ҺӘЗА КЫЙССӘИ ЙУСЕФ ГӘЛӘЙҺИ ӘС-СӘЛЯМ 12 страница

“Падишаһ, халемез дишвар улди —

бези дут, Ибне-Иәбин-не ңуйгыл имди.

910'. Иа — бәниййә, изһәбу фәтәхәссәсу мин Иусефә”,— дәйүр

безә,

безләр йаулаң мохтаҗ улуб кэлдүк сезә,

ануң х ө з н е РӘМ ңуйды багримезә”.—

Бети уңуб, аны Йусеф белди' имди. (КБ.)

9102. Тәхетендән инде ул дәм Иусеф йирә,

ңәрдәшләри берлә ңыйлды мөназәрә,

бер бетү сону вирди һәм анларә:

“Бу бетине уңыңлар сезләр имди”. (Ссу.)

911. Иусеф сиддиң анларә бети вирди,

һәр ңанңыси баңди ирсә, уңыди-белди,

хөфийә берлә бер-беринә мәрлүм ңылди:

“Безим батил рәмәлемез”,— дирләр имди.

912. Иусеф әйдүр: “Бони һич уң[у]мазез, (стр. 100)

бу шәһер әһле бони һич аңламазез,,

уңубән һич әхуалин сүйләмәзез,—

ушбу бети сезнең делчә йазмыш имди”.

913. Анлар әйдүр: “Безләр ДЗРИ белүмәзез,

уңыб сезә һич җәуаб вир[ү]мәзез,

бу бетидә датлу сүз булумазез,—

йаулаң дишвар бети-дер”,—дирләр имди.

914. Ул бетине байың анлар йазмыш иди,

Иусефи ңол дәйүбән сатмыш иди,

“Үч дөрлү рәйбе вардыр”, димеш иди,—

мөштәрийә бети-не вирмеш имди.

915. Ул хат Иусеф әленэ кермеш иди,

Иусеф ани йаулаң мәхкәм дутмыш иди,

сандуң эчрә арастә ңуймыш иди,—

гайәт мәхкәм ихтийатлә саңлар имди.

916. Иусеф әйдүр: “Бер ңол углан-ни сатмыш-сез,

ңолумезнең үч гәйбе һәм вар димеш-сез,

ул шарт илә бу бети-не сез йазмыш-сез!>—

Анлар мөнкир: “Без йазмадың!”—дирләр имди.

917. Иусеф әйдер: “Саг кэтүреб,' без уралум,

саг чыңыраб нә диерсә, без күрәлүм,

нә сүзләсә, без инаныб буй вирәлүм”.—

Анлар әйдүр: “Буйлә тәслим улдың имди”.

918. Бойурди—улдәм саги кэтүрдиләр,

ңызыл алтун мили берлә саг урдилар,

ңодрәт берлә сүзләди, һәб белдиләр,—

анларың нә ңылдыгын әйтүр имди.

919. Иусеф әйдүр: “Имде бауәр ңылдыңызму,

сар чыңыраб, нә дидекин белдеңезмү,

Иусефә нә ңылдыңыңыз аңдыңызму?” —

Нә-чар улуб, җөмлә иңрар ңылур имди.

920. “Сез ул-кем, Иусефи алдамыш-сез,

безим илә тәмашайә кэл, димеш-сез,

хәңыйңәт, улдермәкгә ңәсд ңылмыш-сез,—

әлеңездән Иәһүдә алмыш имди.

921. Сәүдек урлун Иагңубдан айырмыш-сез,

фирңәт утын бәгринә йандырмыш-сез,

кэлиб бәнем ңашымдә үйкүнүрсез * (стр. 101,

“Без — хасләрүз, шәрифләрүз!” — дирсез имди.

922. Сезнең берәр әлеңези кэси-сәрмен,

җөмләңезнен буйынындан аси-сәрмен,

барча-ңезни сәйасәтлә үлдерәрмен —

“Ма ФӘРӘЛТӨМ би-Иусефә”,— дәйүр имди.

922 '. Бойурды: “Күэләрнн баглан!— диде.—

Алтун йыгач бутаңына асын!)—диде.

Анлар чуң аглашды, россә йиде,—

җөмләләри Йусефә йалуарыр имди. (Ссу.)

923. Анлар әйдүр: “Безләрни азад ңылың,

атамез Исраилә хөрмәт ңыйлың,

Иарңуб йаулаң мәхзүн-дер, шәфңәт ңылың,—

арламаңдан ике күзи күрмәз имди.

