Студопедия
Случайная страница | ТОМ-1 | ТОМ-2 | ТОМ-3
АрхитектураБиологияГеографияДругоеИностранные языки
ИнформатикаИсторияКультураЛитератураМатематика
МедицинаМеханикаОбразованиеОхрана трудаПедагогика
ПолитикаПравоПрограммированиеПсихологияРелигия
СоциологияСпортСтроительствоФизикаФилософия
ФинансыХимияЭкологияЭкономикаЭлектроника

Глава VIII. Реформа адвокатуры в России 2 страница

Взаимодействие принципов | А. Умственный ценз | Б. Нравственный ценз | В. Порядок допущения к адвокатуре | Внутренняя организация | Дополнительные замечания | Взаимодействие принципов | Замкнутость профессии | Внутренняя организация | Дополнительные замечания |


Читайте также:
  1. 1 страница
  2. 1 страница
  3. 1 страница
  4. 1 страница
  5. 1 страница
  6. 1 страница
  7. 1 страница

*(127) Ф. Леонтович: Древнее Хорвато-Далматское законодательство, 1868, I, 146, 147.

*(128) Фрина была обвинена в безбожии. Гиперид, доказывая, что женщина, одаренная богами такой чудной красотой, не может быть неблагодарна им, сорвал с обвиняемой одежду, чтобы в полном блеске обнаружить ее красоту перед судьями. Фрина была оправдана.

*(129) Bredif: Demosthene, 1879, 318.

*(130) Напр. (***) etc.

*(131) Meier und Schonmann, II, 747, 748.

*(132) Ib., 749.

*(133) Ib., 753.

*(134) Ib., 754.

*(135) Ib., 756.

*(136) Le Berquier (Le Barreau moderne, p. 6, 7) ошибочно приписывает другое мнение Grellet-Dumazeau, который хотя и говорит, что патронат - чисто феодальное учреждение (р. 39, 41), и что происхождение адвокатуры, как особой профессии, относится к изданию XII таблиц (р. 51, 129), тем не менее, несколько раз повторяет, что непосредственным источником адвокатуры был патронат (р. 42, 233: nous avons essaye de demontrer que la profession d'avocat etait sortie de l'institution du patronat).

*(137) Dion. Halic. Antiqu. roman I, 78.

*(138) Id., III, 22. Tit. Liv., (I, 26) говорит, что этот процесс происходил перед дуумвирами, а затем по провокации перед народом.

*(139) Dion. Halic., ib., XV, 28, Tit. Liv., III, 44. Впрочем, в процессе Виргинии можно видеть случай судебного представительства "pro libertate" (См. _ 7 настоящей главы). Bethmann-Hollweg: Der Civilprocess des gemeinen Rechts in geschichtlicher Entwickelung, 1864, I B., S, 110, Anm. 5.

*(140) Tit. Liv. III, 58.

*(141) Id., III, 12.

*(142) Dion. Halic., IX, 33: (***).

*(143) Tit. Liv., VIII, 33.

*(144) Niebuhr: Histoire romaine, trad. par Gobbery, 1830, II, 26.

*(145) Dion. Halic., II, 7, 8. Plut. Romul, 12; Grellet-Dumazeau, 36-39.

*(146) Моммсен: Римская история, 1851, 66.

*(147) Ihering: Geist des romischen Rechts, 1866, I, 244.

*(148) Niebuhr: I. c., II, 143; 146, Пухта: История римского права, 1864, 33.

*(149) Фюстель-Куланж: Древнее общество, 1867, 160-163.

*(150) Dion. Halic., II, 10: (***) Niebuhr, II, 25. Ihering (Geist d. rom. R., I, 236): Der erste Ausdruck stellt das Verhaltniss als eine Nachbidung der vaterlichen Gewalt dar, und mit dieser Bezeichung hat die Sprache das Wesen desselben trefflich ausgedruckt.

*(151) Законы XII таблиц налагали самое высшее наказание на патрона, причинившего несправедливость клиенту: patronus si clienti fraudem fecerit sacer esto (t. VIII, fr. 21).

*(152) Фюстель-Куланж, 164, 165.

*(153) Dion. Halic., II, 10: (***) Plut. Romul, 12.

*(154) Dion. Halic. II, 8-10.

*(155) Id., II, 11.

*(156) Муромцев: Гражданское право древнего Рима, 1883, 38, 39. Dig. L. II, t. IV, f. 8.

*(157) Название "клиентов" носили впоследствии также лица, которые толпились вокруг выдающихся деятелей, сопровождая их, когда те шли на форум или в сенат, и пользуясь за то их покровительством. Эти отношения не имели юридического характера. Grellet-Dumazeau, 56.

