ҺӘЗА КЫЙССӘИ ЙУСЕФ ГӘЛӘЙҺИ ӘС-СӘЛЯМ 10 страница

бу әш эчрә рәҗаибә ңалурлар имди. (Ссу.)

766*. “Бу мәлик йаулаң җумард”,— дидүшдиләр,

“Нирмәти чуң”,— дәйүбән сүзләшдиләр,

“Ашлың бәһаси нә?”—диб сүзләшдиләр,—

“Бер бочык ашлың ики йүз бең алтун имди!” (Ссу.)

767. Андан йусеф бизәде тәхт-ү бәхтин,

тәмами раст әйләде саз-у сахтин,

ңол-ңарауаш дузотде һәм ул ваңүин:

“Ңәнраниләр кэлсүн1” — дәйеб әйтүр имди.

768. Ул арада үч күн тәмам кэчл еш иди,

анлари йусеф тәмам белмеш иди,

җөмлә-синә ар атлас тун кииүрмеш иди, —

дүртенчи кун тапурыйнә варырлар имди.

769. Ңачан анлар сәрайр.ә керди ирсг>,

Иусефнең һәйбәтени күрди-ләр-сә,

, солтанәт, шәүкәтен[и] белдиләрсә,

унуласи аңа сәҗдә ңылур имди.

770. Йусеф әйдүр: “Ңалдырыңыз башыңези,

жәмер әйләң имде сезләр раңлеңе^я,

мәрлүм идең сезләр бәңа халеңези, —

нә хаҗәтә кэлдеңез, әйден имди?”

771. Бу ун ңәрдәш сәҗдәдән бэш ңалдырди,

җөмлә-ләри күзин ачыб, раңлин дирдн/

уналаси айаги үзә дорди, —

тәхет уңында ңурң[у]лу дорырлар имди.

772. Бонурды — анда көрси кэтүрдиләр,

дәстүр вирде — ун ңәр[ен]дәш утурдилар,

ңурңу, саңынч, андишә чуң йидиләр:

“Әльхаифә, әльхаифэ!” — дирләр имди.

773. йусеф баңды —.^ордошләрин җөмлә белди,

җөмлә-сени айру-айру фәһем ңылди,

пәрдә ичрә пәнһанлыңдә зари цылди, —

анлар күрүб йусефи һич белмәз имди.

774, Йусеф әйдүр Г--

ңанкый илдэн '-

ӘүүӘЛ-йХИр, ССЭ

атаңыз кимаер?” — лайү с”/ряр

775. Анлар әйдүр: “Без КӘНРӘНДӘН кэләйүрмез,

дәдәмез Исхаң сәүчи, 'шәриф[ләр]мез,

хәңыйңәтдә безләр ун ики ңәрдәшмез,—

атамызә Иарңуб сәүчи дирләр имди.

776. Беримез кэлмәди, эүдә ңалди,

кечемезни ңорд йиди, күрклү иди,

атамыз ани йаулаң сәүәр ирди,—

ул хәсрәтдән ики күзи күрмәз имди”.

777. йусеф әйдүр: “йа шәрифләр, нә дәйүрсез,

сез әйтүрсез, атамызи нәби, дирсез,

беримезни артуңыраң сәүәр, дирсез,—

пәйрәмбәрә ул иш рәуа улмаз имди”.

778. Анлар әйдүр: “Әйа РӘЗИЗ, ишет бездән,

күрсә идең кечемезни сән бер күздән,

сәүәр ирдең һәм сән ани һәзар чәндан,—

сән күрмәдең, васъфен нитә ңылам имди?!

779. Безләр даги ани йаулаң сәүәр идүк,

күрмәсәүез күрмәкгә ауар идүк,

ул бер йалан дүш күрди, анда ирдек,— (стр. 6

атамыз игү йурды”,— дирләр имди.

780. Йусеф әйдүр: “Ул кечеңез нә дүш күрмеш,

һәм атаңыз ул дөши нитә йурмыш?”

Анлар әйдүр: “Ул дөши уйлә йурмыш —

Мисър э[йә]си уласән димеш имди!”

781. Йусеф әйдүр: “Ул дөш уйлә улмамыши,

йәнә ул дүш тәэвиле кэлмәмеши,

ул Мисърның падишаһе улмамыши,—

ул әхуальдән белүрмүсиз сезләр имди?”