924. Ул.мәхзүн беримизни йәуа ңылди,

арламаңдан ике күзи күрмәз улди...”—

Ани ишедеб, Иусеф һәм шәйлә күйди,

җөмлә-си-нең элен шишүб ңуйар имди.

* Үйкүнүрсез —к нему глосса: Ым гъэмез идәрсеэ. Габд. (Делаете знакн

и клевещете на других. Габд.)

925. Ани ишедеб, Иусефнең гаңле шашди,

дәүә бенди, йүзендән нәңаб ачди,

анларың җөмлә-си-нең күзин шишди,—

Иусефи күрүб, анлар йалуарыр имди:

926. “Иусефә нә йаулаң биңзәйүрсән!”

“Иусеф исәң, нитә йадлың әйләйүрсән?”

“Вә-аллаһи, сән хәңыйңәт Иусефмү-сән?”

“Вә иннәкә ләәнтә Иусефи?”—дирләр имди.

927. Андан РӘЗИЗ Иусеф әйдүр: “Белең байың,

бән ирермен ңәрдәшеңез Иусеф сиддиң,

уш бәни падишаһ ңылди халиң —

“Әна — Иусеф вә һәза — әхи!” — дәйүр имди.

928. Ани ишедеб, җөмлә-си йүзин дүшди,

танымаңдан җөмлә-си-нең раңле шашди,

Мисър әһле җөмлә-синә хәбәр дүшди,—

бу әхуалә рәҗаибә ңалурлар имди.

929. Иусеф әйдер: “Ңалдырыңыз башыңези,

бары.шладым ушал батил ишеңези,

ңайру^маңыз, мәраф ңылам имде сези,—

сөчүңези кэчүрдем бән”,— дәйүр имди.

930. Башларин ңалдырубән күрешдиләр,

йаулаң ңаты хәсрәтилә арлашдилар,

ңамулари улу үнин иңрәшдиләр,—

ани күреб, фәрештәләр аглар имди.

ФАСЛ: ЙУСЕФ КҮҢЛӘКЕНИ ЙАРҢУБӘ ЙИБӘРМӘКИ

931. Иусеф әйдүр: “Имде тәдбир уйлә ңылам,

күңләки атамызә виреб и й ә м,

ул мәхзун-не хөррәм ңылыб сәүендерәм,—

хатаңызи сезләр андан деләң имди”.

931 '. Нә әхуальдер, йүзек виреб изәмэз,

һәм андаруң дәст-ра элен тут[а]маз,

айруң нәснә вирмәгә рәуа күрмәз:

“Изһәбу бицамизи һәза”,— дәйүр имди. (Ссу.)

932. Ңойу эчрә Иусеф йалан ңалмыш иди,

Җәбраилә халиң әмер ңылмыш иди,

ул күңләки уҗмахдан алмыш иди,—

кэлтүрүбән Иусефә кийдерер имди.

932'. Аны кийде, цортылды йалан-лыцдан,

ул күңләке рәта-йде ул халиңдан,

дәрман улды түгәл сайрулыңдан,—

ул МӘРНӘДӘН Йарңубә йибәрүр имди. (Д.)

933. Анасы үлди, Иусеф тыйфел ңалди,

Иарңуб сәүчи бер ңарауаш сатун алды,

ңарауашни Иусефә дайә ңылди,—

кечек урлин айырубән сатар имди.

934. Зари ңылды, аглади ул ңарауаш,

күзендән йитмеш ңатрә д[ү]гүлди йәш,

дир: “Иляһи, халемни белүрсән хуш —

урланчыгым айырубән сатди имди!”

935. Халиң әйдер: “Мән бер хөкем бойурыр-мән,

1 аны ДЗРИ сәүдегендән а й у р у р - мән,

фирңәт уды бәрринә ңуйурыр-мән,—

•йитмеш йыл РӘ агладам тәмам имди!

936. Әүүәл сәнең урылыңни ңаушдырам,

андан соңра Иусефи һәм бән күстәрәм,

ңадирмен, ңачан ВӘРДӘ хиляф ңыйлам,—

бәнүм ВӘРДӘМ һәргиз хиля.ф улмаз имди!”

§37. Йусеф бер ңол сатун алды Бәшир адлу

(ушбу сүзи дыңламагә йаулаң датлу),

холңы йаулаң миһербан-лу һәм шәфңәтлү,—

дүгәл иши ихсан берлә ишләр имди.

