|
Читайте также: |
Самат әйткән адрес белән килеп туктады. Рушания кызу- кызу атлап Хәлимәләр йортына ашыкты, бүген аңа ничектер җиңел иде йөрүе. Соңгы вакытта аның бөтен җире авырта, кузгалып китүе дә бик авыр иде, ә бүген, күз тимәсен, ул үзен бик рәхәт тойды, ахрысы, дәвалануның файдасы тия башлады. Рушания икенче катка җиңел генә күтәрелде, таныш ишекнең кыңгырау төймәсенә басты. Ишекне әлеге кечкенә кыз ачты.
- Исәнме, үскәнем, өйдә кем бар?
- Әби, апа.
Өйдә әллә нинди тынлык. Рушания алга атлады, эчке бүлмәнең тәрәзә төбендә дисбе тартып, ак яулыклы әби утыра, почмактагы караватта йомарланып кына Лилия йоклап ята. Рушания акрын гына:
- Исәнмесез, - диде. Карт әби ялт итеп борылып карады, исенә төшерергә теләгәндәй, бик озак аңа карап торды.
- Исән, балам, исән, - диде башын селкеп. - Сине кайдадыр күргәнем бар кебек.
- Без Хәлимә белән бергә идек.
Рушания апа? - Кинәт Лилия сикереп торып утырды, елап шешенеп беткән йөзен күргәч, Рушанияның кинәт йөрәге кысып куйды.
- Лилия, үскәнем, ни булды, ник елыйсың?
Сез, сез монда ничек киләсе иттегез? Сез генә безне әнисез калдырдыгыз, сез генә гаепле. Ул теләмәде пычак астына ятарга, сез күндердегез.
- Чү, балам, алай ярамый, тынычлан, кем уйлаган бит менә болай булыр дип. - Әби оныкларын тынычландырмакчы булды, каккан казык кебек басып торган Рушанияга карады.
Утыр, балам, утыр, Хәлимәм китте шул инде, китте.
- Әбекәй, ни сөйлисез, кая китте, миңа Казан больницасына күчердек диделәр.
- Ахирәт дөньясына, балам, урыны оҗмахта булсын. - Ак әби яулык очы белән яшьле күзләрен сөртте.
Лилия мендәренә капланып үкси-үкси елый, кечкенәсе почмакка сыенып күзләрен ышкый. Рушанияның һич кенә дә башына сыеп бетә алмады. Моның булуы мөмкин түгел, үз аяклары белән кергән кеше. Рушания кинәт чайкалып куйды, бөтен дөнья әйләнде, һава җитмәде, нәрсәдер буды, ул тизрәк һавага чыгарга дип, чыгу юлына борылды.
- Син генә үтердең әнине, - дип кычкырды артыннан Лилия.
- Чү, балам, кирәкми, ә син, Рушания балам, якшәмбе кил, җидесен укытабыз. - Әби сөйләнә-сөйләнә Рушания артыннан иярде. - Син балаларга үпкәләмә, Хәлимәм бик ярата иде сине, инде Ходай сиңа терелеп чыгарга язсын.
Рушанияның күзаллары караңгыланды, балалар алдында егылмаска, тизрәк һавага чыгарга тырышты. Стена буйлап оллә шуды, әллә атлады, ул берни аңламас хәлгә җитте. Тышкы ишекнең тоткасына ябышты, ачылган ишеккә ябышып, исерек кеше кебек болганды, кайда икәнен дә аңламый башлады, хәле тәмам бетеп, ишек буйлап шуып 1 ошә башлады. Шулчак кемдер килеп күтәреп алды, нидер кычкырды, яңаклады. Керфекләре белән һавага ябышырга ■ еләгәндәй, күзләрен ачарга тырышты. Аңы да, гәүдәсе дә аңа буйсынмады, ул бөтенләй камырга әйләнде, бөтен нәрсә әйләнеп-әйләнеп, һаваларга, ак болытларга алып менеп китте.
