Саяси және құқықтық ілімдер тарихы кезеңдері.

Саяси және құқықтық ілімдер тарихы төрт тарихи кезеңге бөліп қарастырады: 1.Ежелгі замандағы саяси және құқықтық ілімдер тарихы (алғашқы мифтік көзқарастың пайда болуынан, б.з.д. 3 мың жылдықтан – б.з. Ү ғасырына дейін).

2. Орта ғасырлар мен қайта өрлдеу дәуіріндегі саяси және құқықтық ілімдер тарихы (Ү – ХҮІІ ғ.ғ.).

3. Буржуазиялық революциялар кезеңіндегі саяси және құқықтық ілімдер тарихы (ХҮІІІ – ХІХ ғасырдың бірінші жартысы).

4. ХІХ ғасырдың екінші жартысы мен ХХ ғасырдағы саяси және құқықұтық ілімдер тарихы.

Сонымен қатар, саяси және құқықтық ілімдер тарихы типологиясы ірі үш дәуірді қамтыған, яғни мемлекеттілік-ұйымдастырылған қоғам кезеңіне сай бөлінеді:

1) сословиялық-касталық қоғамның саяси-құқықтық идеологиясы (мемлекет және құқықтың пайда болуынан бастап ХҮ – ХҮІ ғасырға дейін);

2) азаматтық қоғамға көшу кезеңіндегі саяси және құқықтық доктринасы (ХҮІ – ХҮІІІ ғ.ғ.);

3) азаматтық қоғамның саяси-құқықтық идеологиясы (ХІХ – ХХ ғ.ғ.).

Саяси және құқықтық ілімдер тарихы жеке дара юридикалық пән ретінде басқа да юридикалық пәндермен қатар гуманитарлық ғылым қатарына жатады. Сондықтан қазіргі гуманитарлық ғылым сияқты пәндік ерекшеліктер мен ғылыми танымдық мақсат және міндеттерді ескере отырып, философиялық және арнайы-ғылыми әдіс тәсілдер арқылы зерттейді. Соның ішінде, бәрінен бұрын формальды-логикалық, диалектикалық, жүйелік, салыстырмалы-тарихи әдістер кеңінен қолданылады.

Саяси және құқықтық ілімдер тарихының пәндік және әдістемелік ерекшелігін ескере отырып тарихи-теоретикалық мазмұнға сәйкес келетін қағидалар мен әдіс, тәсілдерді қолданған жөн.

Негізгі әдебиеттер:

1. Мұхамедов, Сатершинов Б. Сырымбетұлы Б. Саяси-құқықтық ілімдер тарихы, Алматы, 2003.

2. История политических и правовых учений (под ред. Мокичева, М., 1971 –т. 1; М., 197 –т.)

3. История политических и правовых учений (под ред. А. Лейтса) М., 1978

4. История политических и правовых учений. М., 1983 (под ред. Нерсесянца В.С.)

5. История политических и правовых учений. М., 1988 (под ред. Нерсесянца В.С.)

6. Источники по истории политических и правовых учений. Учебное пособие (сост. Золотухина Н.М., Плоткина С.Я., Розин Э.) М., ВЮЗИ, 1981

7. История политических и правовых учений (Домарксистский период) М.: Юрид. Литература 1991

8. История политических и правовых учений (Древний мир), Москва, Наука 1985

Қосымша әдебиеттер:

1. Азаркин Н.Н., Левченко В.Н., Мартышин О.В. История политических учений. –М., 1997

2. Азаркин Н.М. О новой системе юридического образования и месте в ней истории полдитических учений (политико-публистические предложения) //Государство и право, 1998, №107

3. Алтухов В. Смена парадигм и формитование новой методологии (попытка обзора дискуссий)//Общественные науки и современность6 19936 №1.

4. Бахмутская К.С. О цивилизационных подходах к изучению истории государства и права //Вестник МГУ, Серия: Право, 1994, №3.

5. Лебедева Т.Н. О научной значимости изучения истории политической мысли // Вестник МГУ, Сери: политические науки, 1995, №4.

6. Методологические вопросы истории политических учений. «Вопросы философии» 1962, № 2 стр.86-98

Дата добавления: 2015-07-19