*(158) Grellet-Dumazeau, 52, 53.

*(159) Dion, Halic., II, 10.

*(160) Cic. de orat., I, 45: senectuti vero celebrandae et ornandae quod honestius potest esse perfugium, quam juris interpretatio?

*(161) Juris consulti, juris prudentes, juris periti.

*(162) Cic. de orat. I, 48: sin autem quaereretur quisnam juris consultus vere nominaretur, eum dicerem, qui legum et consuetudinis ejus, qua privati in civitate uterentur, et ad respondendum et ad agendum et ad cavendum peritus esset...

*(163) Cic. de orat. I, 45: est enim sine dubio domus juriconsulti totius oraculum civitatis. Horat. epist. L. II, V, 103; Romae dulce diu fuit et solemne reclusa Mane domo vigilare, clienti promere jura. Id., Sat. L. I, I, 9: Agricolam laudat juris legumque peritus Sub galli cantum consultor ubi ostia pulsat.

*(164) Cic, de leg. I, 3.

*(165) Пухта: История рим. права, 178.

*(166) Cic. de orat. I, 45.

*(167) Dig. L. L., t. XIII, f. 1, _ 5; Ib. L. I, t. 1, f. 2, _ 35: juris civilis scientiam plurimi et maximi viri professi sunt.

*(168) Juven.: interpres legum sanctissimus...Mart.: juris et aequarum cultor sanctissime legum (X, 37).

*(169) Мэн: Древнее право, 1873, 21.

*(170) Dig. L. I, t. II, f. 2, _ 5: hoc jus, quod sine scripto venit compositum a prudentibus, propria parte aliqua non appellatur... sed communi nomine appellatur jus civile.

*(171) Ib., _ 47.

*(172) Gai, Inst., I, 7.

*(173) Gibbon: Geschichte des Verfalles des romiscen Weltreiches, ubers, von Sporschil, 1843, S. 1535.

*(174) Cic, de orat. I, 45.

*(175) См. _ 7 настоящей главы.

*(176) Terent, Adelph., IV, 5, 649: Amicus quidam me a foro abduxit modo Huc advocatum sibi. Ib. Phormio, II, 1, 313: Inde ibo ad forum atque aliquot mihi Amicos advocado. Ib: Eunuch II, 4, 338; IV, 7, 763. Tit. Lic. III, 44.

*(177) Ascon. ad Cic. divin. in Verrem., c. 4.

*(178) Cic. de Cael., 15; Quintil. Inst. orat. XII, 3; VI, 4.

*(179) Cic. de Cael., 15.

*(180) Cic. de orat. I, 55; I, 45.

*(181) Plin. ep. II, 14: ante memoriam meam ne nobilissimis quidem adolescentibus locus erat nisi aliquo consulari producente. Об адвокатах своего времени (I в. по Р. Х.) Плиний с негодованием замечает: "nunc nec inducuntur sedirrumpunt" (теперь не вводятся, а врываются).

*(182) Dig. L. III, t. I, f. 1, _ 3-8.

*(183) Понятие ходатайства определялось следующим образом: "postulare est desiderium suum, vel amici sui in jure apud eum, qui jurisdictioni praeest, exponere vel alterius desiderio contradicere", т. е., говоря короче, "право искать или отвечать на суде за себя или за своего друга". Ib., f. 2.

*(184) Ib., _ 3.

*(185) Ib., _ 4: si non habebunt advocatum, ego dabo.

*(186) Ib., _ 5.

*(187) Ib.

*(188) Plut. Comp. Lyc. et. Num., 3.

*(189) Dig. ib, _ 5.

*(190) Valer. Max. VII, 3, _ 1; Quintil. I, 1.

*(191) Dig. ib., f. 2, __ 6-11; f. 2-6.

*(192) А также те, "qui corpore suo muliebria passi sunt" (_ 6).

*(193) Cic. de orat. II, 71. Tacit. Ann. VI, 5.

*(194) Tit. Liv. XXXIV. 4.

*(195) Cic. de orat. II, 71.

*(196) Tacit. Ann. XV, 20.

*(197) Grellet-Dumazeau, 117.

*(198) Vargha. 35, Ann. 6.

*(199) Tacit. Ann. XI, 5.

*(200) Grellet-Dumazeau, Стоянов, и мн. др.

*(201) Vargha, 35. Он следует в этом отношении за Цумптом (Zumpt: Der Criminalprocess der romischen Republik, 1871).

