از یاد آن لعل لبش لب بر لب پیمانه 3 страница

با این ساز قطغن با این ساز قطغن

دختر بیا پای بزن

با این ساز قطغن با این ساز قطغن

میده میده پای بزن

خرابته نبینم قندل نازک بدن

ستاره دیده فرو بست و آرامید و بیا

شراب نور به رگهای شب دمید و بیا

ستاره دیده....

به گام های کسان می برم گمان که تویی

دلم زسینه بیرون شد زبس طپید و بیا

ستاره دیده....

نیآمدی که فلک خوشه خوشه پروین داشت

کنون که دست سحر دانه دانه چید و بیا

ستاره دیده....

زبس بدامن شب اشک انتظارم ریخت

گل سپید شگفت و سحر دمید و بیا

ستاره دیده....

به وقت مرگ ام اگر تازه می کنی دیدار

به هوش باش که هنگام آن رسید و بیا

ستا په عشق کی لیوانی سر په صحرا گرزم

بینوا گرزم په سحرا گرزم

تا زما پرسانه راشه بد می حا ل دی پری

بد می حا ل دی پری دا می سوال دی پری

راشه راشه مابوبا کبر مه کوه په ما

چا چه کبرپه چا کری دی زوال شو پری

بد می حا ل....

تا زما وکره پرسان لک په ما شه مهربان

په سخی صورت می واچوه سوسیال زرزری

بد می حا ل....

