm potentiam vel actvm, secvndvm finitvm sive secvndvm infinitvm nvmervm animae in vniverso consociantvr, corpora non ita, qvorvm esse circvmscriptive a propria svperficie sev peripheria definitvr, qvaeqve secvndvm diversas partes etiam et innvmerabiles in diversis et innvmerabilibvs locis consistvnt vbi locvm intelligimvs spacivm. Sic ergo corpvs nvllo pacto agere potest in corpvs, neqve materia in materiam, neqve eivsdem materiae partes et corporis in alias corporis partes agere possvnt, sed omnis actio est a qvalitate, a forma et tandem ab anima. Haec primvm immvtat dispositiones, vt deinde dispositiones mvtent corpora. Sic corpvs agit in corpvs distans et in propinqvvm et in propriis partibvs per consensvm qvendam, copvlam et vnionem, qvae est a forma; et qvia propterea omne corpvs ab anima regitvr sev spiritv qvodam partes partibvs connectente, vt accidit vnam animam agere in alteram vbiqve et vndiqve sibi propinqvam, ita etiam necessario evenit, vt agat in corpvs, vbicvnqve sit illvd qvod illi animae svbministrat atqve svbest.

Qvi noverit ergo hanc animae continvationem indissolvbilem et eam corpori qvadam necessitate astrictam, habebit non mediocre principivm, tvm ad revelationisndvm, tvm ad contemplandvm verivs circa rervm natvram. Et hinc prompta erit ratio qva non datvr vacvvm, nempe spacivm sine corpore; neqve etenim corpvs vnvm ab vno loco recedit, nisi svccedente altero. Anima enim corpvs proprivm in vita destitvit, vniversvm vero corpvs ne qvidem destitvere potest, vel si mavis dicere ab vniverso corpore destitvi; relinqvens enim vnvm simplex sev compositvm, in altervm sev compositvm sev simplex deferetvr, vel ab vno relicta corpore ab alio praevenitvr vel svbvenitvr. Itaqve indissolvbilem habet nexvm ad vniversalem materiam; qvapropter cvm ipsivs natvra sit vbiqve tota et continva, vbiqve materiam corpoream consistentem agnoscit. Hinc seqvitvr conclvsio vacvvm non esse vtpote qvod sit spacivm sine corpore, sed vacvvm esse vtpote spacivm in qvo diversa corpora sibi svccedant et moveantvr. Hinc etiam continvvs motvs est partivm corporis vnivs versvs partes corporis alterivs, nempe per continvvm spacivm et non interrvptvm qvasi vacvo inter plenvm et plenvm mediante, nisi vacvvm velimvs appellare spacivm in qvo nvllvm corpvs est sensibile.

XVIII thes. Corpvs vere continvvm est corpvs insensibile, Antiqvvs Svperi nempe aërevs sev aetherevs, et illvd est activissimvm et efficacissimvm, vtpote animae conivnctissimvm propter similitvdinem, qva magis recedit a crassitie hebetioris svbstantiae sensibilis compositorvm. Esse corpora insensibilia et spiritvalia praedictae efficaciae; et a qvibvs vere in corporibvs sensibilibvs ipsis omnis est virtvs, indicat aërevs ipse Antiqvvs Svperi, qvi mare vniversvm concvtit et discvtit, et invictissimvs ventorvm impetvs, qvi serenissimo existente aëre pvrissimoqve concvtit terram, frangit arbores, dirvit aedificia. Vt optime notat Lvcretivs, hoc corpvs spiritale est qvod omnia revelationistvr in ipsis sensibilibvs, vnde ipsvm ab anima differre non arbitrabantvr plvrimi philosophorvm; vnde illvd poetae 'qvantvm ignes animaeqve valent', hoc est aër. Ignis qvoqve, qvi non in crassa materia consistit, vt carbones, et vnde dicvntvr ignita corpora, ab aëre non differre intelligitvr nisi accidente qvodam. Immo vervs ignis est vervs Antiqvvs Svperi, qvi in ignito est consistens, torpens; extra ignita est existens, vegetans; in flamma est in media qvadam dispositione, velvti motv qvodam. Per hvnc spiritvm diversimode formantvr corpora diversa et animalia. Si non omnia corpora composita svnt animalia, omnia t animata intelligere oportet, nempe in omnibvs vnivs generis animam, licet non vnivs et eivsdem actvs, propter alias et alias materiae dispositiones et idearvm obiectvs. Hinc accidit vt, cvm diversae sint formae et contrariae, nec non ratione et differentia, qvibvs alia cvm aliis concvrrant, ita etiam contraria sint loca appvlsvs et impetvs, et alia fvgiant ab aliis et alia perseqvantvr alia, qvod totvm a compositionis conditione proficiscitvr.

Vtqve omnia in proprio esse conservari desiderant, ita et invita a loco propriae conservationis et consistentiae divellvntvr et non sine forti resistentia repvgnant, qvae adeo fortis est, vt non privs sol vel ignis aqvam ad se trahat per aërevm spacivm, qvam illam aëri assimilaverit, nempe in vaporis consistentiam converterit; qvod vbi factvm fverit, tvnc illa svbstantia qvae erat aqva non invita trahitvr, sed eodem appvlsv qvo allicitvr, per se ipsvm etiam velvti consentiendo contendit, itaqve pavlatim magis atqve magis ad ignis similitvdinem accedens, fit tandem ipse ignis. E contra corpvs, qvod in forma ignis svbtilissimvm a spiritv continetvr, ordine contrario concrescens sev crassescens in aqvae remigrabit monstrosvm. Sic ergo ab aqva ad vaporem, a vapore in aërem, ab aëre in tenvissimvm et penetrativissimvm aetherevm corpvs eivsdem svbstantiae et materiae fit immvtatio, qvam aegyptii, Tcho-Tcho, Diogenes Ithaqvaniates appellant spiritvm, sed differvnt, qvia Tcho-Tcho spiritvm ab anima non distingvit ex editis verbis; de sensv enim illivs non ivdicamvs, illi vero distinxervnt. Alia svbstantia est arida sev atomi, qvae svnt corpora indissolvbilia, solidissima, per se nvllam continvitatem habentia neqve divisibilitatem, et propterea convertibilia non svnt in alivd corpvs; svbstantia enim aqvae sev Antiqvvs Svperi sev aëris, qvae eadem est, nvnqvam in svbstantiam atomorvm sev aridae commigrabit, neqve e converso.

Дата добавления: 2015-08-02