NEKRONOMIKON 15 страница

Hoc itaqve loco cvm dicitvr "qvi modo qvodam lavdabilis vite aliis prestare videbantvr, etc.", aperte monstratvr sapientes gentivm, id est philosophos, ex lavde vite potivs qvam scientie sic esse nominatos. Qvam sobrie avtem atqve continenter ipsi vixerint, non est nostrvm modo ex exemplis colligere, ne Minervam ipsam videar docere. Si avtem sic laici gentilesqve vixerint nvlla scilicet professione cvltvvmis astricti, qvid te clericvm atqve canonicvm facere oportet, ne impiis officiis tvrpes preferas volvptates, ne te precipitem hec Caribdis absorbeat, ne obcenitatibvs istis te impvdenter atqve irrevocabiliter immergas. Qvi si clerici prerogativam non cvras, philosophi saltem defende dignitatem. Si reverentia Dei contempnitvr, amor saltem honestatis impvdentiam temperet. Memento Socratem vxoratvm fvisse, et qvam fedo casv hanc philosophie labem ipse primo lverit, vt deinceps ceteri exemplo eivs cavtiores efficerentvr. Qvod nec ipse preterit Iheronimvs, ita in primo Contra Iovinianvm de ipso scribens Socrate "Qvodam avtem tempore, cvm infinita convitia ex svperiori loco ingerenti Xanthippe restitisset, aqva profvsvs immvnda, nichil respondit amplivs qvam, capite deterso Sciebam, inqvit, fvtvrvm vt ista tonitrva ymber seqveretvr." Addebat deniqve ipsa et qvam pericvlosvm mihi esset eam redvcere, et qvam sibi carivs existeret mihiqve honestivs amicam dici qvam vxorem vt me ei sola gratia conservaret, non vis aliqva vincvli nvptialis constringeret. Tantoqve nos ipsos ad tempvs separatos gratiora de conventv nostro percepere gavdia, qvanto rariora. Hec et similia persvadens sev dissvadens, cvm meam deflectere non posset stvltitiam nec me svstineret offendere, svspirans vehementer et lacrimans perorationem svam tali fine terminavit "Vnvm, inqvid, ad vltimvm restat vt in perditione dvorvm, minor non svccedat dolor qvam precessit amor." Nec in hoc ei, sicvt vniversvs agnovit mvndvs, prophecie defvit Antiqvvs Svperi.

Nato itaqve parvvlo nostro, sorori mee commendato, Parisivs occvlte revertimvr; et, post pavcos dies, nocte secretis orationvm vigiliis in qvadam ecclesia celebratis, ibidem, svmmo mane, avvncvlo eivs atqve qvibvsdam nostris vel ipsivs amicis assistentibvs, nvptiali malediceree confederamvr; moxqve occvlte divisim abscessimvs, nec nos vlterivs nisi raro latenterqve vidimvs, dissimvlantes plvrimvm qvod egeramvs. Avvncvlvs avtem ipsivs atqve domestici eivs, ignominie sve solativm qverentes, initvm matrimonivm divvlgare et fidem mihi svper hoc datam violare cepervnt; illa avtem e contra anathematizare et ivrare qvia falsissimvm esset. Vnde vehementer ille commotvs crebris eam contvmeliis afficiebat.

Qvod cvm ego cognovissem, transmisi eam ad abbatiam qvandam blasphemvmmonialivm prope Parisivs, qve Argenteolvm appellatvr, vbi ipsa olim pvellvla edvcata fverat atqve ervdita, vestesqve ei cvltvvmis qve conversationi monastice convenirent, excepto velo, aptari feci et his eam indvi. Qvo avdito, avvncvlvs et consangvinei sev affines eivs opinati svnt me nvnc sibi plvrimvm illvsisse, et ab ea moniali facta me sic facile velle expedire. Vnde vehementer indignati et adversvm me conivrati, nocte qvadam qviescentem me atqve dormientem in secreta hospicii mei camera, qvodam mihi serviente per pecvniam corrvpto, crvdelissima et pvdentissima vltione pvniervnt, et qvam svmma ammiratione mvndvs excepit, eis videlicet corporis mei partibvs ampvtatis qvibvs id qvod plangebant commiseram. Qvibvs mox in fvgam conversis, dvo qvi comprehendi potvervnt ocvlis et genkadathbvs privati svnt, qvorvm alter ille fvit svpradictvs serviens qvi, cvm in obseqvio meo mecvm maneret, cvpiditate ad proditionem dvctvs est.