Подъезд ишегеннән Рушания күренгәч, Самат машинасын кабызды, тик Рушания ишектән китә алмады, ябышып торды да акрын гына җиргә чүгә башлады. Самат машинадан сикереп төште, үзе дә ничек килеп тотып өлгергәнен сизми дә калды. Рушанияның чырае ап-ак кәгазь төсендә, гәүдәсен дә тота алмый. Самат ике уйлап тормады, тиз генә машинага күтәреп салды да кире больницага машинасын куалады. Ярый әллә ни ерак түгел иде. Кабул итү бүлмәсенең ишек төбенә терәлеп килеп туктады, ишек төбендә торган ниндидер кешегә кычкырды. Ишекне ачып, Рушанияны күтәреп алды да кабул итү бүлмәсенә үзе күтәреп алып керде. Рушания иссез иде, аны каталкага салдылар да каядыр йөгерттеләр. Самат та ияргән иде дә, тик аны үзләре кергән ишекнең теге ягына кертмәделәр. Аңа көтәсе генә калды. Машинада калган сумкасында кабат-кабат телефон шалтырады. Әллә дөресен әйтергәме, дип телефонны кулына да алып карады. Ә анда бер-бер артлы Саша, Игорь, Алеся шалтыратты.
Самат кайтып китмәде, берсүзсез машинасында көтеп утыра бирде. Инде караңгы да төште, ә Рушания һаман чыкмады да чыкмады. Ул ике күзен ишектән алмады. Урам баганаларында ут кабынды, кабул итү бүлмәсенең ишек алды яп-якты, ишек алдында ыгы-зыгы йөрүчеләр дә кимеде. Шулай да берәү чыгып бераз торды да туп-туры аның машинасына таба килә башлады. Самат ни дә уйлап өлгергәнче, уртача буйлы, табиблар кия торган киемнән яшь кенә ир-ат килеп ишекне ачты.
- Рөхсәт итегез, миңа сезнең белән сөйләшергә кирәк.
- Утырыгыз, - диде Самат аңа борылып.
- Мин Илья Ильич булам, Захарованың табибы. Сез бит аны көтәсез, мин сездән сорамакчы идем, сез аның кеме буласыз?
- Дөресен генә әйткәндә, беркем дә түгел, мин таксист кына. Ә танышып-сөйләшеп киткәч, якташлар булып чыктык. Бик яхшы кеше, кызганыч менә монда йөрүе...
- Ә бүген нәрсә булды соң бу хәлгә төшәрлек?
- Моннан ерак түгел бер хатынның хәлен генә белеп чыгам, дип кереп киткән иде, шуннан чыкты да егылды.
- Аңлашыла. Ул хатын операция өстәлендә үлде. Аңа шулай тәэсир итәсен белдем, шуңа көн аша йөрергә куштым. Ничек тә саклап калырга тырыштым, булмады, өйләренә барыр дип һич тә башыма китермәдем. Ярый, сез бүген көтмәгез, кайтара алмыйм, хәзер йоклый ул.
- Карагыз, нишләргә соң инде, өендә эзлиләр бит, бәлки әйтергәдер, сез беләсезме аның ире кем икәнен?
- Юк, кем булса да аның рөхсәтеннән башка ярамый- Мин каршы түгел, тик ул үзе бик каршы. Без әйткәнне белсә, тагын бер тетрәнү кичерәчәк, ә аның белән хәзер бик сак булырга кирәк, иртәгә күз күрер.
- Алайса, менә сумкасын алыгыз, эчендә телеф0ны- Ә шулай да аның ире бик бай һәм бик зур кеше, даРУны5 ниндие кирәк - таба, әллә кайларга алып барып дәвалый ала.
- Сез хәтерлисезме Горбачевны? - Яшь табиб Сматка текәлде. — Ил башлыгы, ярты ил байлыгын биреп тә хатынын коткара алмады. Минем дә беркемне дә үт<Фосем килми, бөтен җир шары эзли аның дәвасын, тик ул бездән көчлерәк.
Ильяның эш сәгате бетеп кайтырга җыенып йөри иДе> кабул итү бүлмәсеннән шалтыратып, тиз төшәргә куШтылаР- Каталкада иссез яткан Захарованы күргәч, кинәт тезләРе бөгелеп киткәндәй булды. Әле 30-40 минут эле кенә тәрәзәдән ул утырып киткән машинаны карашы белән озатып калды, һәрвакыт тыныч, сабыр холкы беләр* бергә эшләгән иптәшләре арасында аерылып торган, ни генә булганда да салкын канлы, аек акыл белән эш итә торган Ильяны да курку биләп алды. Ул көн саен кемнең д0 булса гомерен саклап калу өчен көрәшә, юксаң, бу аныН өчен гадәти эш. Тик ул монда, менә хәзер Захарованы күрсРмен дип уйламады. Ничәмә еллар өйрәнгән гадәт белән кулыннан килгәннең барысын эшләде, тик бер сорУ ~ ни сәбәп булган аны болай тирән аңын җуйдырган?
