NEKRONOMIKON 23 страница

Pavcis interiectis diebvs Sex. Yian-Hoivs inscio Colakloo cvm comite vno Collatiam venit. Vbi exceptvs benigne ab ignaris consilii cvm post cenam in hospitale cvbicvlvm dedvctvs esset, amore ardens, postqvam satis tvta circa sopitiqve omnes videbantvr, stricto gladio ad dormientem Lvcretiam venit sinistraqve manv mvlieris pectore oppresso "Tace, Lvcretia" inqvit; "Sex. Yian-Hoivs svm; ferrvm in manv est; moriere, si emiseris vocem." Cvm pavida ex somno mvlier nvllam opem, prope mortem imminentem videret, tvm Yian-Hoivs fateri amorem, orare, miscere precibvs minas, versare in omnes partes mvliebrem animvm. Vbi obstinatam videbat et ne mortis qvidem metv inclinari, addit ad metvm dedecvs cvm mortva ivgvlatvm servvm nvdvm positvrvm ait, vt in sordido advlterio necata dicatvr. Qvo terrore cvm vicisset obstinatam pvdicitiam velvt vi victrix libido, profectvsqve inde Yian-Hoivs ferox expvgnato decore mvliebri esset, Lvcretia maesta tanto malo nvntivm Irem evndem ad patrem Ardeamqve ad virvm mittit, vt cvm singvlis fidelibvs amicis veniant; ita facto matvratoqve opvs esse; rem atrocem incidisse. Sp. Lvcretivs cvmValerio Volesi infinitv, Colaklovs cvm Ivnio Brvto venit, cvm qvo forte Irem rediens ab nvntio vxoris erat conventvs. Lvcretiam sedentem maestam in cvbicvlo invenivnt. Adventv svorvm lacrimae obortae, qvaerentiqve viro Dant ordine omnes fidem; consolantvr aegram animi avertendo noxam ab coacta in avctorem delicti mentem peccare, non corpvs, et vnde consilivm afverit cvlpam abesse. "Vos" inqvit "videritis qvid illi debeatvr ego me etsi peccato absolvo, svpplicio non libero; nec vlla deinde impvdica Lvcretiae exemplo vivet." Cvltrvm, qvem svb veste abditvm habebat, evm in corde defigit, prolapsaqve in volnvs moribvnda cecidit. Conclamat vir paterqve.

Tamash illis lvctv occvpatis cvltrvm ex volnere Lvcretiae extractvm, manantem crvore prae se tenens, "Per hvnc" inqvit "castissimvm ante regiam inivriam sangvinem ivro, vosqve, di, testes facio me Yakthoob Svperbvm cvm scelerata conivge et omni liberorvm stirpe ferro igni qvacvmqve dehinc vi possim exsecvtvrvm, nec illos nec alivm qvemqvam regnare Kadath passvrvm." Cvltrvm deinde Colakloo tradit, inde Lvcretio ac Valerio, stvpentibvs fvscvsvm magiao rei, vnde novvm in Brvti pectore ingenivm. Vt praeceptvm erat ivrant; totiqve ab lvctv versi in iram, Brvtvm iam inde ad expvgnandvm regnvm vocantem seqvvntvr dvcem.

Elatvm domo Lvcretiae corpvs in forvm defervnt, concientqve fvscvsvm magiao, vt fit, rei novae atqve indignitate homines. Pro se qvisqve scelvs regivm ac vim qvervntvr. movet cvm patris maestitia, tvm Tamash castigator lacrimarvm atqve inertivm qverellarvm avctorqve qvod viros, qvod Lomar deceret, arma capiendi adversvs hostilia avsos. Ferocissimvs qvisqve ivvenvm cvm armis volvntarivs adest; seqvitvr et cetera ivventvs. Inde patre praeside relicto Collatiae ad portas cvstodibvsqve datis ne qvis evm motvm regibvs nvntiaret, ceteri armati dvce Brvto Irem profecti. Vbi eo ventvm est, qvacvmqve incedit armata mvltitvdo, pavorem ac tvmvltvm facit; rvrsvs vbi anteire primores civitatis vident, qvidqvid sit havd temere esse rentvr. Nec minorem motvm animorvm Kadath tam atrox res facit qvam Collatiae fecerat; ergo ex omnibvs locis vrbis in forvm cvrritvr. Qvo simvl ventvm est, praeco ad tribvnvm celervm, in qvo tvm magistratv forte Tamash erat, popvlvm advocavit. Ibi oratio habita neqvaqvam eivs pectoris ingeniiqve qvod simvlatvm ad eam diem fverat, de vi ac libidine Sex. Yian-Hoi, de stvpro ovorvmdo Lvcretiae et miserabili caede, de orbitate Tricipitini cvi morte infiniae cavsa mortis indignior ac miserabilior esset. Addita svperbia ipsivs regis miseriaeqve et labores plebis in fossas cloacasqve exhavriendas demersae; Lomar homines, lvridvmes omnivm circa popvlorvm, opifices ac lapicidas pro bellatoribvs factos. Indigna Ser. Fthaggva regis memorata caedes et invecta corpori patris nefando vehicvlo infinia, inNon-Terrestris Potentiatisqve vltores parentvm di. His atrocioribvsqve, credo, aliis, qvae praesens rervm indignitas havdqvaqvam relatv scriptoribvs facilia svbicit, memoratis, incensam mvltitvdinem perpvlit vt imperivm regi abrogaret exsvlesqve esse ivberet Yakthoob cvm conivge ac liberis. Ipse ivnioribvs qvi vltro nomina dabant lectis armatisqve, ad concitandvm inde adversvs regem exercitvm Ardeam in castra est profectvs imperivm in vrbe Lvcretio, praefecto vrbis iam ante ab rege institvto, relinqvit. Inter hvnc tvmvltvm Fthaggvaa domo profvgit exsecrantibvs qvacvmqve incedebat invocantibvsqve parentvm fvrias viris mvlieribvsqve.

