Запісы дэпрэсіўнага хлопчыка (першыя і апошнія)

Запісы дэпрэсіўнага хлопчыка (першыя і апошнія)

(для вокладкі скарыстаны фотаздымак ўласна зроблены Я.Качэнскім)

Яўген

Качэнскі

v

Ноч мёртвых целаў, мрояў
Ноч памірання…

Стужкай

Ноч апляце крывёю
рухі твае
спакусна

Ноч.. ты сам насам з ёю

Ноч тваю скрадзе постаць

Ноч… пазбаўленне болю
слодыч самазабойства

P.S.

(вершык быў накарпаны пад уражаннем універсітэцкага штогадовіка з літратунрнай творчасцю студэнтаў. Мяне ванітавала ад прачытанага. Дзеля смеху захацелася спраўдзіц тэракт…выбуховую прыладу змайстраваў, але не ўжыў)

v

Ты джаліш

так мякка, ласкава

Так смерць выкрадае шчаслівых

v

Абдымі яе
прытулі

Сваім ветрам
ёй распарстаўшы
крылы
апаі яе
ацалі

Водар руж
у крылаў

Яна ўкрые
чорны пух з тваіх
на зямлі

Дачка

Зорнай Ночы

І Небасхілу

v

Ліцца
даўно нежаданым
цяплом

У палон яе венаў

У кроплях крыві
растварыцца

у паўзмроку
яго Каралевы

v

Народжанны
хутка памерці
доўгай
нечалавечай
смерццю

Народжаны паміраць
каб пасля
у рэшце рэшт
не памерці

Ашчэраны
пойдзе
шукаць яе…

v

Боль – злодзей

Туліцца да надзей
не заб’е
і не супакоіцца
З грудзей
вырвецца
ўпадзе
ў пыл
змяёй скруціцца

Каб я на яго глядеў
дзень у дзень

v

Схавацца
схавацца
і назіраць
за прывідамі
іх карагодам
прыгожым
і безвыходным
танцам

Не набліжацца

Не датыкацца
маўчаць і
хавацца

v

Спалены
па свеце развеяны
спанявераны

Спалены
стлелы
спустошаны
вамі я

не гнаны і не запрошаны
ссохлы
горшы
словы апошнія
Эпітафія

v

Чаго варты меч
схаваны ў іржавыя ножны
кожны хай пер’е скідае з плеч
калі паляцець не можа

Асуджанны ён

Мроі – яго падарожжы

v

Ты абдымаеш
халожны камяк жалеза
каваль напляваў на
яго
іржа на яго залезла

А ты абдымаеш…

(халодны камяк … чуе тваю цеплыню)

v

Без скуры вам значна лепей
у вашых празрыстых банках

Вы варты гнісці ў паветры
а спірт….гэта ўжо занадта

v

Ня чуць і ня бачыць

І ад таго не хварэць

І не баяцца страціць

І не сустрэць

v

Тут полымя… чуеш?

Чуеш…

Тут пекла… саме сэрца

Тут паляць….

“грэцца”?

Хто да яго дакранецца

Тых паляць

v

Меней ці болей..?

Табе няма розніцы?

Кроплі ужо дастаткова

каб супакоіцца

Яду?

Яшчэ хоць кроплю?

Яду?….даволі…хопіць!

v

Погляд
спаўзе са сьцяны
блукаць пойдзе
дойдзе
да вугла
тут павукі
плятуць штодзень
мяхі
для глухіх

Прымхі наконт іх
ва ўсе бакі…

Полудзень

v

Больш не вяртайся ў палон

Ты надта смярдзіш…
ты ўвесь прапітаны іх воляй

Больш не вяртайся ў палон
ты быў за турэмнай сцяной

P.S. Здаецца нагадана Ніцшэ

v

Абарванае падае долу

Не дадзена іншага

Сцішана
сэрцы спыняюцца кволыя
і пахаванне пышнае

лішняе

Марная і жалоба
дух знішчанага

Увішна
схавае труна былое
усё спіша нам

v

Удар…
і сьцяна абмякла
крані
яна стала мяккай
салодкай ватай
водар
узлятае
з кожным узмахам
крылля
ляцяць сьнягі