938. Ул күңләки Йусеф улдәм аңа вирди,

дәхи бер бети йазды, әленә вирди,

Бәшир күңләки алыб йула керди,—

йусефдән йарңуб сари варыр имди.

939. Сәбах йиле халиңгә зари ңылди,

фазле берлә халиң аңа дәстүр вирди,

Бәширдән ун көн шуйлә борун кэлди,—

йусеф йесин Йарңубә кэлтүрер имди.

940. Искәдисә, халиңрә шөкер ңылди, (стр.

м ә х з у н-лыңдән йарңуб нәби хөррәм улди;

әйдүр: “Бәнем Йусефемнең йеси кэлди,—

сәбах йиле кэлтүрди”,— дәйүр имди,

941. “Аңрин искел, сәбах йнле, но үтәрсән,

сән, хәңыйңәт, Иусефемдән ис дутарсән,

җәрахәтем уңармагә сән йитәрсән,—

сән исәли, бән мөфәррәх улдым имди!

942 Тәхңыйң белдем мөждәчи сән, сәба йиле:

йусеф йеси экселмәз һич, сән исәле;

ани дуйдым, асудә булдым бәли,—

йусеф исе табармын”,— дәйүр имди.

943 йарңубдан бони ишдеб, таңлашдилар,

йаулаң йаман гәйебләшү сүзләшдиләр:

“Ңандадыр, ңани Йусеф?—дәйүшдиләр.—

Заляләтең ңәдимдер!”—дирләр имди.

944. Андан соңра ун күндәй Бәшир кэлди,

бер ңойуда бер рәурәт тун йуар иди,

ңуәт берлә кэлүб, Бәшир андан сурди:

“йарңуб эви ңандә?”—дәйүб сурар имди.

945. Рәурәт әйдер: “йарңуби нә сурарсән,

тиз йүрерсән, ңандан кэлдең, нә дәйүрсән,

мәгәр син Йарңубә мөждәләрсән? —

Хәңыйңәт сән мөждәчи-сән!”—дәйүр имди.

946. “Йагңуб нәби мине сатун алмыш иди,

Йусефә бәни дайә ңылмыш иди,

Бәшир адлу кечи урлум сатмыш иди,—

йитмеш йылдур хәсрәтени дартам имди.

947. Халиң бәңа шәйлә ВӘРДӘ ңылмыш иди:

“Сәни уңдан сәүендерәм”,— димеш иди,

уш йарңубең мөждәсе хазир кэлди,—

ңани бәнүм Бәширем?!”— дәйүр имди.

948. Бәшир әйдер: “Әйа ана, агламарыл,

хәсрәтеңлә йүрәгеңни дагламарыл,

хаң ВӘРДӘ-СИ йитмәде диб РӘМ йимәгил,—

хәңыйңәт, Бәшир урлың бән-вен имди!”

949. Ани ишедүб, гәүрәтең раңле -ш[а]шди,

йарлу рәурәт урынуб, йэрә дүшди,

раңле кэлди, урылинә һәм күрешди,— (стр. 10

икеси һәм зарлың идеб арлар имди.

950. Ңатарлашу ул икеси э в и г ә керди,

сәүенмәкдән ул рәурәтең усы кэтди,

Бәшир кэлди, күңләкни сону вирди,—

йүзинә силүб, күзи [улдәм] ач[ы]лур имди.

951. Күзин ачыб, Исраил ани күрди:

“Сән кем-сән?”—димәк илә аңа сүрди.

Бәшир әйдүр: “Ул-кем, бәни сатдың иди,

тыйфел икән анамдан айруб имди”.

952. Андан Иарңуб уңыды ул бети-не,

ңандалырин аңлады ул хәсрәтени,

Иусеф Мисърә падишаһ улдырыни,—

шөкер ңылыб, хаң-рә сөҗуд ңылур имди.

953. Андан Иусеф ңәрдәшләрә ХӘЛРӘТ вирди,

алтун-көмүш, ат-ңатыр буйлә вирди,

атасыни кэлмәкгә рөхсәт вирди:

“Вә'туни би-әһликөм!”—дәйүр имди.

954. Бәс, анлар атасинә ңаушдилар,

җөмлә-ләри Йарңубә күрүшдиләр,

хәталарин дәйүбән арлашдилар:

“Гөнаһемез барышларыл!”—дирләр имди.

