Стр. 147 - Ғ. Мүсірепов Қазақ солдаты

Упрощенная HTML-версия

К полной версии

Содержание

Стр. 146

Стр. 148

Қазақстанның ашық кітапханасы

Бір күні Гуля кетуге ыңғайланып тұра келді де, аз кідіріп қалды. Түйе жүн перчаткасын

асықпай киіп жатқанына қарағанда, ойына бір сұрау түсіп кеткен сияқты.

—

Сұра, сұра! Біз енді досыңбыз!—дегендей, біз де Гуляға қарадық.

Гуля күрсіністі халін жеңу үшін зорлықпен жымиды да:

—

Осы әлгі қара қағазда да қаталықтар болады ғой?— деді.

Сұрау тап желкемізден шағып алғандай, бәріміз де басымызды жастықтан жұлып алып:

—

Неге болмасын!

—

Болғанда қандай!—дедік, сол қаталарға өзіміз талай кездесіп, кәнігі болған адамша.

Семен Зонин жайында келген қара қағазда қата болмайтынын анық білсем де, дәл қазір

мен барлық қара қағазды қатаға шығаруға әзір едім. Ол аз болса, сол Семен жайында

анасына барған қара қағаздың да қата болып шығуын тілеп тұрмын.

—

Қата деген бола береді! — деп, Гришин де өршелене сөйлеп жатыр.

Біз жап-жас әйел жарынан күдер үзбесін, үмітпен жүрсін деп, «қата» деген жақты

бастырмалатып кеттік білем. Гуляның езу тартуында сенер-сенбес, екі оқтылық қана

байқалады.

—

Кейде тіпті жалғыз жауынгер түгіл, тұтас бір бөлім ұзақ уақыт қоршауда қалып,

кейін құтылып кетеді. Әскер ішіндегі

,

жеке жауынгерлердің басқа бір топтарға қосылып,

хабарсыз кеткендіктен қара қағазға ілегіп қалатыны да болады,— деп, Гуляның көңіліне

демеу болу үшін, ананы-мынаны едәуір асырыңқырап айтып жібергенімізді.аңдыған да

жоқпыз. Снаряд пен бомбадан жараланды дегенше, оқтан жараланды деген жеңіл тиеді.

Өлім жайынында қағаздың, дұрыс шыққанынан да қата болғанын тілеуім кімге болса да

түсінікті ғой!

Гуля алғыс ажарын көрсетіп тағы бір жымиды да, үндеместен шығып кетті. Біз бірімізге

біріміз түсініскен көзбен бір қарастық та, Гуляның жайына енді оралған жоқпыз. Бөлмеміз

суып кеткендей болды.

—

Мүмкін, соғыстан кейін осы Қарағандыға келерсің,— дедім Гришинға жаңа бір

әңгімеге көшу үшін.

—

Келсе қайтеді! Тап менің қалаған жерім осы Қарағанды екен! Сөз жоқ, келем,—

деді ол.

Осыдан кейін, мен оны Вася деп кеттім де, ол мені Костя деп кетті. Кездескелі бұзылмай

келген сіз-біз қалды да, сен-менге көшіп кеттік...

Соңғы күндердің ішінде ойлағандарымның бірде-бірі орнынан шықпай, сандалта бастап

еді. Болмашы бір кедергілер көбейіп, кейіс үстіне кейіс қосумен келеді. «Қыры кеткенге

қырын келеді» дегендей, оң аяғыммен аттасам да сүрінем. Көңілсіздіктер егіздей келіп,

енді еңсемді көтермесем, мойныма мініп алғысы келетін сияқты. Әзірге екі түрлі

көңілсіздік қатар келіп бір соғып етті де, енді үшіншісін күтіп отырмын.

Келем, деп, күнде үш рет хат жазатын Ақботадан күдер үзе бастадым. Ендігі менің

майданға алып қайтарым Ақбота жазған отыз бес хат, жеті телеграмма бола ма деп

қауіптенем. Хаттар да, телеграммалар да алғашқы кезде ылғи «келем» деген қуаныш

Дата добавления: 2015-08-17