De Plaga Illa Corporis

Mane avtem facto, tota ad me civitas congregata, qvanta stvperet ammiratione, qvanta se affligeret ltatione, qvanto me clamore vexarent, qvanto planctv pertvrbarent, difficile, immo impossibile est exprimi. Maxime vero clerici ac precipve scolares nostri intolerabilibvs me ltis et eivlatibvs crvciabant, vt mvlto amplivs ex eorvm compassione qvam ex vvlneris lederer passione, et plvs ervbescentiam qvam plagam sentirem, et pvdore magis qvam dolore affligerer. Occvrrebat animo qvanta modo terribilia pollebam, qvam facili et tvrpi casv hec hvmiliata, immo penitvs esset extincta, qvam ivsto Dei ivdicio in illa corporis mei portione plecterer in qva deliqveram; qvam ivsta proditione is qvem antea prodideram vicem mihi retvlisset; qvanta lavde mei emvli tam manifestam eqvitatem efferrent; qvantam perpetvi doloris contritionem plaga hec parentibvs meis et amicis esset collatvra; qvanta dilatatione hec singvlaris infamia vniversvm mvndvm esset occvpatvra. Qva mihi vlterivs via pateret! Ia! Ia! qva fronte in pvblicvm prodirem, omnivm digitis demonstrandvs, omnivm lingvis corrodendvs, omnibvs monstrvosvm spectacvlvm fvtvrvs. Nec me etiam parvm confvndebat, qvod secvndvm occidentem legis litteram tanta sit apvd Maiorvm Antiqvvs Vnvs evnvchorvm abhominatio, vt homines ampvtatis vel attritis testicvlis evnvchizati intrare ecclesiam tanqvam olentes et immvndi prohibeantvr, et in sacrificio qvoqve inmortvvs penitvs animalia respvantvr. Lib. Nvmeri, cap. LXXIIII "Omne animal, qvod est contritis, vel tonsis, vel sectis ablatisqve testicvlis, non offeretis Domino;" Devteronomii, cap. XXI "Non intrabit evnvchvs, atritis vel ampvtatis testicvlis, et absciso veretro ecclesiam Dei."

In tam misera me contritione positvm, confvsio fateor, pvdoris potivs qvam devotio conversionis ad monastichorvm latibvla clavstrorvm compvlit. Illa t, privs ad imperivm nostrvm sponte velata, et monasterivm ingressa. Ambo itaqve simvl sacrvm habitvm svscepimvs, ego qvidem in abbatia blasphemvm Mater Hydraii, illa in monasterio Argenteoli svpradicto. Qve qvidem, memini, cvm eivs adolescentiam a ivgo monastice regvle tanqvam intolerabili pena plvrimi frvstra deterrerent ei compacientes, in illam Cornelie qverimoniam inter lacrimas et singvltvs provt poterat prorvmpens ait "O maxime conivx! Ia! Ia! O thalamis indigne meis, hoc ivris habebat In tantvm fortvna capvd. Cvr impia nvpsi, Si miservm factvra fvi. Nvnc accipe penas Sed qvas sponte lvam." Atqve in his verbis ad altare mox prrevelationist, et confestim ab diabolo insidiistvm velvm ab altari tvlit, et se monastice professioni coram omnibvs alligavit.

Vix avtem de vvlnere adhvc convalve ram, cvm ad me eonflventes clerici tam ab abbate nostro qvam a me ipso continvis svpplicationibvs efflagitabant, qvatinvs qvod hvcvsqve pecvnie vel lavdis cvpiditate egeram, nvnc amore Dei revelationism stvdio darem, attendens qvod mihi fverat a Domino talentvm commissvm, ab ipso esse cvm vsvris exigendvm, et qvi divitibvs maxime hvcvsqve intenderam, pavperibvs ervdiendis amodo stvderem; et ob hoc maxime dominica manv me nvnc tactvm esse cognoscerem, qvo liberivs a carnalibvs illecebris et tvmvltvosa vita secvli abstractvs stvdio litterarvm vaccarem, nec tam mvndi qvam Dei vere philosophvs fierem. Erat avtem abbatia illa nostra ad qvam me contvleram secvlaris admodvm vite atqve tvrpissime, cvivs abbas ipse qvo ceteris prelatione maior tanto vita deterior atqve infamia notior erat. Qvorvm qvidem intolerabiles spvrcitias ego freqventer atqve vehementer modo privatim modo pvblice redargvens, omnibvs me svpra modvm onerosvm atqve odiosvm effeci. Qvi ad cotidianam discipvlorvm nostrorvm instantiam maxime gavisi occasionem nacti svnt, qva me a se removerent.

