ҺӘЗА КЫЙССӘИ ЙУСЕФ ГӘЛӘЙҺИ ӘС-СӘЛЯМ 11 страница

* В рук. УИм.: каршу написано и зачеркнуто.

850. Андан сонра ултурдилар булар хәлвәт,

халиңрә ңылди-лар чуң шөкер вә миннәт,

сүзләшүрләр халь-әхуаль, хәсрәт-рорбәт,—

'арлай-анлай Йусеф әхуаль сурар имди.

851. Атаси-ның әхуалендән әхбар сурди,

Ибне-Иәбин аңа бер-бер әйтүр иди:

“Арламаңдан ики күзи күрмәз улди,—

дар-ел-мәхзун мәңамендән чыңмаз имди.

852. “Иусеф” дисә, күзләрендән ңанлар аңар,

фирңәт уды-ның хәсрәти бәррен йаңар,

висалеңә өмид дутар, күрмәк умар,—

ңаушмаңдин өмидин кэсмәз имди.

853. Ул зәрифә ңәрдәшеңез йарлы Динә,

һич бер йаңы тун кимәди ул игненә,

пәйвәстә сәни сурар йул әһлинә,—

андан бирү арлар, һәргиз күлмәз имди”.

854. Йусеф әйдер: “Имде сән кирү варрыл,

ихван-ләрә ңушулрыл, буйлә улрыл,

анлар илә буйлә сән тәдбир ҢЫЛРЫЛ”,—

Ибне-Йәбин ңурңыр, кирү вармаэ имди.

855. Әйдүр: “Сәни бер аңсыздан йәуа ңылдым,

андан бирү хәсрәтилә мәхрүм ңалдым,

йитмеш йыллар йырлайубән бу күн булдым,-

җигәремни парә-парә ңылдың имди!”

855'. Андан Йусеф сурар, әйдүр: “Үйләндүңмү,

йа ңәрдәшем, УРЛЫҢ-К.ЫЗЫҢ улдыму,

урланларуңа адлар адладуцму,—

нишә дүрлү адлар ңуйдуң?”—[дәйүр] имди. (Ссу.)

8555. Ибне-Иәбин әйдүр: “Тәкре буйруңы улды,

ун ики урыл бәна рузи цыйлды,

һәр беринә бер дүрлү ад аталды,—

сәнен, ңайгуи үзрә нийәт ңыйлдум имди (Ссу.)

8553. Улу угылым адин Д и ң е з дидүм.

икенчи-сенен, адин К, у р т дидүм,

үчүнчү-сенең адин К, а й Р у дидүм,

түртенчи-сенен адин Ңан дидүм имди. (Ссу.)

855*. Диңезләр ңырагында күб агладум,

тарларда ңурт дутыб антлар вирдүм,

к.анлы күкләңеңи дутыб күб арладум,—

чуң к.айрулар эченә батдум имди. (Ссу.)

Я558. Бишенчи-сенең адин Гүр дидүм,

алтьшчи-сынын адин Д ә р д дидүм,

йитенчи-сенең адин Рар дидүм,

сикезенчи-сенә А р с л а н дидүм имди. (Ссу.)

855'. Гүрстан арасындә күб зари ңыйлдум,

дәрдләрдән дәрдләрчә чуң йүрүдим,

мәрарәләрдә сәни чуң арадим,—

арсланнар дутубән сур[ар]дум имди. (Ссу.)

8557. Туңызынчи-сының адин Ф ә р и д дидум,

унунчи-сының адин Р ә р и б дидүм,

ун беренчи-сенад адин К, а й Р у дидүм,

ун икенчи<енә Ңол дидүм имди. (Ссу.)

8558. Ңол-лари күрэчәк — хуш дутар идүм,

рәрибләри күрәйәчәк — аглар идүм,

ңайрулари күрәйәчәк — йыглар идүм,

һәм к,ол-ларә миһербан улдум имди”. (Ссу.)

855'. йусеф әйде: “Ул атлари нишә ңуйдуң,

ут атлари ңуймарә нэчүк рәуа күрдүң?!”

Ибне-Йәбин әйде: “Җөмләси — сәнең дәрдең,

сән сез анлар һич күземә күрүнмәз имди!” (Ссу.)

856. Иусеф әйде: “Сән һәргиз ңайгурмарыл,

варрыл, ңәрдәшләреңдән айрылмарыл,

мәнум берлә ңалурсән, щиксез белгел,—

сәнең үчүн бер тәдбир ңыйлам имди.