Сьняжынкі
твайго паху
расталі
у руках маіх
кроплі

v

прастору
дзіравых словаў
праз вушы
іголак сталёвых
сусветнае кола
на стол вам…
Гнілыя Душы

Ежце!

v

Замест
гукаў – рукі
а
словаў – рухі

Глухіх такіх сама слухаць

акіянаў душаў
цішынь…
Аглухнуць жаданне
замест
нежадання слухаць

v

Пяцягні за канцы верш
выпрастай
калі ён там
выпадзе
а калі няма
сама прыпляці

v

Проклял небо – проткни солнце
сорви его и скомкай
пылай гневом

Замажь луну черной тучей
звёздный разбей фонарь

v

Мертвым дажджом
сыдзі

Суцэльнай сцяною
іржавых кропель

Чорнай вадой
сплыві
Душаў раздзёртых
драпежнай цнотай

Спалены
ападзі
ператварыся
ў шэры попел

Подых жыцця
скрадзі

Вусны ўночы
крануўшы ўпотай

v

Скрываўлены
акрылёны Анёл
помслівы
кроўю хрышчаны
атрасі свае
крылы праломленыя
і кроў слізкая
ўніз упадзе
ніткамі ручаёў
полымем
захлынаючыся
вогнішча ўспыхвае
чырвона-чорнае
ўсё асыпвае
попелам
няўмольнае
пахавальнае
бязлітаснае
збавіцельнае

Вочы
нянавісьці поўныя
драпежныя
Анёлавы

Дэман народжаны
у ім
цяпер вольны!

v

Слушай пьяный
суши по душем
гвоздей
деревянный
оставил дым
дом
и полез по душам
опять по вашим глазам
слепым
Крови каплями
разлетаться
огнём в гневе
воздав дары
пустым грохотом разливаться
по стаканам
грязью в рты

Ключи в двери
висеть болтаться
проклясть
красть мертвый газ в печи
свои мощи бросать в танцы
в жернова
и на столы

Врачи
будут лишь ухмыляться
повторяя
”Терпи!”

”Кричи!”

v

Я остановлюсь
посмотреть
как он умирает
и смерть
что срывает улыбку
(она прилипает как грязь
к моему лицу)
плечами лишь пожимает
а я молчу

(Вход станции метро «Пролетерская». В самом низу лестницы, на полу сидел мертвый человек. Он мне, скорее всего, и нашептал)

v

Я лезу всё глубже
в землю
всё глубже
чтобы не слушать
как поднимают тело
на руки
и рвут….

Не слушать!

v

Выползай из тени
за камнем
да ползи
по грязи послушать
по блевоте в вонючих ямах
да по желчи
по черной в кучах

Проползи по гниющим ранам
по глазам
чешуёю жгучей
раскалённой
пилою ржавой
по рукам
раскроив всю грудь
ей

P.S.
Черный дикий стих
кровью пьяный
расчленяет
крик
хрип
и стон желанный

v

Огонь по камням
и кочкам…
В земле
застревая семя
пылью пыльцы цветочной
золой
на лицо осело

Отравой на травы
росы
вены
стальные струны
рвутся всем на забаву
криком многоголосым

v

Песок на морде псов
песок на пузе
без слёз и лишних слов
хоронят люди псов

v

Ранішні дождж
цалуючы
твар і
далоні
ласкавымі
кроплямі
у струмяні
валасы ператворыць
Нямы і паўсонны

v

Пьяные маски надевши
ангелы
кинулись в пляс
и крылами машут
в наглую
треплют душу
всякому
плюют
сигареты о нимбы тушат

v

Мёрзлой
густой как мёд
жгучей
таящей холод
кровью стекает лед
кровоточащих сколов
трещин узоров

v

Ружовы дыван унізе лілі ліхтары

А голас тугу і цяжар
яе голас дрыжаў
і хвілін
ужо не хапала іх прагна пілі
час ляжаў
ля ног у яе…
ён спыніўся
ён ціха стаяў
за дзвярыма ля тонкай мяжы
ен дрыжаў

