|
Читайте также: |
(бір ағаға)
Жетпістен ассаңыз да қаратаймаған,
Жан екенсіз бүйірі ортаймаған.
Алты ай қыста тұратын түсін бермей,
Қытайдың алмасындай әр таймаған.
Дәрлегендей, әдемі сақталыпсыз,
Жылыжайда өскендей бапталыпсыз.
Ойлануға жоқ дейсіз әуестігім,
Өмір сүру сырларын нақ таныпсыз.
Ой дегеннің салмағын ұққан ізгі,
Бағалаймын үлесін ұтқан сізді.
«Байқамаса, адамды ой дегенің,
Жеп қояды қарабас құрт тәрізді» -
дегеніңіз әрине, құптарлықтай,
Бірін-бірі, сөз екен мықтарлықтай.
Өзіңіз бен сөзіңіз жарасып тұр,
Қабағынан айтқызбай ұққан жұптай.
Еске түсті ежелден естігенім,
Біреулердің бұрындар өстігенін...
Негізінде, ой емес, адам жанын,
Уайым жеп қоярын естіп едім.
Бекініпсіз дегенмен нық қадамға,
(Секем алдым ойсызды құптағанға).
Сіз айтқандай, ойсыздар қартаймаса,
Он жыл артық жүрерсіз мықтағанда...
Шамам барда ойланып бағар едім,
Бықсып емес, лапылдап жанар едім.
Ойсыз өткен он жылдан, маған салса,
Ой тербеген бір жылды қалар едім.
Т Ә С І Л Қ О Й
Біреулер бар ішкі ойын жасыратын,
«Ел үшін» деп еліріп «ашынатын».
Ымыраға ылажсыз келген болып,
Асқа тойса, «ашуы» басылатын.
Әр істе де осылар алға шығар,
(сериалды кинодай жалғасы бар).
Шыңыраудың түбінен тәсіл іздеп,
Түсіретін құдыққа «қауғасы» бар.
Көптің ығын бұрады пайдасына,
Құрығың да бойламас айласына.
Мақсатына көздеген жеткендей боп,
Аңқау жұртым түседі арнасына.
Бедел жиып басқаның есебінен,
Ала жібін есеппен есе білген.
Аярлығын адалдық деп ұққандар,
Кемшілігін көрсе де, кеше білген.
Нысана ғып көздеген мақсатты анық,
(жеңісіне ішінен бек шаттанып).
Жүретіндер қаншама, қулықпенен,
Билікке де, жұртқа да жақсыаттанып,
Көздің жасын көбейтіп бұлаған жан,
Сүрінгені қиын боп, құлағаннан.
Кесірінен солардың, келеді Ел,
Тиесілі құр қалып сыбағадан.
АТТЫ МЕН ТӘТТІ
Жан екеміз, жанкешті, өмір сүйген,
Көре-көре көп істі, көңіл тйген.
Кеше ғана Сталин заманы өтті,
Айтпаса – арың,
ал, айтсаң – тілің күйген.
Сол күнді де кешірдік басымыздан,
Жау шығатын, жар емес, қасымздан.
Ауызың да, арың да күйе-күйе,
Сауысқандай сақ болдық
жасымыздан.
Шүкір, шүкір...
Бәрі де ел есінде,
Осы күннің зар едік елесіне.
Жаңа заман төлдері есіріктеу,
Пысқырмайтын боп барад көнесіне.
Көне болмай, жаңаға көшермісің?
Өткеніңді ұмытсаң – өсермісің.
Жақсы-жаман күндерін ұмытқанды,
дейді қазақ: «есі жоқ, есермісің?»
Ит те ұмытпас ыдысын ас сап берген,
Күндер өтті қорқытып, жасқап келген.
Тарих деген – тағдырдың қара жолы,
Осы күнге өзіңді бастап келген.
Шүкір, шүкір...
Тәуелсіз таңым да атты,
Қара жолда қақ болып қаным қатты...