857. Бән сәнең йүкеңдә бер сак ңуйам,

сар булубән, бәс, сәни уррый дийәм,

ңәрдәшләреңдән сәни алуб ңалам,—

бәнүм илә буйлә улр.ыл”,— дәйүр имди.

858. Ибне-Йәбин ңәрдәшләриң кэлди-булди

(сәүенмәкдән биңзе нурлу улмыш иди);

анлар әйдүр: “Сәни кем хөррәм ңыйлди? —

Биңзең нуры д[у]лун ай-тик!” — дирләр имд

859. Андан йусеф нәңаб илә йүзин уртди,

ңәрдәшләриң икиләйен ңунаңлади,

кәндү әлин әлләринә тәгам вирди:

“Икен-икен ултурыңлар!” —дәйүр имди.

860. Икен-икен ңәрдәш-ләри элен сунди,

сунуб тәгам йимәкгә нийәт ңылди,

Ибяе-Йәбин ңәрдәш-сез мәхрүм ңалди,—

тәдам йимәй хәсрәтилә арлар имди.

861. Иусеф әйдүр: “АЕламагыл, йигел ашың,

имде ңуйгыл, агызмагыл күзең йәшең,

бән ула[йы]м имди сәнең бер ңәрдәшең,-

кэл, икимез буйлә тәгам йийәлүм имди!з

862. Ибне-Йәбин шадлың илә дура кэлди,

Иусеф аңа сар йанындә урын вирди,

икрам ңылыб, кэлдүгени тәшриф күрди,—

тәхет үзә буйлә тәгам йийәрләр имди,

863. ТӘРЗМ йиде, ңәрдәшләри — җөмлә туйди,

изесинә чуң шөкөрләр, миннәт ңылди.

Ибне-Йәбин илә кәнде тәгам йиди,—

икен-икен буйлә тәвам йийәрләр имди.

864. Тәгам йиде, ңызыл алтун сар кэтүрди,

җөмлә-синең дәүәсенә йүк кэтүрди,

Ибне-Иәбин йүкендә сар гизләди,—

ул ики-дән үзгә кемсә белмәз имди.

864'. Ул сар ңызил алтун улмыш иди,

гәүһәр, йаңут йазыг ңыйлмыш иди,

түрт йүз бең алтундан улмыш иди,—

бу ңәдәрлу бәһа-ңыйммәт тутар имди. (Д.)

865. Алкышлашу дога ңыйлыб дибрәдиләр,

варуб йулда бер мәнзилдә эгләндиләр,

бер аз ваңыт бу мәнзилдә дигләндиләр,—

арт-ларыядан Иусеф йитеб дутар имди.

866. Иусеф сәүчи арт-ларындан барыб йитди,

Иарңубең урланларин җөмлә дутди,

сав урырламыш-сез, дәйүб тәһдид итди:

“Иннәкөм-лә сариңунә!” —дәйүр имди.

867. Анлар әйдүр: “Валлаһи, без СЗР алмадың,

мәраз-аллаһ, уррыйлыңни без ңылмадың,

әүүәл-ахир, батил ишни һич ңылмадың...” —

Аңа баңмаз, Иусеф кирү дүндерер имди.

868. Дүндерүбән Мисърә кирү кэтүрдиләр,

чуал-ларин, йүкләрин һәб арадилар,

Ибне-Иәбин йүкендә сар булдилар,—

йүкләри-нең җөмләсен дүшерер имди.

869. Иусеф әйдүр: “Сез туз-этмәк белмәдеңез,

нә МӘРНӘДӘН бәңа 'хөрмәт ңылмадыңез,

дүрт йүз динарлың сашмни гизләдеңез?!” —

Ңати бушыб, үфкә берлә сүзләр имди.

870. Бони ишдеб, анлар йаулаң утандилар,

Иусеф сәүчи һәйбәтендән имәндиләр,

җөмлә-ләри бер-беринә дирнешдиләр,—

һич кемсәнә нә дийәсин белмәз имди.

871. Андин анлар Иусефә җәуаб вирди:

“Бу урлан-ның бер энеси йауыз иди,

улдәхи буның кеби уврый иди,—

бу икинен анасы Рахиль имди”.

871 '. Иусефнең угрылыги һәм ул ирди:

тыйфел иркән, дайә гәйбен сүйләр иди,

Иусефи ул [дайә] йаулаң сәүәр иди,—

түрт йәшинә дикен ңатындә дутар имди. (Ссу.)

