Студопедия
Случайная страница | ТОМ-1 | ТОМ-2 | ТОМ-3
АвтомобилиАстрономияБиологияГеографияДом и садДругие языкиДругоеИнформатика
ИсторияКультураЛитератураЛогикаМатематикаМедицинаМеталлургияМеханика
ОбразованиеОхрана трудаПедагогикаПолитикаПравоПсихологияРелигияРиторика
СоциологияСпортСтроительствоТехнологияТуризмФизикаФилософияФинансы
ХимияЧерчениеЭкологияЭкономикаЭлектроника

Котеп узган гомер 30 страница. - Самат, борыл, киттек Аннага

Читайте также:
  1. A) жүректіктік ісінулерде 1 страница
  2. A) жүректіктік ісінулерде 2 страница
  3. A) жүректіктік ісінулерде 3 страница
  4. A) жүректіктік ісінулерде 4 страница
  5. A) жүректіктік ісінулерде 5 страница
  6. A) жүректіктік ісінулерде 6 страница
  7. A) жүректіктік ісінулерде 7 страница

- Самат, борыл, киттек Аннага. Без дә йөрик кеше йөргән җиргә, җитәр урман карчыгы булып ятарга.

- Әйдә соң, анда нишләмәкче буласың? Миңа калса, сиңа анда йөрүнең кирәге юк, син болай да чибәр.

- Кеше белми йөрмидер әле, без дә барып карыйк, - дип Рушания нәрсәгәдер бик канәгать елмайды, күзләрендә ниндидер чаткылар уйнады.

Артык буяп бозып куймагайлары гына, дим.

Ишектә дулкынланган Рушанияны күргәч, Анна аяк өсте юрып басты, аның бит очлары алсуланган.

- Рая, ни булды?

- Аннушка, минем дә чибәр буласым килә, миңа да берәй нәрсә яса.

Анна бераз карап торды да елмаеп куйды.

(повесть)

Раечка, менә болай син миңа ныграк ошыйсың. Чәчкәләр до су сипкәнне, назлаганны ярата, - дип килеп кочаклап алды. - Сал өстеңне. - Анна аны җитәкләп дигәндәй кечкенә оер бүлмәгә алып керде, кулына халат тоттырды, аннан җайлы креслога китереп утыртты, аңа җентекләп карап торды. - Син хәзер бер нәрсә турында да уйлама, җаның- гонең белән ял ит.

Рушания утырган кресло акрын гына артка төшеп сузылып ятты. Анна күзләрен йомган Рушанияның йөзенә сокланып карап торды: әйе, табигать нык тырышкан, бер 1снө оста хирург та болай оста итеп матурлый алмый кешене. Аңа караган саен карыйсы, сокланасы килә, < ч-ркайчан кул тиелмәгән куе кыйгач кашлар, беркайчан буяу күрмәгән, өскә бөкләнеп торган куе керфекләр, аның астына яшеренгән серле матур көрән күзләр. Анна да үз эшенең остасы, Рушанияның күзләре йомыклыктан файдаланып, омк итеп, җентекләп, аның чибәрлегенә сокланды. Анда чиборлектән бигрәк ниндидер серлелек яшеренгән иде, менә шушы серлелек Жанна кебекләргә тынгылык бирми до инде. Кызларныкы кебек матур, кызыллыгын җуймаган иреннәр, матур чокыраеп торган ияк, әле аның бер җирендә дә дип әйтерлек җыерчык та юк. Рушания кинәт күзен ачып карады, үзенә текәлгән Аннаның күзләре белән очрашкач, яшь кызлардай бит очлары кызарып чыкты.

- Син шундый чибәрсең, Рая, мин кайдан тотынырга да белмим.

- Кайдан да булса тотын инде, мин сиңа ышанам.

- Яхшы, борчылма, барысы да яхшы булыр.

Анна йомшак кына итеп Рушанияның баш тирәли уралган чәченә кагылды, бермәлгә тынсыз калды, аннан аны акрын гына сүтә башлады. Шундый калын, авыр, шундый тере чәч толымнары сүтелә-сүтелә, дулкын-дулкын булып идәнгә үк төшеп яттылар. Анна шаклар катып чәчтән күзен ала алмады, кабат-кабат буйдан-буйга сыйпап карады.

