Архітэктоніка драматычнага твора

Архітэкноніка – (ад грэч. – архітэктар) – гэета канструктыўна – вобразная аснова, спосаб пбудовы канфлікта, гэта пабудова твора, як адзінага, узаемасувязь асноўных складаемых яго частак і элементаў.

Камапазіцыя – (ад лац. – “складанне”) – пабудова мастацкага твора, вызначаная сістэма сродкаў раскрыцця, стварэння вобразаў, іх сувязей і адносін.

Кампазіцыяная пабудова свята падпарадкоўваецца ідэйнаму зместу, стварэнню адзінага масавага відовішча.

Архітэктоніка складаецца з: а) экспазіцыі, б) завязкі, в) развіццё дзеі, г) клумінацыі, д) развязкі.

Экспазіцыя – (ад лац. – “тлумачэнне”) - гэты мерапрыемствы і аргіназацыйныя моманты, якія выконваюцца да пачатку масавага відовішча, гэта ўвод усіх прысутнічых гледачоў у курс адбываючайся падзеі. У тэатры гэта уведзенне гледача ў сітуацыю, патэнцыяльна трымаючую ў сабе некаторый канфлікт.

Можна арганізаваць выставы, які япрацуюць непасрэдеа на свяце, аформіць фотавернісаж, запланаваны радыёканцэрт, гэта можа быць зазыванне удзельнікмі свята гледачоў, аб’езд скамарохамі двароў на коніках і інш. Трэба стварыць неабходную святочную атмасферу. У экспазіцыі свята павінны ўключыць афармленне вуліц, стадыёна, плошчы. Экспазіцыя свята – гэта сваеасаблівы фон будучых дзеянняў.

Завязка – гэта асноунае дзеянее свята, пачатак развіцця тэмы, яна павінна адпавядаць папярэдняй экспазіцыі, падаваць лагічную паслядоўнасць і дакладнасць.

Кульмінацыя – (ад лац. “вышыня”) – вышэйшая кропка напружання ў развіцці дзеяння (гэта можа быць спальванне чучала, узнагарода пераможцаў). У спектаклі – нэта вышэйшая кропка напружання ў развіцці канфлікта, які ўваходзіць у аснову сюжэта драматычнага твора (сцэна з пісьмом: “Верна, ці не верна!”).

Катасрофа – (у п’есе) – частка п’есы, якая па эмацыянальнаму началу вышэй кульмінацыі (удушэнее Атэлам), а па сутнасці лагічнага развіцця з’яўляецца спадам дзеяння. У свяце – апафіёз – завяршенне падзеі (нейкае ўзнагароджанне).

Спад – фрагмент драматычнага твора, дзе канфліктане сутыкненне пачынае спадаць і ўжо зразумела якім будзе фінал дзеяння.

Развязка – завяршэнне падзей, вырашэнне супярэчнасцей, момант вырашэння канфлікту. У свяце не бывае развязкі, свята – гэта комплекс мерапрыемств.

Фінал – можа быць, як пасляслоўе, ён як момант замацавання ў свядомасці людзей у ідэйна-тэматычнай накіраванасці (гала – канцэрт, салют, песня, карагод)

У п'есе фінал вызначае сілу ўздзеяння і пафас усяго твора (таямнічы фінал "Гамлета" - Шэкспіра). Фіналам можа быць піратэхнічнае дзеянне

Канфлікт – сутыкненне, “барацьба”, з’яўляецца галоўнай сілай развіцця дзеяння. Момант глыбіннай архітэктонікі твора.

Трохвуголнік Арыстоцеля 1. завязка (пачатак канфлікту),

2. кульмінацыя (найвышэшы накал, барацьба у вырашэнне праблемы),

3. фінал – (момант вырашэння канфлікту)

Дата добавления: 2015-08-02