Хейти ворона и орла

Tveir eru fuglar þeir, er eigi þarf at kenna annan veg en kalla blóð eða hræ drykk þeira eða verð. Þat er hrafn ok örn. Alla aðra fugla karlkennda má kenna við blóð eða hræ, ok er þat þá nafn örn eða hrafn, sem Þjóðólfr kvað:

Есть две птицы, которых принято обозначать в кеннингах не иначе, как упоминая кровь и трупы — их питье и пищу. Это ворон и орел. Названия всех других птиц мужского рода можно соединять со словами «кровь» и «трупы», и такие кеннинги означают орла либо ворона, как здесь у Тьодольва.

267. Blóðorra lætr barri
bragningr ara fagna.
Gauts berr sigð á sveita
svans örð konungr Hörða.
Geirs oddum lætr greddir
grunn hvert stika sunnar
hirð, þat er hann skal varða,
hrægamms ara sævar.

[Следует строфа Тьодольва, в которой орел и ворон обозначаются как «тетерев крови», «лебедь крови», «коршун трупов».]

Þessi eru nöfn hrafns: krákr, Huginn, Muninn, borginmóði, árflognir, ártali, holdboði. Svá kvað Einarr skálaglamm:

Ворона называют: «вран», «Хугин», «Мунин», «важный», «ранний», «считающий годы», «предвестник трупов».

268. Fjallvönðum gaf fylli,
fullr varð, en spjör gullu,
herstefnandi hröfnum,
hrafn á ylgjar tafni.

Svá kvað Einarr Skúlason:

269. Dolgskára kná dýrum
dýrr magnandi stýra,
Hugins fermu bregðr harmi
harmr, bliksólar garmi.

Ok enn sem hann kvað:

270. En við hjaldr, þar er hölðar,
hugþrútit svellr, lúta,
Muninn drekkr blóð ór benjum
blásvartr, konungs hjarta.

Sem kvað Víga-Glúmr:

271. Þá er dynfúsir dísar
dreyra mens á eyri,
bráð fekk borginmóði
blóðs, skjaldaðir stóðum.

Sem Skúli kvað Þorsteinsson:

272. Myndit efst, þar er undir
árflogni gaf ek sárar,
Hlökk í hundraðs flokki
Hvítinga mik líta.

[В приводимых далее полустрофах Эйнара Звона Весов, Эйнара Скуласона, Вига-Глума и Скули Торстейнссона встречаются хейти ворона «Хугин», «Мунин», «важный», «ранний».]

Örn heitir svá: ari, gemlir, hreggskornir, eggðir, ginnarr, undskornir, gallópnir. Sem Einarr kvað:

Орла называют «ари», «гемлир», «режущий бурю», «эгдир», «рвущий раны», «клекотун».

273. Sámleitum rauð sveita,
sleit örn gera beitu,
fekksk arnar matr járnum,
Járnsöxu grön faxa.

Sem Óttarr kvað:

274. Örn drekkr, undarn
ylgr fær, af hræum sylg,
oft rýðr ulfr köft,
ari getr verð þar.

Sem Þjóðólfr kvað:

275. Segjöndum fló sagna
snótar ulfr at móti
í gemlis ham gömlum
glamma ó fyr skömmu.

Ok sem hér er:

276. Hreggskornis vil ek handa
háleitan mjöð vanda.

Ok enn sem Skúli kvað:

277. Vaki ek þat er val heltk ekka
víðis áðr ok síðan,
greppr hlýðir þá góðu,
gallópnis vel, spjalli.

[В приводимых далее стихах Оттара, Тьодольва и Скули встречаются хейти орла «ари», «гемлир», «режущий бурю» и «клекотун».]

76. Sævarheiti.

Дата добавления: 2015-07-20