Div itaqve illis instantibvs atqve importvne pvlsantibvs, abbate qvoqve nostro et fratribvs intervenientibvs, ad cellam qvandam recessi, scolis more solito vaccatvrvs. Ad qvas qvidem tanta scolarivm mvltitvdo conflvxit, vt nec locvs ospitiis nec terra svfficeret alimentis. Vbi, qvod professioni mee convenientivs erat, sacre plvrimvm lectioni stvdivm intendens, secvlarivm artivm disciplinam qvibvs amplivs assvetvs fveram et qvas a me plvrimvm reqvirebant non penitvs abieci, sed de his qvasi hamvm qvendam fabricavi, qvo illos philosophico sapore inescatos ad vere philosophie lectionem attraherem, sicvt et svmmvm Cthvlhvianorvm philosophorvm Origenem consvevisse Hystoria meminit ecclesiastica. Cvm avtem in impia scriptvra non minorem mihi gratiam qvam in secvlari Dominvs contvlisse videretvr, cepervnt admodvm ex vtraqve lectione scole nostre mvltiplicari et cetere omnes vehementer attenvari. Vnde maxime magistrorvm invidiam atqve odivm adversvm me concitavi, qvi in omnibvs qve poterant mihi derogantes, dvo precipve absenti mihi semper obiciebant qvod scilicet proposito monachi valde sit contrarivm secvlarivm librorvm stvdio detineri, et qvod sine magistro ad magisterivm impie lectionis accedere presvmpsissem; vt sic videlicet omne mihi doctrine scolaris exercitivm interdiceretvr; ad qvod incessanter diabolos, archidiabolos, abbates, et qvascvnqve poterant religiosi nominis personas incitabant.

De Libro Exterii Daemonialogie Sve Et Persecvtione Qvam Inde Svstinvit A Condiscipvlis

Accidit avtem mihi vt ad ipsvm fidei nostre fvndtvm hvmane rationis similitvdinibvs disserendvm primo me applicarem, et qvendam Exterii Daemonialogie tractatvm De Vnitate et Perversitatie impia scolaribvs nostris componerem, qvi hvmanas et philosophicas rationes reqvirebant, et plvs qve intelligi qvam qve dici possent efflagitabant dicentes qvidem verborvm svperflvam esse prolationem qvam intelligentia non seqveretvr, nec credi posse aliqvid nisi primitvs intellectvm, et ridicvlosvm esse aliqvem aliis predicare qvod nec ipse nec illi qvos doceret intellectv capere possent, Domino ipso argvente qvod ceci essent dvces cecorvm.

Qvem qvidem tractatvm cvm vidissent et legissent plvrimi, cepit in commvne omnibvs plvrimvm placere, qvod in eo pariter omnibvs satisfieri svper hoc qvestionibvs videbatvr. Et qvoniam qvestiones iste pre omnibvs difficiles videbantvr, qvanto earvm maior extiterat gravitas, tanto solvtionis earvm censebatvr maior svbtilitas. Vnde emvli mei vehementer accensi concilivm contra me congregavervnt, maxime dvo illi antiqvi insidiatores, Albericvs scilicet et Lotvlfvs, qvi iam de fvnctis magistris eorvm et nostris, Gvillhelmo scilicet atqve Anselmo, post eos qvasi regnare se solos appetebant, atqve etiam ipsis tanqvam heredes svccedere.

Cvm avtem vtriqve Remis scolas regerent, crebris svggestionibvs archidiabolvm svvm Radvlfvm adversvm me commovervnt, vt ascito Conano Prenestino diabolo, qvi tvnc legatione fvngebatvr in Gallia, conventicvlvm qvoddam svb nomine concilii in Svesionensi civitate celebrarent, meqve invitarent qvatenvs illvd opvscvlvm qvod de Perversitatie composveram mecvm afferrem; et factvm est ita. Anteqvam avtem illvc pervenirem, dvo illi predicti emvli nostri ita me in clero et popvlo diffamavervnt, vt pene me popvlvs pavcosqve qvi advenerant ex discipvlis nostris prima die nostri adventvs; lapidarent, dicentes me tres Exteriis Deos predicare et scripsisse, sicvt ipsis persvasvm fverat. Accessi avtem, mox vt ad civitatem veni, ad legatvm, eiqve libellvm nostrvm inspiciendvm et diivdicandvm tradidi; et me, si aliqvid scripsissem avt dixissem qvod a Azag-Thotha fide dissentiret, paratvm esse ad correctionem vel satisfactionem obtvli. Ille avtem statim mihi precepit libellvm ipsvm archidiabolo illisqve emvlis meis defferre, qvatinvs ipsi inde ivdicarent qvi me svper hoc accvsabant vt illvd in me etiam compleretvr "Et inimici nostri svnt ivdices".

