| * * * Mä metsän polkua kuljen kesä-illalla aatteissain ja riemusta rintani paisuu ja ma laulelen, laulelen vain. Tuoll' lehdossa vaaran alla oli kummia äskettäin, niin vienoa, ihmeellistä all' lehvien vehreäin. Minä miekkonen vain sen tiedän, minä vain sekä muuan muu ja lehdon lempivä kerttu ja tuoksuva tuomipuu. | *** Я иду тропинкой лесною и счастье в душе таю, и радость в груди моей бьется, и я все пою да пою. В роще, там, под горою, что-то давеча было со мной - нежное и чудное - в зеленой тени лесной. Это я лишь, парнишка, знаю, да еще кто-то знает секрет, да влюбленная в рощу кукушка, да черемухи кипенный цвет. |
| HUOLISSAAN HUOKAILEVA Koko metsä on laulua täynnä, joka lehvällä lemmitään, ja riemuten sirkut ja peipot ne kertovat keväästään. Mut yhtä puuta ne linnut vaan karttavat kammoten; sen alla ma onneton istun ja huoltani huokailen. | ВЗДЫХАЮЩИЙ В ПЕЧАЛИ Весь лес переполнен песнею, на каждой веточке любятся, овсянки и зяблики в радости рассказывают о весне своей. Они одного лишь дерева страшатся, остерегаются – под ним сижу несчастливый я, в печали своей вздыхаючи. |
| KAUPUNKIMATKA Poika nuori kaupunkihin läksi myötätuulta, purtta pientä viima vinha saatti salmen suulta. Alkumatkan aavan seljan kulki joutuisasti. Vasta illan tullen pääsi kaupunkihin asti. Missä viipyi poika nuori vaikk' on myötätuuli? - Rannalla on kullan koti, siellä simahuuli. | ПОЕЗДКА В ГОРОД Отправлялся паренек в город торопливо, лодку легкую поток вынес из залива. Белый парус лодку мчал, дул попутный ветер... Где ж ты, парень, загулял? Уж глубокий вечер! Не беда, что запоздал, - я души-голубы у причала целовал медовые губы! |
| KUN KELLO SEISOO Tää kansa on kuin kaupunki, min tornin kello seisovi, ja aikaa kysymähän niin nyt kaikki juoksee naapuriin. Mut toisen kello edistää ja toisen jälkeeg ihan jää ja kaikki toimet nurin käy, kun ajan johtajaa ei näy. Jos tääll' ois mies, jos yksikin, niin itse nousis tornihin ja voiman oikeudella hän sen kellon vetäis käymähän. Ja huutais: "Näin on aika maan!" - ja oman päänsä mukaan vaan hän ajan kellon asettais - ja kaikki uskoa sen sais! Ja vaikk' ei ois se tullutkaan niin sekunnilleen oikeaan, ois pälkähästä päästy pois ja jokin aika saatu ois. Mut mies se viipyy, viipyy vaan ja yhä seisoo kello maan ja kaikki toimet nurin käy, kun ajan johtajaa ei näy. | КОГДА ЧАСЫ СТОЯТ Страна у нас - что башня городская, где главные часы остановились, и горожане, времени не зная, с вопросами к соседям устремились. Но у одних часы бегут вперед, а у других будильник отстает, - все шиворот-навыворот идет, когда хозяин время не блюдет. О, если бы нашелся хоть один в том городе мужчина, господин! По праву сильного, по произволу на башню бы взошел, часы завел он и, крикнув с высоты: «Вот время вам!» - минуты и часы назначил сам. Поскольку стрелки трудновато сверить, народу бы пришлось ему поверить. Герой такой - спасенье для страны: пускай секунды не совсем верны, узнало бы растерянное племя на время хоть какое-нибудь время. Но ждут его уже который год... Часы на башне спят, и спит народ: все шиворот-навыворот идет, когда хозяин время не блюдет. |
Дата добавления: 2015-12-01; просмотров: 33 | Нарушение авторских прав