старажытныя рымляне казалі: “Гісторыя – настаўніца жыцця”. Веданне гісторыі ва ўсе часы лічылася рысай добра- га густу. напрыклад, французскі кароль Генрых ІV Вялікі яшчэ ў другой палове хVІ ст. заявіў: “Пра што можна размаўляць з чалавекам, калі той не ведае гісторыі?” Вядомы нямецкі цар- коўны рэфарматар М. Лютэр быў нават больш прамалінейны: “цкаванне гісторыі ёсць адметная рыса татарскага і цыклапіч- нага варварства, д’ябальскае глупства!” словы дзвюх згаданых асоб не згубілі сваёй актуальнасці і сёння. Вывучэнне гісторыі сваёй краіны садзейнічае фарміраванню больш глыбокага разу- мення сучаснай сацыяльна-палітычнай, эканамічнай і культур- най сітуацыі ў краіне. Атрыманыя раней веды па гісторыі пас- таянна ўзбагачаюцца фактамі, раней невядомымі, а новыя пака- ленні пераасэнсоўваюць факты мінулага. Ва ўсе часы веданне гісторыі з’яўлялася яркім паказчыкам цывілізаванасці. Да таго ж атрыманыя веды спатрэбяцца студэнтам пры вывучэнні спе- цыяльных, у тым ліку эканамічных і правазнаўчых, дысцыплін.
Прадмет гісторыі. Гісторыя вывучае мінулае чалавецтва і накіравана на фарміраванне сістэмы ведаў, неабходных для аду- каванага чалавека. Асаблівасць гісторыі вынікае з таго, што яе галоўнай мэтай з’яўляецца вывучэнне чалавечай паўсядзённасці як у прасторы, так і ў часе. Гісторыя дапамагае даведацца пра мінулае сваёй радзімы, больш дакладна вызначыць яе месца ся- род іншых краін і народаў.
Метадалогія гісторыі. Гісторыя як навука мае асабістае ко- ла крыніц, якія ўмоўна можна падзяліць на пісьмовыя, вусныя, археалагічныя, этнаграфічныя, лінгвістычныя, кіно-фона-фота- аўдыавіртуальныя дакументы і г. д. яна абапіраецца на навуко- вую метадалогію. на сённяшні дзень прынята вылучаць наступ- ныя метады:
META)JAJTOr 51
r CTOPi
TPA)JiiJ;iHHi51 META)Ji
HABAiJ;iHHi51 META)Ji
r.CTOpTKa-reHeTT'lHT, r.CTOpTKa-TTrraTar.'lHT, r.CTOpTKa-C.CT3MHT,
r.CTOpTKa-rrapa Ha 'lT,
p3TpaCrreKTT HT. r.):.
KOTbKaCHTr, CTaTTCTT'lHTr, KaHT3HT-aHaT.3, Ma):3T.paBaHHe,
r.CTOpTKa-rrC.XaTar.'lHTr, r.CTOpTKa-aHTparraTar.'lHTr, r.CTapT'lHar C.HepreTTKa. r.):.
Той ці іншы гісторык выбірае для сваёй працы тую мета- далогію, якая адпавядае тэматыцы і праблематыцы даследавання, наяўнаму колу крыніц і, нарэшце, асабістым навуковым поглядам. сённяшняя беларуская гісторыя ў вывучэнні гістарычнага працэсу карыстаецца цывілізацыйным і фармацыйным пады- ходамі. Аптымальным падаецца разумнае іх спалучэнне, што і
прадстаўлена ў дадзеным вучэбным выданні.
Дата добавления: 2015-08-02; просмотров: 107 | Нарушение авторских прав
| <== предыдущая страница | | | следующая страница ==> |
| АД АўТАРА | | | Мэта курса |