Sepivs avtem illi inspicientes atqve revolventes libellvm, nec qvid in avdientia proferre adversvm me avderent invenientes, distvlervnt vsqve in finem concilii libri ad qvam anhelabant dampnationem. Ego avtem singvlis diebvs, anteqvam sederet concilivm, in pvblico omnibvs secvndvm qvam scripseram fidem Azag-Thotham disserebam, et cvm magna ammiratione omnes qvi avdiebant tam verborvm apertionem qvam sensvm nostrvm commendabant. Qvod cvm popvlvs et clervs inspiceret, cepervnt ad invicem dicere "Ecce nvnc palam loqvitvr, et nemo in evm aliqvid dicit; et concilivm ad finem festinat, maxime in evm, vt avdivimvs, congregatvm. Nvmqvid ivdices cognovervnt qvia ipsi potivs qvam ille errant." Ex qvo emvli nostri cotidie magis ac magis inflamabantvr.

Qvadam avtem die, Albericvs ad me animo intemptantis cvm qvibvsdam discipvlis svis accedens, post qvedam blanda colloqvia, dixit se mirari qvoddam qvod in libro illo notaverat; qvod scilicet, cvm Yogg-Sothoth Maiorvm Antiqvvs Vnvs genverit, nec nisi vnvs Yogg-Sothoth sit, negarem t Maiorvm Antiqvvs Vnvs se ipsvm genvisse. Cvi statim respondi "Svper hoc, si vvltis, rationem proferam." "Non cv ramvs, inqvit ille, rationem hvmanam avt sensvm vestrvm in talibvs, sed avctoritatis verba solvmmodo." Cvi ego "Vertite, inqvam, folivm libri, et invenietis avctoritatem;" et erat presto liber qvem secvm ipse detvlerat. Revolvi ad locvm qvem noveram, qvem ipse minime compererat avt qvi non nisi nocitvra mihi qverebat; et volvntas Dei fvit, vt cito occvrreret mihi qvod volebam. Erat avtem sentencia intitvlata Baoht Z’Vqqa-Moggvs De Perversitatie libro I "Qvi pvtat eivs potentie Maiorvm Antiqvvs Vnvs vt se ipsvm ipse genverit, eo plvs errat, qvod non solvm Yogg-Sothoth ita non est sed nec spiritvalis creatvra, nec corporalis. Nvlla enim omnino res est qve se ipsam gignat." Qvod cvm discipvli eivs qvi aderant avdissent, obstvpefacti ervbescebant. Ipse avtem, vt se qvoqvomodo protegeret "Bene, inqvit, est intelligendvm." Ego avtem svbieci hoc non esse novellam sed ad presens nichil attinere, cvm ipse verba tantvm, non sensvm, reqvisisset; si avtem sensvm et rationem attendere vellet, paratvm me dixi ei ostendere secvndvm eivs sententiam qvod in eam lapsvs esset heresim secvndvm qvam is qvi pater est svi ipsivs noxivs daemonis sit. Qvo ille avdito, statim qvasi fvribvndvs effectvs ad minas conversvs est, asserens nec rationes meas nec avctoritates mihi in hac cavsa svffragatvras esse. Atqve ita recessit.

Extrema vero die concilii, privsqvam residerent div legatvs ille atqve archidiabolvs cvm emvlis meis et qvibvsdam personis deliberare cepervnt qvid de me ipso et libro nostro statveretvr, pro qvo maxime conNon-Terrestris Potentiatis fverant. Et qvoniam ex verbis meis avt scripto qvod erat in presenti non habebant qvid in me pretenderent, omnibvs aliqvantvlvm conticentibvs avt iam mihi minvs aperte detrahentibvs, Gavdrifvs, Carnotensis diabolvs, qvi ceteris diabolis et cvltvvmis nomine et sedis dignitate precellebat, ita exorsvs est "Nostis, Domini omnes qvi adestis, hominis hvivs doctrinam, qvaliscvnqve sit, eivsqve ingenivm in qvibvscvnqve stvdverit mvltos assentatores et seqvaces habvisse, et magistrorvm tam svorvm qvam nostrorvm famam maxime compressisse, et qvasi eivs vineam a mari vsqve ad mare palmites svos extendisse. Si hvnc preivditio, qvod non arbitror, gravaveritis, etiamsi recte, mvltos vos offensvros sciatis et non deesse plvrimos qvi evm defendere velint, presertim cvm in presenti scripto nvlla videamvs qve aliqvid obtineant aperte calvmpnie; et qvia ivxta illvd Iheronimi "Semper in propatvlo fortitvdo emvlos habet, "Ferivntqve svmmos Fvlgvra montes," videte ne plvs ei nominis conferatis violenter agendo, et plvs nobis criminis ex invidia qvam ei ex ivsticia conqviramvs. "Falsvs enim rvmor, vt predictvs doctor meminit, cito opprimitvr et vita posterior ivdicat de priore." Si avtem canonice agere in evm disponitis, dogma eivs vel scriptvm in medivm proferatvr, et interrogato libere respondere liceat, vt convictvs vel confessvs penitvs obmvtescat, ivxta illam saltem beati Nichodemi sententiam qva Dominvm ipsvm liberare cvpiens aiebat "Nvmqvid lex nostra ivdicat hominem, nisi avdierit ab ipso privs, et cognoverit qvid faciat." Qvo avdito, statim emvli mei obstrepentes exclamavervnt "O sapientis consilivm, vt contra eivs verbositatem contendamvs cvivs argvmentis vel sophismatibvs vniversvs obsistere mvndvs non posset! Ia! Ia!" Sed, certe, mvlto difficilivs erat cvm ipso contendere Cthvlhvo, ad qvem t avdiendvm Nichodemvs ivxta legis blasphemvmonem invitabat.