- Ничек күтәреп йөрисең син бу толымнарны, бик авыр бит болар? - диде аптырап. - Бәлки яртысын булса да кисәргәдер?

- Юк, мин беркайчан да кискәнем юк, - диде Рушания күзләрен ачмый гына. Бермәлгә Анна бу чәчләрнең бөртеге дә калмыйча коелып бетәсен күз алдына китерде дә тәне калтыранып куйды, күзенә яшь килеп тулды. Анна тиз генә үзен кулга алды.

- Яхшы-яхшы, менә чигә чәчләрең агара башлаган, шуларны гына төзәтим.

Анна бик озак җәфаланды озын чәчләр белән, алар ни юып, ни җыеп бетерерлек түгел иде. Юеш чәч бөртекләре бөдрәләнә үк башлады, шулай да ничек итсә итте, калын чәчне үреп кенә куя алды. Калын кара кашларга күчкәч:

- Раечка, түз инде, менә бу кашларыңны әзрәк төзәтим, болай йөртергә ярамый, әзрәк алыйк, җыйнак булып калыр, - диде.

Анна тагын әллә ниләр кыландырды, сылады-сыйпады. Рушания тыныч кына ята бирде. Эш беткәч, Анна аны торгызып утыртты.

- Син әллә иннек тә кулланмыйсың? Әз гына кирәк булыр киләчәктә, кичәләргә барганда.

- Мин буяна белмим шул.

-Яхшы, бүгенгә җитеп торыр, ә кирәк булса, кая килергә хәзер беләсең.,

Рушания торып көзге каршысына килеп басты, бераз карап торгач, бик канәгать булып елмайды:

- Миңа ошый, бик рәхәт булды, кешеләр белми йөрмиләр икән шул. Рушания үзендә ниндидер күтәренкелек сизде, ул күптән инде мондый күңел күтәренкелеге тойганын хәтерләми, соңгы айлар чир һәм югалтулардан гына торды шул. Әлеге мизгелдә аңа бик тә рәхәт иде, ул Саматка 11 кштыратып та тормыйча, көзге шәһәр урамы буйлап атлады. Ул үзен элеккеге кебек сау-сәламәт итеп тойды, ул әллә нинди уй-хисләргә бирелеп, үзалдына елмая биреп, каядыр атлады. Мөһим түгел иде кая барасы, аның шулай атлыйсы да атлыйсы килде. Үткән-сүткәнгә дә игътибар итмәде. Аяк астына түшәлеп яткан сары яфраклар, кызарып пешкән оаланнар - барлык дөнья алтын көзгә төренгән. Рушания юлны аркылы чыкты, җәяүлеләр йөри торган юлның иуеннан буена кыргый вак алмалар кызарып өлгергән. I ’у шания туктап шул алмаларга карап торды, балачагы исенә гошеп, авызында вак алма ачысы тоеп, үрелеп берничә вак алма өзеп капты. Ул шундый әчкелт тәмле тоелды, хәтта к үзләрен йомды. Күптән онытылган әчкелт тәм белән бергә ниндидер хатирәләр дә ашыгып-ашыгып күз алдыннан үтте,

I ик җепнең очын тотып кала алмады, очы-очка ялганмый каядыр югалды. Кабат-кабат ачы алмаларны өзеп капты, I ик җепның очы ялганып китә алмады. Ул шулай уйлана- \ йлана каядыр атлады, тагын юлны чыкты, унике катлы йорт каршысындагы матур чәчкәләр клумбасына килеп, гагын туктап калды. Кинәт нидер исенә төшеп артына өйләнеп карады. Ачы алмалар аның туган йортында тәрәзә һарш ысында үсәләр иде бит, көзен алар пешеп йомшара, Iомләнә. Кайдандыр хәтта әнисенең тавышы ишетелгәндәй булды: «Алмалар йомшарган, җыярга кирәк, балам». Рушания бермәлгә тынсыз калып басып торды, йөрәкне ачыттырып, шул балачакка кайтасы килде аның. Күңеле 11 ан якка таба, Урал таулары өстеннән Инзир буйларына ашкынып очты.

Рушания, нишләп торасың монда, мин сиңа эндәшәм- Эндошәм - ишетмисең дә, нишләп йөрисең монда?

Рушания үз уйларыннан тиз генә аерыла алмады, янына Ни юн баскан Саматка беренче күргәндәй карап торды.