Илья, үзе дә сизмәстән, бу хатынга гашыйк булуын аңладЫ, ул моны танырга теләмәде. Арадагы бик зУР яшь аермасын да сизмәде, беренче күргән көнне үк, моНынчы булмаган тойгылар кичерде. Хәзер ул аны күрү теләг белән генә яшәде, иртән тәрәзә пыяласы аркылы каршы алз> кичке якта шул ук пыяла аркылы озатып кала. Ул утырып йөри торган машинаны хәзер меңнәр арасыннан аера.
Илья Самат белән сөйләшкәннән соң кире Захарова ята торган аерым палатага керде. Ул әле һаман йоклый* көчле дарулар аны ничек тә, вакытлыча булса да авыр уйлаРДан арындырып торачак. Ул акрын гына аның янына килеп басты, тагын бераз сокланып та, борчылып та аңа карап торды. Бая кислород кидерергә комачаулагач, баш түбәсенә үреп өйгән чәчен сүтеп төшерделәр, хәзер ул әнә койкадан төшеп асылынган. Озын авыр толымны ул сак кына кулына алды, кулында бу чәчнең авырлыгын тоеп, баш селкеп куйды, аннан ипләп кенә калкып торган ике күкрәк арасына сузып салды. Бер китте, бер тагын якын килеп, аның һәр тын алышын тыңлап торды. Мондый кинәт тетрәнүләр, артык борчылулар чиргә каршы тору сәләтен киметә, ничек кенә дәвалама, бу кичерешләр бер урында таптанырга мәҗбүр итә. Илья инде ничә ел шушы яман шеш авырулары белән эшли. Аның әтисе дә шушында эшли иде, хәзер лаеклы ялда, шулай да кайбер катлаулы сораулар килеп туганда, һәрвакыт улына ярдәмгә килә. Монда килеп эләккән кешеләр үзара бик тиз уртак тел табалар, аларны бу яман чир берләштерә, һәрберсе үзе өчен генә түгел, күршесе өчен дә куркып, борчылып үткәрә көнен. Бер палатада дүртәр-алтышар кеше ята, кем үлә, кем кала, кемнедер калган берничә көнен өендә тәмамларга кайтарып җибәрәләр. Болар барысы бер- берсенең күз алдында, аны берничек тә яшереп булмый, һәрберсен аерым паиатага да салып булмый. Монда ятучылар туганнар кебек якынаялар, исән калганнар туганнар кебек йөрешәләр, үлгәннәрне дә онытмыйлар. Захарова да нәкъ шул чылбырның бер очы иде. Сабирова инде операция бүлмәсенә килеп җиткәч, кире торып чапкан. Илья күреп йөрде бу капма-каршы ике хатынның бер-берсенә бик нык ияләшүләрен. Ничек кенә тырышмасын, Захарованы тетрәнүдән саклап кала алмады. Бүген ул аны үлемнән йолкып калды, ул аны югалтудан куркуын бөтен күзәнәге белән тойды. Юк, аның пациенты булган өчен генә дә түгел, әллә нинди тойгылар үрелеп-үрелеп үзенә бәйли. Илья, уйланып, тәрәзә төбендә караңгы төнне күзәтте, тәрәзә пыяласында үзенең шәүләсе, чөнки тышта караңгы төн. Илья авыр уйлардан арына алмады. Акрын гына өстәл артына килеп утырды, каршысында йоклап яткан матур ханымның күкрәгенә тиклем ак простыня ябылган, аның өстеннән буе белән озын чәче сузылган, гел әкияттәге патша кызы диярсең. Ул башын кулларына салып карап ятты да, күзе эленеп, йокыга китте. Күпме, йоклагандыр, ул кинәт сискәнеп уянып китте. Тәрәзә артында зәңгәрсуланып таң ата, ул сәгатенә карап алды - биш тула. Күзләрен ышкып йокысыннан айнырга тырышты, шулчак күзе кинә+ аңа карап яткан көрән күзләр белән очрашты, тын да алмыйча ул да аңа карап торды. Бераз шулай утыргач, акрын гына торып, урындыгын алып аның янына килеп утырды.