لاړ شه ننګرهار ته کميس تور ما ته راړوه

تازه تازه ګلونه درې څلور ماته راوړه

شراب په شرعه ناروا دی فرحت دی په بيلتون باجور ګلونه

په ما روا دی ديار غم غلطومه کميس تور کميس تور ماته راوړه

تازه تازه ګلونه درې څلور ماته راوړه

ده فرحت دی په بيلتون باجور ګلونه په قلا دوې کوترې ناست

يو يې ويشتل کړی بل ئی ځان سينګاروينه کميس تور کميس تور ماته راوړه

تازه تازه ګلونه درې څلور ماته راوړه

جانان ز ما زه د جانان يم فرحت دی په بيلتون باجور ګلونه

که په بازار مې خر څوی ورسره ځمه کميس تور کميس تور ماته راوړه

تازه تازه ګلونه درې څلور ماته راوړه

په دوارو لاسو می نیولی ستالمن محبوبا

او په دوارو لاسو محبوبا

به نازچشم تو می بخشم این جهان تازنین

جان جان فدایی چشم مست تو

برای دیدن دو چشمت آسمان نازنین

جان جان فدایی چشم مست تو

منگل می ستاپر لمن کیشود

وطن می تول جان تاته دریریشود

تابیا له لاسه امروکرد کشتن مابوبا

او په دوارو لاسو محبوبا

دو چشم تو چی غزل خان است

نگاهی مست ات چه گریزان است

زچشم من زچشم من تو بخانی غم نهان نازنین

جان جان فدایی چشم مست تو

شراب پخلا کره بس خپگان نور

تور مخ زما کره ستا په چشمانو نور

چی پریشان کرم ستا ددوه ذلفو شکن محبوبا

او په دوارو لاسو محبوبا

بسکه سرو قدت ای شوخ رسا افتاده

تا بگوشت برسد ناله زپا افتاده

ناز پرور دلک بود خدایا ببرم

آخر از پیش من ای د وست کجا افتاده

هر بفس بر سر بی چاره قیامت

هر کی مانند من ازیار گذرد جدا افتاده

جز تو تا زنده ام ای جان نشوم یار کس

ترانه سرا: خانم پرستو

جز تو تا زنده ام ای جان نشوم یار کس

در هوای تو ام از جان بودم تا نفسی

نکنم جزهوس عشق تو هر گز هوسی

حرف مردوم نشنو پی گپها تو نرو

در دل پاک تو من نور صفا می بینم

در نگاه تو جهان زحیا می بینم

من ترا خوبترین خوب خدا میبنم

من چه شادام که مدام تویی ازمن تنها

دانی ای دوست که در گلشن جانانئ توست

روزوشب در نظرم چهره زننائ تست

دل من در گرو عشق تو در خانه تست

من فقط عشق توام توفقط عشق منی

ای ز خيال عارضت تار نظر به پيچ و تاب

وی ز حديث کاکلت سنبل تر به پيچ و تاب

موی سياهت ای صنم وه چه عجب فتاده است

حلقه به حلقه، خم به خم تا به کمر به پيچ و تاب

توشک مخملی تو برق زند به ديده ام

زير سر تو نازنين بالش پر به پيچ و تاب

از فلک چهارمين مشتری تو گشته اند

دور تو دور می خورد شمس و قمر به پيچ و تاب

پهلوی غير کم نشين ای بت من که از حسد

می چکد از دو چشم من خون جگر به پيچ و تاب

شمع صفت تمام شب سوز و گداز داشتم

دود بر آمد ز دلم وقت سحر به پيچ و تاب

طوق طلا و نقره را آن صنم از غرور حسن

کرده حمايل گلو شير و شکر به پيچ و تاب

مارصفت کمند زلف از دو طرف خميده است

کلچه زده به دور آن رنگ دگر به پيچ و تاب

عين خرام سيده رو، قولک و گردنک مزن

هرسو که می روی، مرو جان پدر به پيچ و تاب

درد و غم بتان به دل بسکه فتاده عشقري

سربسر است لابلا همچو فنر به پيچ و تاب

اگر عشق باشد گناهی الهی

رتبهء زمزهء عشق نداند زاهد

بگذارید که آوازهء جنت شنود

اگر عشق باشد

اگر عشق باشد گناهی الهی

سرآپا گناه ام الهی الهی

اگر عشق باشد گناهی الهی

اگر عشق باشد

نشاند رهی کهبهء عاشقان را

به مجنون گمکرده راهی الهی

اگر عشق باشد گناهی الهی

اگر عشق باشد

نه در مسجد دهندم راه که مست است

نه در میخانه که این خمار خام است

میان مسجدو میخانه راهست

غریبم عاشق ام این ره کدام است

به میخانه ام ره ندادو ما را

کجا رو کند بی پناهی الهی

اگر عشق باشد گناهی الهی

اگر عشق باشد

به آتش کشیدن جان و دلم را

سیه دیده گان با نگاهی الهی

اگر عشق باشد گناهی الهی

شب غم ها ای خدا از کی سرآیم

که سحر خورشید از نو درآید

نه کس خبری از یارمن آرد برایم

نشوم سحری بی رو او دارد بلایم

درد دل خود با کی گویم عشقه نشناختی جان

خودته باختی دیوانه ام ساختی باتو ای دلبر چی کنم

طاقت دوریشه من دیگه ندارم

میدانه تا بیاید چشم انظا رم

من میخواهم گذشته ها یادش بیارم

میگم که من بی غیر او یاری ندارم

درعشق اگر گفتم بتو آرام جان ام

دراین دنیا نمی خواهم بیتو بمانم

دور از تو شبهای من تاریک و تاراست

دنیا من بی روی تو رنگی نداره

شادی کنم آه ای خدا شاید دوباره

تو شب هایم بیرون بیاید که تکس بخانه

سبد گل عشق با خنده هایش برم بیاره

ببینم نفسش لبریزه از صبح بهاره

بتخانهنشین استم از کعبه سخن دارم

عیب است مسلمانا زین کیش که من دارام

از دودو در این سحرا گیرد سراغم را

من دوزخیی عشق ام در شعله کفن دارم

سر پوش مزارم را از برک کیا سازید

دهقان همین دشت ام از سبزه کفن دارم

دل میبری از من بار و کجا

بیما ر تو ام رهمی بنما

عمرم به رحت دادم که مرو

برگردو زمن یا دی بنما

روزی که تو پرسی حال مرا

گویی که چه شد آن یاو کجا

گویند و که مرد او از غم تو

بر گور من آن شادی بنما

در عشق تو من افسانه شدم

چون شعله شدی پروانه شدم

اکنون که شدم دیوانه تو

دیوانه خود یاری بنما

شب که توفان جوشیی چشم ترم آمد بیاد

فکر دل کردم بلای دیگرم آمد بیاد

تا صحر بی پرده گردم شبنم از خود رفته است

الودا ای همنشینان دلبرم آمد بیاد

در گریبان غصه خوردم رستم از آشوب در

Дата добавления: 2015-11-05