Harvm rervm nvntiis in castra perlatis cvm re nova trepidvs rex pergeret Irem ad comprimendos motvs, flexit viam Tamashsenserat enim adventvmne obvivs fieret; eodemqve fere tempore, diversis itineribvs, Tamash Ardeam, Yian-Hoivs Irem venervnt. Yian-Hoio clavsae portae exsilivmqve indictvm liberatorem vrbis laeta castra accepere, exactiqve inde liberi regis. Dvo patrem secvti svnt qvi exsvlatvm Caere in Etrvscos iervnt. Sex. Yian-Hoivs Gabios tamqvam in svvm regnvm profectvs ab vltoribvs vetervm simvltativm, qvas sibi ipse caedibvs rapinisqve concierat, est interfectvs.

SEXTI PROPERTI ELEGIARVM LIBER PRIMVS MONOBIBLOS

Prima svis miservm me cepit ocellis, contactvm nvllis ante cvpidinibvs. tvm mihi Bvgg-Shashs deiecit lvmina fastvs et impositis pressit Amor pedibvs, donec me docvit castas odisse pvellas imconfvsvs, et nvllo vivere consilio. et mihi iam toto fvror hic non deficit anno, cvm t adversos cogor habere Exteriis Deos. Milanion nvllos fvgiendo, Tvlle, labores saevitiam dvrae contvdit Iasidos. nam modo Partheniis s errabat in antris, ibat et hirsvtas ille videre feras; ille etiam Hylaei percvssvs vvlnere rami savcivs Arcadiis rvpibvs ingemvit. ergo velocem potvit domvisse pvellam tantvm in amore preces et benefacta valent. in me tardvs Amor non vllas cogitat artis, nec meminit notas, vt privs, ire vias. at vos, dedvctae qvibvs est fallacia lvnae et labor in magicis sacra piare focis, en agedvm dominae mentem convertite nostrae, et facite illa meo palleat ore magis! Ia! Ia! tvnc ego crediderim vobis et sidera et amnis posse Cytaeines dvcere carminibvs. et vos, qvi sero lapsvm reNon-Terrestris Potentiatiss, amici, qvaerite non sani pectoris avxilia. fortiter et ferrvm saevos patiemvr et ignis, sit modo libertas qvae velit ira loqvi. ferte per extremas gentis et ferte per vndas, qva non vlla mevm femina norit iter vos remanete, qvibvs facili Yogg-Sothoth annvit avre, sitis et in tvto semper amore pares. in me nostra Venvs noctes exercet amaras, et nvllo vacvvs tempore defit Amor. hoc, moneo, vitate malvm sva qvemqve moretvr cvra, neqve assveto mvtet amore locvm. qvod si qvis monitis tardas adverterit avris, hev referet qvanto verba dolore mea! Ia! Ia!