955. “Алдайубән Иусефи сәндән алдың,

ңол дәйүбән ираңрә ани сатдуң,

бу күн халән аны улу солтан булдың,—

җөмлә Мисър әһле аның ңолы имди”.

956. Иарңуб әйдүр: “Хәтаңызи барышладым,

сөчеңези бән сезең гәфу ңылдым,

бән дари халиңымдан рахәт булдым,—

сезләрә һәм рахәт улсун!”— дәйүр имди.

957. Бер дәүәни кэлтүрде һәм Җәбраил

(ул дәүәни виреб йиде мәүля җәлил):

“Иа Исраил, Йусеф сари бәҗәд улрыл

тиз Иусефә ңаушамагә!”—дәйүр имди.

958. Шөкер ңылыб, ул дәүәйә Иарңуб бенди,

әңрәбасе, әһле-бәйте билә кэтди,—

тәмам йитмеш үч кешилә йула керди,—

йаңын кэлә урланлари йалуарыр имди.

958'. Иагңуб әлин ңалдурды, дога ңылды,

урлан-лари җөмләсе: “Амин!”—диде;

догасыни тәууаб мәүля ңабул ңыйлды,—

урланлари җөмлә зари ңылур имди. (Б.)

959. Рәзиз Иусеф бари ләшкәр дирелүбән,

атасинә ңаршу чыңыб һәм кэлүбән,

боргу-табел, ңус-нәгарә урылубән —

тази аглар күреклү үнин кешнәр имди.

960. Иагңуб сәүчи, ани күреб, шөкер ңылди,

Иусеф нәби атдан инде, йәйәи улди,

атаси һәм тәүәдэн инеб кэлди,—

ата-угыл күрүшүбән аглар имди.

960'. Әһле бәйте, ңәуме, хәсъми ңәрдәшләри

дүгәл ишә ңадир дурур изем бари,

йэринә кэлде ул душ тәгбири,—

җөмләсе Йусефә хезмәт ңыйлур имди. (Бкн.)

961. Иусеф әйдүр: “Шөкер, мәңһур улды шәйтан,

ңәрдәшләрим[е] дуст ңылды изим сөбхан,

бу күн үзем Мисър эси РӘЗИМ солтан”,—

шөкер ңылыб, шәһрә буйлә керәрләр имди.

961 '. Кэлди анда Иусефен урланлари,

Йагңуб сәүчи сәүеиде, бойурды ани;

Йусеф әйдер: “Угланлар-дур безем бари,—

җөмләси Зөләйхә-дән улмыш имди!” (Б.)

961 2 Бәс, Зөләйхә хезмәтенә хазир кэлди,

йагңуб сәүчи сурубән әхуаль белди,

Йагңуб нәби Зөләйхә-йә ДОРЗ ңылди,—

Зөләйхә йусефә сурар имди: (Б.)

9613. “Дәстүр вирсән, ң[у]наңласам исраили,

сәрайымә үндәсәм ул рэсули?”

йусеф әйдүр: “йа Зөләйхә, бил әхуали:

пәйрәмбәрләр йуксәк сәрайә кермәз имди>. (Б.)

9614. Зеләйхә бер кечек сәрай хазир ңылди,

дүрлү НИРМӘТ арастә хазир ңылди,

Йарңуби үндәде — кэлди, керди:

“Бони буйлә нитә ңыйлдуң?>—дәйур имдн. (Б.)

961!. “Бу эви бәңа лаиң хуш дүзмешнсән,

бәнем күц[е]лүм д и д у к чә әйләмеш-сән,

Кәнрандари безум үв” биңзәтмеш-сән!”—

Зөләйхә әйдүр: “Йусефә сур[а]дим имди”. (Б.)

962. Йарңуби ңәуме берлә үндәдиләр,

Зөләйхә-нең сәрайенә һәм кердиләр,

дөрлү НИРМӘТ, әлуан тәгам һәм кэтүрдиләр,—

Иагңуб ани күреб йаулаң таңлар имди.

963. Иагңуб әйдер: “Йүз иегерми йашем дорыр,

рәля-д-дәуам тагәт ңылмаң эшем дорыр,

пәйвәстә арпа этмәки ашым дорыр,—

пәйгамбәрләр мундаг тәгам йимәз имди!”

ФАСЛ: МӘЛИК РӘЙЙАН ЙАГҢУБ РӘ М-Н И

ҮНДӘГӘН БӘЙАН*

963!. Р ә й й а н әйдүр Йусеф үзрә: “Әйа, сиддиң,

Иарңуб нәби-ве китүргел бизә тәхңыйң,

безим һәм рар[и]м күрсүн йүзүн байың,—

ануң берлә һәм кәлачи ңыйлсун имдиэ.