782. Анлар әйдүр: “Имде ул уялан ңани,

хәңыйңәтдә ңорд йиде ул урланни,

уҗмах ичендә-дер, бәс, аның җани,—

бу дөнйадин интиңаль ңыйлды имди.

783. Әйа РӘЗИЗ, халемез[и] белгел тәхңыйң,

атамыз сәңа сәлям ңылди тәсдиң,

энҗүтди безләри ушбу дарлың,—

сездән ТӘРЗМ эстәйү кәлдек имди.

784. Мохтаҗ улуб кәлдек сезең тапуңезә,

аз бизарәт кэтүрдек ңапуңезә,

бу гәз үкүш ихсан кэрәк сездән безгә,—

ихсанеңез раләм ичрә мәшһүр имди!”

785. йусеф әйдүр: “Сүзеңез мәңбуль улсун,

сезләрдән бериңез мунда ңалсун,

икеләнчи кэлмәкеңез тәрҗил улсун,—

Ибне-Иәмин сезнең илә кэлсүн имди.

786. Әгәр сездән дурри-лың улур ирсә,

Ибне-Иәмин сезең илә кэлүр ирсә,

атаңыз ани йулдаш ңылур ирсә,—

һич бәһасез тәлим ашлың вирәм имди.

786'. Ашлың вирәм, дурлу НИРМӘТ буйлә вирәм,

җөмлә-незә агыр ХӘЛРӘТ бән кийурәм,

чуң нәснә сезләрә бәхшиш ңыйлам,—

атанызә һәдийә ирсаль ңыйлам имдн!” (Ссу.)

787. Ун ңәрендәш бу ңәуелә рази улди,

Шәмгун анда ңалмарә бойун вирди,

йүкләтди тәүәләрин, хазир ңыйлди,—

бизарәт-ләр йүк эчендә гизләр имди.

788. Бәс, күндерди анлари Йусеф сиддиң,

тәлим ихсан-икрам берлә тәуазиглың:

“Атаңызә бездән сәлям ңылың тәхңыйң,—

тәрҗил берлә кирү рәуаң кэлең имди!

788'. Хәңыйңәт, бән сези сәуәрвән, дир,

икеләйен күрмөгә ауар-вән, дир,

һәм кэлдүкеңези йаулаң хуш курәр-вән, дир,—

сези рәйан сәүәр-вән”,— дәйур имди (Ссу.)

789. Ңачан анлар Мисърдан чыңди ирсә, (с'

ңанңый мәнзил йул үзрә йитдиләр-сә,

һәр кешигә йулыңыб күрдиләрсә,—

арырлайуб, чуң мөхтәрәм дутар имди.

790. Анлар әйдүр: “Безләр һәрдәм кэлүр идек, '

бу йирләрдә, бу мәнзилдә ңунар идүк,

муның кеби ризз-ү хөрмәт булмаз идек,—

бу гәз 'мунда нә хикмәт вар?” — дирләр имди.

790'. Анлар йаныб Мисърдан кэлур иди,

йусеф исе анлар-илә кэлур иди,

артларундан Иблис-ләгин йитеб кэлди,—

Иусеф йсен айлардан “итәрүр имди. (Ссу.)

791. Анлар ңачан сәйер идеб эвә кэлди,

Иарңуб сәүчи күрүбән бер сәүенди,

арлар икән Йарңуб нәби бер гәз күлди,

йәнә дүнеб, бихуд улыб дүшәр имди.

791'. Урланлари Йарңубә курүшдиләр,

бу көлмәкнен, аслыни сурашдилар:

“Йа баба, нәдән күлдүк? — дидүшдиләр.—

Кәнә нәчүн бихуд улуб дүшдең имди?” (Ссу.)

791 2. йарңуб әйде: “Сүзенез датлу кэлди,

ул сәбәбдән мөфәррих улдум иди,

аранызда беренез иксүк улди,—

ул МӘРНӘДӘН бихуд улуб дүшдүм имди. (Ссу.)

7913. Мисър ийәсе ашлык. сезә нитә вирди,

белдүңеэмү, ңанңый милләт дутар иди?”

Анлар дурды, Йарңубә җәуаб вирди:

“Ул сезләрә мөрәуүәт ңылды имдн!” (Б.),

792. Әйделәр: “Мисър шаһе дур мөселман,

безләри ул арырлады, ңылди ихсан,

Ибне-Иәмин[не] теләди ул безләрдән,—

Шәмгун анда ңалди байың”,— дирләр имди.