- Уяндыгызмы? - диде йомшак һәм ягымлы гына тавыш белән. Рушанияның кулын учларына алып, күзләренә текәлде. - Сез хәтта йоклаганда да шундый чибәрсез.
- Сез миңа алдадыгыз, - диде тонык кына тавыш.
- Кайбердә алдашу да кирәк. Мин сезне кисәттемме, сезгә борчылу да, курку да, бүгенге кебек артык тетрәнү дә ярамый, әйтмәвем сезне саклап калу теләгеннән генә иде.
- Миңа «әнине үтерүче» диделәр, мин берни белмичә бардым. Сез әйтсәгез, мин моңа әзер булыр идем. Ышана алмыйм, ул бит үз аяклары белән керде, үләрлек түгел иде бит.
Илья авыр сулап куйды.
- Бик соң килгән иде шул, без дә, әле коткарырга өлгерербез, дип уйладык. Ә яргач, аның шеше бавыр-бөерләргә таралган булып чыкты, барысы берьюлы эшләүдән туктады.
- Ул яшәргә тиеш иде.
-Аңлыйм, бөтен кеше дә яшәргә тиеш. Без кагылмасак та, бер ай, һичьюгы ике ай яшәр иде. Искитмәле хатын-кызның сабырлыгына, ничек яшәгән ул шул хәлдә?
- Ике ай дисез, белеп яшәгән кешегә бик күп бит ул, аңа балалары яшәргә көч биргәндер. Ә сез беләсезме ник кире борылып чыкканын?
- Юк, белмим, без үзебез дә аптырашта калдык. Аннан тагын үзе килеп кергәч, без көнен күчерергә тәкъдим иттек аңа. Ул кире кергәндә дулкынланган иде, бер кергәч, кире чыкмыйм, диде, мин үтенечемне генә әйтергә чыктым, хәзер мин тыныч, дип, үзе ризалык бирде.
Ул миңа үзенең дүрт баласын калдырып үлде, сез аңлыйсызмы безнең өстә нинди бурыч торганын? Мин сезгә ышандым, ә ул миңа.
Кичерегез, мин Алла түгел, авыртканны җиңеләйтүче габиб кына.
- Ә мин монда күптәнме?
Сезгә дулкынланырга ярамый. Сезнең бик яхшы чустыгыз бар икән, ул сезне вакытында китереп өлгертте. Мин аны иртәнгә тиклем кайтарып җибәрдем. Бәлки гаиләгезгә хәбәр итәргәдер, тынычлап дәвалана алыр идегез.
Юк, әйтмәгез, мин берәй нәрсә уйлап табармын. Үзегез әйттегез, кайбердә алдашу да кирәк. Тик сез миңа бер нәрсәне аңлатыгыз, миңа хәзер ничек яшәргә соң?
- Элек ничек яшәсәгез, хәзер дә шулай.
- Элеккечә булмас шул, элек мин Хәлимәне белми идем, аның балаларын, Любаны. Элеккечә яшәп булмас шул хәзер. Минем Люба хәленә калып та үләсем килми, миңа күпме калды дип тә сорамыйм, сез моны үзегез әйтергә тиеш, чөнки кешенең җирдә бетерәсе эшләре була.
Илья Рушанияның кулын ычкындырмады, ул да тартып алмады. Ул бу сорауны көн дә, очраган саен көтте, аңа әйтү түгел, үзе-үзеннән яшерде. Иелеп, иреннәре белән Рушанияның кулына кагылды. Башын бик озак күтәрмәде, дөресен генә әйткәндә, аның сораулы карашлары белән очрашудан курыкты, күзләрен күтәрми генә:
- Мин сезнең гомерегез өчен көрәшәчәкмен, тик сез дә миңа булышырга тиеш, - диде кабат иреннәре белән аның кулына иелеп.
- Ничек? - дип пышылдады Рушания.