9632. Йусеф әйдүр: “Рәййан бәни агырлади,

зиндандан чыңарди, м[ам]ләкәт внрде;

айа баба, биз ана варалым”,— диде.—

йарңуб әйдүр: “Хәта сүзи дидең имди”.

963 *. “һнч бер миннәт дутмагил ул Р а й й а ндан,

сәни халиң чыңарди ул зиндандан,

ңамуларә ряззәт-рифгәт ул сөбхандан,—

миннәт аңа дутмаңлың кэрәк имди”.

9634. Йусеф сүзин дыңлади, Йарңуб варди,

Рәййан баңды, бер нурани ху [а]җә күрди,

“Рөмрүң нәчә?”—дәйүбән аңа сурды,—

йарңуб әйдүр, “йуз иегерми йашим имди>.

9635. Рарәм-әл-рар әйде: “Артуң!” — диде

(Йагңуб сәүчи сүзинә инанмады),

Йарңуб сәүчи әл ңалдурды, дога ңыйлди,-

ийәки күкси үзә дүшәр имди.

963*. Мәлик Рәййан Иусефә кәнә сурди:

“Нә МӘРНӘДӘН гарәмэ бу иш кэлди?”

Йусеф әйде: “Пәйрәмбәри йалан диде,—

ля-җәрәм мундар рисвай улды имди!”

9637 Андан Рәййан йарңубә чуң йалуарды:

“Бу рарәм рузгярләр[и] тәлим күрди,

йәнә дүнүб сезнең динеңезә керди,—

муңа изгү дура ңыйлрыл”,— дәйүр имди.

Название фасла — по рук. Б., строфы — по Бкн.

963е. “Сәнен дәдәң Ибраһим-дур, хаң хәлиле,

атаң Исхак сәүчи-дүр, хаң рәсуле,

йәнә даги сән халиңың Исраиле,—

синең сузүң йалан улмаз имди>.

9639. йагңуб сәүчи ел ңалдурди, дога ңыйлды,

йәнә рарәмиң иңәки сәхих улды.

Рарәм йаңылмыш икәнен бу гәз билди:

“Бән сәни Исхаң сандум”,— дәйүр имди.

96310. Йарңуб сәүчи рарәм гөзрин рәфу ңыйлди,

һәмандәм[дә] Җәбраил хазир кэлди,

ул гарәмнең әҗәлендән хәбәр вирди:

“Рарәм бу күн үлән улур”,— дәйүр имди.

963". Иарңуб әхуаль гарәмә бәйан ңыйлди:

“Әҗәлен ушбу күн улур”,— диди.

Халиң фәрманн берлә рарәм үлди,—

ңамулари бу гибрәтә ңалур имди.

96312. Андан сонра Исраилә хәбәр вирди,

Иагңуб сәүчи Иусеф илә аңа[р] кэлди,

бойурди, улдәм аңа кәфен сарди,—

кәндү әлин ани мәдфүн ңыйлур имди.

ФАСЛ: ЙАГҢУБЕҢ МИСЪРДАН ЧЫЦМАҢИ

964. йағкуб сәүчи Мисър эчрә кыРК. иыл дорди,

Җәбраил кэлеб, бер күн аңа хәбәр вирди,

Исраилә хакдин сәлям һәм тикүрди,—

әмер улдыр: “Бу Мисърдан чыңғыл имди!”

965. Иағңуб нәби әхуальдән хәбәр белди,

йусеф сәүчи-ни ук.ы{т]ди, иглям ңылди,

Иусеф нәби ишедүбән мәғбун улди,—

Йағңуб сәүчи видағ кылыб чыңар имди.

966. Бәс, Йағңуб Иусефи үгүтләди:

“Иа Йусеф, үгүтеми дутғыл, диди,

ғакибәт сән Мисърдан чыкғыл, диди,

мөэмин-ләрең җайе Мисър дәгүл имди”.

967. Йағкуб чыклы — Кәнғанә нәңыль кылди,

ғәзиз Иусеф аглайубән кирү дүнди,

вәзир-хаҗиб ңамусинә үгет вирди:

“Йагкуб сәүчи кәумен диреб кэтәр имди!”

968. Атаси йиринә Иагкуб кэлди,

үкүш дәгүл, бер кач күнләр мсҗим улди,

мәлаик-ләр үзрә хал ик әмер кылДи>—

фәрештә-ләр кэлүб бер гүр казар имди.

