از یاد آن لعل لبش لب بر لب پیمانه 1 страница

متن آهنگ های دری و پشتو Afghan songtext

جمع آوری متن بیتها ی اففانی ظریفکار

د زړه قطري

ستا دسترګو بلا واخلم بيادې سترګې ولې سرې دي

پام چې واردې خطا نشي مامنلې غرغرې دي

نازولې ليلا راشه! دمجنون ګريوان ته ګوره

داباران دملغلرو كه داوښكو فوارې دي

مخ دې بلې لمبې كاندي خوله دې ګل شي بيا غونچه شي

ځكه ماته ډيرې ګرانې دپتنګ بلبل نخرې دي

مبارك دې شه سيلابه! دوصال استاځى راغى

دريبار سره دې كړي اشنا نوې مشورې دي

زما مینه نه ده هفه مینه د بل چا ده

ښکلی یی اداده ښکلی یی اداده

سترگویی ویښتلی یم مینی یی سیز لی یم

بس دمحبت په عشق یو جلی ویښتلی یم

هو هو هو هو..

ښکلی یی ادا ده شکلی یی اداده

وسوم اورمی واخیست

مین زړه می وارخطا ده

بس لیوانی کېږم شه په دی پوهېږم

بیا دچا په مینه بینواسو زېږم

مسته یی پر ته په سرکو شونوروسکاره

زما مینه نده هغه مینه دبلچا دی

تمنایی عاشق تقاضایی عاشق

به اتش فگندی سراپایی عاشق

ز هستی چه داردعاشق بجز عشق پاکت

دلم شد هلاکت

به دریا بگویم به صحرا بگویم

زچشمان مستش بشبها بگویم

که سوزاند او وجود منی بینوا را

زموج نگاهش

زما مینه نده هغه مینه دبلچا دی

ای ساربان آهسته ران کارام جانم می رود

وان دل که با خود داشتم با دلستانم می رود
محمل بدار ای ساربان تندی مکن با کاروان

کز عشق آن سرو روان گویی روانم می رود
برگشت یار سرکشم بگذاشت عیش ناخوشم

چون مجمری پر آتشم کز سر دخانم می رود
باز آی و بر چشمم نشین ای دلستان نازنین

کاشوب و فریاد از زمین بر آسمانم می رود
در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن

من خود به چشم خویش دیدم که جانم می رود

دیوانه ایم دیوانه ایم ما عاشق مستانه ایم

از مستی چشم صنم ما بر در میخانه ایم

لعل لبش صیقل دهد این قلب بیمار مرا

از یاد آن لعل لبش لب بر لب پیمانه ایم

از شعله شمع رخش گرمی رسد بر جان مرا

تا جان به جانان میرسد دور رخش پروانه ایم

دستم به دامانت عزیز دستم بیگیر دستم بیگیر

دست طلب دارم ز تو نه بر در هر خانه ایم

نه رو ای یار نه رو پیش اغیارو نه رو

گاه وبیگاه و نه رو

از پی عشق تو دیوانه شدم

فارغ از ساغرو پیمانه شدم

نه رو ای یار نه رو....

زندگی بیتو بسر سازم اگر

نکنم ازسر کوه تو سفر

نه رو ای یار نه رو...