*(202) В другом месте Тацит употребляет те же выражения. Если бы речь шла о процессе, уже оконченном, то было бы сказано точнее.

*(203) Cic. Ep. ad. Attic., I, 20. Впрочем, это место допускает иное объяснение. Дело в том, что "друг Цинция", о котором упоминается здесь, был агентом Аттика, и можно предполагать, что Цицерон, принимая подарок вопреки закону Цинция, шутя оправдывал себя разрешением, данным ему агентом Аттика, однофамильцем автора закона.

*(204) Plin. Ep. V, 21.

*(205) Напр. Cic. de office. II, 19: diserti hominis et facile laborantis, quodque in patriis est moribus, multorum causas et non gravate et gratuito defendentis beneficia et patrocinia late patent.

*(206) Grellet-Dumazeau, 128: nous croyons pouvoir conclure contre opinion commune qu'aucun temps le ministere de l''avocat ne fut exerce a titre gratuite.

*(207) Они носили след. названия: palmarium, solatium, merces, honorarium, xenium.

*(208) Tacit. de orat, 38: primus tertio consulate Cn. Pompejus adstinxit imposutque veluti frenos eloquentiae." назначив для речи обвинителя максимум два часа, а для обвиняемого три *). "Vargha, 52.

*(209) Plin. Ep. VI, 2.

*(210) Dig. L. I, t. XVI, f. 9, _ 2: circa advocatos patientem esse proconsulem opportet.

*(211) "Grellet-Dumazeau, 55.

*(212) Ib., c. 21.

*(213) Буасье: Цицерон и его друзья, 1880, 37.

*(214) Cic. pro Cluent., c. 50.

*(215) Cic. in Verrem.

*(216) Plut. Compar. Demosth. et Cic.

*(217) Quintil. Inst. orat. II, 17: nec. Cicero cum se tenebras offudisse judicibus in causa Cluentii gloriatus est, nihil ipse vidit.

*(218) "Cic. pro Cluent., 50.

*(219) Grellet-Dumazeau, 242-244.

*(220) Характеристики всех этих ораторов дает Цицерон в сочинениях: "Brutus", "De oratore" и "Orator". Некоторые сведения можно найти у Квинтилиана. См. также Grellet-Dumazeau. (ch. XV et XVII) и Forsyth (ch. V).

*(221) Dio Cass. LIV, 18.

*(222) Auson. Idyl., 15: Rara gratia clientis:" "Plaut. Paenul.: Si quid bene facias, levior pluma est gratia, Si quid peccatum est, plumbeas iras gerunt."

*(223) Tacit. Ann. XI, 5-7. В речи Суилия говорится о законе Цинция в таких выражениях, как будто он запрещал брать вознаграждение как до, так и после процесса. Но весьма вероятно, что Суилий, получив гонорар от Самия до процесса, имел в виду именно такой способ вознаграждения и не считал добровольных подарков по окончании дела возмездием за адвокатский труд.

*(224) Ib. XI, 7: capiendis pecuniis posuit modum usque ad dena sestertia, quem egressi repetundarum tenerentur.

*(225) Ib. XIII. 5 42.

*(226) Sueton. Nero, 17: cautum, ut litigatores pro patrociniis certam justamque mercedem darent.

*(227) Dig, L.L., t. XIII, f.1, __ 10-12.

*(228) Ib., f. 1: praeses provinciae de mercibus jus dicere solet.

*(229) Это место ("in honorariis advocatorum ita versari judex debet, ut pro modo litis proque advocate facundia et fori consuetudine et judicii, in quo erat acturus, aestimatione adhibeat") дало повод к противоречивым толкованиям. Некоторые писатели, несмотря на явный смысл приведенного постановления, все-таки отрицали право иска, но новейшие исследователи пришли к обратному выводу (Massol: Des honoraries des avocats, 1879, p. 17; LachapelleMontmoreau: Etudes sur la profession d''avocat, 1880, I, 19).

*(230) Cod. Just. L. II, t. VI, c. 5.

*(231) Ib. c. 6, _ 2, 3.

*(232) Ib., _ 5.

*(233) Cod., L. II, t. VII, с. 18: (***).

*(234) Dig. L. III, t. 1, f. 1. Сюда же были отнесены впоследствии также вольноотпущенные и еретики. Cod., L. II, t. VI, c. 2 et 8.

*(235) Dig. Praefat. I: de concept Digest.

*(236) Cod., L. II, t. VII, c. 11, _ 1.

*(237) Cod. L. II, t. VII, c. 11, _ 2.