8712. Атамез Йарңуб сәүчи Иусефи деләр,

ул дайә-гәммә кэлиб хәйлә әйләр:

биленә ңызыл алтун ычңыр барлар,—

Иусефи йарңубә вирүр имди. (Ссу.)

8713. Ики күндә дайә раммә хазир кэлди,

әйдур: “К,ызыл алтун ычңыр йәуа улди,

мәгәр ул ычңырни Йусеф алди?..”—

Атасы Исхаңдан ул ңалмыш имди. (Ссу.)

871 4. Йарңуб сәүчи аради — анда булди,

Иусефнең билендә имеш, бәйан белди,

Р1усефи раммәеинә тәслим ңыйлди:

“Даги ики ЙЫЛРӘ тикрү дурсун имди!” (Ссу.)

8715. Бер нәчә ривайәтдә уйлә имеш:

Иусеф ТӘРЗМ йийәр иркән, нан гизләмеш,

пәнһан йуңсызларә ани вирмеш,—

йусеф [и] урры дидукләри улдур имди. (Ссу.)

872. Андан сонра йусеф анларә җәуаб вирди:

“Әүүәл-ахир батил иш-ләр сездән! — диди.-

йарңуб нәби сездән тәлим хәсрәт күрди:

әлеңездән батил РӘМӘЛ чыңар имди!

873. Сез уласыз — атаңызи аглатдыңыз,

алдайубән кечек углин һәм алдыңыз,

.ңол дәйүбән, азад икән, сез сатдьщыз,—

хәрам бәһа йиде ңез сезләр имди!”

874. Улуң сагәт әмер ңылди йусеф сиддиң,

әйдүр: “Дутың сан алани сезләр байың,

шәрирәт хөкмен ңылам аңа тәхңыйң:

ики йыл зиндан ичрә йатсун имди!”

875. Андан бунлар Йусефә җәуаб вирди:

“Атамыз бу урлыни чуң сәүәр иди,

әманәт-дер безләрдә ул: “Саклаң! — диди.—

Бони ңуйыб, безләрдән дутрыл имди”.

876. Йусеф әйдүр: “Ул эши мән ңылмайамән,

РЗДИЛ икән, бән золем-лың ңылмайамән,

сөчлү ңуйыб, сөч-сезләрдән алмайамән,—

урры-ни дутың сезләр!” — дәйүр имди.

877. Бунлар дәрман ул[у]мади, мәхрүм ңалди,

ун ңәрендәш җөмлә бер йиргә кэлди,

бер мәңаме хәлвәтдә тәдбир ңылди:

“Кэлең, бер иш ңылалум!” — дирләр имди.

878. Йәһүдә әйдүр: “Хөфийә илә бән варайен,

һәйбәтилә анларә бән чарырайен,

Ибне-йәминне бән андан чыңарайен,—

сез җөмлә-ңез ңылыч дартыб дорың имди!

879. Ңачан үнүм ишет[те]ңез — хазир кэлбң,

ушбу шәһрең әһелени җөмлә ңырың,

Йәһүдәнең һәйбәтени заһир белең:

ул чарырса, ишедән һәляк улур имди!”

880. Йусеф анлар бушдыгин заһир белди,

кечи урлы Мамиләйә әмер ңылди,

йәһүдәне күстәрди: “Варрыл,— диди,—

арңасынн сыйпа аның!” — дәйүр имди.

881. Ул Мамилә дорубән тэркин варди,

пәнһан улуб, ңатындә бер аз турди,

аңламадин арңасындән әл кэчүрди,—

ул Иәһүдә һәргиз ани дуймаз имди.

882. Иәһудәнең гәдәте: гәр бушар улса,

бушубән ул чагырмарә нийәт ңылса,

берәү кэлеб арңасин сыйпар улса,

һәман дәмдә үфкәси сулар имди.

883. Ул күн тәмам, ңушлың ваңты дәхи улды,

Иәһүдә һәргиз бушуб чар.ырмады,

ңәрдәшләри адың үнин ишетмәде,—

кэлүб, әхуаль нитә-лекин сурар имди.

884. Анлар әйдүр: “Нә МӘРНӘДӘН чарырмадың,

һәйбәтилә шәһәр әһлен сән ңырмадың,

сүземезни йиренә кэлтүрмәден,—

бу арада нә МӘРНӘ вар?” — дирләр имди.

885. Иәһүдә әйдер: “Әхуалем уйлә улди,

байың, бәнүм ңатымә бер урлан кэлди,

рафил икән йаррынымдән әл кэчирди,—

андан соңра һәйбәтүм кэтди имди”.