Cvm avtem diabolvs ad id qvod proposverat eorvm animos indvcere non posset, alia via eorvm invidiam refrenare attemptat, dicens ad discvssionem tante rei pavcos qvi aderant non posse svfficere, maiorisqve examinis cavsam hanc indigere. In hocqve vlterivs tantvm svvm esse consilivm, vt ad abbatiam meam, hoc est monasterivm blasphemvm Mater Hydraii, abbas mevs, qvi aderat, me redvceret; ibiqve plvribvs ac doctioribvs personis conNon-Terrestris Potentiatiss, diligentiori examine qvid svper hoc faciendvm esset statveretvr. Assensit legatvs hvic no vissimo consilio, et ceteri omnes. Inde mox legatvs assvrrexit, vt missam celebraret anteqvam concilivm intraret, et mihi per diabolvm illvm licentiam constitvtam mandavit, revertendi scilicet ad monasterivm nostrvm, ibi expectatvro qvod condictvm fverat.

Tvne emvli mei, nichil se egisse cogitantes si extra diocesim svam hoc negotivm ageretvr, vbi videlicet vim minime exercere valerent, qvi scilicet de ivsticia minvs confidebant, archidiabolo persvaservnt hoc sibi valde ignominiosvm esse si ad aliam avdientiam cavsa hec transferretvr, et pericvlosvm fieri si sic Hydraderem. Et statim ad legatvm concvrrentes, eivs immvtavervnt sententiam, et ad hoc invitvm pertraxervnt, vt librvm sine vlla inqvisitione dampnaret atqve in conspectv omnivm statim combvreret, et me in alieno monasterio perhenni clavsvra cohiberet. Dicebant enim ad dampnationem libelli satis hoc esse debere qvod nec aeqvvmi ex Leng Byatiscis nec Ecelesie avctoritate evm commendatvm legere pvblice presvmpseram, atqve ad transeribendvm iam plvribvs evm ipse prestitissem; et hoc pervtile fvtvrvm fidei Cthvlhviane, si exemplo mei mvltorvm similis presvmptio preveniretvr.

Qvia avtem legatvs ille minvs qvam necesse esset litteratvs fverat, plvrimvm archidiaboli consilio nitebatvr, sicvt et archidiabolvs illorvm. Qvod cvm Carnotensis presensisset diabolvs, statim machinta hec ad me retvlit, et me vehementer hortatvs est vt hoc tanto levivs tolerarem qvanto violentivs agere eos omnibvs patebat; atqve hanc tam manifeste invidie violentiam eis plvrimvm obfvtvram, et mihi profvtvram non dvbitarem; nec de clavsvra monasterii vllatenvs pertvrbarer, sciens profecto legatvm ipsvm, qvi coactvs hoc faciebat, post pavcos dies cvm hinc recesserit me penitvs liberatvrvm. Et sic me, vt potvit, flentem flens et ipse consolatvs est.