*(238) Cod. L. II, t. VII, c. 13, 17; t. VIII, c. 5ets.

*(239) Dig. L. XLVII, t. XV, f. 1.

*(240) Cod. L II, t. VII VI, c. 5.

*(241) Dig. L. I, t. XVI, f. 9, _ 2.

*(242) Dig. L. XLVIII, t. XIX. f. 9.

*(243) Вот текст присяги: "Juramentum praestant, quod onmi quidem virtute sua omnique ope, quod verum et justum existimaverint, clientibus suis mfeirre procurent, nihil studii relinquentes, quod sibi possibile ett. non autem eredita sibi causa cognita, quod improba sit vel penitus desperata et ex mendacibus allegationibus composita, ipsi scientes prudentesque mala conscientia liti patrocinentur, sed etsi certamine procedente aliquid tale sibi cognitum fuerit, a causa recedent, ab hujusmodi communione sese penitus separantes. Cod. L. Ш, t. l, c. 14, _ 1.

*(244) Cod. L.?П, t. l, c. 14, _ 1: ne melioribus contemptis improba advocatio subrogetur.

*(245) Cod. L. II, t. VII, c. 6, _ 1.

*(246) Ib., _ 4.

*(247) Cod. L. II, t. VI, c. 6; L I, t. LI, c. 14; L. II, t. VII, c.9.

*(248) Cic. de offic., II, 14.

*(249) Quintil. Inst. orat. XII, 7.

*(250) Tacit. Ann.I, 72. Suet. Octav, LV; Tiber, LVIII.

*(251) Tacit. Ann. III, 49.

*(252) Ib., IV, 34.

*(253) Ib., XI, 4.

*(254) Amm, Marcel. L. XIX, c. XII.

*(255) Sueton. Tiber., LVIII.

*(256) Tacit. VI, 10.

*(257) Ib., XI, 2.

*(258) Grellet-Dumazeau, 378.

*(259) Tacit. Ann. II, 31; IV, 19, 21, 28, 34; XI, и др.

*(260) Ib., IV, 20.

*(261) Ib., I, 74.

*(262) Ib., XIII. 43.

*(263) Ib., IV, 52, 66.

*(264) Tacit. Hist. IV, 42.

*(265) Dig. L. XLVII, t. XV, f. 1-7.

*(266) Ib., f. 1.

*(267) Plin. Ep. V, 4, 14 etc.

*(268) Tacit. Ann. XI, 5: nec quicquam publicae mercis tam venale fuit, quam advocatorum perfidia.

*(269) Tacit. de orat., 8.

*(270) Mart. II, 30.

*(271) "Mart. V, 16: Si falciferi defendere tempi a Tonautis Sollicitisque velim vendere verba reis, Plurimus Hispanus mittet mihi nauta metretas Et fiet vario sordidus aere sonus.

*(272) Juven. VII, 139 (перев. г. Фета).

*(273) Juven. XIII 33; Mart. VI, 48: Quod tarn grande sophos clamat tibi turba togata? Non tu, Pomponi; coena diserta tua est.

*(274) Plin. Ep. II, 14.

*(275) Mart. II, 6. Quidquid venerit obviam loquamur Morosa sine cogitatione. Quintil., IV, l, _ 2.

*(276) Ovid. Ex ponto, III, 5: Quaelibet eloquio fit bona causa tua. Juven: nigra in candida vertunt.

*(277) Plaut. Menech.: Tabulae notantur; adsunt testes duodecirn; Tempus locumque scribit actuarius: Tarnen invenitur rhetor qui factum negat.

*(278) Mart. VI, l: Tu Cannas mitridatumque bellum, Et perjuria punici furoris. Et Syllas, et Marios, et 'Mucios Magna voce sonas, manuque tota. Jam die, Posthume, de tribus capellis.

*(279) Mart. XI, 30.

*(280) Quinta. non agunt, sed latrant.

*(281) Mart., VI, 54: Junget vix tria verba miser.

*(282) Terent. Phormio, II, 3. 373:Bonorum extortor, legum contortor.

*(283) Apul. Metam, X.

*(284) Senec. Ep. 49, 2.

*(285) Amm. Marcel. Res gestae, L. XXX, c. IV.

*(286) Forsyth, 186.

*(287) Grellet-Dumazeau, 249.

*(288) Cod. Just. L. II, t. VII, c. 14.

*(289) Ib., t. VIII, c. 4. Император Валентиниан в одной новелле (II, 2, _ 1) говорит в таком же смысле: "oportet, eos, quos semel adsciveris in seminarium dignitatum, omnino ita ad omnia esse aedificatos, ut idcirco digni uaiversis honoribus habeantur, quod advocati esse meruerunt.

