از یاد آن لعل لبش لب بر لب پیمانه 6 страница

موجهکو عآشقی آ گيی

مي شاعر تو نهي

(پيار کا نام مينیسونا تا مگر

پيار کيا هی، يیموجهکو نهي تی خبر) - 2

می تو ولجا رها ولجهنن کی طرحا

دستی مي رها دوشمنی کی تیرا

مي دوشمن تو نهي

مي دوشمن تو نهي، مگر ای حسين

جبسی دیکا مينیتوجهکو

موجکو دوستی آ گيی

مي شاعر تو نهي

(سچتا هون اگر مي دوا مانگتا

هاته اپنه وتهاکر مين کيا مانگتا) - 2

جب سی توجهسی محبّت مي کرنی لگا

جب سی جيسی ابادت مي کرنیلگا

مين کافر تو نهي

مين کافر تو نهي، مگر ای حسين

جبسی دیکا مينیتوجهکو

موجهکو بندگی آ گيی

مي شاعر تو نهي، مگر ای حسين

جبسی دکا مينیتوجهکو

موجهکو شاغری آ گيی

مي شاعر تو نهي

بباغی که چون صبح، خندیده بودم
زهر برگ گل، دامنی چیده بودم
اگرسبزه بودم اگر خود دمیدم
به آغوش ناب تو خوابیده بودم
به زاهد نگفتن ز درد محبت
که نشنیده بود آن چی من دیده بودم

خرم آن روز کز این منزل ویران بروم
راحت جان طلبم و از پی جانان بروم
گر چه دانم که به جایی نبرد راه غریب
من به بوی سر آن زلف پریشان بروم
چون صبا با تن بیمار و دل بی​طاقت
به هواداری آن سرو خرامان بروم
در ره او چو قلم گر به سرم باید رفت
با دل زخم کش و دیده گریان بروم
نذر کردم گر از این غم به درآیم روزی
تا در میکده شادان و غزل خوان بروم
به هواداری او ذره صفت رقص کنان
تا لب چشمه خورشید درخشان بروم
تازیان را غم احوال گران باران نیست
پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم
ور چو حافظ ز بیابان نبرم ره بیرون
همره کوکبه آصف دوران بروم

پیمانہ بدہ کہ خمار استم
من عاشقِ چشمِ مستِ یار استم
بدہ بدہ کہ خمار استم
پیمانہ بدہ کہ خمار استم

چشمت کہ بہ آهوی ختن می ماند
رویت بہ گلاب های چمن می ماند
گل را بکنید ورق ورق مویہ کنید
تا لالہ عزارے بہ وطن بیارد

از آمدنت اگر خبر می داشتم
پیشِ قدمت کوچہ را گل می کاشتم
گل می کاشتم ، گل ِ گلاب می کاشتم
خاک قدمت بدیده بر می داشتم

دلگیرگرزمه لبی لتانه
خبر می واخله راشه جانانه
ترسوبه گرزی ته بی لمانه
ترسوبه گرزی ته بی لمانه

آمد بهار و از تو نیامد خبر هنوز
گل جلوهکردواز تونبینم اسر هنوز

خندید غنچه صبحگهان بر روخ نسیم
دور از رخ تودیدهو من گریه سر کنم

تنها چه سان بروی گلو لاله بنگرم
گلچهری لاله روی من اندر صفر هنوز

یاران میان سبزه و گل جام می به کف
من می خورم بداغ تو خون چگر هنوز

دلها زسوز سینه ای فطرت کباب و شد
این شعله در دل تو ندارد اسر هنوز

دل ز غم هایتو در می گيرد

از الم ديده ای تر مگيرد

کاش روز بشوی (پزمونم)

