Асылхан. Жо-жоқ. Жай, әшейін

Жо-жоқ. Жай, әшейін... (Столдан көз алмай қарап қалады).

Біртіндеп жарық өшеді.

Асылханның көз алдындағы елес – көрініс:

Тоқсаныншы жылдар шамасы. Индираның үйі. Стол үсті – 3-көріністегі столға өте ұқсас. Орындықта – Есболат, Индира, Асылхан. Үнсіздік. Индира мен Асылхан: «Енді не айтар екен?» дегендей, Есболатты бағып отыр.

Есболат (Индираға).

Қызым! Бізге кофе дайындап әкелші!

Индира.

Жарайды, пап! (Кетеді).

Есболат (Асылханға).

Иә, жігітім, мән-жай түсінікті болды... Сонда сен зоотехниктің дипломымен қалада не бітіре қоймақсың? Әлде... Индира ауылға барады деп ойлайсың ба? Олай болмайды бірақ! Менің қызымның жолы басқа! (Асылханға қадала қарайды) Жә, әңгіме осы жерде қалсын. Өз жолыңды тап, Индираны мазалама ендігәрі!

Асылхан (ышқына).

Есболат Манапович!..

Есболат.

Сөз бітті, балақай! (Орнынан тұрады. Кетіп бара жатып, бұрыла қарап) Қаласаң, аулыңа қызметке тұрғызайын!

Асылхан.

Рахмет! Жол табармын!.. (Шығып кетеді).

4-көріністің жалғасы

Асылхан диваннан көтеріліп, столға жақындайды. Рюмкалардың бірін қолына алады.

Асылхан.

Ғажап!.. Тіпті рюмкаға дейін айнымайды!..

Индира.

Не болды, Асылхан? Түрің біртүрлі боп кетіпті ғой!..

Асылхан ештеңе естімегендей, аз-кем тұрып қалады.

Асылхан (оқыс өзгере).

Индира! Егер мен баяғыда өз аулыма зоотехник боп кетсем, маған еріп барар ма едің? Тек шыныңды айтшы, енді одан келер-кетер ештеңе жоқ қой.

Дата добавления: 2015-07-16