793. Ишеткәч, фөрйад ңылди Иарңуб нәби:

“Нишә анда ңуйдыңыз ул Шәмрунни?

Ңачан вирәм бән сезә Ибне-йәминни? —

Бер алдануб, Йусеф-сез ңалдым имди!”

794. Урлан-лари йарңубә җәуаб вирди:

“Ул ЕӘЗИЗ сәни бездән үкүш сурди,

сәнең үчүн чуң аглады, зари ңылди,—

чуң-чуң сәлям ңылды сәңа!” — дирләр имди.

794'. Андан Иарңуб ул тәдбири рәуа күрди,

урланларин җөмлЭсен[и] антлашдурди,

бунларә Ибне-Иәбинне йәнә вирди,—

һәр береси ияамлың цыйлурлар имди. (Ссу)

7942. Андан соңра ачдилар чуал-ларин,

чуал эчрә булдилар мәтагларин,

инандурдилар анлар аталарин:

“һәза бизарәтна!”—дирләр имди (Ссу)

795. Иарңуб нәби анларә дәстүр вирди,

Ибне-Иэбин һәм дари буйлә варди,

ун ңәрендәш гәзем ңылди, йулә керди,—

кирү йәнә Мисър таба варырлар имди.

796. Иарңуб әйдүр: “Анда ңачан йитәрсеңез,

кәндеңези делдән-күздән һәм саңлаңез,

җөмләңез бер ңапудән кермәйәсез,—

икен-икен һәр ңапудән керең имди!”

797. Анлар керди икен-икен бер ңапуйә,

Ибне-Йәбин йалгыз ңалды бер ңапуйә,

һәр тарафдан баңубән һәр ңапуйә,—

йулдаш-сыз, мәхрүм ңалуб торур имди.

798. Шамдан йаңа ңапугә кэлди, дорди,

улуларә, кечи-ләрә әхуаль сурди,

һич кемсәнә аның телин белмәз иди,—

хәйран улуб, уйан-буйан гизәр имди.

799. һәмандәм хазир кэлди рух-ел-әмин,

тикүрди Иусефә хаң сәлямин,

әйдүр: “Кэлди ңәрдәшед Ибне-Иәбин,

мөждә-ләйү кэлдем сәңа!” — дәйүр имди.

800. “Әйа Иусеф, дуррыл, зариф тунлар кигел,

туның үзрә бер рәба палас кигел,

пәнһан улуб, бер дәүәйә бәҗәд бенгел,—

ңәрдәшең күрмәгә варрыл имди!

801. Шамдан йаңа ңапуда кэлеб дурыр,

кемни күрсә, хәбәр сурар һәм йалуарыр,

кемсә белмәз аның телин, рибри сөйләр,—

гаҗиз улуб, хәйран-лыңдан арлар имди”.

802. Улдәм Иусеф бу сифатлу хазир кэлди,

Шамдан йаңа ңапуда ани булди,

Ибне-Иәмин ул идекин белүмәди,—

йүзи үрт[е]лү андан хәбәр сурар имди. ч'

803. Иусеф әйдүр: “Әйа РӘЗИЗ, сән нә ирсән,

ңанңый илдән кэлүрсән, нә эстәрсән,

нә агларсән, нә ишең вар, нә деләрсән? —

Әхуалең бәңа ИРЛЯМ ҢЫЛРЫЛ имди!”

804. Җәуаб әйдүр: “Кәнрандән к э л үр идүм:

Мисър шаһе хезмәтинә варыр идүм,

бу шәһрә к е рдем ирсә, йул йаңылдым,—

Иарңуб углы Ибне-Иәбин мән*,— дәйүр имди.

804'. “Ун ңәрдәш кэлдук без бу шәһерә,

икен-икен кердиләр һәр ңапуйә,

бән ңәрдәшез, йалруз ңалдум бу ңапуйә,—

үзүм ңайрылу, куземдән йәш аңар, имди! (Ссу.)

804 2. Бәнем даги вар иди бер ңәрдәшем,

бер анадан турмыш иди [ул] сүддәшем,

ани аңыб аңар куземдән [бу] йәшем,—

мөтәхәййер би-ңәрар улдым имди”. (Ссу.)

805. Әйде: “Кемнең нәселе сән мөрәүүәт-лү,

висалеңдән күңлүм улди хуб-рахәтлү,

рибричә хуш Сүзләйүрсән фәсахәтлү,—

бу дели сән нитә белдең?” — дәйүр имди.

