Студопедия
Случайная страница | ТОМ-1 | ТОМ-2 | ТОМ-3
АвтомобилиАстрономияБиологияГеографияДом и садДругие языкиДругоеИнформатика
ИсторияКультураЛитератураЛогикаМатематикаМедицинаМеталлургияМеханика
ОбразованиеОхрана трудаПедагогикаПолитикаПравоПсихологияРелигияРиторика
СоциологияСпортСтроительствоТехнологияТуризмФизикаФилософияФинансы
ХимияЧерчениеЭкологияЭкономикаЭлектроника

Студет жігіттің сұрағы

 

Құндылықтың басы – Отан, қарағым,

Отаныңда, бар байлығың, бар әнің.

Отаным деп жалындасын жанарың,

Отаныңды өркендету,

Болсын басты талабың!

 

Одан кейін, Туған жерің – Байтағың,

Байтағыңа болсын барлық айтарың.

Туған жердің туы болып айт әнін,

Жерге төккен маңдай терің – қайтарым.

 

Одан кейін, Ана Тілің – айбарың,

Тілің сенің – тұнық тұма, қайнарың.

Ана тілмен байлансын да байламың,

Ана тілмен шешілсін бар ойларың.

 

Одан кейін, әдет-ғұрып, дәстүрің,

Дәстүріңнің ескі деме ешбірін.

Сонау арғы түбіңді ойлап, өс күнім,

Тамырын тап, құнын түсін ескінің.

 

Ең ардақты құндылығың – Ұлтың,

Ұлтыңның іздеу – Бақыт кілтін,

Ұлтыңның ақтау – арман, үмітін,

Мына сенің қолыңда тұр, жігітім!

 

Құны биік, ар-ұяттың, намыстың,

Құрбан болған намыс үшін – арыстың...

Құндылығын сақтау парыз, жас ұрпақ,

Құлы болмай, күнделікті табыстың.

 

Арман

 

Сиынам Алла деген бір есімге,

Қасиет берсе ерекше, күресуге.

Қиялымның көгінде қалықтаған,

Арманым көп соны елім, білесің бе?

 

Ауырғанды дертінен айықтырсам,

Зағиптардың жанарын жарық қылсам.

Мүгедекке он екі мүше сыйлап,

Ақыл-ойы кемісті сауықтырсам.

 

Сүйеніш боп, сүрініп, құлағанға,

Таяныш боп, тарығып жылағанға.

Еңбек етсе шынайы, терін төгіп,

Берер едім береке, сұрағанға.

 

Татулық боп ағайын арасына,

Күйдірмес ем ешкімнің жаласына.

Кері тартқан кесірді бері тартып,

Түсірер ем тентекті сабасына.

 

 

Баянды боп тәуелсіз, азаттығым,

Танымайды десе жұрт Қазақты кім!

Мектептердің бәрінде шет елдегі,

Оқып жатса жабылып қазақ тілін...

 

Арманыма өзің біл күлесің бе,

Қиялшыл деп қылжақтап жүресің бе.

Мүмкін емес нәрсе жоқ Құдіретке,

Шынға айналды ертегі... білесің бе?!

 

Құмарлық

 

Көлбеңдете қағып әсем қанатын,

Көбелектей гүлден ләззәт алатын.

Мен сияқты есі кете елітіп,

Сұлулыққа құмар шығар, бар ақын.

 

Байқайсың ба, әдемілік – жан емі,

Қандай көркем, адамзаттың әлемі!

Ой-арманы ізгіліктен құрылған,

Ғажайып қой, ақындардың өлеңі.

 

Әсемдікті етер дейді жан мекен,

Жан мекенін сезімменен әрлі етем...

Өн-бойыңды баурап алар балқытып,

Тілден сұлу сиқыр сірә, бар ма екен?!

 

Көңілімді көлегейлеп тұрар мұң,

О, перизат, саған қалай ұнармын?

Сұлулықтың қол жетпейтін Тәңірі –

Поэзия – бір өзіңе құмармын!!!

 

Тоқшылық

 

Толтырагөр жаратқан, кесемді деп,

Тойып секіретұғын есер жүрек.

Орталанып жұмыры көрмеген соң,

Тоқтығынан жүреді есеңгіреп.

 

Керексіз боп қағазда қала ма ойлар?

Компьютермен ойлайды жаңа байлар.

Қаптап кетті, өлшемін кісіліктің,

Қапшығымен өлшейтін Қарабайлар...

 

Қайда кетті қазақтың қарымды ұлы?

Арналатын ақынның жалын жыры.

Маңдай емес, таңдаймен талқылайтын,

Қай жағыма қарасам – қарын құлы.

 

Елдің құнын бар болса түсінгендер,

Ердің құнын екі елі түсірген бе ел.

Отыз үште* аштықтан ісініп ең,

Түсіне ме тоқтықтан ісінгендер?

 

Елдің бағын тәңірім қолдаса екен,

Жақсы аты әлемді шарласа екен.

Тоқшылыққа не жетсін, десек-тағы,

«Артық жеген ас – арам» болмаса екен.

 

*1933 жылғы ашаршылық

 

 

ОРБҰЛАҚ ТУРАЛЫ

ТОЛҒАУ

Көгінде бұлт ойнаған,

Күні жоқ нөсер шаймаған.

Қосқолаң таудың қойнауы,

Арқары құзда ойнаған.

Қозықандары бұлтылдап,

Ойынға ешбір тоймаған.

Көркімен көзді тұндырып,

Беткейі гүлмен жайнаған.

Қарақат, арша ішінен,

Құстары әсем сайраған.

Қызылқияның қырқасын,

Үйірлі қасқыр жайлаған.

Асартөбеге ту байлап,

Сабырмен түбін ойлаған.

Ордалы менің мекенім!

Еңсегей бойлы Ер Есім,

Дұшпанын қойдай айдаған.

Бүгілмесіне қоймаған,

Жүгінбесіне қоймаған!

Желкілдеп келіп байрағы,

Жеңісін елі тойлаған.

Қасқыр да аман, қой да аман –

Бейқұтшылық орнаған.

 

Есім ханның Жәңгірі,

Күш-қайраты мол еді.

Қанжоса елін көрген соң,

Жүрегі кекке толы еді.

Салқам Жәңгір атанған,

Айтулы батыр сол еді.

Қапыда шапқан жоңғардың,

Қосқолаң тауы жолы еді.

Жәңгір хан өзі бастаған,

Мың қаралы қол еді.

Ел басына күн туып,

Етікпенен су кешіп,

Амалдап қырға қаздырған,

Оқпана болған ор еді.

Қырамын деп қазақты,

Көрсетем деп азапты,

Батұр хонтайшы келеді.

О да бір асқан ер еді.

 

Алты алаштың ерлері,

Ел үшін басын қосқан жер.

Қарасай мен Ағынтай,

Жиембет жырау, Сарбұқа,

Көксерек, Көтен, Жақсығұл,

Қомпай мен Суан Елтінді,

Айбыны жаудан асқан жер.

Он мыңынан айырылып,

Батұрды марту басқан жер.

Жалаңтөс жетіп көмекке,

Қырық мың қалмақ қашқан жер.

Жеңістің басы – Орбұлақ,

Дүркіреп тұрды аспан-жер,

Алтау ала болма деп,

Ынтымақ жолын ашқан жер.

 


Дата добавления: 2015-12-07; просмотров: 89 | Нарушение авторских прав



mybiblioteka.su - 2015-2024 год. (0.013 сек.)