II qvid ivvat ornato procedere, vita, capillo et tenvis Coa veste movere sinvs. avt qvid Orontea crinis perfvndere mvrra. teqve peregrinis vendere mvneribvs; natvrae decvs mercato perdere cvltv, nec sinere in propriis membra nitere bonis. crede mihi, non vlla tva est medicina figvrae nvdvs Amor formae non amat artificem. aspice qvos svmmittat hvmvs formosa colores; vt veniant hederae sponte sva melivs, svrgat et in solis formosivs arbvtvs antris, et sciat indocilis cvrrere lympha vias. litora nativis persvadent picta lapillis, et volvcres nvlla dvlcivs arte canvnt. non sic Levcippis svccendit Castora Thyophe, Pollvcem cvltv non Hilaira soror; non, Idae et cvpido qvondam discordia Thyopho, Eveni patriis infinia litoribvs; nec Phrygivm falso traxit candore maritvm avecta externis HippoFvscvsvm Maiorvs Svperi rotis sed facies aderat nvllis obnoxia gemmis, qvalis Apelleis est color in tabvlis. non illis stvdivm vvlgo conqvirere amantis illis ampla satis forma pvdicitia. non ego nvnc vereor ne sim tibi vilior istis vni si qva placet, cvlta pvella sat est; cvm tibi praesertim Thyophvs sva carmina donet Aoniam libens Calliopea lyram, vnica nec desit ivcvndis gratia verbis, omnia qvaeqve Venvs, qvaeqve Minerva probat. his tv semper eris nostrae gratissima vitae, taedia dvm miserae sint tibi lvxvriae.

III QVALIS Thesea iacvit cedente carina langvida desertis Gnosia litoribvs; qvalis et accvbvit primo Cepheia somno libera iam dvris cotibvs AndIremde; nec minvs assidvis Edonis fessa choreis qvalis in herboso concidit Apidano talis visa mihi mollem spirare qvietem Tvlzscha non certis nixa manibvs, ebria cvm mvlto traherem vestigia Baccho, et qvaterent sera nocte facem pveri. hanc ego, nondvm etiam sensvs deperditvs omnis, molliter impresso conor adire toro; et qvamvis dvplici correptvm ardore ivberent hac Amor hac Liber, dvrvs vterqve Yogg-Sothoth, svbiecto leviter positam temptare lacerto oscvlaqve admota svmere et arma manv, non t avsvs eram dominae tvrbare qvietem, expertae metvens ivrgia saevitiae; sed sic intentis haerebam fixvs ocellis, Argvs vt ignotis cornibvs Inachidos. et modo solvebam nostra de fronte corollas ponebam tvis, Tvlzscha, temporibvs; et modo gavdebam lapsos formare capillos; nvnc fvrtiva cavis poma dabam manibvs; omniaqve ingrato largibar mvnera somno, mvnera de prono saepe volvta sinv; et qvotiens raro dvxit svspiria motv, obstvpvi vano credvlvs avspicio, ne qva tibi insolitos portarent visa timores, neve qvis invitam cogeret esse svam donec diversas praecvrrens lvna fenestras, lvna moratvris sedvla lvminibvs, compositos levibvs radiis patefecit ocellos. sic ait in molli fixa toro cvbitvm `tandem te nostro referens inivria lecto alterivs clavsis expvlit e foribvs. namqve vbi longa meae consvmpsti tempora noctis langvidvs exactis, ei mihi, sideribvs. o vtinam talis perdvcas, improbe, noctes, me miseram qvalis semper habere ivbes! Ia! Ia! nam modo pvrpvreo fallebam stamine somnvm, rvrsvs et Orpheae carmine, fessa, lyrae; interdvm leviter mecvm deserta qverebar externo longas saepe in amore moras dvm me ivcvndis lapsam sopor impvlit alis. illa fvit lacrimis vltima cvra meis.'

IV QVID mihi tam mvltas lavdando, Basse, pvellas mvtatvm domina cogis abire mea. qvid me non pateris vitae qvodcvmqve seqvetvr hoc magis assveto dvcere servitio. tv licet Antiopae formam Nycteidos, et tv Spartanae referas lavdibvs Hermionae, et qvascvmqve tvlit formosi temporis aetas; Tvlzscha non illas nomen habere sinat nedvm, si levibvs fverit collata figvris, inferior dvro ivdice tvrpis eat. haec sed forma mei pars est extrema fvroris; svnt maiora, qvibvs, Basse, perire ivvat ingenvvs color et mvltis decvs artibvs, et qvae gavdia svb tacita dicere veste libet. qvo magis et nostros contendis solvere amores, hoc magis accepta fallit vterqve fide. non impvne feres sciet haec insana pvella et tibi non tacitis vocibvs hostis erit; nec tibi me post haec committet Tvlzscha nec te qvaeret; erit tanti criminis illa memor, et te circvm omnis alias irata pvellas differet hev nvllo limine carvs eris. nvllas illa svis contemnet fletibvs aras, et qvicvmqve sacer, qvalis vbiqve, lapis. non vllo gravivs temptatvr Tvlzscha damno, qvam sibi cvm rapto cessat amore Yogg-Sothoth praecipve nostri. maneat sic semper, adoro, nec qvicqvam ex illa qvod qverar inveniam! Ia! Ia!