زدیده اشک میبارم خصوصی

ترا من دوست میدارم خصوصی

سیاه چشمک به دلبند تو باشد

بقائ جان زپیوند تو باشد

صفر کردم به گلشنهای دنیا

ندیدم کس که مانند توباشد

بدرد دل گرفتارم تو کردی

خراب وخسته و زارم تو کردی

مرا از عشقبازی کی خبر بود

بدرد سر گرفتارم تو کردی

عشق تو میکشاندام شهربه شهر کوبکو

مهر تومیدواندام پهنه به پهنه سوبه سو

میرود از فراق تو خون دل از دو دیده ام

دجله به دجله یم به یم چشمه به چشمه جو به جو

بود نبود جز دلم در خم ظلف او نهان

طره به طره خم به خم رشته به رشته مو به مو

بیت استاد ارمان

وادی مه

تات بیروی

تا که عاشق شدم روزم سیاه شد

تا که دیدم ترا حالم تباع شد

گفتی که میرسم پیشید شب تار

نامدی دلبریم حالم تباه شد

پریشانم پریشانم پریشانم من پریشانم

مسافرآمدم از شهر زابل

کنون عاشق شدم در شهر کابل

اگر رستم شوم تابت ندارم

خدا جان من دگر چاره ندارم

پریشانم پریشانم پریشانم من پریشانم

آمـــدی جـانـــم بـه قربــانــــت ولی حـــالا چــــرا

بـــــی‌وفـا حالا که مـن افتاده ‌ام از پـا چرا

عمر ما را مهـلــت امروز و فردای تـو نــیســــت

من که یک امروز مـهـمان تـوام فردا چرا

نـازنـیــنــا مــا به نــاز تــو جــــوانـی داده‌ایـــــم

دیـگر اکنــون با جوانان نـازکـن با ما چرا

در خـــزان هــــــجر گل ای بـلـبـل طـــبع حـــزین

خــامـشی شـرط وفـاداری بود غوغــا چرا

شهــریارا بـی حبیـب خـود نـمـی ‌کــردی سـفــــر

این سفر راه قیامت میروی تنها چــــــــرا

من مست و تو دیوانه ما را که برد خانه

صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه

در شهر یکی کس را هشیار نمی بینم

هر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانه

ای لولی بر بط زن تو مست تری یا من

ای پیش چو تو مستی افسون من افسانه

از خانه برون رفتم مستیم به پیش آمد

در هر نظرش مضمر صد گلشن و کاشانه

چون کشتی بی لنگر کژ می شدو مژ می شد

وز حسرت او مرده صد عاقل و فرزانه

گفتم:زکجایی تو؟ تسخر زد و گفت ای جان

نیمیم ز ترکستان نیمیم ز فرغانه

نیمیم ز آب و گل نیمیم ز جان و دل

نیمیم لب دریا نیمی همه دردانه

گر چه رفتی از برم اما فراموشم مکن

باغمت ای آشنا هرشب همآغوشم مکن

همچو موج اشک از دریای چشمم پامکش

درپی خود چون حبابی خانه بردوشم مکن

دردلم نقش هزاران داغ عشق مرده است

بیش از این درسوگ عشق خودسیه پوشم مکن

ساغرچشم تو سرشاراست ازمستی وناز

باخیال نرگست هرشب قدح نوشم نکن

من زسوز اشتیاق تو سراپا آتشم

بازبا طوفان بی مهریت خاموشم مکن

جوشدامشب جلوه جادوی چشمانت زجام

باشراب نرگست ای فتنه مدهوشم مکن

به اين تمکين که ساقی باده در پيمانه می ريزد

رسد تا دور ما ديوار اين ميــــــــخانه ميريزد

گرفتی چون پی مجنون زرسـوايی مرنج ايدل

که دايم سنگ طفلان بر سر ديـــــوانه میریزد

به ياد شمع رخسار که می ســـــــوزد دل زارم

که امشب برسرم از هر طرف پروانه ميريزد

زليخا گر برون آرد زدل آه پشيمـــــــــــــانی

ز پای يوسف زندانيش زولانــــــــــــه ميريزد

شــــــــود هرکس به کوه عشقبازی پيرو فرهاد

بروز جــــان فشانی خون خود مردانه ميريزد

رسانی برمــــن ای مشاط تا زنار خود سازم

ززلف يار هـــــر تاری که وقت شانه ميريزد

اگر سيم و زرعـــــــــالم به دست عشقری افتد

شــــب دعوت به پيش پای آن جانانه ميريزد

همه جا دکان رنگ است همه رنگ ميفروشند

دل من به شيشه سوزد همه سنگ ميفروشند

به کرشمه يی نگاهش دل ساده لوح ما را

چه به ناز ميربايد چه قشنگ ميفروشد

شرری بگير و آتش به جهان بزن تو ای آه

ز شراره يی که هر شب دل تنگ ميفروشد

به دکان بخت مردم کی نشسته است يارب

گل خنده ميستاند غم جنگ ميفروشد

دل کس به کس نسوزد به محيط ما به حدی

که غزال چوچه اش را به پلنگ ميفروشد

مدتيست کس نديده گهری به قلزم ما

Дата добавления: 2015-11-05