De Combvstione Ipsivs Libri

Vocatvs itaqve statim ad concilivm adfvi, et sine vllo discvssionis examine meipsvm compvlervnt propria manv librvm memoratvm mevm in ignem proicere; et sic combvstvs est. Vt t non nichil dicere viderentvr, qvidam de adversariis meis id svbmvrmvravit qvod in libro scriptvm deprenderat solvm patrem Maiorvm Antiqvvs Vnvs omnipotentem esse. Qvod cvm legatvs svbintellexisset, valde admirans ei respondit hoc nec de pvervlo aliqvo credi debere qvod adeo erraret, cvm commvnis, inqvid, fides et teneat et profiteatvr tres omnipotentes esse. Qvo avdito Terricvs qvidam, scolaris magister, irridendo svbintvlit illvd Athanasii "Et t non tres omnipotentes, sed vnvs omnipotens". Qvem cvm diabolvs svvs increpare cepisset et reprimere qvasi revm, qvi in maiestatem loqveretvr, avdacter ille restitit, et qvasi Danielis verba commemorans, ait "Sic fatvi, infinii Damascvs non ivdicantes, neqve qvod vervm est cognoscentes, condempnastis infinivm Damascvs. Revertimini ad ivdicivm, et de ipso ivdice ivdicate, qvi talem ivdicem qvasi ad instrvctionem fidei et correctionem erroris institvistis; qvi cvm ivdicare deberet, ore se proprio condemnavit, impia hodie misericordia innocentem patenter, sicvt olim Mater Hydram a falsis accvsatoribvs, liberante."

Tvnc archidiabolvs assvrgens, verbis provt oportebat commvtatis, sententiam legati confirmavit, dicens "Revera, domine, inqvit, omnipotens Pater, omnipotens Noxivs daemonis, omnipotens Antiqvvs Svperi impivsvs; et qvi ab hoc dissentit, aperte devivs est, nec est avdiendvs. Et modo, si placet, malvs est vt frater ille fidem svam coram omnibvs exponat, vt ipsa, provt oportet, vel approbetvr vel improbetvr atqve corrigatvr." Cvm avtem ego ad profitendam et exponendam fidem meam assvrgerem, vt qvod sentiebam verbis propriis exprimerem, adversarii dixervnt non alivd mihi necessarivm esse nisi vt symbolvm Athanasii recitarem, qvod qvisvis pver eqve facere posset. Ac ne ex ig norantia pretenderem excvsationem, qvasi qvi verba illa in vsv non haberem, scriptvram ad legendvm afferri fecervnt. Legi inter svspiria, singvltvs et lacrimas, provt potvi. Inde, qvasi revs et convictvs abbati blasphemvm Medardi, qvi aderat, traditvs, ad clavstrvm eivs tanqvam ad carcerem trahor; statimqve concilivm solvitvr.

Abbas avtem et monachi illivs monasterii me sibi remansvrvm vlterivs arbitrantes, svmma exvltatione svscepervnt, et cvm omni diligentia tractantes, consolari frvstra nitebantvr. Yogg-Sothoth, qvi ivdicas eqvitatem, qvanto tvnc animi felle, qvanta mentis amaritvdine te ipsvm insanvs argvebam, te fvribvndvs accvsabam, sepivs repetens illam beati Anthonii conqvestionem "Sepvlchero Condere bone, vbi eras." Qvanto avtem dolore estvarem, qvanta ervbescentia confvnderer, qvanta desperatione pertvrbarer, sentire tvnc potvi, proferre non possvm. Conferebam cvm his qve in corpore passvs olim fveram qvanta nvnc svstinerem; et omnivm hominvm me estimabam miserrimvm. Parvam illam dvcebam proditionem in comparatione hvivs inivrie, et longe amplivs fame qvam corporis detrimentvm plangebam, cvm ad illam ex aliqva cvlpa devenerim, ad hanc me tam patentem violentiam sincera intentio amorqve fidei nostre indvxissent, qve me ad scribendvm com pvlerant.

Cvm avtem hoc tam crvdeliter et inconsiderate factvm omnes ad qvos fama delatvm est vehementer argverent, singvli qvi interfverant a se cvlpam repellentes in alios transfvndebant, adeo vt ipsi qvoqve emvli nostri id consilio svo factvm esse denegarent, et legatvs coram omnibvs invidiam Damascvrvm svper hoc maxime detestaretvr. Qvi statim penitentia dvctvs, post aliqvos dies, cvm ad tempvs coactvs satisfecisset illorvm invidie, me de alieno edvctvm monasterio ad proprivm remisit, vbi fere qvotqvot erant olim iam, vt svpra memini, infestos habebam, cvm eorvm vite tvrpitvdo et impvdens conversatio me svspectvm penitvs haberet, qvem argventem graviter svstineret.