Раскрыжаваныя душы
крычалі
“спалі”
але ён не спяшаўся

Час…ён ведаў
што не ацаляў

v

Лезеш
глыбей у сябе
у пустэчу саіх пачуццяў
сутнасць
Схавай яе
людзі наўкол сьмяюцца

v

Глаза безутешных зеркал
их стёкла
оскалившись режут
разбивших нагие тела
кожа – лохмотья одежды

v

Я хацеў
паглядзець на сонца
праз дзіркі ў руках і нагах

Паглядзець
і крумкач самотны
мне дорыць вочы
глядзіць на мяне с крыжа

v

Чый за плячыма абрыс
чый ён?

У руках шаўковая ніць
ляззо дзён

(ў чарзе на аналіз крыві, сярод шматлікіх бабуль была адна…за яе спіною я і ўбачыў)

v

Тыя самыя што і ты
тое саме
так гучаў прысуд
падпісаны быў
разгаданаму

Мой таемны
схаваны
забіты свет

пахавай
шэры снег
шэры мокры снег

v

Будто бы
в глине
друг в друге
увязшие
мстящие
силе
бессильем
слепым
не щадящим

(за этот… меня незнакомые девочки в электроне обозвал «наверное, изучающим славянскую филологию» и «слушающим дум - металл». Писал ради спортивного интереса)

v

Чорныя плямы
на твары
пэнзаль у колер
багны
на твар мой
кладзецца халодны
атрутнай парай
са шнараў
кроў
подых
бяжыць
льецца
дотык
балюча джаліць
не перастравіць…
Дзвер зачыні
я ўсё забяру з сабой

v

У белым адзенні анёлаў

На крылах анёлаў
у сутонні
што хутае шалем нябеснае стомы ўсё
у святле месяцовым

Ляцелі два цені

v

Як добра калі
вас не чую
я бачу як вы ідзяце
я гора
я вочы дзяцей
амярцьвелага мора
глухі
я жадаю аглухнуць
Я вочы
Я цемра

Я дзень
хто глядзеў
у мае вочы
і бачыў мяне
яшчэ пашкадуе

v

Снег ля сцяны
паміж сценаў
ляціць
у цемру

След.. дзе ён
я сляпы
мёртвы
ля мёртвых целаў
я вартаўнік

Пад зямлёй
маё вечнае дрэва

v

Ты яшчэ дыхаеш
кволы агонь
успыхваеш?
Твар
знішчы яго
згубі
чалавечы ён
і не дапасуе таму
раз’юшаным
як і ўзвышвным

(здаецца, азноў Ніцшэ праклаў сваю руку)

v

Зачем на серых плитах снова я
и кто меня размазал будто краску

Зачем разлили воду а меня
вновь на пол бросили сегодня
будто тряпку

Зачем втыкали иглы
рвали рты

Зачем топтали
били
гнали
жрали

Зачем там оказался даже ты?
…а впрочем
всех когда-то предавали

v

У горле
прагорклая
амярцвелая
зжухлая
непатрэбная
упоперак
не каўтнуць яе
нават
не
выплюнуць
яна не дае выдыхнуць

Чутна адно
” запі мяне
глытком вызваліся…
не табе пакутаваць…
вызваліся ад адчутага
крывёй іншых
іх болем…
ён праміне…”

(набіраю…і самому жудасна робіцца…гэта я?)

v

Пячаткі – твары
Адбіткі – душы
бы шнары
вусны
баляць…….

v

Эй! Погляди… похоже, этот еще не тупил ножей о свои запястья. Достань какой-нибудь из набора…Спрашиваешь «будет ли больно?». Просто кричи громче и не услышишь скрежета металла.

v

Здесь нет
человеческих черт
здесь
грёзы
и паста стержней
здесь нет человеческих черт
тонов или
полутеней

Дата добавления: 2015-09-29