ЗіҢ ойла. . .

Тұмшағанда сәтсіздіктің бұлты,

ар-ұятты жалғыз сәтке ұмытып.

кетемін деп, өмір бойы өкініп,

біреу жүрер ішінде ит ұлытып.

Сәтсіздіктен сабақ алып осылай,

туа қалса тағы да бір тосын жәй,

ақылды адам,абдырамай, тосылмай,

тәжірибе жинақтайды осындай.

Өмір – ұстаз, деген осы, ежелден,

Сәт болады, ажал оғын кезенген.

Сабыр сақтай алсаң ғана, ақылың,

алып шығар ағысы асау өзеннен.

Тіршіліктен жеңіл тұсын таңдап ап,

өрлікті де, өзіне сай майдалап.

Өз ісіне өмір бойы өкінбей,

біреулер жүр ар-ұятын саудалап.

Сауда жүрген жерде – алдау, арбау да,

шынның өзін өткізеді жалғанға,

Өмір заңы – кәріден, жас алымды,

балаң сені алдап кетсе, таңданба...

Алдыңда тұр арман атты дара шың,

дара шыңға кай жолменен барасың?

Күтеді ылғи жаңа емтихан, жаңа сын –

өзің ойла, кімге жолдас боласың?...

АМАНАТ

Жастық жалын уақытқа тоналып,

Қанымда да салқындықтың бары анық.

Көнбей жүрген елу үш жыл алысып,

Жабысқан дерт бара жатыр бел алып.

Сезем, бірақ, мойындағым келмейді,

Сәл иілсем – ыңғайма көн дейді.

Алысайын ақырына жеткенше,

Содан кейін үміт оты сөн мейлі.

Ал, әзірге мазамды алма ескі дос,

Өтпеу үшін өлшеулі бұл өмір бос.

Ақ қағазға ақтарайын барымды,

Сертке таққан сеніміме, сенім қос!

Қанымды да, терімді де төгейін,

Ертеңіме үміт дәнін егейін.

Жаһандағы жаным сүйген жалғызым –

Өлең сені өлгенімше өбейін!

Содан кейін ұрпағыма аманат,

Оқып көрсін қолына алып жамағат.

Асылы не, жасығы не – саралап,

Уақыт өзі бәсін айтар бағалап.

РУХ ЖАЛҒАСТЫҒЫ

(бір қытымыр адамға жауап)

Бір жиналыс аулда өтті дейді,

Бір көкеміз жастарды сөкті дейді.

«Өз бабасын әркімдер батыр жасап,

Батыр деген көбейіп кетті дейді...»

Осы әңгіме қалдырды ойға мені,

Көкіректің ашлар қайда кені?

Әрі бармай, беріге көз жіберсек –

Кеше қалмақ қылышын қайрап еді.

Оңайлықпен толмайды араным деп,

Ұлан-байтақ жеріңді аламын деп.

Ұлыңнан құл, қызыңнан күң дайындап,

Бар қазақты тозаққа саламын деп.

Таптаймын деп табанға Рухыңды,

Былғаймын деп, саф кәусар тұнығыңды.

Ойрат-қалмақ озбырлық жасағанда,

Күндер өткен «ақтабан - шұбырынды».

Бермеймін деп жерімді жатқа қолдан,

Сол жылдары бар қазақ атқа қонған.

Арасында жеткіншек ұл мен қызы,

Арасында ақ сақал қарт та болған.

Қара таудың басынан көш көрдің бе,

Ер тоқымды тұлпарды бос көрдің бе?

Төбе-төбе көз салшы қорымдарға,

Адам емей, сол жерге тас көмдің бе?...

Ақымаққа тарих та елес пе еді?

Болып-толған пенделер неге өстеді?!

Айдаһардың аузынан аман қалған,

Бәрі ержүрек, қазақтың емес пе еді!

Біз ұрпағы солардың – көремісің!

Құрыды жау, құрта алмай Ел өрісін!

«Ел қорғаған Бабамыз, батыр еді» -

кінәлі ме, ұрпағы, дегені үшін?

Тірілте алмай жүргенде сағымды біз,

Қарығандай сол сөзден жаныңды мұз.

Батырлықты көп көріп бабаларға,

Неге ағасы, жастарға тарылдыңыз?

Туған жерде кіндігін кескен ұрпақ,

Санасына Ұлы Рух көшкен ұрпақ.

Өзі қорқақ болуы мүмкін емес,

Бабаларым батыр деп өскен ұрпақ!

***

Өтіп жатқан әр сағатты жоғалтып,

Болмағандай маған, саған, оған түк.

Мәз боламыз жаңа күнге асығып,

Алатындай өмір-жасты жаңартып.

Біздер солай жаралғамыз,

Несі бар?

Өткен күнге өкінбе,

Тек есіңе ал.

Қап, дейтіндей есең кетсе,

Есесін,

Келер күннің есебінен шешіп ал.

Күнің түгіл, қалды қанша жылың да,

Қарттық есік ашқаны ма, шынында?!

Аяқ-қолдың азайса да икемі,

Кәртеймеген секілдімін ырымға.

Қызық десе, жалын атып жанарым,

Ашылады «араным» да, қабағым.

Әзілімді түсінбеген келіншек,

«Ата» десе, намыстанып қаламын...

Келер күннен күтуменен жаңалық,

Жан жүргенмен...

Бірте-бірте тән арып.

Бұрынғылар кеткен ізбен біз-дағы,

Кетеміз-ау,сағым болып таралып.

Дата добавления: 2015-12-07