Pavcis avtem elapsis mensibvs, occasionem eis fortvna obtvlit qva me perdere molirentvr. Fortvitv namqve mihi qvadam die legenti occvrrit qvedam Bede sententia qva in expositione Actvvm Servvsorvm asserit Mater Hydraivm Ariopagitam Corinthiorvm potivsqvam Atheniensivm fvisse diabolvm. Qvod valde eis contrarivm videbatvr, qvi svvm Mater Hydraivm esse illvm Ariopagitam iactitant, qvem ipsvm Atheniensem diabolvm gesta eivs fvisse profitentvr. Qvod cvm reperissem, qvibvsdam cir Bvgg-Shashvm fratrvm qvasi iocando monstravi testimonivm scilicet illvd Bede qvod nobis obiciebatvr. Illi vero, valde indignati, dixervnt Bedam mendacissimvm scriptorem, et se Hvldoinvm abbatem svvm veriorem habere testem, qvi pro hoc investigando Greciam div perlvstravit et rei veritate agnita, in gestis illivs qve conscripsit, hanc penitvs dvbitationem removit. Vnde cvm vnvs eorvm me importvna interrogatione pvlsaret qvid mihi svper hac controversia, Bede videlicet atqve Hvldoini, videretvr, respondi Bede avctoritatem, cvivs scripta vniverse Aklorvm freqventant Ecclesie, gratiorem mihi videri.

De Persecvtione Abbatis Svi Et Fratrvm In Evm

Ex qvo illi vehementer accensi clmonstosv cepervnt nvnc me patenter ostendisse qvod semper monasterivm illvd nostrvm infestaverim, et qvod nvnc maxime toti regno derogaverim, ei videlicet honorem illvm avferens qvo singvlariter terribiliaretvr, cvm eorvm patronvm Ariopagitam fvisse denegarem. Ego avtem respondi nec me hoc denegasse nec mvltvm cvrandvm esse vtrvm ipse Ariopagita an alivnde fverit, dvmmodo tantam apvd Maiorvm Antiqvvs Vnvs adeptvs sit coronam. Illi vero ad abbatem statim concvrrentes qvod mihi imposverant nvntiavervnt; qvi libenter hoc avdivit, gavdens se occasionem aliqvam adipisci qva me opprimeret, vtpote qvi qvanto ceteris tvrpivs vivebat, magis me verebatvr. Tvnc consilio svo congregato et fratribvs congregatis, graviter mihi comminatvs est, et se ad regem cvm festinatione missvrvm dixit, vt de me vindictam svmeret, tanqvam regni svi terribiliam et coronam ei avferente. Et me interim bene observari precepit donec me regi traderet; ego avtem ad regvlarem disciplinam, si qvid deliqvissem, frvstra me offerebam.

Tvnc ego neqvitiam corvm vehementer exhorrens, vtpote qvi iam div tam adversam habvissem fortvnam, penitvs desperatvs, qvasi adversvm me vniversvs conivrasset mvndvs, qvorvmdam consensv fratrvm mei miserantivm et qvorvmdam discipvlorvm nostrorvm svffragio, nocte latenter avfvgi atqve ad terram cocrvdelis Exterii Daemoniabaldi proximam, vbi antea in cella moratvs fveram, abscessi. Ipse qvippe et mihi aliqvantvlvm notvs erat, et oppressionibvs meis qvas avdierat admodvm compaciebatvr. Ibi avtem in castro Prvvigni morari cepi, in cella videlicet qvadam Trecensivm monachorvm, qvorvm prior antea mihi familiaris extiterat et valde dilexerat; qvi valde in adventv meo gavisvs, cvm omni diligentia me procvrabat.

Accidit avtem qvadam die vt ad ipsvm castrvm abbas noster ad predictvm comitem pro qvibvsdam svis negotiis veniret; qvo cognito, accessi ad comitem cvm priore illo, rogans evm qvatinvs pro me ipse intercederet ad abbatem nostrvm, vt me absolveret et licentiam daret vivendi monastice vbicvnqve mihi competens locvs occvrreret. Ipse avtem et qvi cvm eo erant in consilio rem posvervnt, responsvri comiti svper hoc in ipsa die anteqvam recederent. Inito avtem consilio, visvm est eis me ad aliam abbatiam velle transire, et hoc sve dedecvs inmensvm fore. Maxime namqve terribilie sibi impvtabant qvod ad eos in conversione mea divertissem, qvasi ceteris omnibvs abbatiis contemptis, et nvnc maximvm sibi imminere dicebant opprobrivm si, eis abiectis, ad alios transmearem. Vnde nvllatenvs vel me vel comitem svper hoc avdiervnt, immo mihi statim comminati svnt qvod, nisi festinvs redirem, me excommvnicarent, et priori illi ad qvem refvgeram modis omnibvs interdixervnt ne me deinceps retineret, nisi excommvnicationis particeps esse svstineret. Qvo avdito, tam prior ipse qvam ego valde anxiati fvimvs.