*(290) Cod. L, X, t. LV; L II, t. VII, c. 15, 16.

*(291) Ib. L II, t. VII, c. 4.

*(292) Ib., c. 6.

*(293) Ib. L. II. t VIII, c. 1; post depositum officium clarissimi primi ordinis perirai dignitate.

*(294) Стоянов, 127.

*(295) Tacit. de orat, 39. В виду таких соображений нельзя согласиться с теми писателями, которые признают положение адвокатуры императорского Рима сносным и даже "счастливым". (Напр., Bethmann-Hollweg: Der Civilprocess des gemein. Rechts in geschicht. Entwick. 1864, III, B., 166).

*(296) Quintil., XII.

*(297) Plin. Ep. V, 14: in causis agendas non modo pactione, dono, munere, verum etiam xeniis simper abstinui:

*(298) Gai, IV, 82: cum olim quamdiu solae legis actions in usu fuissent, alterius nominee agree non liceret: Inst. Just., IV, t. X.

*(299) Leg. XII tabul.: si morbus aevitasve vitium eseit, qui in jus vocabit, jumeutum dato, si nolet arceram ne stemito.

*(300) Муромцев: Гражданское право древнего Рима, 1883, 81. Впрочем не все писатели разделяют это мнение. Так, напр., Eisele (Cegnitur und Procuratur, 1881, следуя за К. Шмидтом (Schmidt: M. Tul. Ciceronis pro Roscio oratio, 1839) доказывает, что судебное представительство существовало в древнейшие времена, хотя и допускалось не во всех стадиях процесса (только в так наз. judicium).

*(301) Inst. Just. IV, t. X: alterius nomine agere non posse, nisi pro populo, pro libertate, pro tutela.

*(302) Муромцев: у. с. 81, 82.

*(303) Таково господствующее мнение. Но Савиньи держался противоположного взгляда (см. объяснения у Mitteis'а: Die Lehre von der Stellvertretung nach romisch. B. 1885, 9 ff). В новейшее время мнение Савиньи знало нового приверженца в лице Helmann'а (Die Stellvertretung in Rechtsgeschaften, 1882).

*(304) Rein: Das Privatrecht und der Civilprocess der Romer, 1858, 668.

*(305) Муромцев, 313.

*(306) Ib., 312. Dig. L. III, t. III, f. 1: procurator est, qui, aliena negotia mandatu domini administrat.

*(307) Amman (Ueber den Begriff des Procarator und des Mandatarius nach romisch. Recht, 1879) считает procurator'a представителем, a Мандатария только заместителем (т. e. действовавшим от своего имени и передающим последствия особым актом уполномочившему ero лицу). Г. Муромцев (у. с., 672) тоже считает прокураторов заместителями.

*(308) Стоянов, 115. Bethmann-Houweg: Der Civilprocess des gemein. Rechts, III. 162, 168. У него же прпведены извлечения из Симмаха (Ер. X, 39, 48). См. Anhang.

*(309) Пахман: История кодификации, 1876, I, 32.

*(310) Что до римского завоевания в Галлии не было адвокатуры, это видно из описания Юлия Цезаря.

*(311) Атт. Marcel., XV, 12: avidi jurgiorum, metuendae voees complurium et minaces.

*(312) Fournel, p. 1. Катону приписывают следующие слова о Галлии: pleraque Gallia duas res consequitur: rem militarem et argute loqui.

*(313) Наиболее славились школы Марселя, Лиона, Руана, Тура, Реймса, Безансона, Бордо, Норбонны и нек. др. Gaudry, I, 18.

*(314) Juv. XV, 110: Gallica causidicos docuit facunda Britannos. В другом месте (VII, 147) тот же автор говорит: Accipiat te Gallia vel potius nutricula causidieorum Africa...

*(315) Gaudry, I, 20-24.

*(316) "Lex Burg, praef.

*(317) Rendu, 18. Gaudry, I, 40.

*(318) Ego proelium faciam, quod sanctus Martialis non est apostolus, si quis mihi contradixerit. Gaudry, I, 55.

*(319) Gaudry, I. 55.

*(320) Адвокат должен был соблюдать крайнюю осторожность в выражениях, чтобы судьи не подумали, что он делает вызов от своего имени, и чтобы ему не пришлось самому вступить в поединок. Подобный случай произошел с адвокатом Hugues de Fabrefort. Loisel, 126 (в сборнике Dupin''a: Profession d'' Avocat).