Кайтырга кирәк, кайтырга, - дип куйды.

Узып барам, күземә күренәсеңме әллә, дип торам. Әйдә, шйгарып куям.

Рушания берсүзсез Саматка иярде. Үтеп барышлый бер Снамгйкада утырган яшь парларга игътибар итте. Бу-Толик шс улы белән, янында утырган яшь хатын бик тә Любага охшаган, тик бу сәламәт, май кояшы кебек елмаеп кына тора. Рушания, бәхет сезгә балалар, дип куйды эчтән генә.

Рушания өйгә кайткач, башында мең төрле планнар кайнады, хәзерге хәленнән чыгу юлын табарга тырышты. Бүген ул ниндидер башка кеше иде. Элекке хәленә кайтып, өс киемнәрен алыштырды, кабат-кабат көзгегә күз төшерде, өй күлмәген киеп ашарга әзерләде. Кичен, хәзер инде үзе урнаштырган кагыйдәләрне бозып, кайчан теләсә, шулай кайта башлаган ирен дә, балаларын да элекке кебек матур итеп каршы алырга, караңгы уйларны бер читкә куеп, элеккечә елмаерга, күптән кул тимәгән өйне дә җыештырырга тотынды. Кич эштән кайткан гаиләсен элеккечә елмаеп каршы алды. Өй эченә таралган тәмле өчпочмак исе борыннарны кытыклады. Әниләренең күңел күтәренкелеге калганнарга да күчте. Бүген Саша да улы белән вакытында кайткан. Иң соңгы булып кызы Алеся кайтты. Ул бәхетле иде, әйтерсең, йөзенә йолдызлар кунган, күзләре ялтырый. Рушания элекке кебек:

- Әтисе, карале, кызыбыз бик серле күренә, - диде. Бөтенесе Алесяга борылып карады. Әтиләре дә елмаеп, кызының кулын сөеп куйды.

- Әйдә, сөйлә әле, нинди серең бар?

Алеся кызарып елмаеп куйды.

- Берни дә юк, мин бүген бик бәхетле. Айрат миңа бүген яратам, диде, һәм тәкъдим ясады.

Рушания да җанланып китте.

- Котлыйм, балам, сине яратмый мөмкин түгел, алайса туйга әзерләнергә кирәк.

- Юк, әни, хәзер түгел, киләсе көзгә.

- Ник киләсе көзне көтәргә инде, бәлки хәзер үк ясарбыз, тизрәк оныклар сөясе килә бит, - диде елмаеп, кызы өчен шатланып.

- Айрат үзе акча эшләп, туйны да үзе ясыйсы килә.

Сүзгә катышмый тыңлап утырган әтисе:

- Сүз акчада гына торса, бернинди каршылык та күрмим.

- Әти, син аны белмисең, ул да мине күптән яраткан, тик мин бай кызы булганга гына якын килергә курыккан. Син туйны үзем түлим дисәң, ул бик хурланачак.

-Чын ир кеше, хуплыйм, мин дә шулай эшләр идем. Әйбәт егет, алабыз үзебезнең гаиләгә, - дип куйды абыйсы.

Рушания эчтән генә уйлап куйды: кызганыч, күрерме икән соң ул бу көнне? Ямьле генә башланган кичне бүлеп, С ашаның кесә телефоны шалтырады. Ул телефонга җавап бирмәде, бөтенләй сүндереп үк куйды. Күпмедер вакыттан соң өй телефоны шалтырарга тотынды. Рушания янында я гкан трубканы алды:

- Алло, кем кирәк? - диде.

Рушанияның йөзе тартылып агарды, шулай да үзен тыныч тотып калырга тырышты, трубканы берсүзсез иренә сузды. Ире трубкадагы тавышны ишетүгә, торып икенче бүлмәгә үк чыгып китте. Өстәл артында тынлык урнашты, ямьле кичнең яме китте. Александр Иванович ашыгып-тузынып ойдән чыгып китте. Йортта машина кабызган тавыш ишетелде. Рушания кесәсеннән алып сиздерми генә дару кабып куйды.