886. Анлар, ишдүб бу әхуали, рәҗәб-ләшди,

әйдүрләр: “Бу әхуаль-ләр нитә дүшди,

Исраилдән мунда кемсә варму?” — диди.-

Ңамулари гәҗаибә ңалур имди.

887. Ңыйгырди анларә Иусеф сиддиң;

әйдүр: “Хаин улурсыз сезләр тәхңыйң,

сезләриң тәдбиреңез белдем байың,—

тәһдид берлә ңурңутырсыз сезләр имди”.

887'. Йусеф әйде: ^Дирнәшдүңүз бу шәһрә кермәгә,

ңәсдеңез вар бу гәз ча^ырмагә,

тәдбир ңыйлурсыз бу шәһр эһлен ңырмарә,—

батил саңынч саңынурсыз сезләр имди”. (Ссу.)

888. Иусеф әйдүр: “Ики нәүбәт килдеңез сез,

сезләр бәндән тәлим тимар булдыңыз сез,

һәм туз-этмәк безим эүдә йидеңез сез,—

“Иарңуб нәби ушлы-мез!” дирсез имди”.

888'. йусеф бушыб, үфкә берлә тәхдән йнди,

һәйбәт берлә тәхте-сәрай[ә] бер гәз баңди,

[улдәм] сәрай дибрәнди, һәйбәт дүшди,—

мәхкәм дерәкләри [ауар] дүшәр имди. (Д.)

889. Әйдүр: “Сезең атаңызи арырладым,

йухсә бән сези буйлә ңу[й]маз идем,

җөмлә-ңези гәзб берлә үлдерер идем!” —

Бу һәйбәтни күреб анлар ңурңар имди.

890. Андан анлар Иусефә чуң йалуарди,

гаңибәт анларә һәм дәстүр вирди,

Иәһүдәдин айруң-лари йула керди,—

Ибне-йәбин уйлә бергә ңалур имди.

891. Тәгҗил берлә ңатарлашуб анлар кэлди,

бу әхуали Йагңубә заһир ңылди:

“Ибне-йәбин әхуале дишвар улди,

Иәһүдәмез аның илә ңалды имди”.

892. Иагңуб сәүчи бу әхуали белди бәйан, >

рәм-р.оссәсе артың улди һәзар чәндан:

“Ибне-йәбин угрый-лың ңылды[му] рәйан —

хәңыйңәтдә күрдеңезмү?” — дәйүр имди.

893. Урлан-лари Йарңубә җәуаб вирди: (с

“Ул падишаһ безгә тәлим ихсан ңылди,

ңызыл алтун (сар эүөндә йәуа ңылди,—

Ибне-Иәбин йүкендә булынур имди”.

894. Иарңуб әйдүр: “Бән тәңредән хуб умармен,

инша-аллаһ, Иусефеми бән күрәрмен,

үч ур.луми бер йирдә күрисәрмен...” —

Анлар әйдүр: “Аны нитә дир[ер]сән имди?!”

895. Иарңуб әйдүр: “Хаңдан уйлә тәүфиң кэлсә,

ңол алдинә ңаты дишвар эшләр кэлсә,

ңол, хөкменә рази улыб, сабър ңылса,

михнәт соңра рахәти һәм улур имди!

8951. К,оръән эчрә халиң уйлә йад ңыйлмыш:

“Ля-тэй әсу мин рәхмәтуллаһи!”—димеш,

ана инанмаранлар кяфир улмыш,—

рәхмәтендән] рахәт уммәк кэрәк имди”. (Ссу.)

8952. Кэлди бер гәз Исраилә ул Рәзраил,

зийарәт[ә] виребде ани мәүля-җәлил,

хәбәр сурди Гәзраилдән ул Исраил:

“Иусефем исәнмидүр?”— дәйүр имди. (Ссу.)

8953. Рәзраил әйдүр: “Йусефең исән дурур,

һәм аның ңандаяыри бәйан дурур,

мәлэкәт, дәүләт ийәси солтан дурур,—

бер тәрафда падишаһлың ңыйлур имди”. (Ссу.)

8954. йарңуб әйдүр: “Йа Рәзраил, бәллү виргел,

бән мохзүнә Йусефи сән белдүргел,

бәна мәдәд-гинайәт ңыйлу виргел!”

Рәзраил әйдүр: “Дәстүр йуңдур имди!” (Ссу.)