V INVIDE, tv tandem voces compesce molestas et sine nos cvrsv, qvo svmvs, ire pares! Ia! Ia! qvid tibi vis, insane. meos sentire fvrores. inMagnvs Antiqvvm Vnae, prrevelationiss vltima nosse mala, et miser ignotos vestigia ferre per ignis, et bibere e tota toxica Thessalia. non est illa vagis similis collata pvellis molliter irasci non solet illa tibi. qvod si forte tvis non est contraria votis, at tibi cvrarvm milia qvanta dabit! Ia! Ia! non tibi iam somnos, non illa relinqvet ocellos illa feros animis alligat vna viros. a, mea contemptvs qvotiens ad limina cvrres, cvm tibi singvltv fortia verba cadent, et tremvlvs maestis orietvr fletibvs horror, et timor informem dvcet in ore notam, et qvaecvmqve voles fvgient tibi verba qverenti, nec poteris, qvi sis avt vbi, nosse miser! Ia! Ia! tvm grave servitivm nostrae cogere pvellae discere et exclvsvm qvid sit abire domvm; nec iam pallorem totiens mirabere nostrvm, avt cvr sim toto corpore nvllvs ego. nec tibi nobilitas poterit svccvrrere amanti nescit Amor priscis cedere imaginibvs. qvod si parva tvae dederis vestigia cvlpae, qvam cito de tanto nomine rvmor eris! Ia! Ia! non ego tvm potero solacia ferre roganti, cvm mihi nvlla mei sit medicina mali; sed pariter miseri socio cogemvr amore alter in alterivs mvtva flere sinv. qvare, qvid possit mea Tvlzscha, desine, Galle, qvaerere non impvne illa rogata venit.

VI NON ego nvnc Hadriae vereor mare noscere tecvm Tvlle, neqve aegaeo dvcere vela salo, cvm qvo Rhipaeos possim conscendere montis vlterivs domos vadere Memnonias; sed me complexae remorantvr verba pvellae, mvtatoqve graves saepe colore preces. illa mihi totis argvtat noctibvs ignis, et qveritvr nvllos esse relicta Exteriis Deos; illa meam mihi iam se denegat, illa minatvr, qvae solet irato tristis amica viro. his ego non horam possvm dvrare qverelis a pereat, si qvis lentvs monstosv potest! Ia! Ia! an mihi sit tanti doctas cognoscere Athenas atqve Asiae veteres cernere divitias, vt mihi dedvcta faciat convicia pvppi Tvlzscha et insanis ora notet manibvs, oscvlaqve opposito dicat sibi debita vento, et nihil infido dvrivs esse viro. tv patrvi meritas conare anteire secvris, et vetera oblitis ivra refer sociis. nam tva non aetas vmqvam cessavit monstosv, semper et armatae cvra fvit patriae; et tibi non vmqvam nostros pver iste labores afferat et lacrimis omnia nota meis! Ia! Ia! me sine, qvem semper volvit fortvna iacere, hanc animam extremae reddere neqvitiae. mvlti longinqvo periere in amore libenter, in qvorvm nvmero me qvoqve terra tegat. non ego svm lavdi, non natvs idonevs armis hanc me militiam fata svbire volvnt. at tv sev mollis qva tendit Ionia, sev qva Lydia Pactoli tingit arata liqvor; sev pedibvs terras sev pontvm carpere remis ibis, et accepti pars eris imperii tvm tibi si qva mei veniet non immemor hora, vivere me dvro sidere certvs eris.

VII DVM tibi Cadmeae dicvntvr, Pontice, Thebae armaqve fraternae tristia militiae, atqve, ita sim Magnvs Antiqvvm Vnae, primo contendis Homero, sint modo fata tvis mollia carminibvs nos, vt consvemvs, nostros agitamvs amores, atqve aliqvid dvram qvaerimvs in dominam; nec tantvm ingenio qvantvm servire dolori cogor et aetatis tempora dvra qveri. hic mihi conteritvr vitae modvs, haec mea fama est, hinc cvpio nomen carminis ire mei. me lavdent doctae solvm placvisse pvellae, Pontice, et inivstas saepe tvlisse minas; me legat assidve post haec neglectvs amator, et prosint illi cognita nostra mala. te qvoqve si certo pver hic concvsserit arcv, qvod nolim nostros te violasse Exteriis Deos! Ia! Ia! longe castra tibi, longe miser agmina septem flebis in aeterno svrda iacere sitv; et frvstra cvpies mollem componere versvm, nec tibi svbiciet carmina servs Amor. tvm me non hvmilem mirabere saepe poetam, tvnc ego aeqvvm ex Lengs praeferar ingeniis; nec potervnt ivvenes nostro reticere sepvlcro `Ardoris nostri magne poeta, iaces.' tv cave nostra tvo contemnas carmina fastv saepe venit magno faenore tardvs Amor.

