از یاد آن لعل لبش لب بر لب پیمانه 8 страница

میکنی با نه و جنگ بی سبب خولق مه تنگ

نی که هستی بسرم قهر تو بگو چطور کنم

بیا ای دلبر کم دمی بنشین ببرم

بیتو من زارو کبابم تو بگو چطور کنم

ز غم کسی هلاکم که ز من خبر ندارد

عجب از محبت من در او اثر ندارد

به دو دیده کی توانم که رخ تو سیر بینم

دو هزار دیده باید که ترا کنم نظاره

غلط است اینکه گویند به دلی ره است دل را

دل من ز غصه خون شد دل او خبر ندارد

چو غنیمت است و خوبی به کرشمه جلوه ای کن

که به عالم جوانی نرسد کسی دوباره

ای زهره

ای ستاره ء زیبای آسمان

رقاص نوریان

مرغان شب به ساز توآواز می کنند

ارواح پاک سوی تو پرواز می کنند

*

ای زهره

ای ستاره ء زیبای تابناک

مانند موج پاک

در سیرجاودانی دریای آسمان

تاب و تب و سرود و سماع تو جاودان

*

ای زهره

ای سرود گر ساکنان نور

همداستان حور

ای بزم نوریان به وجود تو سازگار

*

افسانه خوان نغز کهن سال روزگار

ای زهره

ای نشانی دریای بیکران

ای شمع شبروان

گر چشم من نه ای در این چرخ نیلفام

حیران و محو تیره فرو مانده ای مدام

آخر ای دریا

تو هم چون من دل دیوانه داری

موج بر کف

شور درسر

ناله ء مستانه داری

*

عمربی پا گر نه ای

هردم چراپا در گریزی

ذوق هستی گر نه ای

آخر چرا سامانه داری

*

اخر ای دریا

کجا جویم سراغ منزلت را

درچه پیدایی نهانی

در چه سرحد خانه داری

تا کجا خواهی رمیدن

تا به کی خواهی تپیدن

گه به ساز شمع سوزی

گه پر پروانه داری

*

اما دلت وامانده ء تاب و تبی هست

آخر ای دریا

باز بر شد ابر تیره

باد و باران را پذیره

رعد می کوبد تبیره

مرگ شد درباغ چیره

سیر دارد در گلستان

برگریزان

برگریزان

*

نی طراوت نی بهاری

نی گلی نی سبزه زاری

نی صدای آبشاری

باغ گویی شد به زاری

زار نالدمرغ نالان

برگریزان

برگریزان

گشتیم آخر بر باد از این دل

فریاد از این دل

فریاد از این دل

باشد که گردیم آزاد از این دل

فریاد از این دل

فریاد از این دل

سر تا به پایش یم قطره خون است

اما دو عالم شور و جنون است

جور و ستم شد ایجاد از این دل

فریاد از این دل

فریاد از این دل

وطنم ای وطنم ای وطن شیرینم

تودل وجان منی، گل و ریحان منی، باغ و بوستان منی

گل امید مدام از چمنت می چینم

وطنم ای وطنم ای وطن شیرینم

سرومن سوسن من، گل من گلشن من،دیده ء روشن من

چمنم ای چمنم ای چمن رنگینم

چمنم ای چمنم ای چمن رنگینم

می روی سوی سفر باز کی می آیی

ای گل تازه وتر باز کی می آیی

شده ام دور از تو

زار و رنجور از تو

سخت مهجور از تو

رفتی از پیش نظر باز کی می آیی

می روی سوی سفر بازکی می آیی

ای بت عشوه طراز

ای گل و گشن ناز

تا کجا می روی باز

بیا بچیم انگور بخو

جنگ انگريز و افغان اس بیا بچیمانگوربخو

جنگ انگر یز در لباس طا لبا ن اس بیا بچیم انگور بخو

جنگ قا تل در لباس مسلمان اس بیا بچیم انگوربخو