8955. Иагңуб әйдүр: “Аһ, дәстүр ңачан ула,

Иусефемдән бәңа дәстүр ңачан кэлә,

мәүля бәңа бу.гинайәт ңачан ңыйла?”—

Буни әйдүр, күзендән ңан агар имди. (Ссу.)

8956. “йа күңлүм шадлыги, күзүм нури,

йа бзррем парәси, нәфсем сури,

йа бәнем Ибне-Йәбинем, һәм өмме-л-ңури,

халиң сәни күрмөгә вирсә имди! (Ссу.)

8957. Ңурңар- в ә н: нәүбәт илә әҗәл ирә,

бән сезләрдән айру иркән фирңәт ирә,

ңаушмадан хәсрәт илә бән сезләрә!”—

Буни әйдүр, аглайуб дүшәр имди. (Ссу.)

895'. Урланлари әйдүр: “Имде арламагыйл,

хәсрәт илә җигәрүңи дагламагыйл,

ахирәтдә ңаушмагэ бил барлагыйл,—

дөнйадә үмидүн[и] кэсгел имди!” (Ссу.)

895 9. Иарцуб әйдүр: “[Ул] кәлачи димәң баңа,

бән үмидүм кэсмәзем андан йаңа,

бәна рахәт ңыйлурса, кяңес аңа,—

үмиддүр-кем, висаль рузи ңыйла имди. (Ссу.)

895 10. К,амур хальдә ул мөңтәдир, ңадир дурур,

хәсрәтләри хәсрәтинә ул ңушурур,

мәхзүнләри фәри? 'һәм ул (уң] ңыйлур,—

андан уман һәргиз нәүмиз улмаз имди>. (Ссу.)

895 ". Бу гәз хөзне шиддәт[ләр] битәр улды, (Д.)

Ибне-йәбин Иәһүдә илә андә ңалды.

Михрабдә сөҗүд эчрә зари ңыйлды:

“Ходавәндә, мәдәд сәндән!”—дәйүр имди. (Ссу.)

896. Әйдүр: “Ул иш әгәр уйлә улур исә,

Мисър эси аны мәхбүс ңылур исә,

Иәһүдә һәйбәтилә чагырур исә,

Шәмрун аның хисарләрин йыңар имди!”

897. Ул Шәмрун-нең ңуввәти шәйлә иди,

йүгрүб йитеб арслан-лари дутар иди,

гәүдә-сендән башин җөда идәр иди,—

җөмлә-сени парә-парә ңылур имди.

898. Урланлари әйдүр: “Уйлә ңыла идүк,

вәлякин бездән ани күчлу күрдүк,

нә-чарлыңдан без аца бойун вирдек,

һич зәфәр булумадың”,— дирләр имди.

899. Йарңуб нәби Динәйә әмер ңылди,

Динә, варыб, дәүәт-ңәләм алыб кэлди,

Шәмруни чарлады — хазир кэлди:

“Әйа Шәмрун, буйлә бети йазгыл имди!”

899 '. Әйдүр: “Иазрыл, йа Шәмрун, әүүәл — бисмиллаһ,

андә кэзин йазрыл — Исраилуллаһ,

ул Мисър РӘЗИЗИНӘ — сәлямуллаһ,

халем —зәриф, вактым — дишвар, белгел имди! (Ссу.)

8992. Иа РӘЗИЗ, ңабул ҢЫЙЛРЫЛ хәмде-сәна,

нәзар ңыйлгыл бу мәктүб әхуаленә,

безә үкүш тигмешдүр рәнеҗ-гәна,—

без ашнудан тәлим михнәт тартдуң имди. (Ссу.)

8993. Бәнем дәдәм — Ибраһим, мәгруф хәлил,

уда атды ани ул Нәмруд-җаһил,

уд эчендә саклады ани җәлил,—

хәлил үчүн уди бустан ңыйлды имди. (Ссу.)

899 4. Андан җәлил-әмер ңыйлды ул хәлилә:

“Иа хәлилем, МОТИР улгыл бән җәлилә,

хәңыйңәт, [зәбих] ҢЫЙЛРЫЛ урлың Исмарыйле,—

бәнем үчүн ани ңорбан ҢЫЙЛРЫЛ имди!” (Ссу.)

899*. Ул хәлилең угылы — бәнвән йарңуб,

бер угылум вар иде, йаулаң мәхбүб,

мәхрүм ңалдум, ул угылым й ә -у а ңыйл[у]б,—

хәсрәтемдәй йаулаң зәгиф улдум имди. (Ссу.)