806. Иусеф әйдүр: “Кәнр.андә дормыш идүм,

бер ваңыт-дә ул мәңами күрмеш идем,

кечек-лекдә анда тәлим дормыш идем,—

бу тели бән үгрәндем”,—дәйүр имди.

807. Ибне-Иәбин әйдүр: “Әйа мөрәүүәт-дар,

сәнең йүзең күрмәкгә морадем бар,

бәңа хәсрәт әсәр ңылмыш, таңәтем тар,—

нәңаб суйсаң, җәмалең күрсәм имди?!”

808. Иусеф әйдер: “Шимди уйлә ңылмайамән, (стр

йүземдән бән нәңаби суймайамән,

бу халь эчрә әмереңчә улмайамән,—

бу иш эчрә сабър ҢЫЛРЫЛ”,— дәйүр имди.

809. Андан Иусеф аңа, бәс, үгүт вирди,

бер беләзек чыңарубән аңа вирди,

ул беләзек сафи ңызыл йаңут иди,—

ңыйммәте бең динаррә дигәр имди.

809 '. С и р ч ә санды ани әууәл Ибне-Иәбин,

белүмәди ани һич нә ңыйлайен.

Иусеф әйде: “Умызыңә кэч[ир]әрсән”,—

хөфийә берлә тәбәссем ңыйлур имди. • (Ссу.)

810. Иусеф Ибне-Иәбинә дәлил улди,

икеләси шәһәр ичрә буйлә керди,

Ибне-Иәбин ңәрдәшләриң җөмлә булди,—

гәзиз Иусеф сәрайенә варырлар имди.

811. йусеф әйдүр: “Имде бәңа дәстүр виргел,

ңәрдәшләрең ңашыйнә варыб доргыл,

сән даги шул сәрайә буйлә кергел,—

ңайгурмарыл, хәтерең хуш дутрыл имди”.

812. Ибне-Иәбин айрылмага рәуа күрмәз,

ңәрдәш-ләри ңатынә дәхи вармаэ,

әйдүр: “Сәндин айрылмага күңлүм вармаз,-

сәнең берлә рахәтем артар имди”.

813. Бони әйтүб, аглайуб зари ңылди,

әйдүр: “Сәнең сүзең бәңа датлу кэлди,

бәнүм миһрем сәндән йаңа галиб улди,—

сәндән айру кемсәнә хуш дәгүл имди.

814. Сәндән айру кемсә-яи күзим күрмәз,

сән-сез җанем фираңындә ңәрар ңылмаз.

бер сүзем вар, сөйләмәгә телем вармаэ,—

сурәтен хуш, Иусефә биңзәр имди!”

814'. Иусеф әйдүр: “Бән дәхи ңолвән, дир,

мәүлем вар, ачың хөкмен дутарвәк, дир,

аллаһ әмрин сындурмагә ңурңарвән, Дир,—

бойуруң берлә эшләмәк кэрәк имди. (Ссу.)

814г. Варгил ңәрдәшләрудә, буйлә улгыл,

мәгбунлы^дан, мәхзунлыңдан айруң улгыл,

рәнҗең илә ңайгурмагил, шад[и] улгыл,—

җәрахәтең мәрһәме бән улам имди”. (Ссу.)

815. Ибне-Йэбин ңәрдәшләри эчрә кэлди,

кэлүбән җөмлә-сеиә күреш ңылди,

Ибне-Иәмин шад улдыгин җөмлә күрди:

“Нә мәгнәдән шадеман сән?” — дирләр имди.

816. “Шад вә хөррәм һәргиз сән улмаз идек,

Йусефи ңорд йийәли һич күлмәз идең,

дешең ачыб тәбәссем ңылмаз идең,—

бу күн буйлә шадеман сән?” — дирләр имди.

817..Ибне-Йәмин анларә җәуаб вирди:

“Бән сезләрдән айрулуб ңалдым иди,

/ ушал йирдә бер дәүәле бәңа кэлди,— (стр. 90)

бәнүм илә Р и б ричә сүзләр имди.

817'. Нәңаб берлә үзи-нен йүзи өртелү,

рәрибләрә дуст үзи һәм мөрәүүәтлү,

деле фәсих, сүзе аның йаулаң датлу,—

ани ишедүб, рахәтем артар имди. (Ссу.)