Яңа ел алдыннан Рушанияларның иң якын гаилә дуслары узләренең илле яшьлек юбилейларына чакырып киттеләр. ('оңгы вакытларда Саша еш кына кунарга кайтмый башлады, улы белән дә араларында ниндидер киеренкелек сизелә иде. 1'ик шулай да Рушания белмәмешкә салышты, җиткән егет ипнең кая барганын яхшы чамалый иде, ахрысы. Юбилей көне килеп җитәрәк, дуслары тагын шалтыратып исенә I ошерделәр, Раечка, килми калма, үпкәлибез, дип. Тик Саша шалтыратмады, башка вакыттагы кебек, «җыен, матурым, йолдыз булып балкы, синнән чибәр беркем юк анда», димәде. Рушания бераз уйланып утыргач, бәлки соңгы чыгуы булыр, болки барыргадыр, дип, Аннага шалтыратты. Илья Ильич белән дә киңәшләште. Рушания хәлсезләнеп егылудан курка иде, бигрәк тә аның ташландык хатын икәнен бар халык беләдер кебек тоелды. Әгәр үз-үзен тота алмаса, берәрсе килеп йөзенә бәреп әйтсә? Саша соңгы ике кич инде өйдә кунганы юк, балалар да пошаманга калып йөриләр, әллә ничек әниләренең йөзенә күтәрелеп карарга куркалар кебек. Рушания, ярар, ни булса шул булыр, дип кичәгә җыена башлады. Кичке якта Анна үзе килеп җитте.

Анна, минем чирле икәнне бер генә җан иясе дә сизәргә гиеш түгел, бәлки мондый җирләргә мин бүтән йөри дә дамам.

Анна йомшак кына итеп Рушанияны иңнәреннән кочаклап •1ПДЫ.

Аңлыйм, дустым, ышан, без җиңәчәкбез.

Ул аның белән бик озак кайнашты, нәрсәдер сөртте, буяды, йолыкты. Рушания күзен дә ачмады, ничек кушса, шулай тыныч кына ята бирде. Шулай да, ире әле шалтыратыр, исенә төшерер, дип һәрбер телефон тавышына сискәнеп куйды. Юк, шалтыратмады, чакырмады. Аның аннан башка беркая да йөргәне юк, бүген ул улы белән генә бара. Анна Рушанияны көзге каршысына китереп бастырды. Рушания үзен көзгедән күреп елмаеп куйды. Чия кызылга буялган ирен, чак кына буялган керфекләр, кыйгачлап тигезләнгән кашлар, хәтта күз төбендә күгәреп торган түгәрәкләр дә тигезләнгән. Зур кием шкафын ачып, бик озак җентекләп сайладылар киемне. Эзли торгач, бер дә киелмәгән, җиргә тиеп торган озын күлмәк килеп чыкты. Аркасы ачык, ә муены бастырып тегелгән һәм вак-вак зиннәтле ташлар белән бизәлгән бу күлмәк искитмәле матур иде. Рушания бу күлмәкне бер дә кигәне юк, ничектер бик затлы киемнәр кияргә ояла иде ул. Шуның өстенә кыска гына итеп тегелгән кара норка манто да киеп җибәргәч, Анна үзе дә соклануын яшерә алмады.

- Сиңа тиңнәр юк, Раечка, шуны исеңнән чыгарма, башыңны югары тот. Син барысын да җиңәргә килгән, чирне дә, көнчел хатыннарны да.

Рушания үз бүлмәсеннән чыкканда, улы беренче катта әнисең көтеп утыра иде. Игорь әнисен күреп, акрын гына урыннан торып басты, ике адым алга атлады да катып калды.

- Әни, син королева. - Улының аптыравы да, әнисенә соклануы да йөзенә чыккан иде. - Тукта, әни, мондый королева белән мондый гади киемдә рәттән барып булмый бит инде.

Игорь өске катка атылып менеп китте. Бераздан ап-ак костюм-чалбардан, кара күлмәккә ак күбәләк таккан су сөлеге кебек таза гәүдәле, озын буйлы улы төшеп әнисе янына басты.

- Минем королевам, сезне озатып барырга рөхсәт итегез.