8996. Рәля-д-дәуам аның хөзне бәгрем йаңар,

күзүм йаши ңана дүнеб, сув тик агар;

сАҺ” дисәм, нәфәсемдән түтүн чыңар,—

пустә йүрәгем[и] ңан алм|ыш имди. (Ссу,)

8997. Иитмеш йылдур “Иусеф” диб аглайурвәи,

фирңәтилә йүрәгем даглайурвон,

мәүля рәхмәтинә билем баглайурвән:

“Иусефем[и] сән кустәргел!”—дийәм имди. (Ссу.)

899*. Арламаңдан ики күзүм нуры кэтди,

садрем эчрә бәгер күйде, йүрәгем йанди,

Ибне-Иәбин ңатындә нә сөч ңыйлди,—

нә мәгнәдән ани мәхбүс ңыйлдуң, имди? (Ссу.)

900. Пәйрәмбәрләр кемсә малын алмаз улур,

мәшһүр улдыр, батил эши ңылмаз улур,

урлан-лари угри-лың ңылмаз улур,—

ул иш аңа төһмәт-дер, байың имди.

901. Б о “дан уңдан әйләдең тәлим ихсан,

ихсаныңыз арта дорсун, улмай нөңсан,

ул урланә гөмане-бәд ңылмарыл сән,—

ани кирү безгә ирсаль ҢЫЛРЫЛ имди.

902. Энҗүтмәгел бәни бу шиддәт ичрә,

мәгәр бу күн дога ңылам сәҗдә ичрә,

нәслең берлә ңалур-сән михнәт ичрә,—

иәзълүм-ләрең догасындән ңурңың имди!”

902'. Урланлари [ул] бетине кэтүрдиләр,

рәля әл-халь Мисър үзрә йэтүрдиләр,

ул РӘЗИЗ хезмәтинә ңушурдилар,—

йир үбүбән бетине сунарлар имди. (Д.)

903. Рәзиз Иусеф ул бети-не алды-күрди,

ачмаздан уң үбүб ани йүзә сүрди,

андан дүнеб, анларә җәуаб вирди:

“Нә МӘРНӘДӘН буйлә ңылдым, белең имди!

904. Ңанңый солтан, мәгәр кем радил ула,

салихләрең дәсте хати аңа кэлә,

әүүәл ани үбүб, йәнә йүзә силә,—

ул иш йаулаң мөстәҗаб улур имди”.

905. Ул бети-не уңуды Иусеф сиддиң,

әхуалең нитә-лекин белде тәхңыйң,

фирңәт уды бәгыринә йаңды байың,—

хөфийә берлә нәңаб ичрә аглар имди.

906. һәмандәм Җәбраил кэлди хазир,

ирсаль итде Иусефә мәлик ңадир:

“Иа Иусеф, җәуабнамә йазгыл сән, дир,

тиркен кирү Йарңубә күндер имди!”

907. Андан Иусеф йазды җәуаб Исраилә:

“Иа Исраил, бу сүз нитә җаиз ула?

Ңол даим шакир кэрәк ул җәлилә,—

хаң хөкменә бәндә рази кэрәк имди.

907 '. Иа Исраил, бу иш үзро йаңылмыш-сән,

мәүля шиддәт вирдекен йад ңыйлмыш-сән,

ахир' рахәт вирдүкен тәрк ңыйлмыш-сән,—

ңол хаң әмринә буй вирмәк кэрәк имди. (Бкн.)

9072. Ул хәлилә улуң бустан улдугыни,

Исмагилә ңучңар ңорбан кэлдүгени,

сәниң билә ун бер урул ңалдугын[и]

нитә буйлә йазмадуң сән?” — дәйүр имди. (Бкн.)

908. Урлан-лари ул бети-не кэлтүрделәр,

кэлтүрүбән Исраилә һәм сундылар,

җәуаб ишдеб, җөмлә тәхсин әйләделәр:

“Пәйрәмбәрләр сүзе бу сүз!”—дирләр имди.

909. Б о ндан соңра Иарңуб әйдер урланларрә:

“Тәрҗил кирү варың сезләр ул Мисъррә,

өмид уйлә дутарым ул рәффаргә,—

Ибне-Йәбин Иусеф илә буйлә имди!”

910. Бәс, анлар Мисърә йәнә кирү кэлди,

Иарңуб сәүчидән Иусефә сәлям ңылди:

Дата добавления: 2015-10-21