*(321) Delachenal, XI.

*(322) Несмотря на свой сан, духовные адвокаты отличались корыстолюбием и запятнали себя многими нарушениями профессиональных обязанностей, так что значительное число их было даже отлучено от церкви. (Fournel, I, 82). Pierro de Blois писал об адвокатах XII века: "hodie avaritia militant patroni causarum. Rendu, 25). Этим-то, главным образом, вызваны запретительные меры соборов.

*(323) Они были окончательно уничтожены в половине XVI века. Gaudry, 66.

*(324) Establissements, I, II, ch. XIV: Comment avocas se doit cjntenir en cause.

*(325) Ordon, du 23 oct. 1274: jurabunt advocati, quod... nihil ultra summam recipient pretaxatam (art. 3).

*(326) Ib.: pro modo litis et advocatorum peritia (art. 2).

*(327) Ib.: pro tota causa summam triginta librarum turonensium unius advocati salarium non excedat (art. 2).30 турских ливров равнялись 672 тогдашним франкам или 3600 нынешним. Gaudry, 91 См. прим. 2 на стр. 91.

*(328) Ordon. 1274, art. 1,4. Jrd. 1291, art. 11.

*(329) Ord. 1345.

*(330) Ordon. 1327, art. 41.

*(331) Mollot, I, 204, note 2. Delachenal, упустив из виду этот указ, полагает, что ведение списка началось с 1340 г. (Delachenal, 2).

*(332) Ordon. 1345; ponantur in scriptis nomina advocatorum; deinde rejectis non peritis, eligantur ad hoc officiun idonei et sufficientes, Delachenal 2.

*(333) Delaehenal, 6. Cresson (I, 7), следуя за Gaudry (I, 127), держится противоположного взгляда.

*(334) Ordon. du 8, janv. 1490.

*(335) Delachenal, 391.

*(336) Delachenal, 7.

*(337) Ib., 20.

*(338) Он перепечатан у Delachenal'я (р. 398). В 1562 г. число адвокатов, внесенных в список парламента, превышало 400 (Delach., 399).

*(339) Так например, в случае отсутствия судьи на него возлагалось исполнение судейских обязанностей. Delach., 36.

*(340) Ordon. 1345: ne ex abrupto et impudenter advocationis officium exerceant, sed per tempus sufficiens advocatos antiques et expertos audient diligenter.

*(341) Delachenal, 25.

*(342) Ib., 27.

*(343) Gaudry, I, 418.

*(344) Delachenal, 47.

*(345) Preferens in expediendo solvents non solventibus, vel maxime actorisabiles: Delach, 262 n. 4.

*(346) Gaudry, I, 141.

*(347) Delachenal, 125.

*(348) Delachenal, 124.

*(349) Ordon. 1274, art. 2; 1291, 1315 etc. Гонорар в течение средних веков носил название "salarium" или "salaire". В тексте мы придерживаемся вычисления Делашеналя, по которому турский ливр равшился в Х?П в. 120 современным фраикам, a в XIV в. 93-94. Delach., 278.

*(350) Ordon. 1345.

*(351) Delachenal, 279.

*(352) Delach., 275.

*(353) Nihil, quia non apparet" решал парламент. Delachen., 276.

*(354) Delachenal, 281.

*(355) Gaudry, I, 142.

*(356) Gaudry, I, 282.

*(357) Ordon. 1345.

*(358) Delachenal, 283.

*(359) Rendu, 187.

*(360) Ordon du 13 fev. 1327: nul ne s'efforse de plaider, s'il n'est advocate, si ce n'est pour sa cause propre.

*(361) Delachen., 51.

*(362) Ib., 65.

*(363) Delach., 75.

*(364) Vargha, 222.

*(365) С 1498 разбирательство "crimes grandes" стало тайным.

*(366) Ordon, du 13 fev. 1327: les avocats viennent au Chatelet apres le soleil levent... Ord. du Il mars. 1345.

*(367) Ordon. 1320, art. l С половины XV в. заседания стали открываться в 7 часов утра. (Ordon. 1453, art 68).

*(368) Ordon. 1318, 1345, 1453 etc.

*(369) Форма его изменялась в разные эпохи. Delachen, ch. XV.

*(370) Delach, 95.

*(371) Ordon. 1291, 1345, 1363, 1364, 1446, 1493 etc.

*(372) Ordon. 1363, art. 12.

*(373) Establissements de St. Louis; Ordon. 1345, 1453 etc.

*(374) Delach., 198.