Рушания бик канәгать елмаеп улына сыенды. Алар килгәндә инде мәҗлес күптән башланган, халык бер чама кызган иде. Олы ресторан шыгрым тулы халык. Шулай да алар килеп керүгә, халык бераз тынып калды. Рушания һәм улы танышлары белән елмаеп исәнләшә-исәнләшә юбилярлар янына атладылар. Аларны ул белән әни дип тә әйтерлек түгел, алар икесе дә искитмәле чибәр пар булып килеп керделәр. Атлаган саен Рушанияның колагында, муенында затлы алка-ташлар ялт-йолт килде, хәтта кулындагы розалар гади генә түгел кебек тоелды. Ул үзе роза чәчәге иде. Рушания хуҗалардан ерак түгел ирен күз кырые белән генә күреп алды, янындагы яшь Маринасы ла күзгә чалынды. Рушания шулай була калса дип, бераз үзен әзерләгән дә кебек иде. Тик аларны бергә күргәч, иорок-бавырларын нәрсәдер кысып алгандай булды. Тик бер теләк: Ходаем, егылып кына хур булмыйм. Ахрысы, ире дә күреп алды, хәтта ул да авызын ачып, зал буйлап килгән кунакларга текәлде, хәтта сөяркәсен онытып, бер адым алга атлады. Рушания туп-туры ире янына килеп, аны култыклап алды. Бар көчен туплап аңа карап елмайды, «> >йдә, бергә кодлыйбыз», дип, өчесе бергә алга атладылар. (аша хатыныннан күзен ала алмады. Ул хатынын беренче к үргәндәй исе ктгтеп карады. Чәчен биек итеп баш түбәсенә ураган, иң кыйммәтле алкаларын таккан, элек боларга Оер дә исе китмИ иде. Бу күлмәкне ике ел элек Италиядан алып кайткан иде, бик затлы дип, кияргә оялды. Ә бүген, <*и герсең, Софи Лорен үзе күктән төшкән. Аның чибәрлеге сихерләп үзенә тарта иде. Алар бергәләп килеп баскач, хуҗалар да ни әйтергә белми тордылар. Рушанияга нинди Л<* булса мактау сүзләре әйтү генә аз иде, ул чынлап та бу Кичәнең королевасы иде. Аларны хуҗалар үз яннарына бер «Н1.ш артына утырттылар. Иренең кесәсендә бертуктаусыз Ёсса телефоны шалтырады. Рушания кеше алдында сер бирмәскә, гаиләсенең дәрәҗәсен төшермәскә, ниндидер жинбәзәк Маринага өстенлек бирмәскә дигән үҗәтлек Бии ц>|. Ул әлегә минем ирем. Кешеләрнең пышылдашуын да ■үреп торды. «Анна мине җиңәргә дип җибәрде. Күрмәссез минем егылганмы», дип кулларын кысты. Алардан ерак ■ына арада иренен, сөяркәсе кабат-кабат телефонына басты. < 'аша адмагач, Рушания үзе аның кесәсенә кулын тыгып ■Шсфонны алдь! да сүндереп куйды.

Менә шулай тынычрак булыр, - дип иренә карап ■пмлйды.

Ү зе елмайса да, эченнән калтырады. Дулкынлану үзенекен Итте, хәле киткәндәй булды, дулкынлануын йөгәнләп Т».|мычланырга тырышты. Чак кына маңгаена кулы белән Ц.пылып алды, күзләрен йомып тирән сулады. Каршыда Ьоюграфлар ш£лт та шолт камераларга төшерә, юбиляр ■Ысна аның бел-ән фотога төшеп калырга тырышып. Ә ул ■нчек кулын сумкасына тыгып, даруын алып кабарга белми җәфалана. Шулчак берәү: «Рөхсәт итегез сезне биюгә чакырырга», дип кулын сузды. Рушания күтәрелеп карады, каршысында торган кара костюм-чалбарлы кешене тиз генә таный да алмады, таныгач, җиңел сулап, елмаеп, сузган кулга кулын салды. Хәтта иреннән рөхсәт сорарга да онытып торып китте. Йөзләгән күз туктап аларны күзәтә иде.

- Хәлең ничек? - диде акрын гына Илья Ильич.

- Бик шәптән түгел.

- Сез дулкынланасыз булса кирәк, тынычланыгыз. - Ул кесәсеннән бер төймә алып, аның учына салды. - Тел астына салыгыз.

- Рәхмәт, - диде Рушания тонык кына тавыш белән, - сез минем коткаручым.

Илья үзеннән ярты баш озын, искитмәле чибәр хатынга күтәрелеп карады, чак кына сизелерлек итеп кулын кысып куйды. Аларның карашлары очрашкач, яшь табибның йөрәге туктагандай булды. Ул тирә-якта бар кешене онытып, каршысындагы гүзәллектән күзен ала алмады. Рушания чак кына елмаеп:

- Миңа җиңел булып китте, без бит биемибез, тик торабыз, - дип колагына пышылдады. - Озатып куегыз.