818. Бәни сезгә ңаушыранчә ул кэтүрди,

бер беләзек ул бәңа барышлади,

ани күрүб, хатеримә шад[и] йарди,—

ңайгум-россәм суалди, кэтди имди”.

819. Йәһүдә әйдүр: “Ңани [аны] без күрәлүм,

ул беләзек нәчүк ирмеш, без беләлүм,

ңәдреН белуб, сәнең үчүн саңлайалум”,—

беләзекни Иәһүдәйә вирүр имди.

820. Әүүәл Йәһүдә алды ани: “Сирчә” *,— диди,

кәнд-үзинең әленә ура ңуйди,

Рауил э с т ә б Йәһүдәдин булумади,—

киру Ибне-йәбин үзә кэлүр имди.

821. ибне-йәмин, бәс, Рауилә сону вирди,

Рауил алуб, әленә ура ңуйди,

бу гәҗәбдүр: анда даги эгләнмәди —

кирү Ибне-йәбинә кэлүр имди.

822. Ңыйссә-дираз, ңәрдәш-ләри бер-бер алди,

ңамулари азмайыш ңылу вирди,

һич ңанңыси әлендә эгләнмәди,—

Йбне-Йәбин әленә кэлүр имди.

К чему глосса мгж строк: шишэ (стекло).

ФАСЛ: ЙУСЕФ СӘРАЙ БИНА ҢЫЛДЫрЫ

823. Фәрман ңылди: “Б ә н н а лэр хазир кэлсүн,

гәҗәб йүксәк, мәхкәм сәрай бина ңылсун,

ул сәрай-ның буйы ңырың аршун улсун,

һәм йүксәке ңырың аршун улсун имди.

824. Бизәсүн-ләр анда Иагңуб сурәтени,

һәм йәнә бизәсүнләр углан-лари,

углан-лари Йусефә нә ңылдугыни,—

җөмлә-сен анда мәктүб ңылсун имди.

825. Алдайубән атасындан алдыңларин,

дунын суйыб, дар ңойуйә салдыңларин,

үлдүрмәкгә хәңыйңәт ңәсд ңылдыңларин —

җөмлә-сени ул диварә йазсун имди!

826. һәм ңойудан чыңардыңдә кэлдекләрин,

ңолумез (диб, йалан сату ңылдыңларин, ”

йәнә сатуб, аз бәһа алдуң-ларин,

үч гәйбе вар дидекләрин йазмыш имди!”

827. Рәзиз Йусеф анда улу ДӘР вәт ңылди,

сәрай ичрә дөрлү нигмәт хазир ңылди,

ңунаң-ларә тәлим дөрлү ашлар ңуйди,—

ихван-ларин ңунаңлайу үндәр имди.

828. Ңәрдәшләри ул сәрайгә кэлүб керди,

Рауил баңды, ул йазуни анда күрди,

хөфийә берлә бер-беринә мәглүм ңылди:

“Безе"м батил гәмәлемез!” — дирләр имди.

829. “Атамыздән Йусефи без алдугымез,

атамызә гаси-җафи улдурымез,

һәр нә иш кем йусефә без ңылдырымез —

бә м ә л и к-нең сәрайенә йазмыш имди!”

830. Бу ун ңәрдәш ул йазуны анда күрди,

кәндүләри батил эшин гәҗәб-ләди,

нидамәт-дән эшләринә тәүбә ңылди,—

йимәк-эчмәк ңайруси кэтди имди.

830'. Унларннэ да ңуйдылар дүрлу НИРМӘТ,

анларә урради һәм чу^ россә-михнәт,

жөмлә-си аглашурлар ңати хәсрәт,—

һич кемсә бер лөцма тәгам йимәз имди. (Б.)

831. Рәзиз Иусеф тәрҗеманә әмер ңылди:

“Сургыл, анлар тәгам нитә йимәз, диди,

буйлә ңати ар.лашурлар, нә халь дигди?” —

Кэлүб анда, анларә сурар имди.

832. Анлар күреб, тәрҗеманә җәуаб вирди:

“Безем бер ңәрдәшемез улур иди,

аның күрке бу нәңешгә биңзәр иди,

, ани байың ңорд йиде...” диләр имди.

833. “Бони күрүб, хәсрәтемез йаңы улди,

йимәк-эчмәк арзуси җөмлә ңалди...”

Иусеф йәнә хәлвәт сәрай айруң ңылди,—

ңәрдәшләриң ул сәрайә үндәр имди.

