Ліра-эпас П.Броўкі: агульны агляд.

З ліра-эпасу П.Броўкі даваен. («Кацярына», 1938, «Праз горы и стэп») вылуч.паэма «Праз горы і стэп».Яна прысвеч.грамадз.вайне.На гэтую тэму ў 20-я і 30-я гады з'яўлюшмат твораў розных жанр. Паэмы П. Броўкі ў літ.30-х гадоў вызнач.праўдзів.паказам вайны з усімі яе жахамі і трагедыямі.Даволі абстрактнай, агульнай па задуме была і незак.паэма «Прамова фактамі» - пра выспяванне рэвалюц.падзей у краіне,пра барацьбу народа за сацыял.вызвал. У гады вайны пошукі П. Броўкі ў паэтыч. эпасе ішлі паралельна з пошукамі ў лірыцы і былі даволі плённыя.За гэты час ім напіс.«Паэма пра Смалячкова» (1942), «Беларусь» (1943), «Ясны кут» (1944), «Паланянка» (1945). Агульнае для ўсіх іх-патрыят.пафас,вера ў гарманіч.пачат.жыцця,сыноўняя любоў да Радзімы.У паэме-кантаце «Беларусь» П. Броўка стварыў паэт.вобраз краіны - не заняволенай палонніцы,а грознай паўстанкі,што ўзнялася на барац.з ворагам.Краіна гэтая мае сваю велічную спадчыну,сваю прыроду і непаўт.гіст. Неад'емнай рысай паэмы «Беларусь» з'яўл.шырыня аўтар.гіст.мыслення.Паэт імкнецца спалуч.ваенныя падзеі і далёкія мінулыя часы,вывесці сутнасць подзвігу, гал.рысы хар-ру бел-са старадаўніх традыцый. Лепшы твор П.Броўкі пасляваен.дзесяцігоддзя - паэма «Хлеб» (1946). Тэма працы – цэнтр.ў паэме. Лірычн.,раман.-ўзнёслая інтэрпрэтацыя яе дыктуе адпав.маст.сродкі.Голас паэта гучыць то на высокай хвалі публіцыст.,то станов.прачула-інтымным.Паэма «Хлеб» выяўл.пачуцці, настрой і самога аўтара.У пасляв.перыяд Броўкам напіс.паэмы «Родныя берагі» (1948) і «Чырвон-Гарадок» (1950).У апош.два з паловай дзесяцігоддзі св.творч.дзейнасці Броўка напісаў такія паэмы, як «Заўсёды з Леніным» (1956),«Голас сэрца» (1960) (1 публі-ыя пад наз.«Маўчаць не магу я”).

Дата добавления: 2015-08-02