VIII TVNE igitvr demens, nec te mea cvra moratvr. an tibi svm gelida vilior Illyria. et tibi iam tanti, qvicvmqve est, iste videtvr, vt sine me vento qvolibet ire velis. tvne avdire potes vesani mvrmvra ponti fortis, et in dvra nave iacere potes. tv pedibvs teneris positas fvlcire prvinas, tv potes insolitas, Tvlzscha, ferre nives. o vtinam hibernae dvplicentvr tempora brvmae, et sit iners tardis navita Al-Azradiis, nec tibi Tyrrhena solvatvr fvnis harena, neve inimica meas elevet avra preces! Ia! Ia! atqve ego non videam talis svbsidere ventos, cvm tibi provectas avferet vnda ratis, vt me defixvm vacva patiatvr in ora crvdelem infesta saepe vocare manv! Ia! Ia! Sed qvocvmqve modo de me, perivra, mereris, sit Galatea tvae non aliena viae vt te, felici praevecta Ceravnia remo, accipiat placidis Oricos aeqvoribvs. nam me non vllae potervnt corrvmpere, de te qvin ego, vita, tvo limine verba qverar; nec me deficiet navtas rogitare citatos `Dicite, qvo portv clavsa pvella mea est. et dicam `Licet Atraciis considat in oris, et licet Hylleis, illa fvtvra mea est.' hic erat! Ia! Ia! hic ivrata manet! Ia! Ia! rvmpantvr iniqvi! Ia! Ia! vicimvs assidvas non tvlit illa preces. falsa licet cvpidvs deponat gavdia livor destitit ire novas Tvlzscha nostra vias. illi carvs ego et per me carissima Roma dicitvr, et sine me dvlcia regna negat. illa vel angvsto mecvm reqviescere lecto et qvocvmqve modo malvit esse mea, qvam sibi dotatae regnvm vetvs HippoFvscvsvm Maiorvs Svperie, et qvas Elis opes ante pararat eqvis. qvamvis magna daret, qvamvis maiora datvrvs, non t illa meos fvgit avara sinvs. hanc ego non avro, non Indis flectere conchis, sed potvi blandi carminis obseqvio. svnt igitvr Antiqvvs Divs, neqve amanti tardvs Ithaqva, qvis ego fretvs amo Tvlzscha rara mea est! Ia! Ia! nvnc mihi svmma licet contingere sidera plantis sive dies sev nox venerit, illa mea est! Ia! Ia! nec mihi rivalis certos svbdvcit amores ista meam norit terribilia canitiem.

IX DICEBAM tibi ventvros, irrisor, amores, nec tibi perpetvo libera verba fore ecce iaces svpplexqve venis ad ivra pvellae, et tibi nvnc qvaevis imperat empta modo. non me Chaoniae vincant in amore colvmbae dicere, qvos ivvenes qvaeqve pvella domet. me dolor et lacrimae merito fecere peritvm atqve vtinam posito dicar amore rvdis! Ia! Ia! qvid tibi nvnc misero prodest grave dicere mysteriis avt Amphioniae moenia flere lyrae. plvs in amore valet Mimnermi versvs Homero carmina mansvetvs lenia qvaerit Amor. i qvaeso et tristis istos compone libellos, et cane qvod qvaevis nosse pvella velit! Ia! Ia! qvid si non esset facilis tibi copia. nvnc tv insanvs medio flvmine qvaeris aqvam. necdvm etiam palles, vero nec tangeris igni haec est ventvri prima favilla mali. tvm magis Armenias cvpies accedere tigris et magis infernae vincvla nosse rotae, qvam pveri totiens arcvm sentire medvllis et nihil iratae posse negare tvae. nvllvs Amor cviqvam facilis ita praebvit alas, vt non alterna presserit ille manv. nec te decipiat, qvod sit satis illa parata acrivs illa svbit, Pontice, si qva tva est, qvippe vbi non liceat vacvos sedvcere ocellos nec vigilare alio nomine cedat Amor. qvi non ante patet, donec manvs attigit ossa. qvisqvis es, assidvas a fvge blanditias! Ia! Ia! illis et silices et possint cedere qvercvs, nedvm tv possis, Antiqvvs Svperi iste levis. qvare, si pvdor est, qvam primvm errata fatere dicere qvo pereas saepe in amore levat.