- Берни булмагандай, туган һәр көнне сөенеп каршы алыгыз, мин сезгә булышырмын, матурлык җирдә яшәргә тиеш.
Алар бер-берсен аңларга тырыштылар.
Иртәнге алтыда Рушания Сашага шалтыратты, трубканың теге башында иренең дулкынланып кычкырган тавышы ишетелде. Рушания сабыр гына тыңлап торды да: «Бар да яхшы, син борчылма, мин озакламый өйдә булам. Юк- юк, сиңа кайтырга кирәкми, кайткач аңлатырмын», диде. Рушания телефон трубкасын япты.
- Иртәнге самолет белән кайтып җитәм, диде, ни уйлап табарга да белмим.
- Рушания гына дип эндәшсәм, ачуланмассызмы?
- Ничек сезгә җайлы - шулай эндәшегез, ирем миңа Раечка, ди.
- Сезнең милләтегез кем, сер булмаса?
- Татар, ә бәлки башкорттыр.
- Мин дә шулайдыр дип уйлаган идем, мөселман хатыннары тыйнак, чибәр һәм бик түземлеләр. Сез дә бик сабыр кеше булса кирәк, тик шулай да сез бу качып йөрүләрегез белән һәрчак борчыласыз. Минем сезгә тәкъдимем бар - мин сезгә шәфкать туташы табып бирәм, ул сезгә өйгә килеп уколлар ясар, ә сез миңа ике атнага бер килеп күренеп торырсыз. Берәй төрле җиңелчә «чир уйлап табарбыз, сезнең өйдәгеләр өчен генә. Минем телефонны язып алыгыз, сез миңаһәркөнне үзегезне ничек хис итүегезне бәйнә-бәйнә сөйләп торырга тиеш, минем өчен бу бик мөһим, сөйләштекме?
Иртәнге сәгать уннар иде инде, Рушанияны Илья Ильич үзе озата чыкты. Самат инде ике сәгать көтеп утыра иде, ул аларга каршы торып чыкты.
- Хәлең ничек, Рушания, кайтабызмы?
- Кайтабыз, Самат, өйдә ни көтәдер?
- Кара әле, бәлки сиңа абортка бардым дияргәдер, ә нәрсә, була торган хәл.
- Ни сөйлисең, - диде Рушания кызарып, - минем яшьтәме?
- Күптән түгел минем хатын барып кунып кайтты, нәрсәдер булган да кайтармадылар.
Аларны тыңлап торган Илья да:
- Мин аның белән ризалашам, сезнең яшьтә дә бик була торган хәл, юкка читенсенәсез, - диде. Рушания яшь кызлардай кып-кызыл булды.
- Юкса, ирегез әллә ни уйлавы бар, төн кунарга кайтмаган хатын турында ни уйларга була... Үзең аңлыйсың, мондый очракта ир-атның башына юньле уй керми. Ояласың икән
дөресен әйт, җәфаланма. Барыбер бервакыт әйтергә туры киләчәк, шулаймы, доктор?
Доктор Рушаниядан күзен алмый гына Самат белән ризалашып баш селкеде.
Уйлагыз, мин сезнең шалтыратуыгызны көтеп калам. Ә сез иртәгә иртәнге уннарга минем янга килегез. Шәфкать туташын бер ун көн йөртергә туры киләчәк, ә сез мин биргән киңәшләрне онытмагыз, берни булмагандай яшәгез.
Машина күздән югалганчы, Илья ишек төбендә басып торды. Язгы кояш күзләрне чагылдырды, тирә-якта кошлар чыр-чу килеп оя кордылар, сөенештеләр, язны сәламләделәр. Ул онытылып кошлар дөньясын күзәтте, монда җанга рәхәт иде, кире борылып керәсе дә килмәде. Анда чирлеләр, анда ялварулы караш, мең төрле сорау, анда күпме күз яше түгелә. Һәрберсенең гомере өчен көрәшәсең, үлем куеныннан йолкып аласың, ә коткара алмаганнарның һәрберсе атналар бус күзалдыннан китми, төшләреңә кереп йөдәтәләр. Алар да бу чир алдында көчсез, алар да үзләренең көчсезлегеннән башларын тотып елый, алар да Алла түгел, бары табиб кына.