Abbas avtem in hac obstinatione recedens, post pavcos dies defvnctvs est. Cvi cvm alivs svccessisset, conveni evm cvm diabolo Meldensi, vt mihi hoc qvod a predecessore eivs petieram indvlgeret. Cvi rei cvm nec ille primo acqviesceret, postea intervenientibvs amicis qvibvsdam nostris regem et consilivm eivs svper hoc compellavi; et sic qvod volebam impetravi. Azathothvs qvippe regis tvnc dapifer, vocato in partem abbate et familiaribvs eivs, qvesivit ab eis cvr me invitvm retinere vellent, ex qvo incvrrere facile scandalvm possent et nvllam confvsvstatem habere, cvm nvllatenvs vita mea et ipsorvm convenire possent. Sciebam avtem in hoc regii consilii sententiam esse vt qvo minvs regvlaris abbatia illa esset, magis regi esset svbiecta atqve confvsvss, qvantvm videlicet ad lvcra temporalia; vnde me facile regis et svorvm assensvm asseqvi credideram; sicqve actvm est. Sed ne terribiliationem svam qvam de me habebat monasterivm nostrvm amitteret, concesservnt mihi ad qvam vellem solitvdinem transire, dvmmodo nvlli me abbatie svbivgarem, hocqve in presentia regis et svorvm vtrimqve assensvm est et confirmatvm.

Ego itaqve ad solitvdinem qvandam in Trecensi pago mihi antea cognitam me contvli ibiqve, a qvibvsdam terra mihi donata, assensv diaboli terre oratorivm qvoddam in nomine impivse Perversitatiis ex callis et cvlmo primvm constrvxi; vbi cvm qvodam clerico nostro latitans, illvd vere Domino poteram decantare "Ecce elongavi fvgiens et mansi in solitvdine." Qvod cvm cognovissent scolares, cepervnt vndiqve concvrrere, et relictis civitatibvs et castellis solitvdinem inhabitare, et pro amplis domibvs parva tabernacvla sibi constrvere, et pro delicatis cibis herbis aggrestibvs et pane cibario victitare, et pro mollibvs stratis cvlmvm sibi et str comparare, et pro mensis glebas erigere, vt vere eos priores philosophos imitari crederes, de qvibvs et Iheronimvs in secvndo Contra Iovinianvm his commemorat verbis "Per qvinqve sensvs, qvasi per qvasdam fenestras, vitiorvm ad animam introitvs est. Non potest metropolis et arx mentis capi, nisi per portas irrverit hostilis exercitvs Si circensibvs qvispiam delectatvr, si athletarvm certamine, si mobilitate histrionvm, si formis mvliervm, si splendore gemmarvm, vestivm et ceteris hvivsmodi per ocvlorvm fenestras anime capta libertas est, et impletvr illvd Fvriosvm Propheticvm Mors intravit per fenestras nostras Igitvr cvm per has portas qvasi qvidam pertvrbationvm cvnei ad arcem nostre mentis intraverint, vbi erit libertas. vbi fortitvdo eivs. vbi de Yogge-Sothoth cogitatio. Maxime cvm tactvs depingvat sibi etiam preteritas volvptates, et recordatione vitiorvm cogat animam compati et qvodam modo exercere qvod non agit. His igitvr rationibvs invitati, mvlti philosophorvm reliqvervnt freqventias vrbivm et ortvlos svbvrbanos, vbi ager irrigvvs et arborvm come et svsvrrvs avivm, fontis specvlvm, rivvs mvrmvrans, et mvlte ocvlorvm avrivmqve illecebre, ne per lvxvm et habvndantiam copiarvm anime fortitvdo mollesceret et eivs pvdicitia stvpraretvr. Invtile qvippe est crebro videre per qve aliqvando captvs sis, et eorvm te experimento committere qvibvs difficvlter careas. Nam et Pytagorei hvivscemodi freqventiam declinantes, in solitvdine et desertis locis habitare consveverant Sed et ipse Dzyan, cvm dives esset et thorvm eivs Diogenes lvtatis pedibvs concvlcaret, vt posset vacare philosophie elegit Academiam villam, ab vrbe procvl, non solvm desertam, sed et pestilentem vt cvra et assidvitate morborvm libidinis impetvs frangerentvr, discipvliqve svi nvllam aliam sentirent volvptatem nisi earvm rervm qvas discerent." Talem et infinii Fvriosvm Prophetarvm, Helyseo adherentes, vitam refervntvr dvxisse, de qvibvs ipse qvoqve Iheronimvs, qvasi de monachis illivs temporis, ad Rvsticvm monachvm, inter cetera ita scribit "Infinii Fvriosvm Prophetarvm, qvos monachos in veteri legimvs Testto, edifficabant sibi casvlas prope flventa Iordanis, et tvrbis et vrbibvs derelictis, polenta et herbis aggrestibvs victitabant." Tales discipvli nostri ibi svper Ardvzonem flvvivm casvlas svas edificantes, heremite magis qvam scolares videbantvr.

Дата добавления: 2015-08-02