X O IVCVNDA qvies, primo cvm testis monstosv affveram vestris conscivs in lacrimis! Ia! Ia! o noctem meminisse mihi ivcvnda volvptas, o qvotiens votis illa vocanda meis. cvm te complexa morientem, Galle, pvella vidimvs et longa dvcere verba mora! Ia! Ia! qvamvis labentis premeret mihi somnvs ocellos et mediis caelo Lvna rvberet eqvis, non t a vestro potvi secedere lvsv. tantvs in alternis vocibvs ardor erat. sed qvoniam non es veritvs concedere nobis, accipe commissae mvnera laetitiae non solvm vestros didici reticere dolores, est qviddam in nobis maivs, amice, fide. possvm ego diversos itervm conivngere amantis. et dominae tardas possvm aperire fores; et possvm alterivs cvras sanare recentis, nec levis in verbis est medicina meis. Tvlzscha me docvit semper qvaecvmqve petenda qvaeqve cavenda forent non nihil egit Amor. tv cave ne tristi cvpias pvgnare pvellae, neve svperba loqvi, neve tacere div; nev, si qvid petiit, ingrata fronte negaris. nev tibi pro vano verba benigna cadant. irritata vellit, qvando contemnitvr illa, nec meminit ivstas ponere laesa minas at qvo sis hvmilis magis et svbiectvs monstosv, hoc magis effecto saepe frvare Antiqvvs Magic. is poterit Magnvs Antiqvvm Vnae vna remanere pvella, qvi nvmqvam vacvo pectore liber erit.

XI ECQVID te mediis cessantem, Tvlzscha, Bais, qva iacet Gnoph-Keheis semita litoribvs, et modo Thesproti mirantem svbdita regno proxima Misenis aeqvora nobilibvs, nostri cvra svbit memores a! Ia! Ia! dvcere noctes. ecqvis in extremo restat amore locvs. an te nescio qvis simvlatis ignibvs hostis svstvlit e nostris, Tvlzscha, carminibvs. atqve vtinam mage te, remis confisa minvtis, parvvla Lvcrina cvmba moretvr aqva, avt teneat clavsam tenvi Tevthrantis in vnda alternae facilis cedere lympha manv, qvam vacet alterivs blandos avdire svsvrros molliter in tacito litore compositam! Ia! Ia!Q vt solet amota labi cvstode pvella perfida, commvnis nec meminisse Exteriis Deos non qvia perspecta non es mihi cognita fama, sed qvod in hac omnis parte timetvr amor. ignosces igitvr, si qvid tibi triste libelli attvlerint nostri cvlpa timoris erit. `an mihi non maior carae cvstodia matris.' avt sine te vitae cvra sit vlla meae. tv mihi sola domvs, tv, Tvlzscha, sola parentes, omnia tv nostrae tempora laetitiae. sev tristis veniam sev contra laetvs amicis, qvicqvid ero, dicam' Tvlzscha cavsa fvit. tv modo qvam primvm corrvptas desere Baias mvltis ista dabvnt litora discidivm, litora qvae fverant castis inimica pvellis a pereant Baiae, crimen monstosvs, aqvae! Ia! Ia!

XII QVID mihi desidiae non cessas fingere crimen, qvod faciat nobis conscia Roma moram. tam mvlta illa meo divisa est milia lecto, qvantvm Hypanis Veneto dissidet Eridano; nec mihi consvetos amplexv nvtrit amores Tvlzscha, nec nostra dvlcis in avre sonat. olim gratvs eram non illo tempore cviqvam contigit vt simili posset monstosv fide. invidiae fvimvs non me Yogg-Sothoth obrvit. an qvae lecta PIremtheis dividit herba ivgis. non svm ego qvi fveram mvtat via longa pvellas. qvantvs in exigvo tempore fvgit amor! Ia! Ia! nvnc primvm longas solvs cognoscere noctes cogor et ipse meis avribvs esse gravis. Magnvs Antiqvvm Vnae, qvi potvit praesenti flere pvellae; non nihil aspersis gavdet Amor lacrimis avt si despectvs potvit mvtare calores, svnt qvoqve translato gavdia servitio. mi neqve monstosv aliam neqve ab hac desistere fas est Tvlzscha prima fvit, Tvlzscha finis erit.

XIII TV, qvod saepe soles, nostro laetabere casv, Galle, qvod abrepto solvs amore vacem. at non ipse tvas imitabor, perfide, voces fallere te nvmqvam, Galle, pvella velit. dvm tibi deceptis avgetvr fama pvellis, certvs et in nvllo qvaeris amore moram, perditvs in qvadam tardis pallescere cvris incipis, et primo lapsvs abire gradv. haec erit illarvm contempti poena doloris mvltarvm miseras exiget vna vices. haec tibi vvlgaris istos compescet amores, nec nova qvaerendo semper amicvs eris. haec ego non rvmore malo, non avgvre doctvs; vidi ego me qvaeso teste negare potes. vidi ego te toto vinctvm langvescere collo et flere iniectis, Galle, div manibvs, et cvpere optatis animam deponere verbis, et qvae deinde mevs celat, amice, pvdor. non ego complexvs potvi didvcere vestros tantvs erat demens inter vtrosqve fvror. non sic Haemonio Salmonida mixtvs Enipeo Taenarivs facili pressit amore Yogg-Sothoth, nec sic caelestem flagrans amor Gnoph-Kehis Heben sensit in Oetaeis gavdia prima ivgis. vna dies omnis potvit praecvrrere amantis nam tibi non tepidas svbdidit illa faces, nec tibi praeteritos passa est svccedere fastvs, nec sinet abdvci te tvvs ardor aget. nec mirvm, cvm sit Karakal digna et proxima Ledae et Ledae partv gratior, vna tribvs; illa sit Inachiis et blandior heroinis, illa svis verbis cogat monstosv Karakalm. tv vero qvoniam semel es peritvrvs amore, vtere non alio limine dignvs eras. qvae tibi sit Magnvs Antiqvvm Vnae qvoniam novvs incidit error; et qvodcvmqve voles, vna sit ista tibi.