834. Ун ңәрендәш ул сәрайрә кэлди-керди,

ул сәрайдә дөрлү тәгам хазир иди,

җөмлә-ләри тәгам йимәк арзу ңылди,—

Ибне-Иәбин тә^ам йимәз, аглар имди.

835. Иусеф әйдүр: “Нә мәгнәдән күзең йәшлү,

биңзең сары, ңайрулу, бәгрең башлу?

Нә РОССӘҢ вар, буның кеби ун ңәрдәшлү? —

Бәңа халең мәглүм итгел!” — дәйүр имди.

836. Ибне Иәбин әйтүр: “Бән кирү варсам, (стр.

дәстүр вирсәң, ул сәрайгә кирү кереәм,

һәмишә ул нәңешләрни күрә дурсам,—

ул сурәт Иусефемә биңзәр имди!”

837. Иусеф Ибне-Иәбинә дәстүр вирди,

Ибне-Иәбин ул сәрайяә кирү кэлди,

ул сурәти аңлады, баңды-күрди,— ч

аңа баңыб, хәсрәт илә анлар имди.

838. Иусеф әйдер Мөсалимә: “Үрә доргыл,

гәмуң илә ул сәрайдә буйлә улныл,

сурар ирсә, әхуалең бәйан ңылгыл,—

ул мәхзүнә кем идекең айгыл имди”.

839. Мөсалим ул сәрайгә керди ирсә,'

әл ңушыруб ңаршусындә дорди ирсә,,

Ибне-Иәбин Мөсалими күрди ирсә,—

аглар икән аңа әхуаль сурар имди

840. “К,айгуларн дундерэн висалең вар,

мәхзүн-ләри тындыран җәмалең вар,

Иусефә биңзәйүр хуш сурәтен вар,—

кем сән, кемнең угылы сән?” — дәйүр имди.

841. Ул Мөсалим җәуаб әйдүр бәллү-байың:

“Әйа гәму, ишет бәндән, белгел тәхңыйң,

бәнүм атам — Мисър шаһе йусеф сиддиң,

Мисър әһле җөмлә аның ңолы имди.

842. Мөкәррәм нәби ңылмыш аны җәлил,

атасы—йагңуб нәби һәм Исраил,

мөдам кэлүр ирмеш аңа һәм Җәбраил —

рисаләт, кәрамәт ңылмыш имди”.

843. Ибне-Йәбин, мони ишедеб, бер чагырди,

һәмандәм усы кидеб йирә дүшди,

ушбу хали Мөсалим -аңа сурди:

“Нишә буйлә бу халә дүшдең имди?”

844. Ибне-Иәбин Мөсалимә җәуаб вирди:

“Бәнем даги бер ңәрдәшем улур иди,

аның ады һәм дәхи Йусеф иди,—

ул мәгнәдән бихуд улыб дөшдем имди”.

845. Мөсалим дир- “Иа рәму, ки аңларыл,

бәнем ушбу сүземи ки дыцлагыл —

бән — ул йусеф у?ылы-мән, сәа аңларыл,

кем сәнең ңәрдәшең улур имди.

846. Ул дурур кем, дәүә бенүб сәңа кэлди,

Шамдан йаңа ңапурдә ул сәни булди,

ңордәшләриңә сәни ул ңаушырди,

ңызил йаңут беләзек ул вирди имди”.

847. Ибне-Йәбин бу әхуали бәйан белди,

раңле кидүб, бихуд улыб КРНӘ дүшди,

раңле кэлди, шадлыңдзн хөррә,м улди:

“Хәсрәтемә ңаушдым!” — дәйүр нмди.

847'. Мөсалим тэркләйү кирү кэлди,

бу әхуали атасинә хәбәр вирди,

йусеф аның кәлямен шәриф күрди:

“Хәсрәтемә бу күн ңаушдум!” — дәйүр имди. (Ссу)

848. Иусеф хәлвәт сәрай ичрә кэлди-керди,

нурлу йүздән нәңабен алды-ңуйди,

һәмандәм Ибне-Йәмин аны күрди,—

күрдекендән усы кид ү б дүшәр имди.

849. Андан соңра ракле башә кэлди исә,

икеси (ңаршу) * доруб күреш ңылди исә,

ул икеси бер-берени булди исә,—

зарилыңын фәрештә-ләр таңлар имди.

Дата добавления: 2015-10-21