ما مدجان مرد ميـدان اس بیا بچیمانگوربخو

سبزی تاکه ببی دلهای پاکه ببی

کار ما جنگیدن است الفت خاکهببی

ايوب خان شير غران اس بیا بچیمانگوربخو

ميربچه خان رسرسان اس بیا بچیمانگوربخو

خواب ما بر سر سنگ عشق ما غيرت و ننگ

قوت ما توت و تلخان کار ما فتحس و جنگ

سر بـازي کار مردان اسبیا بچیم انگوربخو

آزادی فخر انسا ن اس بیا بچیمانگور بخو

باغ بی دیوار ما شرشر او شار ما

جلوه ها دارد به تاک خوشه ی پر بار ما

حسینی حسن خوبان اس بیا بچیمانگوربخو

کشمشی نقل میدان اس بیا بچیمانگور بخو

خوشه ها پرشبنم اس نوش جان کوملهماس

تول هرخوشه بچیم چارکهکم در کم اس

غوله دان غولبيابان اس بیا بچیم انگوربخو

قیمتش خيلي ارزان اس بیا بچیمانگوربخو

بخانم بیت بی پا ان بحا نم

زدردملت ا ففا ن بحا نم

برای مردم آواره خود

ز ایران تا به پاکستان بخانم

به کاپل جان گذر داری نداری دلبر

زاحوالم خبر داری نداری دلبر

مه میمیرم ز درد اشتیاقت

بسوی ما سفر داری نداری دلبر

به هندو کس برم قرآن بخانم

سرود مردم افغان بخانم

به سوگ سر فرازان شهید ش

دوبیتی های سرگردان بخانم

ای دل جهان بکام تو شد شد نشد نشد

کونومکان بکام تو شد شد نشد نشد

از بهر سید چند کنی دانه زیر دام

بیدانه سید دام تو شد شد نشد نشد

فرهاد با چند تنی کوه بیستون

شیرین اگر بنام تو شد شد نشد نشد

با میکشان طریق محبت مده زکف

گر جرعه ای بکام تو شد شد نشد نشد

دنیا گذران و کار دنیا گذران

خوش پیر شوی ای یار جوان

من نغمه سرای دل عاشق پسرم

گل میگذرد موسم گل میگذرد

ما شیشته و کاروان ز پل میگذرد

امسال گذرد سال دیگر باز آید

تا سال دیگر عمر جوان میگذرد

بیگانه غریب و ملک بیگانه غریب

بیمارم و بی کسم نه درمان نه طبیب

کو مادر و دادر که دعایی خواند

بیگانه چه داند که چه شد مرد غریب

دنیا گذران

دنیا گذران و کار دنیا گذران

خوش پیر شوی ای یار جوان

من نغمه سرای دل عاشق پسرم

دو موجود ز هستی گرامی تر است یکی میهن و دیگرش مادر است

به شام غریبان قسم ، به صبح یتیمان قسم

دو موجود زهستی گرامی تر است یکی میهن و دیگرش مادر است

ستایش کنم زن، که او مادر است که مادر سزاوار زیب و فر است

به شام غریبان قسم ، به صبح یتیمان قسم

دو موجود زهستی گرامی تر است یکی میهن و دیگرش مادر است

تو ای مادر من تو ای میهن من شوم خواب در اغوشت ای سرور من

به شام غریبان قسم ، به صبح یتیمان قسم

دو موجود زهستی گرامی تر است یکی میهن و دیگرش مادر است

به هر دین و ایین، به هر کیش و راه سر سجده باشد، به مادر روا

به شام غریبان قسم ، به صبح یتیمان قسم

دو موجود زهستی گرامی تر است یکی میهن و دیگرش مادر است

آمدم تا مست و مدهوشت كنم اما نشد

عاشقانه تكيه بر دوشت كنم اما نشد

آمدم تا از سر دلتنگي و دلواپسي

گريه تلخي در آغوشت كنم اما نشد

آرزو كردم كه يك شب در سراب زندگي

چون شراب كهنه اي نوشت كنم اما نشد

Дата добавления: 2015-11-05