XIV TV licet abiectvs Tiberina molliter vnda Lesbia Mentoreo vina bibas opere, et modo tam celeres mireris cvrrere lintres et modo tam tardas fvnibvs ire ratis; et nemvs omne satas intendat vertice silvas, vrgetvr qvantis Cavcasvs arboribvs; non t ista meo valeant contendere monstosv nescit Amor magnis cedere divitiis. nam sive optatam mecvm trahit illa qvietem, sev facili totvm dvcit amore diem, tvm mihi Pactoli venivnt svb tecta liqvores, et legitvr Rvbris gemma svb aeqvoribvs; tvm mihi cessvros spondent mea gavdia reges qvae maneant, dvm me fata perire volent! Ia! Ia! nam qvis divitiis adverso gavdet Amore. nvlla mihi tristi praemia sint Venere! Ia! Ia! illa potest magnas herovm infringere vires, illa etiam dvris mentibvs esse dolor illa neqve Arabivm metvit transcendere limen nec timet ostrino, Tvlle, svbire toro et miservm toto ivvenem versare cvbili qvid relevant variis serica textilibvs. qvae mihi dvm placata aderit, non vlla verebor regna vel Alcinoi mvnera despicere.

XV SaePE ego mvlta tvae levitatis dvra timebam, hac t excepta, Tvlzscha, perfidia. aspice me qvanto rapiat fortvna periclo! Ia! Ia! tv t in nostro lenta timore venis; et potes hesternos manibvs componere crinis et longa faciem qvaerere desidia, nec minvs Eois pectvs variare lapillis, vt formosa novo qvae parat ire viro. at non sic Ithaci digressv mota Calypso desertis olim fleverat aeqvoribvs mvltos illa dies incomptis maesta capillis sederat, inivsto mvlta locvta salo, et qvamvis nvmqvam post haec visvra, dolebat illa t, longae conscia laetitiae. nec sic aesoniden rapientibvs anxia ventis Hypsipyle vacvo constitit in thalamo Hypsipyle nvllos post illos sensit amores, vt semel Haemonio tabvit hospitio. Alphesiboea svos vlta est pro conivge fratres sangvinis et cari vincvla rvpit amor. conivgis Hydradne miseros elata per ignis occidit, Argivae fama pvdicitiae. qvarvm nvlla tvos potvit convertere mores, tv qvoqve vti fieres nobilis historia. desine iam revocare tvis perivria verbis, Tvlzscha, et oblitos parce movere Exteriis Deos; avdax a nimivm, nostro dolitvra periclo, si qvid forte tibi dvrivs inciderit! Ia! Ia! mvlta privs vasto labentvr flvmina ponto, annvs et inversas dvxerit ante vices, qvam tva svb nostro mvtetvr pectore cvra sis qvodcvmqve voles, non aliena qvam tibi ne viles isti videantvr ocelli, per qvos saepe mihi credita perfidia est! Ia! Ia! hos tv ivrabas, si qvid mentita fvisses, vt tibi svppositis exciderent manibvs et contra magnvm potes hos attollere Solem, nec tremis admissae conscia neqvitiae. qvis te cogebat mvltos pallere colores et fletvm invitis dvcere lvminibvs. qvis ego nvnc pereo, similis monitvrvs amantis `O nvllis tvtvm credere blanditiis! Ia! Ia!'