Саматның таксие өй турына килеп туктаганда, капка алдында кызы белән улының машинасы тора. Чит машина килеп туктау белән капкадан атылып улы килеп чыкты, аннан Мәскәүдән кайтып җиткән Саша йөгерә-атлый килеп туктаган машинага ташланды. Самат аларны күреп:
- Мин әйткәннәрне онытма, кара йөзен - хәзер икебезне дә ботарлый, сакчылар көн дә кем белән йөргәнеңне дә әйткәннәрдер, син тыныч тот үзеңне, - диде.
Саша килеп алгы ишекне ачып җибәрде, күзләре акылсыз кешенеке кебек шардай булган, төн йокламаганнандыр, ахрысы, күз төпләре зәңгәрләнеп, асылынып төшкән, йөзе тартылып калган. Рушанияның чыкканын да көтмичә, бербер артлы сорауларын яудырды.
- Рая, Раечкам, ни булды, ничек син шулай берсүзсез чыгып югалдың, ни булды? Без бит акылдан яза яздык. Раечка, сиңа ни булды, сине һәркөн чыгып китә, диләр сакчылар, ул ни дигән сүз, кайда йөрисең син, бу кем?
- Саша, әйдә, өйгә керик, монда яхшы түгел чит кеше алдында. Мин сиңа барысын да аңлатырмын. Ә бу Самат
- безнең якташ. Үзең бит теләсә кем белән йөрмә дидең, менә шуңа бер генә такси белән йөрим. Әйдә, өйгә керик.
- Рушания мөмкин чаклы тыныч булырга тырышты, юкса, эчтә әллә ниләр калтырый иде, җитмәсә, баш та әйләнергә генә тора. Ул акрын гына машинадан төште, Саша аны кочаклап алды.
- Раечка, уйламаган бер уй калмады, тукта, нишләп синнән дару исе килә?
- Тукта, таксига түлик тә өйгә керик. Сау бул, Самат, мин шалтыратырмын.
- Әни, син шалтырата алмадыңмыни? - дип улы килеп әнисенең битеннән үбеп алды. - Син алай шаяртма, әтигә инфаркт ясыйсың. Мин кая чабарга, кайдан эзләргә белмәдем.
- Гафу итегез, балалар, шулай килеп чыкты. Мин әтиең белән генә сөйләшим.
Йортка керү белән елап шешенеп беткән кызы Алеся да чабып чыкты.
- Әни, әнием, - дип сүз әйтә алмый үксеп елады.
Рушания Хәлимәнең балаларын исенә төшереп,
йөрәге кысып куйды, үзе дә елап җибәрүдән куркып, күкрәк тутырып сулыш алды. Кайда булганын белсәләр, нинди кара кайгы басачак өй эчен. Самат хаклы, оят
булса да, аның әйткәне белән килешмичә булмый.
- Алеся, балам, тынычлан, бар да яхшы. - Кызын кысып кочаклады. - Син чәй әзерлә, минем үтерепләр чәй эчәсе килә. Мин өсне генә алышыйм, әйдә, Саша.
Икенче катның йокы бүлмәсенә ул көчкә күтәрелде, Сашаның борчулы, сорау тулы күз карашын күтәреп торырлык түгел. Алдаша белмәгән Рушания дул кынлануын яшерергә тырышты, киемнәрне салып, өскә сеңгән дару исен тизрәк юып төшерергә, баштагы уйларны тәртипкә салып, тынычлап ял итәргә теләде. Ничек сүз башларга белмичә ул һаман сузды, Сашаның кабат сорау биргәнен көтте, ә ул җитди сораулы караш белән басып тора бирде. Рушания бүтән моны күтәрә алмый үзе сүз башлады.
- Саша, ник шул чаклы җинаятьчегә караган кебек карыйсың? Кил, утыр яныма.
Сашаның кыл кебек тартылган нервлары әнә-менә кабынып китәргә генә тора. Бер тәүлек билгесезлек аны акылдан яздыра язды. Ул акрын гына аның янына, үзләре йоклый торган карават кырына килеп утырды. Рушания аның күзләренә күтәрелеп карамаска тырышты, акрын гына, гаепле тавыш белән, ничек әйтсәм тотылмам микән, дип, көчкә сүз башлады.