Илья Рушанияны урынына озатып куйды да бер читкә китеп басты. Кулларында аның бил җылысы белән кул җылысы калды. Ул аны читтән күзәтте, аның һәр тын алышын тоеп торды. Артта торган парларның сөйләшүенә колак салды.

- Кара Захаровның хатынына, күз явын алырлык чибәр, ә шул килеш тә ниндидер бала-чага белән чуалып маташа, әнә тора сөяркәсе.

- Яшьлектән башка ул кызда берни дә юк, Рая ул Рая инде. Патша кызлары күп булмый шул.

Захаров та сөяркәсен онытып, хатыныннан күзен ала алмый утыра. Рушания ирен биюгә үзе чакырды. Берни булмагандай муенына кулларын салды, елмаеп күзләренә карады. Кемнәр генә белсен бу чибәр ханымның йөрәгендә ниләр янганын. Башка аның болай чибәр булып мондый кичәләргә килмәсен. Ире белән дә бәлки соңгы тапкыр кочаклашып биюедер. Әле күптән түгел генә Алла урынына күргән ирен, мәңге сүнмәс кебек тоелган көчле хисләрнең таплануын бер ул гына аңлый иде. Рушания иренең күзләренә карады: үкенерсеңме икән берәй тапкыр кылган кылыгың өчен? Үкенерсең, җаным, мин булмам. Алар бер-берсеннән күзләрен алмыйча аңлашырга тырыштылар. Җаны әрнеде, гик телен әйләндереп бер сүз әйтмәде. Бик күп танышлар килеп алар белән исәнләштеләр, әллә нинди комплиментлар әйттеләр, аңа сокландылар, иелеп кулларын үптеләр. Рушания күреп торды бер читтә аны ашап бетерердәй итеп күзәткән иренең сөяркәсен. Рушания кычкырып кына әйтмәде: менә күр карт татарочканың дәрәҗәсен һәм абруен. Кырык бишкә җиткәч тә яшь кызлардай бөтен залны үзеңә каратып тора алырсыңмы? Шушындай су сөлегедәй ул табып үстерә алырсыңмы? Күр, хатын-кызлар аның улыннан күзләрен ала алмыйлар. Ул карашын акрын гына иренә күчерде: әйе, җимерерсең, тик башка мондый гаилә кора алмассың. Берәр сәгатьтән Рушания иренә, «мине кайтарып куй», дип күзләренә текәлде. Рушанияга ничек кенә булмасын, моннан ире белән бергә чыгып китәргә, кешеләргә имеш-мимешләргә урын калдырмаска кирәк. Хуҗалар белән хушлашып, ирен култыклап ишеккә юнәлделәр. Рушания бәхетле елмаеп, баш селкеп кенә танышлар белән хушлашты. Йөзләгән күз соклануын яшерә алмады, Захаровлар ишектән чыгып югалганчы карашлары белән озатып калдылар. Озын төз гәүдә залдан чыгып киткәч, зал бушап калгандай булды. Әйтерсең, бөтен залның ямен үзе белән алып чыгып китте. Алар ире белән бер машинага утырып киттеләр. Юл буе берсүзсез кайттылар, беренче тапкыр аларның сөйләшер сүзләре табылмады. Рушания үзләренең йокы бүлмәсенә керде дә ут алмый гына тәрәзәдәге караңгылыкка уйлары белән кереп чумды. Кунактан кайткан киемнәрен дә салмыйча тора бирде. Аның күңелен әйтеп бетергесез бушлык биләп алды. Әйе, барды, күрсәтте үзенең нигә торганын, кичәдән дә канәгать калды, егылмады, иң бәхетле хатын ролен уйнады. Тик бу барысы да күзгә тузан очыру гына иде. Рушания калтырап үз-үзен кочаклап алды, кычкырып елыйсы килде. Эчендә аңлатып биргесез кыен, әллә нинди дулкыннар арлы-бирле йөрде, әле чссе, әле салкын тир бәреп чыкты. Өстендәге кыска тунын Салып атты. Кабаланып даруларын эзләде. Юыну бүлмәсенә кереп, укол кадап чыкты. Җибәргәндәй булды. Ул хәзер даруларсыз да, инсулинсыз да тора аимый башлады. Рушания йокы бүлмәсенә кергәндә Сашасы белән ишек катында килеп I ортелделәр. Саша бераз берсүзсез карап торды да хатынын •лскке кебек кысып кочаклап алды, һәм шашып-шашып үбәргә тотынды.