Қара суға батырып жесем-дағы,
Еркіндік-ау, не деген наның тәтті!
***
Мәніс кетер тілден де, нақылдан да,
Қыжыр қабақ жаратпай отырғанда.
Соны ұққан қонақ та қожырайды,
Орталанған тұсында ақыл-қамба.
Не деріңді біле алмай, не жеріңді,
Өртегендей өкініш өзегіңді.
Көк езудің аузына қарауменен,
Күте-күте шаршайсың кезегіңді.
Үйренбеген бәлсіну, бұлдануды,
Кім сезеді іштегі мұңды арынды.
Жарылуға шақ қалып, амалсыздан,
Ар-иманға ілініп тұрғаныңды.
Көнбіс көңіл елпілдеп, ебелектеп,
Отырғанда бас шұлғып, бүгелектеп.
«Қыжыр қабақ» сөйлесе қиястанып,
Қол соғады ел, орнынан түрегеп кеп.
Сіздікі жөн, дұрыс деп дуылдайды,
(Жөн, терісін өздері ұғынбайды).
Көп дегенің осындай – бастап берсең,
Паравоздай арқырап, бұрылмайды.
Ежелден-ақ осы ғой көп дегенің,
Жетегімен талайдың кеткен едің.
Қыжырын да, қырсығын көре жүріп,
Сол көппенен өмірді өткеремін.
К Ө Л Е Ң К Е
Қырсоңыңнан екі елі қалмайтын,
Көлеңкеге көз қырын да салмайтын.
Пендеміз ғой...
Адал серік ол бірақ –
Адам емес, пайдасы үшін алдайтын.
Жастау кезде қызға адалмыз дегенбіз,
Сен бар жаққа жүз қарадым дегенбіз.
Сенер болсаң, басқа түгіл өзіңді,
Көлеңкеңнен қызғанамын дегенбіз.
Қорқатын ем қарны ылғи тоқтардан,
Түрім ғой ол тойынғаннан сақтанған.
Елес пе деп есте жоқта келетін,
Қорқам енді көлеңкесі жоқтардан.
Көлеңкесіз жүру қиын білгенге,
Не жетеді аз күн тірі жүргенге.
Көлеңкемен қоштасамыз біржола,
Көрге барып кіргенде...
Т Ү С
... Ой сүзіп отырғанда,
Қиялға қармақ салып.
Бақыт сол, ақын жанға –
Ілінді алтын балық.
Ақыным жолың болар –
Міне алтын, күре деді.
Қабыл боп орындалар –
Үш тілек тіле деді.
Япыр-ау, не тілесем?!
Байлықты қаласам ба?
Біреуге кетіп есем,
Ит болып таласам ба?
Жоқ әлде... сарай мақтар,
Мансапты қалайын ба?
Жағымпаз, алаяқтар,
Қаптатып маңайыма.
Жоқ әлде... Қолда балық –
Ұзақ жас тілейін бе?
Ұрпағым жолда қалып,
Шайтан боп жүрейін бе?
Болмайды... Бөлектеніп,
мен өмір сүре алмаспын.
Өзімшіл ойға көніп,
Ұрпақсыз жүре алмаспын.
Тыныштық... тыныштық деп,
айғайлап ояныппын...
Төгіп тұр бір ыстық леп,
Арайға боялып күн.
***
Уа, адамзат!
Сендер мені танымасаң, таныма,
Шүкір деймін өздеріңнің барыңа.
Ұрпағыңмен жалғастырып Өмірді,
Ғасырлардан ғасырға жет тағы да!
Мен жүрермін мына көптің бірі боп,
Адамдардың аңсап айтар сыры боп.
Ал, өлеңім өмір сүріп жатады,
Мен көрмеген тіршіліктің жыры боп.
Сенде мені танымады демеймін,
Жүрегіңді қунышқа бөлеймін.
Сен ол үшін жырымды оқы ағайын,
Жырдан басқа дүниеге кедеймін.
Дата добавления: 2015-12-07; просмотров: 144 | Нарушение авторских прав