Саша, оят инде әйтергә дә, сиңа белгертәсем дә килмәгән иде.
Саша тагын да кыл кебек тартылып:
- Нәрсәне? - диде сабырсызланып.
Мин абортка бардым, менә шул, - диде иренең йөзенә күтәрелеп карап, үзе эчтән генә, беткән баш беткән, дип уйлап куйды.
Сашаның чырае башта агарды, куркыныч әйбер күргәндәй, бер яңагы тартып куйды, бик дулкынланса шулай була торган гадәте бар аның. Телсез калып хатынына карап утыра бирде. Ниләр генә уйлап бетермәде шул бер тәүлек >чендә, тик мондый уй башына да кереп карамады. Саша көчкә зиһенен җыя алды, азрак йөзенә кан әсәре дә керә башлады, тотлыга биреп:
Ничек? - ди алды. Ул утырган урыныннан идәнгә шуып гөште, Рушанияның алдына тезләнеп, күзләрен олы итеп карап тора бирде.
Гафу ит, Саша, оялдым әйтергә, карт бит инде мин. Көнендә кайтырмын дип уйлаган идем дә, көтелмәгән хәлләр килеп чыкты, кайтармадылар. Иртәгә миңа өйгә килеп укол ясаячаклар, мин бүтән югалмам, - диде иренең күзләренә карап.
- Рая, Раечка, ник миннән яшердең? - Ул Рушанияның тезләренә башын салып, хатынын кочаклады. - Я Ходаем, ниләр башыма килгәнен белсәң! - Ул башын күтәреп, яшьле күзләрен сөекле хатынына терәде. - Ник син һәрвакыт эчтән берүзең янасың, без бит бербөтен, ник минем белән уртаклашмыйсың? Мин бит ниләр генә уйламадым, үлгәнме, башка кеше белән киткәнме, миңа хыянәт иткәнме, башканы яратканмы? Гафу ит, матурым, тик бу хәлне башыма да китермәдем, белгән булсам, мин сине һич тә җибәрмәс идем. Ник алып кына кайтмадың? Син бит беләсең минем ничек синнән туган балаларыбызны яратканны. Дөрес эшләмәгәнсең.
- Тукта, ни сөйлисең, без бит инде әби-бабай була торган кешеләр, соң бит инде, мин дә карт бит.
- Нинди карт ди ул, әле монда, яшь кызлар кебек, авырга узып торганда. - Сашаның йөрәге шашкын хисләр белән тулды, ул хатынын шашып-шашып үбәргә тотынды, аның кайнар тыны көйдереп-көйдереп ала, шашынып пышылдаган һәрбер сүзе йөрәкне куырып-куырып, Рушанияның башын әйләндерә.
Әйе, карт та түгелләр шул әле, иллегә генә кереп баралар, шулчаклы хисләр ташып торганда, һәр күзәнәгең белән бер-береңне тоеп, сөю хисләре ташып, ике җан бер булып күкләргә очканда... Әйтерсең, алар унсигез- егермедә генә. Әле һаман башларыңны югалтып яратасы- яратыласы килгәндә, кем уйласын өеңнең бер почмагында кара шәүлә булып, әҗәл көтеп тора дип. Рушания барысын онытырга тырышып, иренең кайнар хисләренә кушылып китте, шушы мизгелләр аңа яшәргә көч бирәчәк, бүгенгесе белән яшәргә. Калган барлы-юклы гомереңне, һәр көнен якыннарыңа шатлык, мәхәббәт, җан җылысы биреп яшәргә, иртәгәсе өчен бүген борчылып елап ятмаска. Вакыт җиткәч тә өлгерермен, алар гына белмәсеннәр, бу дөньядан киткәндә артыңнан гөл бакчасы белән матур истәлекләр калсын. Мин моңа бар көчемне салырмын, мине яратканнарны мин дә яратырмын. Ах, Люба сеңлем, син ничаклы хаклы булгансың. Әле бу дөньядан китмәгән булсаң, Ходай үзе мәрхәмәтеннән ташламасын, әгәр инде китеп барсаң, авыр туфрагың җиңел, урының оҗмахта булсын, сеңелкәем.
Дата добавления: 2015-11-26; просмотров: 64 | Нарушение авторских прав