- Рая, Раечкам, фәрештәм бит син минем, кичер мине. - Ул кайнар сулышы белән өттереп-өттереп алды, калтыранган куллары белән аның күлмәк якаларын ычкындырды.

Рушания элекке кебек иренең назына каршы тора алмады, берсүзсез аның көчле кулларына буйсынды. Алар бүген бер-берсен туйганчы яраттылар. Рушания аннан нәрсә дә булса аңлатуны таләп тә итмәде. Кеше ялгышмый булмый, дип кенә үз-үзен юатты. Икенче көнне ял көне булганга, Саша өйдән читкә беркая да чыгып йөрмәде, бакчада җыелган эшләр белән шөгыльләнде. Игорь белән бакча, йорт тирәсендә кар көрәп, Рушанияга тиеннәре янына юл ачып көн үткәрделәр. Бакчага өйдән чыккан тәмле бәлеш исе борыннарны кытыклады. Александр Иванович кесә телефонын алмагач, Марина өй телефонына шалтырата башлады. Рушания яңа туган көннең ямен җибәрәсе килмәде, өй телефонын да сүндереп куйды. Элекке кебек гөрләшеп, бергәләшеп төшке ашны ашадылар; кичке якта чыгып, бакча буйлап тиеннәрен сәламләп сыйлап керделәр. Бар да элекке хәленә кайткан кебек иде дә бит, тик бу хәл тагын ике генә көнгә барды. Александр Иванович тагын кичке ашка да, кунарга да кайтмады, икенче көнне дә кайтмады. Улы да бик соң кайтты, кайтса да йөзе качкан, никтер әнисенә күтәрелеп карамады, бүлмәсенә кереп бикләнде. Кызы да әллә ничек үзен сәер тота, башым авырта, дип, ул да бүлмәсенә кереп бикләнде. Рушания әзерләгән ризыклар, өстәлгә тезеп куелган тәлинкәләр беркем дә кагылмыйча чиста килеш утырып калды. Рушания да аптырап утырды- утырды да үз бүлмәсенә кереп бикләнде. Ул хәзер, Ильич әйткәнчә, эч серләрен көндәлеккә язып бара башлады. Ул аңа чын сердәшкә әйләнде.

«Дөньям җимерелә, ничек еламыйча түзим? Пешергән ашым да сине көтеп суынды. Ялгыз калдым зур өстәл артында. Зур өйнең көн саен әзләп җимерелгәндәй һәр почмагы».

Яңа елга ике көн кала Рушания йорт уртасына утыртылган чыршыны бизәргә дип уенчыклар, төсле лампочкалар чыгарды. Монда күчеп, өй эшләре бетүгә, ел да үз чыршыбыз булыр дип, урманнан казып кертеп утыртканнар иде. Монда Яңа ел алдыннан бик күп кунаклар килә башлый, йорт шау- гөр килеп тора. Ә быел менә тынлык. Килүче дә, китүче дә юк. Ахрысы, аларның гаилә хәлләре башкаларга да сер түгел. Сакчы егеткә бизәргә кушты да, үзе бакчага тиеннәре янына кереп китте. Тышта тымык кына итеп кар ява, җил до юк, салкын да түгел. Яңа ел Рушанияның иң яраткан бәйрәме иде. Башка елларда дәртләнеп, шатлана-шатлана Яңа ел кичәсенә әзерләнә торган иде. Быел менә кеше килеп кермәсен дип куркып тора. Шулай да әгәр берәрсе килеп керсә, ул елмаеп каршы алыр, сыйлап та чыгарыр. Чарланмас, еламас. Күрмәссез татар хатынының елаганын. Рушания көн дә салган сукмак белән койма буена килеп кулын чәбәкәйләүгә, биек наратлардан кар бураны уйнатып,


Дата добавления: 2015-11-26; просмотров: 63 | Нарушение авторских прав



mybiblioteka.su - 2015-2024 год. (0.016 сек.)