زندگی رنگ ديگر می گيرد

گل ناز گل ناز بيا همدم و همراز

من ام مفتونه آن چشمهاي پر ناز

بيا يارم گل ناز

تو نداری غم و من غم دارم

تو به خواب هستی و من بیدارم

نیست اخر بسرت فکر دوا

چي تبيبی تو که من بیمارم

گل ناز گل ناز بيا همدم و همراز

من ام مفتونه آن چشمهاي پر ناز

بيا يارم گل ناز

گویند که بعد شب سحر میاید توکل به خدا

بعد از شب تاریک قمر می آید توکل به خدا

برای عشق تودلبرمن جان میسپارم

بدانبدان که نمیترسم

گویند که درد غم فراوان داری توکل به خدا

گویند که دیدهایی حیران داری توکل به خدا

گویند که غمهای تو افزون گردد توکل به خدا

گویند که سیل اشکباران داری توکل به خدا

برای عشق تودلبرمن جان میسپارم

بدانبدان که نمیترسم

گویند که با تو بیوفایی کردن توکل به خدا

گویند که رفتندو جدایی کردن توکل به خدا

من ماندم وغمهایی دل ناشادم توکل به خدا

رفتند و ترک آشنایی کردن توکل به خدا

برای عشق تودلبرمن جان میسپارم

بدانبدان که نمیترسم

در پی آهوی عشق
در پی آهوی عشق صیاد آواره شدم
تا کجا باید دوید یارب بیچاره شدم

من عقابم شاه پر
من عقابم شاه پر قله نشین بی شکست
ريش خند بچه آهويی به یکباره شدم
تا کجا باید دوید
تا کجا باید دوید یارب بیچاره شدم

بال من بی سایهشد از بس که افتادم به خاک
کنج خانه مرده بی پرواز و بی کاره شدم
تا کجا باید دوید
تا کجا باید دوید یارب بیچاره شدم

من که از سیپاره ی قرآن نخواندم یک کلام
پرپر عشقم چنان کردی که سی پاره شدم
تا کجا باید دوید
تا کجا باید دوید یارب بیچاره شدم

صد هزار رحمت به تیر نا صواب دشمنم...
اندکی مرهم مداوا می کند زخم تنم
تیر بی انصاف عشق تو نشست به قلب من...
کارگر نیست هر چه مرهم من به این زخم می زنم
این حواس و هوش من با تو چه آسان میرود
پا به پای سایه اتعمرم شتابان میرود

در پی آهوی عشق...

سیاه چشمان من آفت جان من بی وفایی

حیف و افسوز که از ما جدایی

چون کبوتر به بامم نشستی

دانه خوردی و رامم نگشتی

دورشو دور

قدرعشق بزرگم ندانی

بی وفا کن فراموش و نامم

دیگر هرگز نبینی نشانم

بیوفا بوده ای پر جفا بوده ای

قدر عشق بزرگم ندانی

زخم دل چندین زبان داده‌ست پیغام مرا

بی‌سخن باید شنیدن چون نگین نام مرا

عمرها شد در فضای بی‌نشان پر می‌زنم

آشیان در عالم عنقاست اوهام مرا

قدردان فرصت ساز تماشایم چو شمع

جز غم آغاز داغی نیست انجام مرا

چارهٔ سودای من بیدل ز چشم یار پرس

عشق در مغز جنون پرورده بادام مرا

دل می​رود ز دستم صاحب دلان خدا را

دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز

باشد که بازبینیم دیدار آشنا را

در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند

گر تو نمی​پسندی تغییر کن قضا را

سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد

دلبر که در کف او موم است سنگ خارا

گوزرا هوا زمانا، آ تا‌ نهی دوبا را

حافظ خدا توما را

خوشی های چار دین کی‌ آنسو ھے عمر بھر کے

تنهایےھو مے اقسر رینگ یاد کر کے

و وقت جوی کی‌ همنے ایک ساعت‌هی گوزارا

حافظ خدا تومارا

مری قسم‌هی موجکو توم بیوفا نه کھی نا

مجبور تهی محبت سب کوچه پلاا‌ اےشھینا

توتا‌هی زندگی کا آب آخری صحرا

حافظ خدا تومارا

مری لی سحر بے آیی‌‌هی راحت بن کر

نیکلا مرا جنازہ مری برات بن کر

اچها هوا جوی تومنے دکا نهے نظارا

حافظ خدا تومآ را...

دل سراپرده محبت اوست

دیده آیینه دار طلعت اوست

من که سر درنیاورم به دو کون

گردنم زیر بار منت اوست

تو و طوبی و ما و قامت یار

فکر هر کس به قدر همت اوست

دل میں اک لہرسی اٹھی ہے ابھی

کوہی تازہ ہوا چلی ہے ابھی

شور برپا ہے خانہء دل میں

Дата добавления: 2015-11-05