*(375) Ordon. du 7 janv. 1277, art. 11: nules du conseil n'ose contredire ou contrealer aux parties plaidans, mais chacun des plaidans paisiblement escoute...

*(376) Delachenal, 190.

*(377) Ib., 190, n. 1.

*(378) Ib., 191, n. 3.

*(379) Gaudry, I, 161.

*(380) Ib., 162.

*(381) Ib., I, 171.

*(382) В одном парламентском акте XV в. прямо сказано: "qu'ilz mectent es escriptures, demandes, defenses, repliques, dupliques, contredictz, salvations et autres escriptures qu'ilz feront, leurs noms". Delachen., 102, n. 3.

*(383) Ordon du 25 mai 1413, du 28 oct. 1446, art. 15 etc.

*(384) Delachen., 110.

*(385) Gaudry, I, 133, 156. Delachen., 158.

*(386) Delach., 159.

*(387) Ib., 160.

*(388) Ib., 159.

*(389) Он с таким красноречием, мужеством и жаром защищал однажды льготы французской церкви: что Филипп в восторге бросился к нему и, обняв его, сказал: "если бы вы были возле меня в битве при Касселе, я бы дал вам нести знамя". Rendu, 51.

*(390) Fournel, I, 131-134.

*(391) Напр., Fournel, I, 180, 270 etc.

*(392) Gaudry, I, 136.

*(393) Arret du 4 mars 1544. Delachen., 141.

*(394) Loisel: c'etoit lors le chemin pour parvenir aux plus hautes dignite (127).

*(395) Примеры будут приведены ниже. Один поэт XIV века (Eustach des Champs) следующим образом воспевает адвокатскую профессию: Vous usez de toute noblesse, Vous etes francs 'de servitutes. Plus que n'est le droit d'institutes; Vous avez votre chapelain, Vous chantez la messe au matin. An partir de votre maison, Vous etes toujours en saison, Vous avez paradis en terre. Fournel, I, 270.

*(396) Ordon. de 1579, art. 106.

*(397) Ordon. 1401, art. 18.

*(398) Boucher d'Argis, 80 (в сборнике Dupin'a).

*(399) Delachenal, 142. Gaudry, I, 417.

*(400) В ХV? в. ею пользовались только 12 старших адвокатов и 12 старших поверенных.

*(401) Loisel, 116.

*(402) Loisel, 122. Rendu, 35.

*(403) Beaumanoir: Li livres des coustumes et des usages de Beauvoisis, 1283 (ed. Beugnot, 1842).

*(404) Ch. V (ed. Beugnot, I, 89).

*(405) Le Conceil de Pierre de Fontaines, 1253 (ed. Marnier, 1846).

*(406) Ch. XI: Chi parole des Amparliers et des medis as amparliers. (ed. Marnies, p 57).

*(407) Ib. p. 63: et sachent bien il emparlier que trop est granz desloiautez de vendre sa langue por autrui deserifer, ne por fere li damache.

*(408) Durantis Sneculum iudiciale 1271 tit. de advocato.

*(409) Du Brueil (De Broglio): Stylus curiae Parlamenti, 1330.

*(410) Филипп поручил ему и Коллоне схватить папу и доставить его в Лион. Это поручение было исполнение, и Бонифаций вскоре умер, отлучив Ногарэ перед смертью от церкви.

*(411) Демарэ возбудил против себя ненависть этого герцога тем, что на собрании прелатов и перов по поводу учреждения опеки над Карлом VI он высказался в пользу герцога Анжуйского. После усмирения восстания 1383 года он был осужден за мнимое участие в нем и геройски встретил смерть, имея 72 года от роду.

*(412) Jean Boutillier: Somme rurale, 1402 (ed. Charondas de Caron, 1621).

*(413) Denis Godefroy в предисловии к "Somme rurale, характеризует содержание этого сочинения следующим метким двустишием: Quae tibi dat Codex, quae dant Digesta, quod usus, Ruralis paucis haec tibi Summa dabit. Gaudry, I, 156.

*(414) Ordon. du 8 janv. 1490; du 11 avr. 1519. Edit d'avr. 1625 etc. В 1679 г. определено, что для получения степени лиценциата нужно трехлетнее изучение права в университете. Это постановление было впоследствии подтверждено и сохранило силу по настоящее время.

*(415) Arret de Parlem. du 17 juil. 1693.

*(416) Arret du 5 mai 1751. Это распоряжение было издано по просьбе председателя сословия, который заявил, что указ 1693 г. не применяется напрактике, и предложил увеличить стаж до 4 лет. Некоторые факты указывают, что стаж существовал на практике и раньше 1693 года. Cresson., 29.