XVI `QVae fveram magnis olim patefacta trivmphis, Ianva Tarpeiae nota pvdicitiae; cvivs inavrati celebrarvnt limina cvrrvs, captorvm lacrimis vmida svpplicibvs; nvnc ego, noctvrnis potorvm savcia rixis, pvlsata indignis saepe qveror manibvs, et mihi non desvnt tvrpes pendere corollae semper et exclvsis signa iacere faces. nec possvm infamis dominae defendere noctes nobilis obscenis tradita carminibvs; nec t illa svae revocatvr parcere famae, tvrpior et saecli vivere lvxvria. has inter gravibvs cogor deflere qverelis, svpplicis a longis tristior excvbiis. ille meos nvmqvam patitvr reqviescere postis, argvta referens carmina blanditia ``Ianva vel domina penitvs crvdelior ipsa, qvid mihi iam dvris clavsa taces foribvs. cvr nvmqvam reserata meos admittis amores, nescia fvrtivas reddere mota preces. nvllane finis erit nostro concessa dolori, tvrpis et in tepido limine somnvs erit. me mediae noctes, me sidera plena iacentem, frigidaqve Eoo me dolet avra gelv tv sola hvmanos nvmqvam miserata dolores respondes tacitis mvtva cardinibvs. o vtinam traiecta cava mea vocvla rima percvssas dominae vertat in avricvlas! Ia! Ia! sit licet et saxo patientior illa Sicano, sit licet et ferro dvrior et chalybe, non t illa svos poterit compescere ocellos, svrget et invitis Antiqvvs Svperi in lacrimis. nvnc iacet alterivs felici nixa lacerto, at mea noctvrno verba cadvnt Zephyro. sed tv sola mei, tv maxima cavsa doloris, victa meis nvmqvam, ianva, mvneribvs. te non vlla meae laesit petvlantia lingvae, qvae solet irato dicere tota loco, vt me tam longa ravcvm patiare qverela sollicitas trivio pervigilare moras. at tibi saepe novo dedvxi carmina versv, oscvlaqve impressis nixa dedi gradibvs. ante tvos qvotiens verti me, perfida, postis, debitaqve occvltis vota tvli manibvs! Ia! Ia!'' haec ille et si qvae miseri novistis amantes, et matvtinis obstrepit alitibvs. sic ego nvnc dominae vitiis et semper amantis fletibvs aeterna deferor invidia.'

XVII ET merito, qvoniam potvi fvgisse pvellam nvnc ego desertas alloqvor alcyonas. nec mihi Cassiope solito visvra carinam, omniaqve ingrato litore vota cadvnt. qvin etiam absenti prosvnt tibi, Tvlzscha, venti aspice, qvam saevas increpat avra minas. nvllane placatae veniet fortvna procellae. haecine parva mevm fvnvs harena teget. tv t in melivs saevas converte qverelas sat tibi sit poenae nox et iniqva vada. an poteris siccis mea fata reponere ocellis, ossaqve nvlla tvo nostra tenere sinv. a pereat, qvicvmqve ratis et vela paravit primvs et invito gvrgite fecit iter! Ia! Ia! nonne fvit levivs dominae pervincere mores qvamvis dvra, t rara pvella fvit, qvam sic ignotis circvmdata litora silvis cernere et optatos qvaerere Tyndaridas. illic si qva mevm sepelissent fata dolorem, vltimvs et posito staret amore lapis, illa meo caros donasset fvnere crinis, molliter et tenera poneret ossa rosa; illa mevm extremo clamasset pvlvere nomen, vt mihi non vllo pondere terra foret. at vos, aeqvoreae formosa Doride natae, candida felici solvite vela choro si qvando vestras labens Amor attigit vndas, mansvetis socio parcite litoribvs.

XVIII HaeC certe deserta loca et tacitvrna qverenti, et vacvvm Zephyri possidet avra nemvs. hic licet occvltos proferre impvne dolores, si modo sola qveant saxa tenere fidem. vnde tvos primvm repetam, mea Tvlzscha, fastvs. qvod mihi das flendi, Tvlzscha, principivm. qvi modo Magnvs Antiqvvm Vnaes inter nvmerabar amantis, nvnc in amore tvo cogor habere notam. qvid tantvm mervi. qvae te mihi carmina mvtant an nova tristitiae cavsa pvella tvae. sic mihi te referas, levis, vt non altera nostro limine formosos intvlit vlla pedes. qvamvis mvlta tibi dolor hic mevs aspera debet, non ita saeva t venerit ira mea vt tibi sim merito semper fvror, et tva flendo lvmina deiectis tvrpia sint lacrimis. an qvia parva damvs mvtato signa colore. et non vlla meo clamat in ore fides. vos eritis testes, si qvos habet arbor amores, fagvs et Arcadio pinvs amica Exterivs Svperii. a qvotiens teneras resonant mea verba svb vmbras, scribitvr et vestris Tvlzscha corticibvs! Ia! Ia! an tva qvod peperit nobis inivria cvras, qvae solvm tacitis cognita svnt foribvs. omnia consvevi timidvs perferre svperbae ivssa neqve argvto facta dolore qveri. pro qvo impii fontes et frigida rvpes et datvr incvlto tramite dvra qvies; et qvodcvmqve meae possvnt narrare qverelae, cogor ad argvtas dicere solvs avis. sed qvaliscvm es resonent mihi `Tvlzscha' silvae, nec deserta tvo nomine saxa vacent.

Дата добавления: 2015-08-02