968'. Иағкуб сәүчи аны күрә әхуаль белди,

урлаялария васийәт үчүк хазир цыйлди,

ңәуемени катинә һәм дәштүрди,—

җәфалыкгә хәлял-лнк деләр имди. (Ссу.)

%9. Йагкуб сәүчи сәлям кылди, хәбәр сурди,

фәрештә-ләр Йағкубә һәм җәуаб.вирди:

“Мәүля-нең бер дустинә әҗәл ирди,—

аның үчү“ гүр казармез”,— дирләр имди

970. Фәрештә-ләр гүрне тәмам әйләдиләр,

хәрир-зиба, ғуд-гәнбәр дүшәдиләр,

гүрнең эчин гәҗәб зиба бизәдиләр,—

Йагкуб анда кермәгә деләр имди.

971. Фәрештә-ләр әйдер: “Әгәр керәр ирсәк,

хәкыйкәт бу мәками сәүәр ирсән,

бу рахәтә каушмагә ауар ирсәң,

йа Исраил, бу Іщірбэти эчкел имди!”

972. Йағкуб сәүчи эл сонубән алды ани,

“Бисмиллаһи” дәйүб эчди ул кәдәхни,

шәриф тәндин айырулды ғәзиз җани,—

Кушә бинзәб ужмах таба учар имди.

973. Ул[у]к сагәт фәрештәләр ани йуды,

уҗмахдан бүз китүреб кәфен сарды,

андан соңра һәм кәуменә хәбәр улды,—

әһле бәйте кэлүб зари кылур имди.

974. Уғлан-лари намазинә хазир булди,

фәрештә-ләр дәхи аңа намаз кылди,

ул мәкамдә дүртенчи гүр аның улди —

Хәлил, Сара, Исхак., Йагкуб анда имди.

974'. Бәс, Иагкуб-нед Кәнғандәғи уғланлари

һәм Иусефә илтдиләр ушбу хәбәри,

Йусеф ани ишетүбән к.ылди зари,—

йаулак, кати хәсрәт-лә арлар имди. (КБ.)

974 2-s. См. дополнительные строфы.

ФАСЛ: ИУСЕФ МИСЪРДАН ЧЬВДУҒЫ

975. Йусефә ул Җәбраил хазир кэлди,

халикдан Йусефә чук. сәлям кылди:

“Хәкыйкәт, алтмыш йыл ғөмрен ңалди —

аңа лаик йарағыңи кылғыл имди.

976. Ушбу Мисър әһлени ңылғыл дәғвәт,

исламә үндәгил сән, кэтсүн бидгәт,

үзен сән пәйгәмбәр-с е н, бел хәкыйкәт,—

көфер әһлен ислама укғыл имди”.

977. Йусеф нәби Мисър әһлен дәғвәт ңылди,

ул кәлачи анларә шиддәт кэлди,

мәлик Рәййан һәм Йусефдән кәйед кылди:

“Безни исламә укыйур!”—дирләр имди.

978. Мәлик Рәййан Йусефи һәм үгүтләди:

“Мисър әһле сәни йаулак. сәүәр, диди,

әмма бунлар һич исламә кэлмәэ, диди,—

бонлари сән үндәмәгил, цуйрыл имди!”

979. Йусеф әйдүр: “Белгел, әйа мәлик Рәййан!

Байык, мәңа әмер кылди цадир дәййан,

бән халик әмрин кылдым сезгә бәййан,—

аның әмрин йүретмәк кэрәк имди.

980. Бәрд-азин бән уйла ңылмайа-бә“,

айрык буйла бу Мисърдә дурмайа-бән,

кяфирләрә һәргиз куншы улмайабән,—

кяфирләрдән айру турман, кэрәк имди”.

981. Йусеф нәби мөэмин-ләри җөмлә дирди,

бер хуш йирә Нәһр-ел-Ройун исем вирди,

Мисърдан нәңыль идүб, анда варди,—

бер шәһрестан анда бина кылур имди.

982. Ғәзиз Йусеф анда тәлим булди дәүләт,

ул шәһәрдә фәрауан улди нигмәт,

анда һәргиз улмади көфр-ү бидғәт,—

ул шәһәр-нең атин Әмин дирләр имди.

983. Рәййан, ишедүб ул шәһри, гәҗәб-ләди,

Дата добавления: 2015-10-21