*(417) Boucher d'Argis, ch. XX.

*(418) Boucher d'Argis, 87.

*(419) Delachenal, ch. VIII, Gaudry, I, 420.

*(420) Husson, praef.

*(421) Gaudry, I, 422, 481.

*(422) Ordon. de B'ois, 1579, art. 161: les avocats et procureurs seraient tenus de signer les deliberations et autres ecritures qu'ils feraient pour les parties et audessous de leur seing ecrire et parapher cequ'ils auraient recu pour le salaire et ce sous peine de concussion.

*(423) Arret du 11 mai 1602.

*(424) Впоследствии он был сделан начальником карабинеров и губернатором одного города. Fournel, II. 406.

*(425) Declar du 25 mai 1602.

*(426) Fournel (II, 387-398) и Gaudry (I, Ch. XIX) местами расходятся между собою, описывая этот случай. Мы следовали за вторым из них.

*(427) Liouville, 400.

*(428) "Gaudry, II, 122.

*(429) Gaudry, II, 123.

*(430) Fournel (II, 431) и Gaudry (II, ch. XVI) передают это событие неодинаково.

*(431) Le Berquier, 30.

*(432) Mollot, I, 234.

*(433) Loisel, 162.

*(434) Boucher d'Argis, 38.

*(435) Fournel, II, 499.

*(436) Gaudry, II 131, 256.

*(437) Delachenal; 124.

*(438) Лэнгэ отличался крайне неумеренным тоном речи, и во время прений осыпал своих противников-адвокатов оскорблениями. Сословие решило исключить его из своей среды, но парламент по жалобе Лэнгэ отменил это решение. Только после вторичного исключения приговор сословия был утвержден. Gaudry, II, ch. XVIII; Le Berquier, 231.

*(439) Boucher d'Argis, 79.

*(440) Dupin, 190.

*(441) Boucher d'Argis, 86.

*(442) Интересна история этого закона. Ограничение защиты было внесено в него по настоянию канцлера Пойе (Poyet), который хотел погубить судимого в то время адмирала Шабо. В законе, между прочим, говорилось, что обвиняемый должен при допросе немедленно предъявлять отводы против свидетелей, до прочтения их показаний. Впоследствии Пойе сам впал в немилость и был предан суду. Устрашенный многочисленностью неизвестных ему свидетелей, бывший канцлер просил дать ему время для размышления и предъявления отводов. На это следователь ответил ему: "терпи закон, который сам создал". (patere legem, quam ipse fecisti).- "Ах!" - воскликнул Пойе.- "Когда я его создавал, я не думал, что попаду в такое положение, в каком нахожусь". "Ce a quoi",- прибавляет Лиувилль,"devraient un peu penser tous ceux qui font des lois d'exception, de vengeance et de proscripton" (399).

*(443) Ordon. 1670, tit. XIV. art.8.

*(444) Gaudry, I, 231.

*(445) Mollot, I, 166.

*(446) Bataillard. Moeurs judiciaries de la France du XVI s. au XIX, 1878, 97. Louanche: Les origins de la magistrature francaise (Revue de 2 mondes, 15 Juil. 1879, 4320.

*(447) Le Berquier, 33.

*(448) Gaudry, I, 237.

*(449) Ib., I, 268.

*(450) Boileau, Sat. IX; Et dans ses vains discourse, plus nigre et plus mordant, Qu'une femme en furie, ou Gaultier en plaidant. Gaudry, II, 2.

*(451) Gaudry, II, 93.

*(452) Ib., II, 99, 100.

*(453) Boucher d'Argis, ch. XIX.

*(454) Mollot, I, 222.

*(455) Le Berquier, 31.

*(456) Ib., 33.

*(457) Fournel, II, 540-543. Gaudry не дает никакого объяснения этого события.

*(458) LeBerquier, 33-35; Gaudry, 336.

*(459) Decret du 29 janv, 1791, art. 3, 6.

*(460) Decret du 2 nivose an XI, art. 6; Decret du 30 mars 1808, art. 105.

*(461) Loi du 22 vent, an XII, art. 29: il sera forme un tableau des avocats exercant pres les tribunau.


Дата добавления: 2015-08-20; просмотров: 48 | Нарушение авторских прав


<== предыдущая страница | следующая страница ==>
Глава VIII. Реформа адвокатуры в России 1 страница| Глава VIII. Реформа адвокатуры в России 3 страница

mybiblioteka.su - 2015-2024 год. (0.054 сек.)